Michiel was altijd al een praktische man geweest. Al zijn vijftig levensjaren waren punctueel besteed aan zijn carrière als afdelingschef bij de belastingdienst, een strikt schema van woon-werkverkeer, en het geven van voetbaltraining aan de lokale jeugd. Hij was nooit getrouwd, ondanks dat er genoeg vrouwen waren die zijn aandacht trokken. Hij koos voor de veiligheid, voor het bekende. Maar een vakantie naar Thailand zou dit voorgoed veranderen.
Het was een reis om lekker te ontspannen, om even aan de drukte en de sleur van het dagelijkse leven te ontsnappen. In het bruisende en immens warme Bangkok ontmoette hij Nat, een tengere maar levendige verschijning. Een oogstrelende, sprankelende vrouw van 32 jaar. Ze was beeldschoon, exotisch en ongelooflijk innemend. Wat begon als gesprekje aan de bar, werd een vriendschap en ontwikkelde zich snel tot een verbinding. Nat was niet zoals andere vrouwen die Michiel had ontmoet; ze was uitdagend, onafhankelijk, maar toch teder en begripvol. Ze liet hem een kant van zichzelf zien die hij nooit eerder had verkend.
Het was in de tweede week van hun ontmoeting dat Nat iets onthulde wat Michiel totaal niet had verwacht. Ze was een ladyboy een transgender, wat Thai een kathoey noemen. Geboren in een mannelijk lichaam, maar altijd al een vrouw in haar hart. Voor Michiel was dit een schok. Hij had nooit verwacht dat hij zulke sterke gevoelens zou kunnen hebben voor iemand die anders was dan wat hij als “normaal” beschouwde. Hoe kon zij zo supervrouwelijk zijn? Eerst was teleurgesteld en boos, maar hij vond haar te interessant om te laten gaan.
Hij besloot zijn gevoelens voor haar niet te negeren. Hij vroeg haar een paar dagen na de onthulling en de “schok”, mee voor romantisch etentje aan de Chao Phraya rivier, bij ondergaande zon. De avond ging over in de nacht en Michiel vroeg Nat mee naar zijn hotelkamer. Het was een spannende nacht vol passie, maar ook met gemengde gevoelens. Want moest Michiel nu zijn status als hetero man vaarwel zeggen? Was hij soms homoseksueel of biseksueel? Zijn gedachten schoten van links naar rechts toen hij naast Nat lag en de slaap niet meer kon vatten door al dat gepieker.
Een achtbaan van gevoelens
Michiel worstelde daarna constant met zijn gevoelens. Hij was bang voor hetgeen zijn vrienden en familie zouden denken. In zijn kleine dorp was iedereen zo traditioneel, zo vast in hun denkwijze. Zou hij uitgelachen worden? Bespot? Verworpen? Het was bijna te veel om te dragen. Maar tegelijkertijd was er Nat, die hem had laten zien wat het betekent om echt te leven, om lief te hebben zonder angst of voorbehoud.
Hij bracht de rest van zijn vakantie door in een roes van verwarring en verlangen, elke dag dieper vallend voor de betoverende Nat, terwijl hij ook de angst voelde groeien over de reacties van zijn gemeenschap als hij zijn gevoelens zou onthullen. Elke glimlach van Nat, elke aanraking, elke gedeelde lach versterkte zijn liefde voor haar en zijn angst om haar te verliezen.
Terug naar Nederland
Terug in Nederland, zat Michiel vast in een interne strijd. Hij miste Nat elke dag meer en meer, maar de angst voor de mogelijke reacties van zijn omgeving bleef hem achtervolgen. Hij begon zich af te sluiten, zich verloren te voelen in zijn eigen wereld. Soms was er een soort misselijkmakend gevoel van eenzaamheid.
Op een nacht, terwijl hij naar een foto van hem en Nat keek, besefte Michiel iets. Hij was verliefd. Echt smoorverliefd. Dat had hij nog nooit zo sterk gevoeld. Hij realiseerde zich dat liefde niet gebonden is aan geslacht, aan wat de samenleving als ‘normaal’ ziet. Liefde is iets dat uit het hart komt, iets wat puur en echt is en onvoorwaardelijk. En daar in die stille nacht besloot hij dat hij zijn liefde voor Nat niet langer kon en wilde verbergen.
De volgende dag vertelde hij zijn beste vriend over Nat en zijn gevoelens voor haar. De reactie was er een van verbazing, vooroordelen, afwijzing maar na nog enkele lange gesprekken, uiteindelijk ook van begrip. De vrienden en familieleden aan wie hij zijn geheim vervolgens onthulde, reageerden met een mix van verwarring, acceptatie, en in sommige gevallen afwijzing. Het was moeilijk, pijnlijk zelfs, maar uiteindelijk bevrijdend. Ondanks de worstelingen, de ongemakkelijke gesprekken, en de afwijzing van sommige dierbaren, voelde Michiel een immense last van zijn schouders vallen. Hij was eindelijk eerlijk tegen zichzelf en tegen de mensen om hem heen. En bovenal, hij kon eindelijk zijn liefde voor Nat omarmen zonder schaamte of angst. Zijn verlangen naar haar werd met de dag groter.
Terug naar Nat
Hij nam na zijn onthullingen contact op met Nat en vertelde haar alles. Over zijn angsten, zijn worstelingen, en vooral over zijn onveranderde liefde voor haar. Nat was geroerd door zijn woorden. Ze vertelde hem dat ze hem ook enorm had gemist en dat ze had gewacht op dit bericht, zodat ze verder kunnen met hun eigen avontuur.
Een paar maanden later zat Michiel weer in een vliegtuig naar Thailand, dit keer niet om te ontsnappen aan het leven, maar om het ten volle te omarmen. Toen hij Nat bij de aankomsthal zag, wist hij dat hij de juiste keuze had gemaakt. Hij voelde zich vrij, bevrijd van de ketens van vooroordelen en angst. Voor het eerst in zijn bestaan voelde hij zich echt levend en warm van geluk.
En zo begon een nieuw hoofdstuk in het leven van Michiel, een hoofdstuk vol liefde en acceptatie, maar ook van moed. Hij leerde dat liefde geen grenzen kent en dat het ware geluk ligt in het volgen van je hart, ongeacht wat anderen denken. Zijn relatie met Nat werd een symbool van zijn persoonlijke groei, een liefdesverhaal dat hem leerde wat het betekent om echt jezelf te zijn.
Bangkok, maart 2023
Liefde laat zich niet dwingen en taboes in het aangaan van relaties zijn er nog steeds, verschillen per land, en veranderen in de tijd.
Ik ben nu bijna 70 jaar oud en in mijn jeugd in het super-katholieke zuiden was het een taboe om verkering te hebben met een protestants meisje. Nou was het al erg moeilijk om zo’n meisje te ontmoeten want er waren katholieke en protestantse scholen en jongens en meisjes scholen: gescheiden werelden dus. Zelfs op middelbare schoolniveau waren er jongens en meisjes scholen in Eindhoven. En we praten over 60 jaar geleden, niet zo heel lang dus. Het taboe is in de loop verlegd naar moslims en mensen met een andere huidskleur dan wit.
Gelukkig is het in Nederland en ook in Thailand niet verboden zoals dat wel geldt in andere landen. Daar zijn taboes geinstitutionaliseerd.
Mooi verhaal, gewoon je hart volgen en je niks aantrekken van reacties en advies,dan ben je het beste af.
In dit verband kan ik maar één ding zeggen: ‘Rem acu tetigisti’ !!!
Deze ontboezeming heeft mij diep en recht in het hart geraakt.
Bij dezen wens ik Michiel en Nat alle geluk van de wereld toe.
SiamTon
Geweldig hij is zijn hart gevolgd en het maakt niet uit welk gender het is.
Als je maar gelukkig bent dat is het belangrijkste.
Wij gaan nu voor de 8e keer en 2e X dit jaar, naar het prachtige land en zien ook veel gebeuren.
En hebben begrip voor heel veel.
vandaag is de dag om gelukkig te zijn. Je leeft maar 1 keer en neem het er van.
Veel geluk Michiel en Nat. liefs
Zeer begrijpelijk dat Michiel vol vragen zat en zich geen raad wist met wat voor een hele nieuwe wereld en gevoelens waren. Zaken als gender, seksuele geaardheid of zelfs maar liefde zijn echter geen zwart-wit (binaire) dingen maar een spectrum. Ook als de meeste van ons grofweg in een bepaald hokje zouden passen zijn die grenzen niet scherp te stellen en past niet iedereen in het hokje. Laat je dan ook geen label of hokje opleggen. Zolang men maar gelukkig is en andere mensen geen schade berokkent moet men vooral het eigen hart voelen. Helaas zal niet iedereen je dat levensgeluk respecteren of gunnen.
Ik volg al met afgrijzen de discussies die in de VS en Canada gaande zijn over de voornaamwoorden die daar een minderheid de meerderheid wil opdwingen. En dan heb je trans-mannen die normale mannen cis-mannen noemen en zichzelf tot “vrouw” verklaren en deze titel van de dames wil wegnemen. Het is een afgrijselijke chaos aldaar.
En dan hier in Thailand. Hoe mooi dit verhaal is. Ik ben zelf met een lieve vrouw getrouwd, maar ik heb jaren geleden een korte verhouding met een ladyboy gehad. Toen heb ik ook met mezelf gevochten en uiteindelijk heb ik de verhouding afgebroken. Mijn conditionering is te sterk en ik kon er moeilijk mee omgaan. Het was een lief mens. Werkte als kapster in een kapperszaak en ook heel leuk in omgang.
Het mooie van de ladyboys in Thailand is dat ze zichzelf niet als vrouw zien, maar wel als vrouwelijk en dat vind ik ook. Je bent geen homo als je verliefd wordt op een ladyboy. Een vroegere collega van mij die wel homo was, vond ladyboys niet interessant. Te vrouwelijk, vond hij.
Niet dat het wat uit zou moeten maken….
Ik hoop in ieder geval dat Michiel zijn geluk heeft gevonden. Iedereen verdient dat.
Ook in Thailand is het wel wat ingewikkelder dan ‘man, vrouw, ladyboy’. Er zijn in Thailand (en de rest van de wereld) mensen die als man geboren zijn maar zich meer of geheel vrouw voelen. Dat kan dus van alles zijn van zeer vrouwelijke man tot “geboren zijn in een verkeerd lichaam”. Er zijn dus zeker wel Thai die als man geboren zijn en zichzelf als vrouw zien. Andersom trouwens ook (maar minder voorkomend), bij als vrouw geboren maar volgens zichzelf meer of geheel man. Die gradaties daar ga ik mij verder niet aan wagen, en als je seksualiteit er bij betrekt is het helemaal een feest aan mogelijkheden!
Dus ook in Thailand zul je “ladyboys” tegen komen die heel graag hun geslacht officieel veranderd willen zien en die als vrouw aangesproken willen worden. Daar maakt men in Amerika nu een heisa van, met conservatieven die pertinent iemand willen aanspreken met het geslacht wat op de geboorteakte staat en transgender die simpelweg vragen (of “eisen” zo je wilt) aangesproken te worden met de man/vrouw/iets anders omdat wat op hun geboorteakte niet is wie ze zelf menen te zij . Die zien weigeren daarvan als disrespectvol en kwetsend. En ja, ook dat hoor je onder de Thai die zich anders voelen dan simpelweg het binaire echte man en echte vrouw. Gelukkig is de tolerantie voor het feit dat er een spectrum is groter dan in de VS, en dat voorkomt een hoop trauma en drama. Maar respect? Lang niet altijd helaas.
Zie bijvoorbeeld:
https://www.thailandblog.nl/achtergrond/kathoey-in-de-thaise-maatschappij-tolerantie-maar-met-weinig-acceptatie/
Ik moet trouwens nog de eerste persoon tegenkomen die vind dat “vrouwen zichzelf geen vrouw mogen noemen”. Iets uit de duim gezogen voor drama, kijkers en aandacht (om af te leiden van andere zaken vermoed ik?). Ze gaan maar fietsen met hun drama, laat mensen lekker hun ding doen zolang ze jou geen schade toebrengen. Mooi toch dat mensen die mogelijkheid makkelijker/eerder aangrijpen in het land van een glimlach, al gaat er soms heel wat verdriet en worsteling achter schuil.
Wat zijn cis-mannen?
Dat jouw collega ladyboys niet interessant vindt, ligt wel voor de hand. Immers ………. hij is een homo! D.w.z. hij houdt niet van vrouwelijkheid.
Conditionering ………….. daar zeg je me zowat. Ik ben inmiddels 72 jaar en ik vecht nog letterlijk elke dag tegen de verterende conditionering welke mijn ouders mij hebben ingeprent. Ik denk dat wij allen lijden onder de conditionering tijdens onze jeugd qua opvoeding, cultuur, godsdienst, onderwijs, etc. Men is pas echt vrij als men zich daarvan heeft losgemaakt.
Vr.,gr.,
SiamTon
SiamTon, Wiki zegt hiervan:
Een cisgender of cisseksueel is iemand van wie de genderidentiteit overeenkomt met het geboortegeslacht. De term wordt doorgaans gebruikt als de tegenhanger van transgender en transseksueel, waarbij het geboortegeslacht en de genderidentiteit niet overeenkomen. Verreweg de meeste mensen zijn cisgender.
Ik zag laatst een korte video. Daarin vertelde een Amerikanse wetenschapper dat er slechts twee geslachten bestaan: man en vrouw. Elke andere vorm heeft niets met biologie te maken maar met zelf-perceptie (psychologie). Hij weigerde te accepteren dat een vorm van zelf-perceptie maatschappelijk zou worden geaccepteerd.
Hij vroeg de trans in het interview of hij, als hij zich absoluut Chinees voelde (praten, schrijven, wonen) door iedereen en de overheid zou moeten geaccepteerd als Chinees (en dus bv. recht heeft op een Chinees paspoort, pensioen etc). Hij noemde ook het voorbeeld van een mentaal gestoorde die absoluut vindt dat hij normaal is. Moeten we dat dan accepteren en hem vrij rond laten lopen omdat hij dat zelf vindt?
Discussie gesloten.
Vooringenomen wetenschappers, tja die zijn er ook. Geen wonder dat Michiel niet alleen met zichzelf in de knoop dat maar ook de omgeving, niet iedereen is in staat om niet zwart-wit te denken. Kijk naar de dierenwereld: zo kunnen sommige platwormen in een vrouwtje veranderen nadat ze hun penis zijn verloren in een gevecht, zijn er vissen als vrouwtje geboren maar mannetje geworden of andersom, en zijn er allerlei zaken in de natuur waar geslacht iets anders is dan man-vrouw. Mensen dan? Je kunt geboren worden met meer dan 2 chromosomen (bijv XXY), of slechts een enkel Y chromosoom hebben, of vanwege 5-alfa-reductase pas bij het begin van de pubertijd een penis gaan groeien (en dus eerst als meisje door het leven zijn gegaan). EN zo kunnen we nog wel een tijdje door gaan. Slotsom: natuur, inclusief dier en mens is dynamisch en niet binair. Je moet dus wel met de slaghamer flink gaan meppen als je dat wilt terugbrengen tot “je hebt mannetjes en vrouwtjes, dat is alles”. Des te belangrijker dat we mensen niet te snel veroordelen, ook voor wie stiekem denkt “raar hoor”.
Het percentage transgenders is nogal klein. Moet je daarvoor de hele maatschappij aanpassen? Denk aan aanspreektitels, paspoorten, toiletten, sport, etc. Dan vind ik dat mensen met een handicap meer rechten hebben op goede faciliteiten. Maar de Woke gemeenschap heeft met haar cancelbeleid nu eenmaal een sterk wapen in handen. Dat we daarvoor de democratische grondbeginselen (de meerderheid beslist) aan de kant zetten schijnt niemand te deren.
Wat voor een moeite is het gebruik van een aanspreektitel als iemand zegt verzoekt niet of wel als meneer/mevrouw/Dr/Prof/.. enz te worden benaderd? Aanpassing van het paspoort is ook wel zo fijn als je er als het ene geslacht uit ziet maar er iets anders in je paspoort staat, scheelt discussie met de grenswachter. Toilet: stap binnen daar wat de meeste mensen als logisch zouden zien (voorkomt een incident als in de VS waar een als vrouw geboren maar man geworden iemand wegens lokale wetten naar de dames WC ging en toen in elkaar geslagen werd door mensen die dachten met een viezerik te maken te hebben). Zijn er ook nog unisex toiletten, veelal het invalide toilet dus wie er niet uit komt kan daar heen. Hoeft allemaal niet zo moeilijk te zijn om rekening te houden met gehandicapten, transgender enzovoorts.
Amerikaanse gekkies, dat is weer heel wat anders, daar is het zo op de spits gedreven dat er een aantal rare extremisten op linker én rechter flank zijn die geen respect meer hebben voor basis principes zoals democratie en mensenrechten. Met een beetje geven en nemen komen we al een heel eind. Neem religie en gebedsruimtes. Om op een luchthaven, openbaar gebouw etc voor elk geloof een eigen ruimte te maken zal vaak lastig zijn, er zijn zoveel religies en sub-religies. Algemene ruimte voor elk geloof, klaar. Zal nooit 100% van de mensen behagen maar dat is dan jammer. Geven, nemen, je in de ander verplaatsen, het redelijke compromis, dat moet toch meestal wel haalbaar zijn?
Die Amerikaanse toestanden krijgen wij hier ook. Kijk nu maar eens naar de polarisatie op Twitter. Dat komt doordat er een kleine Woke groep is, die hun wil ten koste van alles, gaat opleggen aan de meerderheid. Dat begon met Zwarte Piet, toen met straatnamen en zeehelden, slavernij, etc. en dat gaat steeds verder. Ze stoppen niet en daardoor ontstaan er grote spanningen in de maatschappij.
Biologisch gezien is de mensen-wereld binair. Al het andere is psychologie en zelf perceptie. Daar hoeven we de samenlving niet voor aan te passen. Als dat gaat gebeuren is het hek van de dam.
Het grote verschil tussen Thailand en het westen bij al dat gender gedoe is dat in Thailand zelden sprake is van het stuitende agressieve slachtofferschap dat zo typerend is voor activisten.
Mijn vrouw heeft een vriendin die als man geboren is (ik kan de term transgender niet meer uitstaan).
Zij is een echte vriendin en woont samen met haar man. Ze heeft alle eigenschappen van een vrouw, ze denkt als een vrouw, leeft als een vrouw, ze is een vrouw. Haar man is zeer gelukkig met haar dus hebben ze de mening van anderen niet nodig.