‘Geld weggeven maakt gelukkig!’

Dat onderzoek is volstrekt niet in overeenstemming met de werkelijkheid van wat je met je geld doet, want het was om te beginnen hun eigen geld al niet.
Dat konden ze dus ook niet weggeven.

De keus was in feite iemand anders geld weggeven aan een derde, of het in eigen zak stoppen.
Bij het in eigen zak steken, lijkt het al snel op hebberig zijn.

Hebberigheid wordt negatief beoordeeld door de samenleving, en ik kan me dus goed voorstellen, dat je daar weinig geluksgevoel van krijgt.

Natuurlijk wordt je van geven, delen, gelukkig. Als je iemand iets voor een ander doet door een daad die jij je kunt veroorloven (geld geven, trakteren op eten of drinken of een ander kado) maak je een ander mens blij en gelukkig en daarmee je zelf. Leef je boven je stand of zetten mensen zware druk op je om te betalen alsof het geld je op de rug groeit, na dan wordt je niet gelukkig en de ontvanger ook niet, dan praten we simpelweg over asociaal gedrag.

Ontvangen van geld, goederen of hulp is een stuk moeilijker, tenminste voor mij. Natuurlijk is het reuze fijn als iemand je een handje helpt of een etentje voor je betaald maar ik voel dan ook een soort van verplichting om iets terug te doen. Als iemand dan twee keer achter elkaar iets voor mij doet zonder dat ik iets terug hebt gedaan dan voel ik me nogal bezwaard. Zal de ander dan niet gaan denken dat ik gebruik (misbruik) maak van de ander? Of dat ik een gierige zak ben? Nee, dan maar beter wat geven, dat is beter en makkelijker dan nemen.

Maar als je geeft dan liever niet in cash. Ik voel me meer senang als ik iets doe of geef voor een ander en als iemand iets voor mij doet dan liever ‘ik betaal je drankjes wel’ dan ‘hier heb je een tientje, doe er iets leuks mee’. Uitzondering hierop zie ik iets toestoppen aan mensen die gewoon echt beter geholpen zijn met wat cashgeld op bijvoorbeeld een schuld of rekening te betalen.

Er zijn zeker verschillende redenen waarbij je menselijk gezien,gewoon helpen moet,alleen of dit altijd in de vorm van geld gebeuren moet ,heb ik zo mijn twijfel. Zeker in de familie zou je o.a. door zelf voor een kind het vereiste school materiaal te kopen,al een erg nuttige bijdrag kunnen leveren. Ook als iemand in je directe omgeving graag een Engels cursus wil volgen,zou je deze nuttig kunnen ondersteunen. Het voordeel van een dergelijke steun is,dat je bij niet serieus naleven,je altijd nog kunt ingrijpen,en de verdere hulp eventueel kunt stoppen. Zo zijn er tientallen financiële ondersteuningen te bedenken,die meer brengen,als de eeuwige wens naar luxe van vaak onnodige mobils,die hoofdzakelijk benut worden,door urenlange Facebook en Line bezoeken. Ook hoeft een 16jarige niet meteen over een dure motorbike beschikken,als er dagelijks songtaews in de zelfde richting rijden. Een wens die niet meteen in vervulling gaat,spoort jonge mensen aan om zelf ook de mouwen hoog te rollen,zodat je altijd nog zo iemand belonen kunt met het resterende bedrag. Klakkeloos en zonder veel te overleggen geld verschenken,lokt overal ter wereld z.g.n. vrienden aan die het in principe alleen om dit geld gaat. Z.g.n. vrienden die zolang je de geldbeurs regelmatig opent,je een vriendelijkheid voorspelen,die sommigen misschien nodig hebben voor hun geluks gevoel. Een geluks gevoel die zijn naam vaak niet verdient,en plotseling veranderen kan,als de bereidschap van financiële ondersteuning ophoud. Eerst dan merkt de gulle gever,dat het bij de werkelijke geluk gevoelens meestal gaat,om een erg klein groepje echte vrienden,die je ook weten te vinden als er niets te verdelen valt.

Dan zal ik in Thailand wel erg gelukkig worden! Het toppunt van geluk zal zijn wanneer ik mijn laatste baht aan behoeftige familieleden heb geschonken en berooid naar huis ga.