De hoogste wet, magie, adeldom van geest en andere verhalen over de Boeddha

De hoogste wet, magie, adeldom van geest en andere verhalen over de Boeddha

Als er gepraat wordt over een godsdienst of een filosofie , zoals het christendom of het boeddhisme, dan gebeurt dat vaak op een ingewikkelde bijna wetenschappelijk manier.

Allerlei termen en bespiegelingen vliegen door de lucht en soms zie je door de bomen het bos niet meer. Ik denk dat de boodschap van de Boeddha (en Jezus) het beste tot uitdrukking komt in hun woorden en daden. Daarom heb ik een aantal gebeurtenissen omtrent de Boeddha opgeschreven die illustratief zijn voor zijn leer en in de oude boeken worden vermeld. Ik vertel de verhalen, sterk verkort, opnieuw in mijn taal.

De hoogste wet

Op een dag maakte de Boeddha met twee van zijn leerlingen een wandeling langs een, door heftige recente regenval, sterk gezwollen rivier. In de verte hoorden ze iemand huilen en toen ze dichterbij kwamen zagen ze een jonge, kleine vrouw geknield aan de oever. Op een vraag vertelde de vrouw dat ze had gehoord dat haar zoontje aan de overkant van de rivier ernstig ziek was maar dat ze niet voldoende kracht had de rivier over te steken.

De Boeddha ging naar haar toe, nam haar in zijn armen en bracht haar naar de overkant. Toen hij terugkwam trof hij twee boze leerlingen aan die hem verweten dat hij de wet en discipline van de monniken had overtreden, monniken mogen immers geen vrouwen aanraken. Waarop de Boeddha antwoordde dat er een wet is die alle andere wetten overstijgt, de wet van meetta karoena, loving-kindness.

Magie

Toen de Boeddha eens een wandeling maakte langs een rivier, ontmoette hij een oude man die aan de oever zat. De Boeddha vroeg wat hij hier deed. De oude man legde uit dat hij 25 jaar al mediterend in het oerwoud had doorgebracht om over water te leren lopen en dat hij van plan was dat nu te gaan doen. Dat is wel erg zonde van die 25 jaar, zei de Boeddha, want even verderop ligt een pontje dat je voor een stuiver overzet.

Vruchteloze beschouwingen

Een leerling vroeg de Boeddha eens hoe de wereld was ontstaan, wie de wereld had geschapen, hoeveel goden er waren en hoe groot de wereld was. Waarop de Boeddha antwoordde dat, als je getroffen bent door een giftige pijl, je toch niet eerst gaat vragen wie die pijl heeft afgeschoten, waarom iemand dat deed en waar de pijl van gemaakt was. Besteed liever eerst alle aandacht aan de behandeling van de wond.

Adeldom van geest

Als de Boeddha aan het eind van de middag een dorpje binnenwandelt wordt hij hartelijk begroet door een courtisane (een prostituée) die hem uitnodigt de volgende morgen bij haar een maaltijd te komen gebruiken. De Boeddha neemt de uitnodiging van harte aan. Wat later stuit de Boeddha op een goede vriend, een Brahmaan, een Hindoe-priester, die hem vraagt de volgend ochtend langs te komen. De Boeddha verontschuldigt zich , hij heeft al een afspraak.

Als de Boeddha de volgende morgen het huis van de courtisane verlaat staat een zeer boze Brahmaan hem op te wachten. De Brahmaan verwijt hem dat hij blijkbaar het gezelschap van een hoer verkiest boven dat van een geboren Brahmaan. De Boeddha antwoordt dat hij alleen een persoon, die verdraagzaam, vreedzaam, nederig en kalm is een Brahmaan noemt.

Vergankelijkheid

De Boeddha werd eens geroepen bij een vrouw die al dagen lang geen afstand wilde doen van het lijkje van haar overleden zoon en die smeekte om een geneesmiddel dat haar zoontje weer tot leven kon wekken. De Boeddha bezag de vrouw met medelijden in zijn ogen aan en vroeg haar het volgende te doen: ‘Kom, ik weet een medicijn. Ga naar de stad en haal een handje vol mosterdzaadjes maar alleen uit een huishouden waar nooit een overlijden te betreuren was. ‘ ‘s Avonds keerde ze met lege handen terug en zei met tranen in haar ogen: ‘Dank, heer, ik begrijp nu dat alles vergankelijk is .’ En ze deed afstand van het lijk van haar zoon.

Erfenis

Toen de Boeddha korte tijd na zijn Verlichting terugkeerde naar zijn vroegere woonplaats Kapilavastu kwam zijn zoontje, Rahula, 7 jaar oud, en gestuurd door zijn moeder, hem tegemoet en vroeg om zijn erfenis. Waarop de Boeddha hem als novice inwijdde in de monniksorde.

Een voorbeeldig leven

Eens kwam een man naar de Boeddha toe en vertelde dat hij de afgelopen 10 jaar een voorbeeldig en heilig leven had geleid. De Boeddha vroeg geïnteresseerd om uitleg. De man vertelde trots dat hij 5 jaar op een bergtop en nog eens 5 jaar in het oerwoud mediterend had doorgebracht. Waarop de Boeddha hem glimlachend vertelde dat dit een uitstekende voorbereiding was om de komende 10 jaar temidden van de samenleving door te brengen.

Vernietigen en helen

Tijdens een wandeling in een bos werd de Boeddha eens bedreigd door een bandiet. ‘Gun me nog een laatste wens ‘, zei de Boeddha, ‘Hak een tak van die boom daar.‘ De bandiet sloeg met zijn zwaard een tak af. ‘Zet de tak er nu weer aan ‘, vroeg de Boeddha. De bandiet lachte: ‘Je bent gek als je denkt dat dat mogelijk is! ‘ ‘Wel ‘, zei de Boeddha, ‘je denkt dat je machtig bent omdat je kunt vernielen. Maar de ware machtigen weten hoe te scheppen en te helen.‘ Waarop de bandiet hem liet gaan.