Maar breng ze dan wel naar de lommerd (wonen in de tempel, nr 6)
Thaise lommerd in Chonburi; bovenaan staat in Thais rong-rab-tjam-naam-easy-money ofwel Lommerd Easy Money (Editorial credit: TongRoRo / Shutterstock.com)
Als een tempeltiener een brief krijgt dan wordt die hem direct gegeven. Maar als het een postwissel is dan moet hij hem afhalen in de kamer van monnik Chah. Dan wordt zijn naam bijgeschreven op een vel papier aan de deur van die kamer.
Opgelucht! Iedereen is opgelucht als het geld op tijd aankomt. Komt het later dan ben je bang dat jouw ouders deze maand geen geld in huis hebben en het links en rechts bij elkaar moeten scharrelen. Een van de jongens die daarom meer dan één postwissel krijgt is Lamon; zijn naam betekent ‘de zachtaardige’.
Soms krijgt hij wel vijf postwissels in een maand. Maar dat maakt hem niet rijk; het gaat maar om 50 baht en het is nooit meer dan 100 baht. ‘Al mijn oudere broers helpen mee. Ik had met school willen stoppen maar dat willen ze niet. In onze familie ben ik de enige die iets meer leert dan de eerste zes jaar. Als ik de school afmaak is dat een eer voor de familie.’
Om die reden is Lamon een hardwerkende student en zal nooit lummelen als hij moet leren. Hij is uiterst zuinig met zijn eten en koopt nooit eten buiten de tempel. Kookt zelf zijn rijst en heeft er zelden iets anders bij dan nam pla, pepers en wat limoensap; hij eet nog geen gekookt eendenei bij het eten.
Hij kookt iedere morgen zelf wat rijst en moet dan naar school; voor het wachten op de restjes uit de bedelnappen van de monniken is dan geen tijd. Soms kan hij wat kaeng phet kopen, hete rode curry met kokosmelk. En anders eet hij alleen rijst met pepersaus…
En dan komen de kilo’s…
Lamon eet meer rijst dan goed voor hem is en sporten doet hij niet. Eten, zitten, leren. Daarom wordt hij snel zwaarder en ziet hij er mollig uit. ‘Nou, je hebt straks geen bus meer nodig’ zegt iemand. ‘Je kunt jezelf naar school rollen…’ Vetrolletjes voegen toe aan zijn gewicht maar het ergste is, zijn rits is stuk. Met een open gulp kan hij moeilijk naar school en geld voor een nieuwe broek heeft hij niet…
Lamon heeft nog maar één goeie broek om naar school aan te trekken en de rest past hij niet meer. En dus gaat hij trainen. Om vier uur staat hij op, rent een stevig eind de straat op, en komt dan terug rennen want dat is hem zo geadviseerd. Hij valt wat af maar niet genoeg om al zijn broeken weer aan te kunnen.
Vandaag hoor ik hem luid tieren in zijn kamer. ‘Wat is er?’ vraag ik. ‘Iemand dood?’ vraagt een ander. ‘Mijn broek is weg!’ Wij gaan met zijn allen naar zijn kamer. ‘Hoeveel broeken zijn er weg?’ ‘Veel; een hoop.’ ‘Ouwe of nieuwe?’ ‘Alleen ouwe!’ ‘En je nieuwe broek?’ ‘Gelukkig net in de was gedaan dus die is er nog.’
‘Maar je kunt die ouwe toch niet aan? Waar maak je je druk om?’ ‘Nee, maar ik ben aan het afvallen. Binnenkort kan ik ze wel aan.’ ‘Ja, dan had je ze netjes op moeten bergen en niet laten slingeren. Dat is vrágen om jatwerk.’ zegt een van de jongens. ‘Nee, maar ik heb geen plaats meer in de kast. Waar heb je het over?’ zegt Lamon boos.
Dan adviseer ik hem maar. ‘Waarom heb je al die broeken niet in de lommerd beleend? De lommerd bewaakt ze heel goed en als je afgevallen bent dan ga je ze weer ophalen. Er is geen veiliger plek voor jouw spullen dan de lommerd!’
Wonen in de tempel; bewerking van verhalen uit de vorige eeuw. Naast monniken en novices wonen studerende tienerjongens uit arme gezinnen in de tempel. Hebben een eigen kamertje maar zijn voor hun eten afhankelijk van geld van thuis of van een schnabbel. Op feestdagen en als de scholen dicht zijn eten ze met monniken en novices mee. De ‘ik’-persoon is een tiener die in de tempel woont.