1000 Words / Shutterstock.com
De Thaise economie wordt beheerst door staatsbedrijven, veelal met een monopolie op hun activiteiten. Ook andere bedrijven hebben vaak een monopolie of oligopolie positie. Voor een zich pas ontwikkelende economie kan dat gunstig zijn, maar voor een land met het ontwikkelingsstadium zoals dat van Thailand juist niet. De slecht draaiende economie is niet alleen het gevolg van buitenlandse factoren.
Monopolie en oligopolie
Een bedrijf heeft een monopolie als het de enige is die een bepaald product of dienst aanbiedt. Een enkel bedrijf bepaald dan de prijzen, er is geen enkele concurrentie. We spreken over een oligopolie wanneer product of dienst door slechts een paar grote bedrijven wordt aangeboden. Dit leidt tot oneerlijke en vaak felle concurrentie tussen slechts enkele bedrijven. Een monopolie of oligopolie wordt als nadelig gezien voor de ontwikkeling van een goede economie. In het algemeen zal het de prijzen opdrijven, de kwaliteit van de producten verminderen en innovatie frustreren. Het is goed voor de producent maar slecht voor de consument.
Thailand is een monopolieland zoals mag blijken uit de volgende voorbeelden. Nog niet zo lang geleden kreeg King Power, ondanks protesten, opnieuw het alleenrecht taxfree winkels te openen op de luchthavens. Sinds 2010 kocht de Bangkok Dusit Medical Services acht privé ziekenhuizen en andere gezondheidsinstellingen op. U zult vergeefs zoeken naar privé ziekenhuizen met lagere prijzen. Singha bier had gedurende negen jaar vrijwel een monopolie op de biermarkt. Totdat Thai Beverage, een whisky monopolist, Chang bier op de markt bracht. Winkels die whisky wilden inkopen konden dat alleen doen als ze ook Chang bier kochten. Hier is nu dus spraken van een oligopolie. Bier is relatief duur in Thailand, de prijs per liter is ongeveer gelijk aan de prijzen van de grotere en duurdere biermerken in Nederland. Een goedkopere of kleinere bierproducent zul je in Thailand praktisch niet vinden. Zelf een brouwerij opzetten is door verschillende regels een bijna onmogelijke opgave, tenzij je veel geld en goed connecties hebt.
Physics_joe / Shutterstock.com
Honda wilde niet meer leveren aan verkoopplekken die ook andere merken verkochten. Dat leidde tot een gerechtelijk proces dat na 10 jaar werd gedropt. Ook in de detailhandel en de filmindustrie zijn er mono- en oligopolie. Staatsbedrijven, goed voor 40 procent van het bruto nationaal product, zijn over het algemeen ook monopolies. Dit zijn zo een paar voorbeelden, maar de literatuur meldt dat dit een overheersend gegeven is in de Thaise economie.
De wet
In 1999 kwam onder een wet de Trade Competition Committee tot stand. Deze commissie zou moeten toezien op een gezonde competitie en moest klachten daarover afhandelen. Voorzitter was de Minister van Handel, daarnaast twee secretaris generaals van handel en financiën, een paar onafhankelijke leden, en de helft van de commissie moest bestaan uit, jawel, afgevaardigden uit het bedrijfsleven. Men had een heel gering budget, heeft slechts ooit één klacht gegrond verklaard en vele, vele andere klachten ongegrond bevonden. Dit terwijl op hun website de merknamen van de beschuldigde bedrijven onzichtbaar waren gemaakt.
In 2017 kwam een nieuwe wet daarover tot stand. Daarin geen duidelijk regels over wat wel en wat niet mag waar het concurrentie betreft, alleen dat fusies en overnames binnen 10 dagen na de totstandkoming gemeld moeten worden. Tot nu toe zijn er nog helemaal geen beslissingen over fusies of overnames gemeld. De wet is machteloos lijkt het. Zou dit met opzet zijn? Ik laat het aan de verbeelding van de lezers over waarom…
SIHASAKPRACHUM / Shutterstock.com
Staatsbedrijven
Noi vliegt terug naar Thailand met Thai Airways. Op het vliegveld Suvarnabhumi koopt ze eerst wat cadeautjes bij King Power en dan neemt ze eerst de metro en vervolgens de trein naar haar woonplaats Ayutthaya. Ze pint geld bij de Krung Thai bank, koopt wat staatsloten en neemt een taxi, die onderweg moet tanken, naar huis. Ze doet het licht en de airco aan en zakt vermoeid op de bank onderuit. Ze kijkt nog een uurtje naar het nieuws en een soap op de televisie en valt in slaap.
Noi maakte gebruik van vele staatsbedrijven en één commerciële monopolie: King Power.
Een staatsbedrijf is een onderneming waarin de staat een belang heeft van minstens 50 procent. Staatsbedrijven in Thailand nemen een overheersende en toenemende economische positie in. Ze zijn vandaag de dag verantwoordelijk voor zo’n 40 procent van het bruto binnenlands product (in 2010 nog 32 procent). Er zijn in totaal 56 staatsbedrijven. Tussen 2004 en 2013 verdrievoudigde hun gezamenlijke bezittingen en verdiensten.
Love Silhouette / Shutterstock.com
De staatsbedrijven die redelijk veel winst maken zijn onder andere: Government Lottery Office, PTT (gas en olie), EGAT en Provinciale Electricity Authority (elektriciteit) en de Government Saving bank. Verliesgevend zijn State Railways, Thai Airways, BMT (Bangkok Mass Transport Authority), TOT Plc en CAT (telecommunicatie).
Bij 43 van deze 56 staatsbedrijven staat een militaire generaal aan het hoofd.
Al deze bedrijven hebben vrijwel een monopoliepositie en de staat heeft een belangrijke invloed op het bestuur ervan. Dit in tegenstelling tot bijvoorbeeld de Nederlandse Spoorwegen, waar de staat alle aandelenbezit maar het bestuur is volledig onafhankelijk is.
De economie in Thailand draait behoorlijk slecht, zegt men, al mag dat van de plaatsvervangend premier en economisch deskundige, Somkit Jatusripitak, niet hardop worden gezegd want dan worden buitenlandse investeerders onrustig. Somkit noemde eerder als reden voor de economische achteruitgang alleen slechts de wereldwijde economische achteruitgang en de handelsoorlog tussen de Verenigde Staten en China.
Ik zou daaraantoe willen voegen dat de grote ongelijkheid in bezit en inkomen in Thailand en de nadelige gevolgen van het bovenstaande verhaal over monopolies eveneens bijdragen aan minder economische groei. De ongelijkheid neemt verder toe. Zo waren in 2004 boeren nog voor 44 procent eigenaar van het land dat ze bebouwden, in 2011 was dat nog maar 15 procent.
Het huidige economische model is nog gebaseerd op dat uit de zestiger en zeventiger jaren van de vorige eeuw. Dat werkte toen prima. Nu moet het anders: meer vrijheden en meer concurrentie.
Maar is economische groei dan het belangrijkste doel? Nee, zeggen Chris Baker en Pasuk Phongpaichit in hun boek ‘Thailand’s Boom and Bust’: ‘We moeten ook zorgen voor een politiek kader waarin publieke diensten en sociale waarden er voor kunnen zorgen dat meer mensen kunnen deelnemen, bijdragen en profijt hebben van de economische groei.’
Lees ook: www.khaosodenglish.com/news/business/2016/12/16/monopolyland-thailands-markets-ever-fair/
Bronnen:
Een goede heldere uiteenzetting Tino. Al lezende kwam in me op, dit zou ook zomaar een communistisch staatsbestel kunnen zijn, overgoten met een kapitalistisch sausje. Of vloek ik nu in de kerk?
In ieder geval bedankt voor je bijdrage, wellicht de beste van dit jaar op Thailandblog.
Nee, Dirk, je vloekt niet in de kerk. Premier generaal Prayut heeft al vele malen zijn bewondering uitgesproken voor communistisch China hoewel hij de communisten in Thailand verafschuwt. De wens tot controle van de staat over grote delen van niet alleen de economie maar ook andere activiteiten van burgers is hetzelfde. Je kunt het ook een andere naam geven.
Ik kan nog iets zeggen wat niet in bovenstaand verhaal staat omdat ik het niet met zekerheid kon vaststellen. Ik vermoed dat ook de rijst, rubber en suiker autoriteiten sterke trekjes vertonen van monopolie, en dat geldt evenzeer voor de agrobusiness gigant Charoen Pokbhand (CP).
Wel dat zou betekenen dat Prayut tot de extreem linkse hoek behoort. Hij zou dus de leider van Groen Links kunnen zijn? Die streven toch ook naar een totalitaire (heil)staat. Er zijn zelfs Groen Linksers die fan zijn van Pol Pot.
Ik haat het streven naar een heilstaat, een utopie waarbij het doel de middelen heiligt. Maar inderdaad zowel in de uiterst linkse als in de uiterst rechtse hoek werd en wordt daar wel mee gespeeld. Ik denk dat het hier meer gaat over autoritair optreden en niet over links of rechts.
Dan zijn wij het er wellicht over eens dat je nog beter Prayut kan hebben dan een extreem linkse of extreem rechtse premier.
Zeker Peter, liever Prayut dan een extreem linkse of extreem rechtse premier. Maar Thanathorn als premier zou mij en veel anderen nog beter bevallen.
Ik vind de standpunten van Thanathorn sympathiek. Maar ik heb mijn twijfels omdat hij zo stinkend rijk is. Meestal wordt je rijk ten koste van anderen. Zie jouw artikel van hierboven….
‘Meestal wordt je rijk ten koste van anderen’
Pas op, Peter, wie was en is de rijkste man van Thailand?
Ik had ook mijn twijfels maar naarmate ik meer over hem las en hem hoorde spreken twijfel ik niet meer. Hij heeft zijn aandeel in het bedrijf al van de hand gedaan en bemoeit zich niet meer met het familiebedrijf. . Maar zijn bankrekening….
Bijna alle parlementsleden van de Future Forward Partij zijn middenstanders, velen ‘alternatief’: transgender, bergvolkeren en gehandicapten.
Thanathorn vind ik authentiek, dat is een belangrijke eigenschap voor politici.
Ik snap niet goed waar die sneer naar groen-links voor nodig is.
Misschien waren er vroeger bij de cpn enkele aanhangers van dat regime, tegenwoordig is het een keurig democratisch partijtje, die o-zo graag mee wil regeren.
Bovendien zijn ze niet Thais maar Nederlands.
Dream on. Als je het niet wilt zien, is het er niet… https://www.dagelijksestandaard.nl/2019/03/syp-wynia-paul-rosenmoller-heeft-als-gl-lijsttrekker-wat-uit-te-leggen/
En als je je wat verdiept in de materie, zie je allerlei verbanden met GroenLinks en de moordenaar van Pim Fortuyn (dierenactivisten) ga je nog wat verder terug dan zie je de warme steun van GL voor RaRa extremisten die terreuraanslagen pleegden in Nederland (aanslag op huis van Aad Kosto, brandstichting Makro). Wolven in schaapskleren.
Beste Peter(voorheen Khun),
Nogmaals, ik snap niet waarom in dit verband verwezen moet worden naar Groen Links.
En ja ik heb me al verdiept in de materie en de dagelijkse standaard ken ik ook.
Verbanden leggen kunnen ze goed daar, al valt het me wel op dat het altijd over linkse (gut)menschen gaat, (die het beste willen voor iedereen), in theorie dan, praktisch gaat het wat moeizamer die socialistische/communistische samenleving.
De rechtse mensen die schrijven of reageren op de website die je noemt, willen voornamelijk dingen niet, (zoals socialisten aan de macht), of heel veel macht voor enkelen.
Maar dit heeft weer niets met het artikel van Tino Kuis te maken dus ik hou erover op.
Alleen nog dit: de “vrije markt” in zijn huidige vorm maakt het niet lang meer is mijn stellige overtuiging. Hoe het dan verder moet weet ik ook niet, maar ik ga niet mij onwelgevallige partijtjes erbij slepen om aan te geven hoe ik het niet wil.
Meer overheids-sturing zou wel eens een oplossing kunnen worden, alleen niet zoals in Thailand of in China. Met veel macht en geld voor enkelen en gehoorzaamheid en controle voor de overige 99%.
Groetjes uit totalitair Krung Thep.
Gutmenschen, die beste voor iedereen willen? Of vooral voor zichzelf (kijk eens naar alle totalitaire staten, zowel nu als in het verleden). Wil jij een staat die voor jou bepaald wat goed is? Oke, we houden er over op.
Van rubber en suiker weet ik het niet maar de wetgeving rond rijst is zo gemaakt dat het alleen voor de bestaande spelers interessant is om te exporteren.
Op zich is dat wel jammer want je ontneemt de boerencoöperaties de mogelijkheid om direct aan buitenlandse afnemers af te zetten.
De marges die de tussenhandel opslokt kan gebruikt worden om een betere prijs aan de boeren te betalen.
Thailand Tobacco Monopoly (TTM) zegt al genoeg https://en.wikipedia.org/wiki/Tobacco_Authority_of_Thailand
Het besluit om industriële hennep te verbouwen zal TTM als monopolist ook ten goede komen maar ik ben benieuwd of er nu ook geïnvesteerd gaat worden om naar andere toepassingen te kijken zoals lichtgewicht bouwmateriaal.
Waarschijnlijk niet want anders kom je aan het brood van de grote cementboeren zoals Siam Cement Group; ook weer zo’n conglomeraat van bedrijven in allerlei branches https://www.scg.com/landing/index_en.html
Central is ook zo’n bedrijf waar je niet omheen kunt aangezien hun groep bestaat uit B2S, Office Mate, MEB, Power Buy, Robinson, Super Sports en Tops.
Maar de meest machtige zal CP zijn aangezien zij belangen hebben in de hele keten van dierenvoeding, kweken, slachten en de verkoop via hun 11.000 7/11 winkels.
Van een Britse onafhankelijke Tilapiakweker in Thailand kreeg ik te horen dat CP het spel zo speelt door in de ruime omgeving van die kwekerij de Tilipia onder de kostprijs aan te bieden.
Die kweker anticipeerde daarop om alleen nog pootvis te gaan produceren en die met minder risico in alle uithoeken van het land te verkopen.
Als de financiële, economische en politieke macht in een land bij een relatief kleine groep mensen ligt – zoals in Thailand (en Singapore, Cambodja, Laos, Viet Nam, China, enz.) – heb je feitelijk te maken met nepotisme en/of cronyisme. De kwalificaties kapitalisme, communisme en dies meer zij kun je dan rustig vergeten, want dekken de lading helemaal niet.
“Het huidige economische model is nog gebaseerd op dat uit de zestiger en zeventiger jaren van de vorige eeuw. Dat werkte toen prima. Nu moet het anders: meer vrijheden en meer concurrentie.”
beste Tino,
Het is toch wel merkwaardig dat een rechtgeaarde sociaal-democraat (als jij bent) de loftrompet steekt op het vrije marketmechanisme in een kapitalistische samenleving.
Als recht-geaarde mede sociaal-democraat ben ik het ook geheel met je oneens. Gelukkig bestaan er staatsmonopolies: op nutsvoorzieningen, op openbaar vervoer, op elektriciteit, op gas (in het geval van Thailand waar heel veel op flessengas wordt gekookt). Moet er niet aan denken dat Nestle het water gaat privatiseren omdat dat produkt schaars is/wordt en men denkt daaraan geld te kunnen verdienen. Je kunt je dat in Thailand nauwelijks voorstellen.
https://www.youtube.com/watch?v=oR_KXZZc13U
Monopolies beteken ook niet dat er in een land geen concurrende produkten of diensten zijn. Die concurrentie wordt echter geimporteerd. Je kunt in Thailand echt een Heineken kopen, Lao beer of een Duvel. Dat houdt Chang echt niet tegen. Er zijn zelfs Thaise craft bieren. Die wordt het leven niet gemakkelijk gemaakt maar ze zijn er wel. En importheffingen hebben met economisch beleid te maken en niet met monopolies.
Waar het natuurlijk eigenlijk om draait is: de transparantie van deze staatsbedrijven, de (mede=verantwoordelijkheid van het parlement voor organisatie en management van deze bedrijven. En DAAR schort het in Thailand aan. Op zichzelf zijn monopolies en staatsbedrijven niet verkeerd. Ik durf de stelling wel aan dat met een vrije markt en volledige concurrentie de ongelijkheid tenminste net zo groot zou zijn als nu en wellicht groter.
Ik sta achter dit citaat:
‘We moeten ook zorgen voor een politiek kader waarin publieke diensten en sociale waarden er voor kunnen zorgen dat meer mensen kunnen deelnemen, bijdragen en profijt hebben van de economische groei.’
Vrije marktwerking en eerlijke concurrentie zie ik niet als een absolute tegenpool van een sociaal-democratisch gedachtegoed. Het is niet het één of het ander, beide zijn heel goed mogelijk en misschien is combinatie van die twee wel noodzakelijk. . Met ‘vrij’ bedoel ik dan dat iedereen dezelfde kansen heeft en dat de regels voor iedereen hetzelfde zijn zodat iedereen kan profiteren. Dat is in Thailand nauwelijks het geval. De regels in Thailand bevorderen de ongelijkheid in hoge mate. Daarnaast zijn meer sociale voorzieningen nodig. Dat bijt elkaar niet.
En inderdaad: bij openbare voorzieningen zijn transparantie en goede regelgeving erg belangrijk. Daarin schieten de staatsbedrijven in Thailand tekort. Van mij hoeven ze ook niet geprivatiseerd te worden, dat was niet mijn inzit bij dit verhaal.
Er bestaat zelfs in Europa geen land met een dermate goed politiek kader dat realiseert dat mensen meer mensen kunnen deelnemen, bijdragen en profijt hebben van economische groei. Laten we het maar niet hebben over de VS. De VK zal na 12 december as ook niet het tegendeel laten zien. De huidige protesten in Frankrijk, de onvrede in Belgie en Duitsland, het groeiend onbehagen in Nederland: het zijn signalen dat juist niet iedereen profiteert, dat een bovenlaag de dienst uitmaakt, en monopolistische bedrijven met de winsten strijken.
Echter, en daar gaat het om: in Europa hebben een aantal landen een rechtsstaat, bestaat er controle op wat regeringen doen, mag je ervan uitgaan dat rechten en vrijheden van mensen worden gegespecteerd, en wordt de bevolking toegestaan tegen hun regeringen op te staan. Zie Parijs gisteren en komend weekend, de demonstraties in Brussel, en de verzamelingen van boeren/bouwers/zorgverleners/onderwijzers op het Malieveld.
Wat Thailand ontbeert is zelfs maar enige poging tot openheid, elke verandering wordt de kop ingedrukt vanuit zo goed als alle geledingen, en blijft slechts een algemeen aanvaard spel om aanzien en status. Holle vaten dragen ver.
Maar goed dat er bedrijven zijn in Thailand die nog voor wat welvaart zorgt. Er zijn vormen van onderwijs en ziekenzorg, er bestaat een zekere kwaliteit aan infrastructuur, zo goed als niemand hoeft honger te lijden, en het geheel zorgt voor relatieve goedkoopte, waaraan menig farang zijn verblijf dankt. Het ijkpunt waarop Thailand mee had kunnen doen in processen van democratisering zijn allang voorbij. Thailoand heeft die kansen en mogelijkheden niet gegrepen. Wat nu blijft is een gang naar controle en staatsgerichte interventie, zoals in China al gangbaar.
Om allerlei redenen (economische, sociale, financiele maar ook milieutechnische) moeten we – volgens mij – af van het denken in economische groei.
Enkele monopolies van essentiele levensbehoeften & diensten zijn idd niet verkeerd.
In Thailand kent men de Monopolie wet, ook wel de Foreign Business Act genoemd. Deze wet wordt in stand gehouden om buitenlandse concurrentie te voorkomen, omdat die “arme & kleine” Sino – Thais anders niet zouden kunnen concurreren. De Sino – Thai zijn actief in Retail, Finance, real Estate en (binnenlands) transport. Dat er toch nog een paar niet Thaise banken en winkelketens actief zijn is nog steeds een doren in het oog van de Sino – Thai, die vlak na de crisis in 1997 geen keuze hadden dat de wetgeving snel aan te passen en hun bedrijven deels te verkopen aan de buitenlandse concurrent.
Overigens zijn nu op Tesco na alle grote winkelcentra weer in Sino – Thai handen.
De Sino – Thai zijn niet sterk in technologie bedrijven, en daarom geldt de FBA niet voor de automotive & electronica industry.
Tino slaat de spijker op de kop vwb pricate ziekenhuizen. Bijna alle zijn tegenwoordig onderdeel van een deels beursgenoteerd bedrijf, waar de grootste aandeelhouder een Sino – Thai is. Deze is tevens eigenaar vannBangkok Airways (monopolie op vluchten naar Kih Samui) en een paar leuke golf resorts.
1 ding is zeker. De Sino – Thai dulden geen buitenlandse concurrentie. Kleinschalig mag nog wel (bier import bv), maar bij een serieuze concurrentie krijgt de buitenlandse firma met heel vervelende intimidatie te maken.
Misschien schrijf ik nog een verhaal over เจริญ สิริวัฒนภักดี Charoen Siriwatthanaphakdi, hoofd van de Thai Beverage groep (Chang bier) en andere bedrijven, goed voor 17 miljard dollar (misschien van de hele familie). Geboren in 1944 als Su Xuming in Zuid-China. Zijn achternaam kreeg hij in 1988 van koning Bhumibol. Charoen betekent ‘vooruitgang’, Siriwatthanaphakdi betekent ‘het fortuinlijke bevorderen van loyaliteit’ (aan de koning). Fortuinlijk, snap je? Wie durft deze man dwars te zitten?
De man/familie bezit 600.000 rai aan land, dat is 100.000 hectare, 1000 vierkante kilometer, gelijk aan de gezamenlijke oppervlakte van de twee provincies Phuket en Samut Songkram.
En de boeren bezitten nog maar 15 procent van de grond die ze bewerken.
Voor moderne landbouw heb je veel en veel minder grond nodig dan vroeger, met zelfs betere opbrengsten; zelfs voor rijst. Je moet natuurlijk wel weten hoe je dat moet doen: vertical gardening en vertical agriculture.
Degenen die nog steeds denken in termen van veel grond voor landbouw leven in het verleden.
Enige voorbeelden on te bekijken:
https://www.youtube.com/watch?v=3Ww2TP_tU7o
https://www.youtube.com/watch?v=QT4TWbPLrN8
https://www.youtube.com/watch?v=rtuqLZ4ZLE0
https://www.youtube.com/watch?v=emaCPNAq9_Q
Er zijn echter donkere wolken aan de hemel van de sino-thai.
Voor 1 wolk hebben zij zelf gezorgd en dat is de geringe kwaliteit van de nieuwe generatie ondernemers (uit eigen gelederen; de decadentie viert hoogtij) en medewerkers (over het Thaise onderwijssysteem is al genoeg geschreven). Gewoon verkopen en op de winkel passen (zoals grootvader deed) is natuurlijk niet genoeg om te overleven anno 2019 en op echte innovatie vallen de sino-thai nauwelijks te betrappen. Velen van de oude garde houden hun hart vast, volgen hun kinderen met argusogen en vrezen het ergste. Een gouden regel is ook dat de innovatie niet komt van de grote ondernemingen maar van de kleine, meer flexible bedrijven. En die wil men niet. Echte innovaties komen ook tot meestal tot stand in overleg, discussie met kritische klanten (co-creation) en dat is ook ver te zoeken in Thailand. Men weet het zelf altijd beter.
Een tweede wolk is de grote liefde van alle Thais voor het internet. Dit gaat gepaard met een sterke groei van het kopen online en dat niet zelden over de grens. Dit is een regelrechte bedreiging van de retail, finance en ook gezondheidszorg, sectoren waarin de sino-thai sterk zijn.
Een derde wolk is het achterblijven van het besteedbaar inkomen van de Thaise bevolking. Vele van de sino-thai sectoren moeten het niet hebben van de rijke Thais (welke sector eigenlijk wel?) want dat zijn er doodgewoon te weinig naast hun bestedingen aan luxe import-goederen en bestedingen in het buitenland. (Londen, Dubai, HongKong). De sino-thai sectoren leven van het binnenlands besteedbaar inkomen en dat heeft de neiging te dalen. De 1000-Baht cadeautjes van Prayut zijn absoluut onvoldoende voor hen om te overleven.
Het is een kwestie van tijd voordat dit opgeblazen economisch handelen van pappen en nathouden zijn grens bereikt.
De eigenaar van de Changbrouwerij is voor een groot deel eigenaar van Heineken (in Singapore)
Patrick, dat is niet juist.
Heineken heeft namelijk de dochter van FN, Asia Pacific Breweries, volledig overgenomen om juist te voorkomen dat ThaiBev grootaandeelhouder zou worden. ThaiBev heeft FN innSingapore namelijk overgenomen en zou daarmee tevens Asia Pacific Breweries verkrijgen. Asia Pacific Breweries brouwt oa Heineken & Tiger.
Hoe kan een economie groeien als al het geld al in het bezit is van een klein groepje mensen?
Dan kun je mensen nog wat schuld op laten bouwen, maar ook daaraan zit een grens.
Het kapitalistische systeem begint aan zijn eind te komen, omdat alle bezittingen in handen komen van een klein groepje mensen.
En net als bij monopolie is het spel uit, als iedereen op de winnaar na failliet is.
Wat daarna komt is de vraag.
Neemt het kleine groepje rijken de macht over, voor zover ze die niet al heeft, of komt er een wereldrevolutie?
Ik hoop dat het nog even duurt, tot ik er niet meer ben.
Zo nieuwsgierig ben ik niet naar de afloop.
Hoop doet leven en doemdenken geeft negatieve energie. Het wordt pas zorgwekkend als de jeugd zou zeggen geen vertrouwen in de toekomst te hebben.
Geheel met je reactie eens Chris. En wat verschilt het nu met bijvoorbeeld Europa? Ook daar barst het van de monopolies en oligopolies. En in zo vele landen zie je dit beeld. Om dit nu karakterisiek te noemen voor Thailand is complete onzin.
Dat is niet waar, Leo. In de Verenigde Staten zijn veel monopolies, maar juist veel minder in Europa. Noem een aantal monopolies in Europa…
Citaat:
‘……The US economy is becoming increasingly harmed by ever less competition, with fewer and fewer companies dominating sector after sector – from airlines to mobile phones…. As a result, it is Europe, albeit with one or two laggards such as Italy, that is bit by bit developing more competitive markets, more innovation and more challenge to incumbents while at the same time sustaining education and social spending so important to ordinary people’s lives.’
https://www.theguardian.com/commentisfree/2019/dec/01/america-is-not-the-land-of-the-free-but-one-of-monopolies-so-predatory-they-imperil-the-nation
Misschien geen monopolies (behalve de water-, elektrciteits- en openbaar vervoerbedrijven in elk Europees land) maar het wemelt natuurlijk wel van de oligopolies in de financiele sector, de voedingsmiddelen en de chemische industrie.
En zo weinig monopolies omdat er Europese wetgeving is op het gebeid van eerlijke concurrentie. Sommige fusies tussen grote ondernemingen zijn in het verleden om die reden verboden.
Bier in Thailand is niet gelijk aan maar meer dan 2 x zo duur als in Nederland.Kijk op biernet.nl en op elk gegeven moment van het jaar kun je voor € 10,00 een krat van 24 flesjes bier kopen. In thailand kost dat 750 baht of wel ruim € 22,00.
Een krat Heineken kost bij de Dirk 16 euro (en een euro of 8-10 in de aanbieding). Dat is 24×0.3 cl. Een krat is dus 24x.3 is 7.2 liter. Kost 16 euro. 16E / 7.2L = 2.22 euro per liter. Blikjes dan? 6x500ml Heineken kost 6,29 euro. Dus een euro per halve liter. Ook zo’n 2 euro per liter bier. Met een voorheen gangbare koers van 40 thb voor een euro is dat 80 thb per liter.
Chang kost per fles van 640ml 52 baht (big C). Elders misschien 55-60 thb. 55thb/650ml ×1000ml = 86 thb per liter. Of 2 euro per liter.
De standaard prijs per liter is dus vergelijkbaar. Dit terwijl de Nederlandse salarissen wel wat hoger liggen dan die in Thailand. Bier is dus relatief duur op een Thais salaris.
Maar inderdaad, het verschil in betaalbaarheid neemt nog verder toe met slim inkopen doen. In Thailand zie je geen weekelijkse 40-50% korting acties. Ook geen echt aanbod van B en C merken (huismerken, budgetmerken) . Een Nederlander kan dus voor ruim een euro per liter aan bier komen, lukt je in Thailand niet.
Mooi verhaal
Zolang het merendeel der 98 generaals die totaal onkundig zijn op sociaal-economisch vlak, de plak zwaaien over de meeste ondernemingen enkel om hun privé-rekeningen aan te dikken (Prayut 130.000.000.-Thb; Prawit waarschijnlijk een veelvoud….) en de corruptie enkel maar toeneemt, zal Thailand enkel maar verder afglijden…De economie zal verzuipen net zoals Thailand ten onder blijft gaan door de jaarlijks weerkerende overstromingen…Geen enkele generaal is in staat het tij te keren…met de aankoop van duikboten en helicopters wordt geen mens beter….Met het verhogen van de prijzen en belastingen wordt geen mens beter.
Het zegt genoeg als in 15 jaar tijd de boeren van 44% eigen grondbezitters terug gegaan zijn naar slechts 15%. De boeren kunnen nauwelijks overleven, vandaar dat ze hun grond “noodgedwongen” hebben moeten verkopen om te kunnen overleven. Nu zijn het merendeels loonslaven geworden van de grootgrondbezitters. Een zeer slechte ontwikkeling lijkt mij. En dan hoef ik je niet te vertellen wie die 29% heeft opgekocht en welke koers Thailand (op meerdere gebieden) is ingeslagen. Uiteindelijk zal dit leiden tot een nieuwe Thaise crisis vroeg of laat. De rijken worden steeds rijker en de armen steeds armer. De Thaise bevolking zal dit uiteindelijk niet meer pikken en een nieuwe crisis zit er aan te komen. Kwestie van tijd.Tenzij er op korte termijn een heel andere wind gaat waaien in Thailand, maar dat geloof ik niet.
Er staat in Thailand niet meer crisis aan te komen dan in éénder welk Europees land. Overal in de wereld worden de rijken steeds rijker en de armen steeds armer. Die vroeg of laat crisissen zitten er overal aan te komen. En na die crisissen is het gewoon weer business as usual.
In Europa worden de rijken ook rijker en de armen worden een klein beetje rijker. De kloof is niet zo heel groot en wordt een beetje groter.
In Thailand is de kloof tussen rijk en arm heel groot en wordt veel sneller groter.
Er is een duidelijk verschil tussen Europa en Thailand. Waar en wanneer de bom barst weet ik ook niet.