‘Kun je voorstellen wat voor leven we hebben?’

Laten we eens beginnen met een rekensommetje. Leung (Uncle) Dum uit Ayutthaya verbouwt op 30 rai rijst. Met de garantieprijs van 15.000 baht per ton kon hij een winst maken van 1.000 baht per rai. Dat betekent dat hij 30.000 baht per oogst kon verdienen en omdat hij tweemaal per jaar kan oogsten 60.000 baht.

Leung moet een gezin van vijf personen onderhouden. De verdienste van 60.000 baht is daarvoor amper genoeg. ‘Kun je je voorstellen wat voor leven we hebben?’, vraagt hij zich retorisch af. Maar met ingang van vandaag gaat de garantieprijs van 15.000 naar 12.000 baht, dus wordt die vraag nog nijpender.

In de provincie Ayutthaya is de rijstverbouw het belangrijkste middel van bestaan. De irritatie over de verlaging van de garantieprijs varieert, maar veel boeren voelen zich bedrogen door regeringspartij Pheu Thai. Sommige boeren hebben het extra moeilijk, want die hebben zich laten verleiden een auto te kopen, nog zo’n populistische maatregel van de Pheu Thai-regering. De betaalde belasting krijgen ze na een jaar terug.

Ook Leung bezweek voor de verleiding en kocht een pickup truck. Hij is bang dat de bank de auto terugneemt, omdat hij niet in staat is elke maand de aflossing en rente op te hoesten.

De 15.000 baht levert nauwelijks winst op voor de boer

Wichien Puanglumjieak, president van de Thai Agriculturist Association (TAA), was er vorige week bij toen vijfhonderd boeren bij het Government House een petitie aanboden, waarin ze vragen het huidige plafond tot 15 september te handhaven, wanneer er een eind komt aan de tweede oogst. Zoals het er nu op lijkt, is dat verzoek aan dovemansoren gericht.

Wichien heeft ook een rekensommetje gemaakt. Die 15.000 baht levert nauwelijks winst op voor de boer. Boeren krijgen in de praktijk geen 15.000 baht omdat de rijst te vochtig is of te veel ongerechtigheden bevat. Een vochtigheidsgraad van 30 procent betekent een boete van 3.000 baht. Wichien verwacht dat de vochtigheid dit jaar hoger is vanwege het weer. In goede jaren ligt de vochtigheid tussen 20 en 22 procent, ook meer dan het minimum van 15 procent.

Aan de kostenkant drukken landhuur, arbeidskosten, kunstmest, insectide en zaad op de winst. Slechts 10 procent van de leden van de TAA bezit land, de rest huurt voor bedragen variërend van 1.000 tot 1.500 baht per rai.

De TAA schat dat het oogsten van de rijst 9.000 baht per rai kost. De andere kosten omvatten kunstmest (850 baht), insectide (1.000 baht) en zaad (650 baht). Een belangrijke kostenpost is de huur van arbeiders om het land te bewerken en te helpen bij het oogsten. Reken maar uit: tien arbeiders à 200 baht per dag.

Wichien is het eens met de critici die zeggen dat het systeem ondermijnd wordt door middlemen, die goedkope rijst uit buurlanden halen en doen voorkomen alsof het Thaise rijst is, dus 15.000 baht per ton in hun zak steken. Die importrijst is vaak ook nog van mindere kwaliteit.

Saard (52) uit Bang Sai stoort zich aan de mensen die denken dat de volledige 15.000 baht in de zakken van de boeren belandt. ‘Ze denken misschien dat we inhalig zijn, wanneer we klagen over de prijsverlaging naar 12.000 baht. Maar dat komt omdat ze outsiders zijn. Ze weten niet waar wij mee te maken hebben. We krijgen niet eens het volledige door de regering beloofde bedrag en kunnen nauwelijks winst maken.’

(Bron: Spectrum, Bangkok Post, 30 juni 2013)

Foto:  Rechts rijstboer Saard, vierde van rechts Leung Kham.