Isaans verzet tegen kaliumwinning
Boerin in de Isaan
Er bestaat onder bepaalde Thaise bevolkingsgroepen een consensus dat de inwoners van Isaan een stelletje achterlijke kloothommels zijn. Ze betalen geen belastingen en stemmen hardnekkig, telkens weer voor de foute politici. Aan dat laatste kunnen zelfs de militairen niets verhelpen…
Sommige prominente leden van de Bangkokse Hi So ventileerden in het verleden luidop de mening dat men de in Isaan uitgebrachte stemmen beter halveert maar in feite is het grootste deel van de elite in de Stad der Engelen van oordeel dat men hen beter gewoon niet meer moet laten stemmen. Nog niet zo lang geleden was er nog een relletje toen Suchai Butsara, de vice-gouverneur van Khon Kaen, in een schrijven de inwoners van Isaan als stommelingen. Het bleek de spreekwoordelijke storm in het al even spreekwoordelijke glas water…
De inwoners van Isaan mogen dan misschien wel in bepaalde kringen bekend staan al onverbeterlijke dommeriken maar zo ervaar ik ze alvast niet. Zelf al twaalf jaar samenhokkend met een erg mondige en politiek bewuste Isaanse en intussen al geruime tijd op de grens van Buriram met Surin wonend mag ik me wellicht nog geen expert maar wél een ervaringsdeskundige noemen. Ik ervaar mijn Isaanse medeburgers als mondige burgers misschien wel behept met wat gemeenzaam als ‘boerenverstand’ wordt omschreven maar wat is daar mis mee? Bovendien hebben ze uitgesproken meningen, die ze te pas en soms ook te onpas – zoals ze bij ons in de Kempen plachten te zeggen- aan God en Klein Pierke kwijt willen. Ze mogen dan misschien niet zo eloquent of academisch onderbouwd als de Bangkokse elite hun mening verkondigen, maar ze hebben wél in tegenstelling tot de Hi So een hart voor hun lokale gemeenschap en zijn ook bereid om dit te tonen. Milieubewustzijn is bijvoorbeeld voor hen een natuurlijke zaak. Als kleine rijstboeren en veehouders weten ze dat hun voortbestaan afhangt van een harmonieus en respectvol samenleven van mens, dier én natuur. Ze mogen dan soms wel iets te kwistig omspringen met sproeistoffen maar het hoeft ook niet te verwonderen dat wanneer dit voortbestaan in de kern bedreigd wordt de bevolking in het verzet komt. Daarom sta ik graag even stil bij het grotendeels door de grote Thaise media doodgezwegen protest in Sakhon Nakhon tegen het mogelijk winnen van kalium door de Chinezen.
Kaliumchloride
Kalium of potassium werd in het Westen eeuwenlang gewonnen uit potas, de in water geweekte of geloogde asse van eiken- of beukenhout die werd ingedroogd om er dan kalium uit te winnen. In de negentiende eeuw ontdekte men dat kalium ook kan gewonnen worden uit mijnen als een eindigende en niet-vervangbare grondstof. Gelukkig bestaan er nog enorme voorraden, vooral in Canada, China, Rusland en Wit-Rusland. Ruim 90 % van alle gewonnen kalizouten worden als kaliumchloride verwerkt in kunstmest. Bijgevolg zijn ze belangrijk voor de voedselproductie en is het bijvoorbeeld niet onverwacht te noemen dat een land als de – altijd op strategische overnames tukke – Volksrepubliek China haar voedselproductie wil veiligstellen door haar greep op de mondiale kaliumwinning te versterken.
Het toeval wil dat ook de ondergrond van Isaan mogelijk een interessante voorraad aan potassium verbergt. Een kleine twintig jaar geleden probeerde een Canadese firma voor het eerst kalium te winnen in Udon Thani. Zonder veel problemen werd een gunstig milieu-effectenrapport opgemaakt en verkregen ze een licentie maar dankzij het protest van de lokale bevolking, bleef het bij deze plannen. De bevolking vreesde immers – en wie kan hen ongelijk geven? – dat heel deze business wel degelijk een impact op het milieu kan hebben die véél ernstiger is dan wat door de aanvragers werd verteld. Potassiumwinning heeft nu eenmaal de reputatie niet alleen een mogelijke impact te hebben op het landschap en het omringende ecosysteem maar ook verantwoordelijk te zijn voor waterverontreiniging, excessief watergebruik en luchtvervuiling. Effecten, die bevestigd worden in studies van respectabele instanties als het United Nations Enviroment Program en zelfs de International Fertilizer Association.
In 2015 ontving de China Ming Ta Potash Corporation een vijfjarige licentie om in de provincie Sakhon Nakhon prospectie te doen met het oog op kaliumwinning in een gebied van 120.000 rai met een focus op het district Wanon Niwat. Bezorgd over het milieu kwamen de inwoners twee jaar geleden in actie. Een campagne die in december 2018 resulteerde in de ‘Wanon Walk’, een van dichtbij door leger en politie gemonitorde protestmars van zes dagen door 200 dorpelingen naar de provinciehoofdplaats. Een actie die alleen in de lokale pers enige ruchtbaarheid kreeg. De nationale media reageerden nauwelijks. In maart 2019 werd een ceremonie gehouden bij het bedreigde Huay Thong reservoir om de bescherming van de geesten over deze watervoorraad af te smeken… Ik betwijfel eerlijk gezegd of dergelijke acties indruk maken op de Chinezen die van oordeel zijn dat alles, maar dan ook alles, in de wereld en zeker in Zuidoost-Azië te koop is…
Intussen tikt de klok ongenadig verder. Binnen minder dan een half jaar is de Chinese licentie afgelopen en is de kans groot dat niemand, en zeker niet het kabinet van Phrayut Chan-o-Cha, hen een strobreed in de weg zal leggen. Wie in Bangkok ligt er dan ook wakker van Isaan…?
Plaatsvervangend gouverneur Suchai plakte hen begin 2018 het etiket โง่ (dwaas, idioot, dom, stom) op.
https://www.thailandblog.nl/opmerkelijk/vergadering-om-isaners-domheid-genezen/
Over het neerkijken op de ‘domme Isaaner’ is al veel geschreven. Ze zijn dan ook geen ‘echte Thai’ maar Lao en Khmer… Nou geef mij maar het volk met gezond boerenverstand. En ik hoop van harte dat ze de natuur niet kapot laten maken. Echter als Bangkok ergens zijn zinnen op zet…
https://www.thailandblog.nl/achtergrond/isaaners-zijn-geen-thai-wie-mag-zich-thai-noemen-het-uitwissen-van-de-plaatselijke-identiteit/
Ik heb mijn sterke twijffels omtrent het “gezond boerenverstand”….Zowat 9 jaar geleden begon mijn “schoonfamilie” met het overdadig sproeien…De grootvader zag hoe de rijst één jaar sterk op kwam, maar de vis en de krabben in de rijstvelden verdwenen. Kapot gesproeid…Een jaar later nam het onkruid wraak en kwam dubbel zo hard terug. Wat deden de Isaaners? Juist, ja…méér sproeien…véél meer. Ondertussen is een nicht en een oom overleden van een aggressieve kanker. Denk maar eens goed na en spoel de rijst die je eet minstens 3 x voor de bereiding. Isaaners denken net zoals elke Thai aan “inkomsten” en het zal hun worst wezen of de oogst al dan niet “vergiftigd” is…GELD is wat TELT….( en daarom zitten er ook zovele Isaanse schonen in Pattaya ) Helaas!
De grootvader spendeerde indertijd (jaaaaren terug) heel wat tijd op zijn rijstvelden….Nu moet het allemaal snel gaan en snel opbrengen…In een fractie van de tijd moet er geproduceerd worden. Gezondheid telt niet mee. Gevoelen evenmin….”Cash Now” is de regel.
Dat is een fout die niet alleen in Thailand word gemaakt.
Ook in NL kijkt men neer op mensen van buiten.
Volgens onze politici is de randstad Nederland en daar buiten wordt vaak vergeten.
Als ik kijk hoe alle voorzieningen worden uitgehold in mijn oude woonomgeving (bv openbaar vervoer, zorg) springen de tranen in mijn ogen.
Ik vergelijk de Isaan altijd met Nl in de tijd dat mijn ouders nog kinderen waren.
Dit is weliswaar voor, tijdens en vlak na WOII, maar ook in die jaren was er geen geld om de kinderen naar school te sturen. Werken vanaf de lagere school was de norm in die jaren en het verdiende geld werd ook thuis voor het grootste gedeelte afgedragen.
Ben er van overtuigd dat velen uit die tijd (en nu in de Isaan) een betere toekomst hadden gehad als er geld was (is) voor een goede opleiding.
Bert, ik vind je mening over Nederland overdreven. De politici komen vaak van buiten de randstad dus zij weten heus wel wat et leeft onder de bevolking.
En Nederland is een klein druk landje.
Isaan is toch gewoon een win-gewest voor Bangkok ? Al eeuwen (semi) bezet gebied.
Kijk maar eens naar de belastingopbrengsten en de uitgaven daarvan ( stond ooit als bijlage van de verkiezingen of op Thai Visa of op deze site. Bangkok first, second, third and fourth.
citaat: “Er bestaat onder bepaalde Thaise bevolkingsgroepen een consensus dat de inwoners van Isaan een stelletje achterlijke kloothommels zijn.”
Ik weet niet over welke bevolkingsgroepen Lung Jan het hier heeft maar het beeld van de politieke en sociaal-economische tegenstellingen tussen Isaan en Bangkok is een achterhaald beeld. Ik woon in Bangkok in een volkswijk en met mij duizenden Isaners die hier dan wel deels niet officeel wonen maar wel in werkelijkheid.
En als je het stemgedrag van de Thais bij de laatste verkiezingen analyseert dan zie je dat de partij van Prayut vele stemmen heeft gewonnen in voorheen rode gebiedebn en dat hele delen van Bangkok rood stemmen (van mensen die hier ook geregistreerd staan). Daarnaat woont de Thaise elite overal in het land en niet specifiek in Bangkok.
De tegenstelling is een beeld dat wellicht graag in stand wordt gehouden (door wie eigenlijk?) maar het is net zo’n beeld als de randstedeling die neerkijkt op de Achterhoeker, de Limburger en de Oost-Groninger. Een van mijn collega’s, een echte Bangkoker, steunt nu al jaren actiegroepen met zijn onderzoek.
Laten we dus eens op houden met deze gekunstelde tegenstelling.
Je zou de vraag kunnen stellen wat nu werkelijk dom is?
Als een overheid het verschil niet ziet tussen dom of een slechte scholing,waarvan ze bij het laatstgenoemde zelf de grootste schuld dragen,zou je ook kunnen vragen hoe dom deze overheid zelf is,dat ze zoveel verborgen talenten verloren laten gaan.
“domme Isarners”?
Wanneer morgen álle mensen uit Isarn hun werk neerleggen in heel Thailand voor één week, ligt héél Thailand op z’n kont!! Alle vliegvelden, grote mall’s, taxi- en motordrivers, bezorgers, bus- en vrachtwagens chauffeurs, huisvuilophalers kortom alle noodzakelijk werk!
En hiermee krijgt de economie ‘n gruwelijke knauw!! Bankroet wil ik nog nét niet zeggen.
Hmm Wat kan een observatie en een mening toch verschillen, ook al sta je naar exact hetzelfde te kijken….
De centripetale kracht speelt sterk in Thailand. Ongetwijfeld veel sterker dan de perceptie ervan.
Franse Parijs of de Nederlands Randstad worden ook als centripetaal gepercipieerd. En de Vlaamse parking in omgekeerde zin.
Het is een andere vorm van ongelijkheid cultiveren. Ongelijkheid die in Thailand al onvoorstelbaar extreem is.
Het ging in het begin over kalium winning en eindigt met politiek. De achterstelling in Isaan van onderwijs en werkgelegenheid is volgens mij wel waar maar wordt door de eigen bevolking ook onderhouden. Zodra men in Isaan iets nodig heeft van een instantie (met of zonder uniform) wordt er theegeld verstrekt. Het woord corruptie bestaat hier niet denk ik. Het zit voortaan in de cultuur verweven.Wil men hier het sor por kor land bijvoorbeeld laten uitmeten door het land buro is de wachttijd een jaar. Het kan ook in een maand. Hoe? Theegeld voor 1) poej baan. 2) land officer. 3) Landmeters komen op hun vrije dag ( 4 man) voor 500 baht per man met gereedschap van de baas. Willen ze nog mee eten ook.
Nietemin weet ik dat kali winning een ramp is voor water waar er niet teveel van is dacht ik. De Maas was decennia zwaar vervuild door de kalimijnen in Frankrijk. Tegenhouden dus.