Redactionele bronvermelding: feelphoto / Shutterstock.com
Het heeft mij altijd verbaasd dat een land met zo’n 72 miljoen inwoners niet echt uitblinkt op het wereldtoneel als het gaat om sportieve prestaties. Zeker als je het vergelijkt met België en Nederland, relatief kleine landen, die wel een belangrijke rol spelen op het sportieve wereldtoneel. Heeft dat te maken dat in Thailand er minder prestigedrang is dan in de westerse wereld? Of zijn er andere oorzaken?
Neem voetbal, Thailand is een voetbalgek land, maar het niveau van de eigen competities is bijzonder laag. Waarom eigenlijk? Je ziet het overigens wel vaker in de Thaise maatschappij. Zoals bij de afwerking van nieuwbouw, de schoolprestaties en bij talentenjachten op tv waar deelnemers zo vals zingen als een kraai, maar toch een podium krijgen. Meedoen is kennelijk belangrijker dan winnen? Toch denk ik dat we daar anders naar moeten kijken.
Wel of geen prestatiedrang?
De gedachte dat er in Thailand weinig prestatiedrang is, kan bijvoorbeeld voortkomen uit culturele verschillen en prioriteiten. In de Thaise cultuur ligt de nadruk vaak meer op harmonie, gemeenschapsgevoel en het genieten van het leven dan strikt op prestatie en competitie. Dit betekent niet dat Thai niet ambitieus of hardwerkend zijn, maar hun benadering van succes en prestaties is vaak anders zijn dan in sommige westerse landen.
Ook is het belangrijk om te bedenken dat de manier waarop prestaties worden gemeten en gewaardeerd, verschilt van cultuur tot cultuur. In Thailand kan succes bijvoorbeeld meer te maken hebben met persoonlijk geluk, familie en sociale harmonie, in plaats van alleen professionele of sportieve prestaties. Deze verschillende kijk op wat succes betekent, kan de indruk wekken dat er minder prestatiedrang is, terwijl het eigenlijk gaat om een andere waardering van wat belangrijk is in het leven.
Voetbal
Weer terugkomen op voetbal, ook daar speelt een andere benadering van topsport een rol. Het voetbal in Thailand is niet van het niveau als in sommige andere landen, en dat komt vooral doordat er minder geld en aandacht naar voetbal gaat. In Thailand zijn andere sporten, zoals Muay Thai en badminton, veel populairder. Hierdoor krijgt voetbal minder steun, zowel van fans als van de overheid. Ook hebben ze niet zoveel goede faciliteiten en trainingsprogramma’s voor jonge voetballers zoals je in landen ziet waar voetbal heel groot is. Bovendien spelen Thaise voetballers niet vaak tegen teams uit andere landen waar voetbal op een hoger niveau gespeeld wordt. Dit maakt het moeilijker voor hen om beter te worden. Dus, het komt erop neer dat in Thailand voetbal niet zo’n grote rol speelt en er minder in geïnvesteerd wordt, wat de kwaliteit beïnvloedt.
Het is daarbij ook belangrijk op te merken dat de kwaliteit van voetbal in een land kan veranderen met gerichte inspanningen, investeringen en ontwikkelingsprogramma’s. Landen als Japan en Zuid-Korea hebben bijvoorbeeld aanzienlijke vooruitgang geboekt in hun voetbalcompetities en nationale teams door gerichte inspanningen over meerdere decennia.
Sportprestaties van Thailand op het wereldtoernooi
Op het wereldtoernooi valt Thailand niet echt op als een topsportland. Toch heeft Thailand wel degelijk een aantal topsporters, vooral in sporten zoals gewichtheffen, boksen, en Muay Thai, maar het is waar dat ze misschien niet zoveel bekende topsporters hebben als sommige andere grote landen. Dit heeft te maken met een paar dingen. Ten eerste, sporten zoals voetbal en atletiek, die wereldwijd heel populair zijn, krijgen in Thailand niet zoveel aandacht. In plaats daarvan concentreren ze zich meer op sporten die cultureel belangrijk voor hen zijn, zoals Muay Thai.
Ook zijn de middelen en steun voor topsport in Thailand anders. Ze hebben niet dezelfde soort trainingfaciliteiten, coaches, en jeugdopleidingsprogramma’s die landen met veel topsporters wel hebben. Dit betekent dat talentvolle sporters in Thailand niet dezelfde kansen krijgen om zich te ontwikkelen. Dit betekent niet per se dat de lat om te presteren lager ligt in Thailand; het is meer dat de focus en de middelen anders verdeeld zijn, en dat heeft invloed op het soort sporten waarin ze uitblinken en het aantal topsporters dat ze voortbrengen.
Om het geheel positief af te sluiten, ja ja de Expat, schrijft ook wel positief kritische artikelen, een overzicht van sporten waar Thailand wel in uitblinkt:
Olympische Spelen
- Gewichtheffen: Thailand heeft in gewichtheffen uitmuntende prestaties neergezet. Dit is de sport waarin ze de meeste medailles hebben gewonnen op de Olympische Spelen. Thaise atleten zoals Pawina Thongsuk en Pimsiri Sirikaew hebben medailles gewonnen.
- Boksen: Een andere sport waar Thailand in uitblinkt, is boksen. Ze hebben meerdere medailles gewonnen, met name in de lichtere gewichtsklassen
- Taekwondo: Thailand heeft ook succes gehad in taekwondo, met meerdere Olympische medailles.
Wereldkampioenschappen
- Muay Thai: Op het gebied van Muay Thai, een sport die zijn oorsprong vindt in Thailand, domineren Thaise vechters vaak wereldkampioenschappen.
- Badminton: Thailand heeft ook succesvolle spelers in badminton, die zowel in individuele als teamwedstrijden op wereldniveau hebben gepresteerd.
- Volleybal: Het Thaise nationale vrouwenvolleybalteam heeft zich op het wereldtoneel bewezen als een sterk team.
Hier in de wijde omgeving zijn er nul sportfaciliteiten en er wordt helemaal niets georganiseerd door vrijwilligers. Voetbalverenigingen zoals wij die in elk dorp hebben zijn er niet.
De oudere kinderen sporten wat op school, een beetje het Amerikaanse systeem maar dan op een laag niveau, maar voor de jongste waar het allemaal begint is sport een onbekend iets. Wat me wel is opgevallen is dat er meer openbare zwembaden zijn geopend de laatste jaren, waar ook kleintjes goed en fanatiek zwemmen onder leiding van een instructeur, maar het kan natuurlijk toeval zijn dat ik dat hier in Phayao zie.
Wellicht toeval
We wonen in Sattahip en hebben eenThaise kleindochter van 8 die zwemt als een vis.Alle slagen.
Maar goede begeleiding is er niet hier of in Pattaya.
Of misschien kan ik het niet vinden……?
Ik denk dat je het vrouwenvoetbal vergeet. Dat team nam deel aan de een-na- laatste wereldkampioenschappen.
Badminton: de huidige wereldkampioen in het mannen-enkelspel is een Thai. En het gemengd dubbel is een van de toppers. Het werkwoord ‘hebben gepresteerd’ moet vervangen door ‘ nog steeds presteren’.
In de gehandicapte sport heeft Thailand meerdere kampioenen, met name in atletiek.
En lang geleden had Thailand ook een top-tennisser, Paradon. (won op Wimbledon van Andre Agassi)
Niet toevallig heb ik over dit onderwerp een paar jaaar geleden en artikel geschreven voor de NIDA conferentie in Bangkok, Hier de link:
https://www.researchgate.net/publication/353698910_Sport_participation_of_Thai_people_-_when_what_and_why_-
Op 20 08 2016 schreef ik nog een artikel over dit item
https://www.thailandblog.nl/leven-thailand/leven-als-single-farang-de-jungle-olympisch-goud-thailand-mijn-achtertuin/
Het was goud in de catergorie gewichtheffen: 2 olympische bewegingen in de tot 48kg klasse. Tanasan Sopita was afkomstig uit de provincie Chumphon.
Misschien eerst even “twee “kleine” correcties:
Topsport is maakbaar en hangt, naast populatie, af van:
– financiële ondersteuning / investeringen (welvaartsniveau);
– sportinfrastructuur;
– hoe is de sport georganiseerd en hoe worden sporten ondersteund (bonden, breedtesport, opleidingen trainers, onderzoek);
– prestatiecultuur.
Als je al deze aspecten (vooral welvaartsniveau) meeweegt, doet Thailand het eigenlijk prima op sportgebied. De conclusie dat Thailand niet uitblinkt in sportprestaties is onjuist, vooringenomen en ongefundeerd.
België daarentegen presteert ondermaats op het wereldsport toneel. Als je alle bovengenoemde aspecten meeweegt, presteert Thailand zelfs beter dan België. Nederland overigens is structureel overperforming op sportgebied.
Een belangrijk, niet genoemde, medeoorzaak in dit artikel is natuurlijk het tropische klimaat / luchtkwaliteit. Als gevolg hiervan zijn “buitensporten” zoals bijvoorbeeld atletiek en voetbal minder aantrekkelijk om te beoefenen in Thailand. De sporten waarin de Thai wel uitblinken zijn voornamelijk sporten die binnen beoefend worden.
Medeoorzaak’ tropische klimaat’? Enkele voorbeelden: Kenia Ethiopië topatleten lange afstandslopers, Zuid-Amerika topvoetballers, Jamaica op sprintgebied wereldklasse, India hockey, enz enz. Zijn toch allemaal buitensporten in tropische landen. Gebrek aan interesse (cultureel historisch) motivatie en niet voldoende ondersteuning en goede sportfaciliteiten zijn toch de meer voor de hand liggende oorzaken.
Volgens mij benoem ik ook onvoldoende ondersteuning / sportinfrastructuur.
Kenia / Ethiopie: lange afstandslopers komen allemaal uit de hoger gelegen gebieden van deze landen: niet tropisch.
Jamaica: worden op jonge leeftijd al gescout en opgeleid in VS (college) en korte sprintnummers zijn minder inspannend in een tropisch klimaat (waarom heeft Jamaica geen lange afstandslopers?) en kunnen ook prima indoor beoefend / getraind worden (uitstekende faciliteiten in Jamaica). Er komt overigens een groot sprinttalent bij de Thaise mannen aan.
Alle Zuid Amerikaanse topvoetballers komen (historisch) uit Chili, Uruguay, Argentinië en Brazilië. Het deel van Brazilië waar de meeste topvoetballers vandaan komen (Sao Paulo, Santos, Rio, Porto Alegre) heeft een veel milder klimaat dan Thailand. Uruguay, Chili en Argentinië zijn niet tropisch.
India doet het nog veel slechter op sportgebied dan Thailand. De laatste hockey medaille op de Olympische Spelen voor India is uit 1980 (!).
Klimaat (in de ruimste zin van het woord) speelt wel degelijk een rol bij de topsportprestaties van een land. Een tropisch klimaat leent zich nou eenmaal minder goed voor langdurige intensieve inspanningen zoals bij buitensporten zoals voetbal, hockey, lange looponderdelen atletiek en tennis. Natuurlijk zijn er uitzonderingen…… Maar die maken niet de regel 😉
Nu probeert U uw gelijk te halen door een vrij onzinnig betoog. ‘alle lange afstandslopers uit Kenia en Ethiopië komen uit de hoger gelegen gebieden’ dit is pertinent niet waar. Jamaica: ” kunnen ook binnen trainen’. Ja, zo lust ik er wel meer. Voetballen kan ook binnen, en als u het zo stelt dan zou Thailand dus net zo goed in atletiek kunnen zijn. Immers, dat kunnen zij ook binnen trainen. Tenslotte Uw voetbalanalyse. Ook hier gaat U de mist in door te stellen dat de betere voetballers toch echt uit de koelere klimaatzone’s komen. Onzin. Bovendien zijn de competities niet gebonden aan klimaatzone’s, maar worden door het gehele betreffende land afgewerkt. Dat dan de beste clubs toevallig in een minimaal koeler gedeelte zitten, is niet van belang. Heeft meer te maken dat die clubs iets rijker zijn. Veel van hun topspelers worden op jonge leeftijd gerecruteerd bij club uit de (volgens U) tropische gedeeltes. Maar als u perse gelijk wilt heb erg ’n mag dat hoor. Slaap er niet minder door
Mijn ervaring is dat bv. bij voetbal meedoen belangrijker is dan winnen en dat het netwerk van trainers de pareltjes wel samen weten te brengen via hun netwerken.
Veel draait om het te besteden geld van de ouders want in Bangkok moeten de velden wel gehuurd en betaald worden om de kinderen te laten spelen. Een contributie voor een jaar in het begin van het seizoen betalen is voor velen onhaalbaar en je mag al blij zijn als men de benodigde 1500 baht voor 4 weken a 90 minuten kan betalen en dat maakt het voor een club allemaal onzeker.
De pareltjes komen er wel met sponsoring want voetbal is gewoon een businessmodel en zal de tijd het leren het verder gaat. In Nederland is het ook voor >99.5% niet weggelegd om topsporter te worden en zeker met een afnemende jeugd is het de vraag wat dat gaat brengen in de toekomst. We zien het eigenlijk al in de Nederlandse bekercompetitie.
Buiten Bangkok moet je simpelweg geluk hebben om voetbalmaatjes te hebben om gratis op het schoolvoetbalveld te kunnen ballen dus dan is meedoen veel belangrijker dan prestatiedrang. Karaoke en Nederlanders is ook geen goede combinatie en dan vanwege schaamte en daar hebben Thai dan weer minder last van.
Afgezien van het Muay Thai, dat bij uitstek in Thailand een rijke traditie heeft, zijn er buiten het gewichtheffen en misschien nog een paar individuele sporten,weinig waarmee Thailand internationaal uitblinkt.
Het kan zijn dat de regering dit in het onderwijs, net als zoveel andere hoog nodige dingen, gewoon niet belangrijk vindt, of hier op zijn minst geen geld aanbesteden wil.
Andere buitenstaander, die graag alles verdedigen als Thailand iets anders afsnijdt als de rest deze wereld, zullen o.a het klimaat of het ontbrekende geld de schuld geven.
Alleen als we naar andere warme landen kijken, zoals vele afrikaanse,Brazilië, en meer Zuid Amerikaanse landen,dan zien we dat deze verdediging gewoon mank gaat.
Volgens mij is reeds het lagere onderwijs,waar de Thai regering veel meer verantwoordelijkheid voor tonen moest, de bakermat van de z,g.n breedte sport.
Daar zou in de lichamelijk opvoeding reeds bekend moeten worden gemaakt,wat regelmatig sporten en bewegen voor positieve uitwerkingen heeft op het leven, en tevens het onderwijs.
Eerst dit omdenken,en daar heeft Thailand na mijn mening een grote achterstand,zou de enorme te korten aan sportverenigingen etc.positief kunnen beinvloeden.
Van thuis zullen erg weinig kinderen dit meekrijgen, omdat hun ouders dit ook nooit geleert is, en hun andere overlevings prioriteiten hebben.
Het gevolg is, omdat het ze nooit echt geleert is,dat kinderen met hun ouders vaak onder hun Thaise hut zitten blijven, hoogstens met hun smartphone allerhande Tik Tok spelletjes bedrijven, en later iedere beweging schuwen, of hier later hoogstens een motorbike of een Songtaew voor nemen.
Daarom kan volgens mij een breedte sport, de positieve zin hiervan, en de volgende sportverenigingen, alleen maar uit een beter functionerend onderwijs komen.
Snooker doet het ook goed, een aantal jaren terug James Wattana nu staan er ook weer een aantal in de top die aardig mee draaien.
Er moet natuurlijk wel financiele ondersteuning zijn, uit het land zelf of ouders met geld die dit kunnen ophoesten maar DIE kinderen zijn liever lui dan moe.
Wat een rol speelt is het gebrek aan begeleiding van de jeugd.
Ik heb natuurlijk geen goed overzicht van de situatie in Thailand maar een paar kanttekeningen kan ik wel maken:
Er zijn zover ik weet geen amateur voetbalclubs en als die er al zijn, hebben ze geen jeugdafdeling. Er zijn alleen voetbalteams, veelal gesponsord door bedrijven of instellingen, zonder jeugdafdeling, zonder kantine, zonder eigen veld en zonder trainer. Maar er worden wel voetbalcompetities en toernooien georganiseerd en in Ubon zelfs een aparte competitie voor 50-plussers.
Lagere scholen hebben geen gymnastiekleraar en ook geen gymnastieklokaal. Ze hebben wel vaak een voetbalveld en een basketbalveld waar de jeugd gebruik van maakt in hun vrije tijd. Er wordt wel wat aan lichamelijke opvoeding gedaan maar dat is voor de leraren vaak maar bijzaak.
Wel worden er sportdagen georganiseerd en toernooien tegen andere scholen. En dan komen naast voetbal (ook voor meisjes) ook andere sporten aan bod zoals tafeltennis en volleybal. Die toernooien worden dan natuurlijk georganiseerd op plaatsen met de benodigde faciliteiten.
Een sport waar de Thai wel in uitblinkt is golf. Maar dat is voor de meeste Thai niet weggelegd.
Er zijn wel degelijk amateur clubs, veelal in de leeftijd van 6 tot en met 12 jaar, bij mij in de buurt zie je ze elke dag trainen en vaak worden er wedstrijden georganiseerd tegen andere clubs, ik zie op toernooien clubs van heinde en ver komen.
Volgens deze site https://ap.lc/oNaGC
Dat maakt van de vrijetijdssporter natuurlijk nog geen professionele sporter.
Misschien de komende jaren.
Ik mis hier nog de hier onbekende sport Takraw.
Dit heeft behoorlijk veel overeenkomsten met volleybal, maar wordt met de voeten gespeeld. Takraw is beter bekend in ZO Azië en daar speelt Thailand ook een grote rol.
Tsja en als de thaise multimiljardairs dan dr geld in een club steken is het een buitenlandse. Wat ik wel begrepen heb is dat Chiang Rai nu onder de zelfde eigenaar/vlag speelt als Paris Saint Germain en die willen de strijd aan met Buriram. Pattaya daarentegen trekt in vergelijking met de hoeveelheid toeristen en expats /pensionada’s die er wonen hoegenaamd niks aan publiek. Jaren geleden toen ze nog op hoogste niveau speelde een keer wezen kijken, maar als ik had gewild had ik met mijn 2 kunstheupen en benauwdheid (ivm astma) zo in kunnen vallen, zo erbarmelijk slecht was het niveau…
Voetbal verenigingen zijn er wel, maar de meeste voetbal Verenigingen willen geen voetballers die ouder zijn dan 13 jaar, ze vinden vaak dat deze jongens in die leeftijdscategorie moeilijk te sturen zijn, er zijn overigens wel voetbal scholen waar ze terecht kunnen, maar dat zijn er in verhouding veel te weinig, jongens komen uit oa Chiang Mai vandaan om bij een voetbal school in Bangkok te kunnen komen, wanneer er van de 500 jongens maar 10 of 20 worden aangenomen, dan wordt de ambitie aardig afgeremd.