Een beetje verbazend toch wel: Thailand behaalde drie medailles bij de dames gewichtheffen op de Olympische spelen 2016 in Rio. Twee gouden en één zilveren medaille. Een prachtige prestatie waarvoor mijn felicitaties.

Eén der goud winnaars is Tanasan Sopita. Tanasan Sopita is de dochter van een internationaal bokser en afkomstig uit de Thaise Provincie Chumphon, meer bepaald de Ampheu Sawi, een der meest zuidelijk gelegen ampheus van de provincie aan de kust van de Gulf of Thailand. Tanasan Sopita is momenteel 21 jaar jong en reeds verschillende jaren topsporter in het dames gewichtheffen. Zij totaliseerde 200kg in de twee olympische gewichtheffen bewegingen in de klasse tot 48kg.

Hoe ziet deze dame er in werkelijkheid uit? Je zou eerder aan een kort, gedrongen postuur, zowat meer het Chinese type, en niet onmiddellijk aan het meer slanke, ranke Thaise type denken. Wel Lung Addie zou er vandaag voor de lezers van het blog achter komen want vandaag, zaterdag 20/8, zou Tanasan Sopita landen op de luchthaven van Chumphon en Lung Addie zou trachten ter plaatse te zijn. Ik kwam er ook achter dat er ontbeten zou worden in, het door hem welgekende restaurant: “Baan Poejaai”. De eigenaar is een persoonlijke goede kennis van Lung Addie… dus daar viel wel iets te regelen.

De vlucht zou rond 07.00 uur landen, dus vroeg uit de veren, ook al is de luchthaven slechts op een 5 tal km van de woonst van Lung Addie. Het gemakkelijkste was natuurlijk met de motor en Lung Addie had geluk: het regende niet.

Op de luchthaven zelf waren verschillende TV stations present, alsook de geschreven pers was goed vertegenwoordigd. Alle notabelen van de Ampheu Pathiu natuurlijk ook maar in feite weinig gewone mensen. Ik had er meer verwacht want het gebeurt toch niet elke dag dat er iemand, die goud wint op de Olympische spelen, voet aan land zet in een plattelands ampheu als Pathiu. Maar goed, dat maakte het voor Lung Addie enkel eenvoudiger om een paar beelden te kunnen schieten.

Het vliegtuig landde precies op tijd en als laatste kwam de delegatie met Sanatan de aankomsthal in. Na enkele plichtplegingen, wat poseren voor de camera’s, het overhandigen van bloemen en geschenken werd vertrokken naar een, voor velen, onbekende bestemming. De officiële wagens werden bij het buiten rijden van de luchthaven gescheiden van de gewone bezoekende wagens, dit tot ze enkele minuten uit het zicht verdwenen waren.

Doch niet voor Lung Addie, voorkennis noemen ze dat, …. de motor op en naar Baan Poejaai restaurant. De eigenaar kreeg me in zicht en hij loosde me zonder enig probleem binnen in zijn restaurant. De eregasten zaten wel in een aparte VIP ruimte, doch ook daar zou Lung Addie binnengeraken voor het maken van een foto. De eigenaar duwde mij met een officiële delegatie, welke bloemen kwam overhandigen, mee de VIP zaal in. Geen mens die er speciale aandacht aan schonk…. Lung Addie behoorde waarschijnlijk bij hen.

Eenmaal het uitgebreide ontbijt achter de rug werd er buiten, in de tuin, een fofosessie gemaakt en ook daar kreeg ik de kans, samen met Tanasan Sopita en enkele andere hoge gasten, zelf op de foto te gaan.

Van hieruit zou de reis verder naar Sairi (Pak Nam) gaan om daar eer te brengen aan het schrijn van de Prins of Chumphon en dan verder naar de thuisbasis van Sanatan Sopita in Sawi. Zover is Lung Addie niet meer gevolgd. Ik had voldoende stof voor een artikel op het blog en kon dus rustig naar huis om het verhaaltje neer te pennen.

9 reacties op “Leven als single farang in de jungle: Olympisch goud Thailand in mijn achtertuin”

  1. Khun Peter zegt op

    Leuk gedaan Lung Addie, nu de vliegende sterreporter van Thailandblog!

    • Lung addie zegt op

      Dat is me een beetje teveel eer: sterreporter. Als er hier iets gebeurt probeer ik er bij te zijn en de lezers van het blog mee te laten genieten. Er wordt al te vaak verteld dat er op het platteland nooit wat te beleven valt… dus als er dan wel iets is: maken dat je erbij bent.

  2. Jack G. zegt op

    Ook al voor de sluitingsceremonie naar huis. Ze hoort daar toch bij te zijn als medaillewinnares zou je denken? Flink feesten in het Thailand Changhouse.

  3. noortje bergmans zegt op

    Geweldig hoor! Leuk artikel ben er in een paar dagen om t nog eens te horen van je .tot gauw!

  4. Nico zegt op

    Heel goed geschreven,

    Zo zie ja maar, dat zelfs in Chumphon wereld beroemde mensen wonen.
    Maar ik vindt het een zeer knappe prestatie.

    Op naar de volgende “grote” gebeurtenis in Chumphon Lung Addie.

    Groetjes Nico

  5. NicoB zegt op

    Een gouden reporters medaille voor Lung Addie, geweldig gedaan als insider wat brutaal zijn en met wat hulp een heel fraai resultaat.
    NicoB

  6. Sietse zegt op

    Heerlijk verhaal Lung Addie. Het spreekwoord in Nederland is een brutaal mens heeft de halve wereld. Hoe noemen jullie dat in België. Zo dicht bij komen was je in Nederland zeker niet gelukt. Maar gelukkig zijn de sporters in thailand nog benaderbaar. Laat ons genieten van je verhalen die in de omgeving van Chumphon gebeuren.

  7. Lung addie zegt op

    In Vlaanderen komt het woord “brutaal” niet goed over. Bij de Nederlanders heeft het een veel zachtere betekenis blijkbaar. Zich brutaal laten overkomen, gedragen betekent voor een Vlaming eerder arrogant, onbehouwen, respectloos …. dus geen vleiend woord. Gelukkig heb ik via het blog enige ervaring met het Nederlands taalgebruik.
    In de spreekwoordelijke zin: Een brutaal mens heeft de halve wereld = Als je wat durft krijg je meer. Wij, Vlamingen zouden eerder zeggen: “de wereld is aan de durvers”.

    • Sietse zegt op

      Inderdaad Lung Addie. Jullie taal is veel mooier en heeft veel mooie woorden dan wij in Nederland. Maar blijf van je verhalen genieten.


Laat een reactie achter

Thailandblog.nl gebruikt cookies

Dankzij cookies werkt onze website het beste. Zo kunnen we je instellingen onthouden, jou een persoonlijk aanbod doen en help je ons de kwaliteit van de website te verbeteren. Lees meer

Ja, ik wil een goede website