Thailandblog zou Thailandblog niet zijn zonder de bloggers die met grote regelmaat wat schrijven of vragen beantwoorden van lezers. Een reden om ze nog eens aan jullie voor te stellen en ze in het zonnetje te zetten.

Dat doen we aan de hand van een vragenlijst, die de bloggers naar eer en geweten hebben ingevuld. Vandaag Hans bos die graag zijn ongezouten mening geeft.

10 jaar delen van informatie en opinies

Hans Bos

Door Hans Bos (71)

Mijn ‘verbintenis’ met Thailandblog dateert vrijwel vanaf het prille begin van het blog. Ik meen me te herinneren dat Peter in het begin de magere site in zijn eentje is gestart en min of meer professionele hulp goed kon gebruiken. Als vervroegd uitgetreden journalist schreef ik sinds ik naar Thailand vertrok in 2005 af en toe wat voor een andere website, maar de man daarachter had de onhebbelijke gewoonte om zinnen in mijn verhaal aan te passen aan zijn roze bril waar het Thaise zaken betreft. Van ‘toetreden’ tot de redactie van TB was in feite geen sprake. Ik zat er vanaf dat moment gewoon ‘in’.

Ik woon in december 14 jaar definitief in Thailand, waarvan de eerste vijf jaar in een buitenwijk van Bangkok met mijn toenmalige vriendin Nat, de moeder van mijn dochter Lizzy, nu negen jaar. De gang van zaken in deze periode valt op dit blog terug te lezen. In het kort komt het erop neer dat Nat na de geboorte van Lizzy, binnen een paar maanden huizenhoge gokschulden had gemaakt en door  schuldeisers werd achtervolgd. Dit dwong ons om, met baby Lizzy, halsoverkop naar Hua Hin te vluchten. Ook daar voelde Nat zich niet veilig en met Lizzy vertrok ze naar haar moeder, tussen Udon Thani en Nongkhai. Ze ging uiteindelijk via Laos en Cambodja naar Hong Kong. Ik zal u de rest van de kommer en kwel besparen, maar Lizzy woont nu alweer ruim acht jaar bij mij en mijn vriendin Raysiya in Hua Hin. Ook van daar kon ik mijn bijdragen leveren aan TB, zij het steeds minder frequent. Om te beginnen gebeurt in deze badplaats nu eenmaal veel minder dan in de metropool Bangkok, ook het opvoeden en begeleiden van Lizzy kost een berg tijd. Dan gaat het niet alleen over school en inentingen, maar ook over paspoorten, de Juvenile Court in Bangkok vanwege de voogdij en ga zo maar door.

In Nederland heb ik dik dertig jaar in de journalistiek gewerkt, van Ad Valvas, het weekblad van de Vrije Universiteit, via het Dagblad voor Noord-Limburg en De Limburger tot de reisvakbladen van Elsevier. Cuba was in dat kader mijn grote liefde, maar wonen in deze socialistische heilstaat was ten ene male onmogelijk. Als ‘broodschrijver’ heb ik dit werk altijd gedaan om de kost te verdienen en niet voor de eer of als bezigheidstherapie. Vrije tijd is mij heel wat waard.

In 2000 maakte ik voor het eerst kennis met Thailand, op een persreis van China Airlines naar Australië. We maakten een tussenstop in Bangkok en gingen de stad in. Op dat moment dacht ik: dit zou wel eens de plek kunnen zijn om na mijn pensionering neer te strijken. Mijn telefoon werkte er, evenals mijn bankpas. De medische voorzieningen zijn er uitstekend en met Engels kan een vreemdeling er goed terecht. Tussen 2000 en 2005 was ik de nodige keren in Thailand, tot ik in 2005 (in het bezit van een oprotpremie) op 57-jarige leeftijd tot de conclusie kwam dat Nederland mij niet meer kon bieden dan geraniums en een saaie toekomst. De emigratie naar Thailand werd vergemakkelijkt door de aanwezigheid van een Thaise schone en twee dagen per week redactioneel werk op het kantoor van een incoming touroperator in Bangkok. Om er te komen, zat ik echter ruim twee uur in de auto naar het kantoor en dezelfde tijd terug.

Thailand verschilt van Cuba onder mee in de mate waarin zaken hier verkrijgbaar zijn. De gedachte dat in Nederland het geld aan de bomen groeit, delen Thaise en Cubaanse vrouwen echter. De aantrekkelijke kanten in Thailand zijn zonder meer: het eten, het weer en (destijds) de relatief goedkope levensstandaard. Eten en weer zijn nog altijd hetzelfde, maar als gevolg van uitblijvende pensioenindexatie, het ontbreken van rente op je Nederlandse spaarrekening en de fabelachtige daling van de eurokoers, heb ik sinds mijn komst in 2005 bijna de helft van mijn besteedbare inkomen moeten inleveren. Begrijp mij goed: ik kom nog steeds niet van de honger om, maar moet tegenwoordig meer op de kleintjes letten waar het uitgaven betreft. Zo kost de internationale school van Lizzy jaarlijks een kleine 5000 euro. Daar valt nauwelijks op te beknibbelen, gezien de belabberde kwaliteit van de Thaise scholen. Ik hoop ook in dit geval dat op de zeven magere jaren weer wat vettere jaren volgen.

In de loop der jaren ben ik kritischer geworden op de gang van zaken in Thailand. Hier denkt men al gauw dat de ‘alien’ het nooit kan weten omdat hij de ‘thainess’ mist. Grote onzin natuurlijk, maar begrijpelijk in een samenleving waar de hogergeplaatste altijd gelijk heeft, ook als hij aantoonbaar ongelijk heeft. Het (elkaar) tot de orde roepen is in Thailand totaal afwezig, zowel op het werk als in het verkeer. Als we daaraan nog toevoegen dat een hogere functie vaak gekocht moet worden, is het iedereen duidelijk dat leidinggeven niet altijd berust op kwaliteit.

Wat Thailandblog betreft, erger ik me af en toe groen en geel aan de manier waarom sommige reaguurders menen de waarheid in pacht te hebben en de grootst mogelijke onzin verkopen. Geloof me, na 14 jaar in dit ooit beoogde paradijs weet ik hoe de hazen lopen en welke valkuilen en strikken je op je weg door dit land kunt tegenkomen. De roze bril heb ik al jaren geleden ergens laten liggen, al voel ik niet de behoefte om naar Nederland terug te keren. Moeite heb ik ook met mensen die op alles kritiek hebben. Vaak wonen ze nog in Nederland met hun Nederlandse echtgenote, zijn jaloers op de mensen die de grote stap van Thailand wel hebben gemaakt en zijn gespeend van elke vorm van positief denken. En dan heb ik het nog niet eens over de vele stijl- en spelfouten…

De zwakte van TB is dat het helemaal afhankelijk is van een persoon, die het reilen en zeilen bepaalt. Hij is afhankelijk van wat de bloggers aanleveren en dat staat soms op gespannen voet met de actualiteit. Ik zou graag meer onderwerpen uitgezet zien, eventueel tegen betaling. Tot nu toe is het liefdewerk oud papier, maar wellicht is het niet anders.

Merkwaardig is het dat verhalen over geld en over Thaise vrouwen de meeste reacties trekken. Dat zegt mogelijk iets over de lezers. En het is ronduit jammer dat bepaalde onderwerpen, zoals bijvoorbeeld over het koningshuis, niet aan bod kunnen/mogen komen. Dat nieuws komt nu tot ons via buitenlandse media, hoewel die ook vaak de plank flink misslaan.

Of TB de 15 jaar haalt? Wel als het zich steeds weer weet te vernieuwen, want alle onderwerpen en alle bezienswaardigheden zijn al eens de revue gepasseerd. Aan de andere kant: nieuwe lezers melden zich aan, al dan niet voorzien van een roze bril. En oude lezers haken af of geven de pijp aan Maarten. Als arbeider van het eerste uur blijf ik lezen en schrijven, of u dat nu leuk vindt of niet…

28 reacties op “10 jaar Thailandblog: Bloggers aan het woord (Hans Bos)”

  1. thailand John zegt op

    Heel goed en duidelijk , heb het met plezier gelezen.En ben het eens met de zaken die je verteld.Sterkte met de toekomst. ik heb in de afgelopen jaren ook al heel wat ingeleverd op mijn inkomsten .En dan nog de prijzige ziekenkostenverzekering uit nederland.Maar wel goed.

  2. Jacques zegt op

    Bedankt voor het delen Hans, u lijkt mij een realistisch mens die het nodige heeft meegemaakt en zoals bij velen wordt je daardoor wel gevormd en beïnvloed. De roze bril is al lang afgezet en dat is hard nodig in Thailand. Het is voor velen niet eenvoudig om het hoofd boven water te houden, zeker gezien de verleidingen om onder anderen veel te veel geld uit te geven en in uw geval door dat gedoe met de baht die de euro veel leed bezorgd. Velen van ons lijden hier onder en het is iets wat stress oplevert en dat wil je niet op je oude dag toch. Dat er zoveel mensen, zoveel smaken en meningen hebben is ook niet altijd een voordeel, maar we zullen het er mee moeten doen. Zeker de personen die geen begrip hebben voor anderen die door onvoorziene omstandigheden onder de streep moeten vertoeven, daar heb ik veel moeite mee. Ik hoop met u dat de baht weer zal gaan verzwakken maar dat zeker niet op korte termijn gebeuren . Het grote geld bekommert zich niet om Jan Modaal. Nog bedankt voor uw bijdragen aan dit blog en ga zo door want er zijn verschillende geluiden nodig om het onderscheid te kunnen maken.

  3. johny zegt op

    Goed geschreven Hans, ik ben het volledig met je eens .

  4. Joop zegt op

    Een goed verhaal van Hans, zeer herkenbaar en aansprekend. Twee opmerkingen als reactie:
    Ook in Nederland is het elkaar tot de orde roepen voor veel overheidsinstanties een onbekend fenomeen. Liever elkaar de hand boven het hoofd houden dan fouten toegeven en corrigerend optreden; het herstellen van gemaakte fouten is al helemaal niet aan de orde bij “onze” overheid.
    Ook ik erger mij mateloos aan de vele taal- en spellingfouten (met name de D en de T’s in de voltooide tijd schijnt voor velen moeilijk te zijn), alsmede aan de totale onzin die (vermoedelijk goedwillende) leken schrijven over technische zaken waar ze aantoonbaar geen enkel verstand van hebben; met die goedbedoelde onzin is echt niemand geholpen.

    • Ger-Korat zegt op

      Wat dat laatste betreft, technische zaken, ben ik het oneens. Veel reacties van “deskundigen” die het met elkaar oneens zijn; als voorbeeld een onderwerp over electriciteit in Thaise huizen. Gewoon even op internet zoeken en je komt meer te weten dan wat de “echte” deskundigen schrijven en kunnen weten in hun hele leven. Kijk ook naar opleiding en cursussen: wie behaalt er voortdurend en altijd de maximale foutloze score ? Niemand dus, dus niemand is perfect in technische of andere zaken. Einstein begreep ook niets van kwantummechanica en verwierp het en ook had hij het ook volledig mis met zwaartekrachtgolven, om maar iets aan te halen als voorbeeld.
      Wat taal- en spelfouten betreft zal je door de overgrote meerdeheid worden uitgemaakt voor kommaneuker. Iedereen maakt taal en spelfouten en Joop dus ook, de een wat meer dan de ander. Beetje respect voor alle reageerders op dit blog, ik zelf lees de meeste reacties en stoor me absoluut niet aan kleine onbenulligheden. Zal wel met mijn generatie te maken hebben welke zich realiseert dat er belangrijkere zaken zijn dan perfect opdreunen van uit het hoofd geleerde regeltjes en daarop 60 jaar voortborduren.

  5. Gerard zegt op

    Hans benoemt het Thaise koningshuis en vindt het jammer dat dit onderwerp niet aan bod mag of kan komen op TB. Ik deel die mening, zo viel me recent b.v. op dat de reactiemogelijkheid onder het artikel over de officiële bijvrouw van de Koning was uitgeschakeld.

    Hans geeft me daarmee een mooie kapstok om de vraag, die al sinds enige tijd bij me leeft, eens aan Peter te stellen: waarom?

    Het mag als bekend worden veronderstelt dat (vermeende) majesteitsschennis in Thailand (belachelijk) zwaar bestraft kan worden. Bestaat de kans dat of leeft de angst bij Peter dat hij, als eigenaar en moderator van deze site, in de problemen kan raken in Thailand door teksten op dit blog die Thaise instanties als onwelgevallig zouden kunnen beschouwen?

    Mocht dat zo zijn, dan heb ik daarvoor alle begrip. Zo niet, dan zou ik ervoor willen pleiten af en toe een artikel met een kritische noot over het gedrag van de huidige alleenheerser toe te laten,

    • Rob V. zegt op

      Het hoogste instituut is een gevoelig onderwerp. Denk aan de 112 pizza wet (majesteitsschennis). Die is al een jaar niet gebruikt maar dan is er nog de computer crimes act waar men kritische mensen mee aanpakt. Of nationale veiligheid, het verstoren van de eenheid enzovoort. Zelfs kranten matigen hun berichtgeving. Zo staat in de Bangkok Post niets over hoe 2 leger divisies onder direct koninklijk bevel zijn gekomen (de wet staat dat toe in geval van nood). Enkele websites zoals Khaosod schrijven daar wel over. De beperkte media coverage zegt al genoeg. Zelfs in de politiek is alles wat als kritiek kan worden gezien gevoelig (alle partijen stemden achteraf met de overplaating in, met uitzondering van Future Forward). En dan krijgen journalisten en politici die zich wel op het ijs begeven regelmatig te vallen met aanvallen op het internet en soms zelfs fysiek.

      Dus ja, dat de blogdicator hier een stapje terug doet snap ik. Dat de grotere Thaise kranten vaak ook een sapje terug doen betreur ik. Zo blijven sommige feiten bij grotere groepen mensen toch onbekend, al verspreid zich nieuws ook via informele kanalen.

      • Chris zegt op

        Dat is toch interessant, misschien wel opmerkelijk dat de 112 pizza wet het laatste jaar niet is gebruikt, of………………….?

    • janbeute zegt op

      Beste Gerard ik weet waar de schoen wringt.
      Maar over deze familie maar iets negatiefs te schrijven kan zowel voor de redactie als de inzender wel eens zeer vervelende gevolgen hebben.
      Ook bij vele Thais wordt hier alleen maar over gefluisterd en dan ook nog in gesloten kring.

      Jan Beute.

    • De Thaise ambassade in Nederland lees Thailandblog ook.

      • TheoB zegt op

        Hebben ze al ‘ns contact met jou gezocht, dan wel “vriendelijk doch dringend verzocht …”, of je zelfs met een bezoekje aan huis vereerd?

        • Nee

    • Chris zegt op

      Persoonlijk denk ik dat het onzin is om in de huidige omstandigheden over het Thaise koningshuis te schrijven. De belangrijkste reden is dat echt elke (enigszins) betrouwbare informatie over de achtergronden van besluiten en gedragingen ontbreekt. Vervolgens worden er een massa geruchten, theorieen en complottheorieen op sociale media geschreven waarvan slechts heel weinigen in dit land (ook aan de top) weten wat er werkelijk speelt. En vele bloggers zijn geinteresseerd in de bronvermelding die er natuurlijk niet is. En zo kan iedereen uit ‘betrouwbare’ bronnen citeren maar ze niet noemen. En blijven vooroordelen bestaan (of worden versterkt) over personen terwijl daar geen goede redenen voor zijn.
      Veel leden van de elite weten ook niet wat er speelt en – nog sterker – willen het ook niet weten. Dat kan gevaarlijk uitpakken voor jezelf en je geliefden; en als er dan al iemand in je elite newterk door de mand valt kun je terecht en zonder schroom zeggen dat je echt niks wist van de misdragingen. En dan lieg je ook niet.

    • Joop zegt op

      Het is Gerard kennelijk niet bekend dat Thailand een constitutionele monarchie is. De huidige koning heeft (op papier) vrijwel niets te zeggen. Dat zijn vader Bhumipol veel gezag en invloed had kwam door zijn leeftijd, zijn lange staat van dienst als koning en vanwege zijn instelling (bereidheid) om veel te doen voor de gewone Thai en hij veel energie stak in het verbeteren van de leefomstandigheden van de Thai.
      Of wij de bestaande wetten omtrent majesteitsschennis wel of niet reëel vinden doet niet terzake; het is de Thaise wet en daar hebben wij (zeker als gast van dit land) ons aan te houden.

      • Gerard zegt op

        Beste Joop, dat is mij zeer wel bekend. Jouw toevoeging “op papier” is ook precies wat ik bedoel als ik alleenheerser schrijf.

        Rob V. geeft hierboven een mooi voorbeeld maar er valt een aardig lijstje met andere, soortgelijke gebeurtenissen samen te stellen. Dat zijn gewoon bekende feiten en de bedoeling hiervan is helder als glas, dat is de reden waarom ik Chris zijn opmerkingen hieromtrent niet begrijp. Hoezo geruchten, complottheorieën etc.?

        Uiteraard is het zo dat een ieder zich moet confirmeren aan de lokale wetgeving, ook als je het daarmee niet eens mocht zijn. Dit betekent echter níet dat je in Nederland -of ongeacht welk ander land- aan de Thaise wetgeving moet voldoen en dat is toch een beetje wat er aan de hand is op Thailandblog m.b.t. dit onderwerp.
        Vrijheid van meningsuiting is een groot goed, daarom is het zo triest dat Peter blijkbaar heeft moeten besluiten om zichzelf een vorm van zelfcensuur op te leggen. Vanuit zijn positie heel begrijpelijk, laat daarover geen misverstand bestaan, maar het zou niet mogen gebeuren dat de arm van deze wet 11.000 km kan reiken.

        • chris zegt op

          beste Gerard,
          Om het voorbeeld van RobV dan maar te nemen. Waarom heeft de koning twee divisies onder direct bevel van hemzelf geplaatst?
          Wie het weet mag het zeggen, graag met bronvermelding. Geruchten en theorieen genoeg, bewijs en bronnen 0,0. Ik ben er vrij zeker van dat de meerderheid van de leden van het parlement het ook niet weten.

  6. janbeute zegt op

    Mooi verhaal Hans, maar niet iedere blogger is een geboren taalkundige schrijver.
    Is het dan zo erg dat er stijl en spelfouten gemaakt worden.
    Het gaat tenslotte om de inhoud van het verhaal of de lezersvraag, en die begrijpen de meeste mede bloggers heus wel.

    Jan Beute.

  7. Erwin Fleur zegt op

    Beste Hans Bos,

    Goed neer gezet!
    Ik vind tegen betaling een ander verhaal, het zegt iets over u zelf.
    Wat betreft het blog, is het ‘open minded, staat voor vernieuwing en verbetering.

    Ik heb veel recpect voor u bijdrage en achtergrond waar ik en vele van kunnen leren(vooral
    het laatste).

    Ik heb dan ook in al deze jaren met genot u verhalen gelezen en verwacht als een beetje ‘eigenzinnig
    man’ nog veel meer.

    Met vriendelijke groet,

    Erwin

  8. mee farang zegt op

    Grappig dat Hans Bos in zijn overigens gedegen en boeiende antwoorden op spelfouten en dt-fouten ingaat.
    In de reacties hierboven heb ik zelf ook al een kleine ruiker spelfouten aangetroffen.
    In dat opzicht begrijp ik zijn ergernis. Het gevolg van een leven lang met taal bezig te zijn geweest… Maar er is een achterkant aan die medaille waar menigeen blind voor is.
    De schrijfwijze, vervoeging en verbuiging van vele Nederlandse woorden is voor taalspecialisten!

    Ik geloof dat wij Nederlandstaligen en -schrijvenden dus het probleem anders moeten gaan bekijken.
    Is er echt iemand die in Frankrijk klaagt van veel spelfouten in het Frans bijvoorbeeld, of in het Engels over de hele wereld… Of ga maar door, het Spaans of Fins enz. Ikzelf stel vast dat ik minder spelfouten maak als ik in het Frans schrijf of in het Zweeds, dan (als doctorandus Germaanse talen) in het Nederlands. En altijd maar in het Groene Boekje duiken!
    Neen, daar ligt men in andere talen over de hele wereld niet echt wakker van! Omdat het niet hoeft!
    Ik ben nu wel nieuwsgierig hoe het met de Thaise spelling staat, maar voorzover ik weet is het niet de grootste moeilijkheid bij het gebruik van Thaise taal.

    De kwestie – ja, de complicatie – bij het Nederlands is dat men er in 400 jaar geschreven ‘Hedendaags Nederlands’ nog nooit in geslaagd is een simpele efficiënte spelling voor gewone mensen in het leven te roepen. Onze spelling is er een voor ingewijden en intellectuelen!
    Ander negatief effect, niet echt bevorderlijk voor een vaste spellingattitude, bestaat erin dat men maar blijft sleutelen en wijzigen.
    Ikzelf, als 70-jarige heb al drie spellinghervormingen meegemaakt… 1955, 1995 en 2006. Telkens blijven de Nederlandsschrijvenden verweesd en vol onbegrip achter. Wanneer is de spelling van het Engels nog eens gewijzigd? 300 jaar geleden? Daarbij zijn inspanningen tot hervorming bijja altijd van de meer praktische Amerikanen uitgegaan. Maar niet aanvaard.

    Moeilijkheid bij de Nederlandse spellinghervormers is dat men kool en geit wil sparen. Zo moet de schrijfwijze van woorden in onze taal bijvoorbeeld historische verwijzing aanduiden. ‘Jus d’orange’ of ‘citroen’ moeten aantonen dat de woorden aan het Frans ontleend zijn (ipv ‘zjudorans’ of ‘sitroen’).
    Maar daar zit dan ook weer geen logica in, want het is wel ‘citroen’ < 'citron' met 'c' maar ook 'sigaret/sigaar' < 'cigarette/cigare' met 's'. En wat te denken dat je in het Nederlands 'baby's' moet schrijven als meervoud, terwijl het Engels 'babies' schrijft…
    En voor 'kersenboom' of 'gewoonterecht' moet je al een heuse grammatica van het Nederlands kennen inzake tussenletter… Het is wel 'kersen-' (meervoud) maar gewoonte- (enkelvoud) in samenstellingen omdat het woord 'gewoonte' twee meervouden heeft, nl 'gewoonten' en gewoontes'. Dus blijft het 'gewoonterecht' (enkelvoud) als regel.
    Welke loodgieter of allochtoon zal dat ooit bevatten? Als hij al zou willen? Een loodgieter moet wel weten dat een gewone schroef naar rechts aangedraaid wordt en een schroef ivm gastoevoer naar links. Dat weet een journalist of schrijver dan weer niet, maar het is een onderscheid dat van levensbelang kan zijn.
    Ook het onderscheid tussen 'ei' en 'ij' of 'au' en 'ou' berust volledig op historische gegevens.

    Het makkelijkst zou zijn de woorden te schrijven zoals je ze hoort. Dat noemt men een fonetische spelling. In Scandinavische landen bewijst men dat het zonder problemen of trauma's en nachtmerries kan. Zij schrijven 'polis' voor politie, maar wij durven niet 'polisie' schrijven. hoewel men dat in het Engels en Frans dan wel weer doet, weliswaar door de 'c' te gebruiken: 'police'.

    Finse kinderen lezen jonger dan andere Europese kinderen vloeiend hun eigen taal. Ze hebben minder last van dyslexie. En Finse basisscholen hoeven minder tijd te besteden aan spellingonderwijs. Zo is er meer tijd over voor andere vakken, zoals rekenen of muziek.
    Het geheim van de goede Finse leesprestaties ligt bij de spelling van de taal. Het Fins heeft met precies 24 letters voor 24 klanken het meest transparante spellingsysteem van Europa. Kinderen in Finland weten moeiteloos van elk woord dat ze lezen hoe je het uitspreekt, en van elk woord dat ze horen hoe je het schrijft.

    De Nederlandse orthografie is voor specialisten en ingewijden en elitaire bevolkingsgroepen, lieden die de kost verdienen met taal te gebruiken. – niet voor gewone mensen; of weinig opgeleide mensen dus.

    Daarom vind ik dat echt niemand zich voor een dikke spelfout hoeft te schamen, zolang men er niet in slaagt een eenvoudige spelling van het Nederlands op poten te zetten.

    Hoe komt dat dan toch? Wel, kennis is macht – en dus ga je geen kennis delen, als je de macht wil behouden. Zo lijkt het wel, als je telkens weer lui hoort sakkeren dat men geen Nederlands meer kan schrijven, of dat er verloedering optreedt.

    Misschien is terugkeer naar de middeleeuwen wel aangewezen. Toen werden kleine verschillen in schrijfwijze zonder meer geaccepteerd. Maar dat is dan weer beangstigend voor de mensen die zich hulpeloos en verward voelen, als ze niet op strakke regeltjes kunnen terugvallen. Het lijkt wel een beetje op autisme.

    Dat onze uitspraak van het Nederlands vaak sterk verschillend is, vindt men daarentegen niet een probleem. Nochtans is de uitspraak tussen een Groninger en een West-Vlaming beduidend groter dan dat men: 'Hij houdt van zijn zoon' of 'Hij hout van zijn zoon' zou schrijven. Het is gewoon een kwestie van begrip en tolerantie en het accepteren van verschillen.

    Tot slot: waarom moest ik hierboven net wel 'orthografie' spellen – met 'h' maar dan weer 'autisme' zonder 'h'? Wel daarvoor moet je weten dat in het Grieks het ene woord van 'orthos (grafein) afstamt met 'th' en het andere van 'autos' zonder 'th'. Hoewel je in de Nederlandse uitspraak geen verschil hoort. We moeten dus ook al Grieks kennen…

    Ik zou nog uren kunnen doorgaan met expliceren.
    Maar hoofdzaak is en blijft: de spelling van het Nederlands is inconsequent – niet de gebruiker ervan! Blameer hem dus niet!
    Taa
    Dat is het enige wat eruit te leren is!

    • Ger-Korat zegt op

      Wauw wat een goed verhaal, hulde.

    • TheoB zegt op

      Chapeau!
      Of Sjapo!?
      In goed Nederlands: petje af voor dit betoog!

    • Loe zegt op

      Ik ben het in grote lijnen wel eens met mee farang.
      Het is niet belangrijk of je autisme met of zonder h schrijft of onmiddelijk met 1 ipv 2 letters l schrijft.
      Maar ik kan me wel ergeren aan ‘’het gebeurd’’ en alle andere ge/ver woorden in de tegenwoordige tijd,
      die als voltooid deelwoord worden behandeld of is het behandelt.
      In de jaren 60 sgreven we vaak foneties, maar dat lijde toch tot veel misverstanden.
      Ik vind het goed, dat de redactie bijdragen weigert/weigerd die onleesbaar zijn. Misschien moet er een
      spellingsredacteur worden aangesteld om de grootste taalfouten uit de bijdragen te halen.
      Ik verwijt niet de schrijvers, die taalkundig wat minder zijn onderlegd, maar de bijdragen worden wel beter leesbaar zonder al te grote taalfouten ( typfouten uitgezonderd, want die zijn niet te voorkomen)

    • mee farang zegt op

      Dikke mersie voor de lovende commentaren.

      Nog even een afsluiter om bij na te denken:
      Bij competities als Groot Nederlands Dictee et tuttu quanti hebben de winnaar en de eerste vijf geplaatsten gemiddeld 13 fouten. Dat zijn mensen die van taal en woordenboek hun volstrekte passie hebben gemaakt.
      Hoger opgeleide taalgebruikers van het Nederlands (journalisten, leraars, vertalers, schrijvers van speechen, rapporteurs enz die deelnemen zitten gemiddeld op 39 fouten… gemiddeld.

      Gemiddeld over 3 pagina’s A4. Dat zijn 10 fouten per pagina! Bij berekening van fouten op het totale aantal deelnemers komt men op 31 fouten (per gemiddelde deelnemer dus).
      Bij gelijkaardige tests in andere landen liggen de scores beduidend lager.
      Om over na te denken!

      Maar hoofdzaak is en blijft: De spelling is inconsequent – de gebruiker niet.
      In het Nederlands gebruikt men jammer genoeg taal- en spelfouten om mensen af te straffen en voor dom uit te maken. De criticasters gebruiken dat, om zich verheven te voelen en meewarig neer te kijken.

      In dat opzicht is taal en spelling eerder een sociale dan een taalkundige problematiek.
      Bedenk evenwel: Taal is slechts een communicatiemiddel, geen middel tot afstraffing of veroordeling in hokjes.
      We zijn dringend aan verandering van mentaliteit toe.

      • Loe zegt op

        Het groot Nederlands dictee is/was natuurlijk een verschrikkelijk gekunsteld wangedrocht.
        Het is niet eerlijk om dat aan te halen m.b.t. het soms verschrikkelijk slechte taalgebruik van
        mensen op de ‘’sociale media’’ en het Thailand Blog.
        En dan gaat het niet omdat je een h bent vergeten in tee

  9. Hans Bindels zegt op

    Ik heb met veel genoegen de mooi geschreven bijdrage van Hans Bos gelezen. Kon me wel vinden in zijn opmerking over sommige taalfouten.
    Daaraan hebben we de bijdrage van mee farang te danken. Die vond ik zeer interessant.
    Is Thais ingewikkelder of eenvoudiger dan Nederlands?

    • l.lagemaat zegt op

      Wat de spelling betreft eenvoudiger o.a.: geen vervoegingen van het werkwoord, geen meervoudsvormen.

      Wat het spreken betreft, lastiger door het gebruik van de juiste toonhoogte .

  10. Sir Charles zegt op

    Behalve een lichte afkeer van spel- en stijlfouten bespeur ik datgene ook op degenen die er niet voor kiezen om permanent in Thailand te willen verblijven.
    Formeel dan wel geen expat maar geloof me, iemand die een kleine 25 jaren Thailand bezoekt, zo’n 2 keer per jaar 1 tot 3 maanden en de laatste jaren volgens de ‘8 om 4 methode’, weet ook echt wel hoe de hazen lopen om zodoende kritiek te willen leveren wanneer een andere mening er wordt op nagehouden.

    Alhoewel heb ook weleens een jaartje overgeslagen echter jaloers om de ‘grote stap’ te nemen is absoluut niet van toepassing, ook niet zozeer van niet kunnen maar een kwestie van vooralsnog niet willen, een ieder heeft daar zijn/haar redenen voor. Sociale omstandigheden zullen dat in de toekomst gaan uitmaken.

  11. Marco zegt op

    Nou Hans sorry dat ik het zeg ook ik ben een realistisch mens en heb het nodige meegemaakt maar van uw bijdragen op TB word ik nooit vrolijk.
    Ik hoop dat ik op uw leeftijd niet zo zuur ben en wat positiever in het leven sta.
    Hopelijk staan er geen spelfouten in mijn bijdrage.


Laat een reactie achter

Thailandblog.nl gebruikt cookies

Dankzij cookies werkt onze website het beste. Zo kunnen we je instellingen onthouden, jou een persoonlijk aanbod doen en help je ons de kwaliteit van de website te verbeteren. Lees meer

Ja, ik wil een goede website