Het engels van Nederlandse expats

Wij verwijten – niet geheel onterecht – de Thais vaak, ook op dit blog, dat zij slecht of helemaal geen Engels spreken.

Het beheersen in woord en geschrift van de Engelse taal is voor Thais noodzakelijk om zich in de internationale (zaken)wereld staande te houden. In het algemeen wordt er gepleit voor beter Engels onderwijs in Thailand en daar is weinig tegen in te brengen.

Maar hoe zit het dan met het Engels van ons Nederlanders? Nou, je kunt gerust zeggen, dat die kennis ook abominabel is en “”I do not overdrive” (ik overdrijf niet). Wij hebben de neiging om ons op de borst te kloppen vanwege onze welhaast mythische talenkennis, maar “there knocks no wood from” (daar klopt geen hout van). Talenkennis? Wie spreekt er dan nog een woordje Duits of Frans en ook het Engels is – zoals wij dat vroeger noemden – vaak niet meer dan steenkolenengels.

In mijn zakelijk verleden kon ik engelsprekende landgenoten meteen herkennen aan het slecht vertaalde Nederlands, dat vaak niet beter was dan een automatisch vertaalde Koreaanse gebruiksaanwijzing, over de uitspraak heb ik het dan nog niet eens. “Go your gang” en “I keep you on the high” hoef ik verder niet uit te leggen, net zo min als “make that the cat wise” of “there is nothing on the hand”. Wat dacht je van “I fall with the door in house”, “what makes it out”, “I keep it in the holes” (ik houd het in de gaten).

Ook de Nederlandse expats en bezoekers spreken vaak slecht Engels, dat voor Thais, die toch al moeite hebben met die taal, totaal onbegrijpelijk is. Je zou kunnen zeggen, dat het opleidingsniveau van veel expats laag is, maar dat “cuts no wood” (snijdt geen hout), want ook hoogopgeleide Nederlanders beheersen de Engelse taal slecht.

Rik Smits, een Nederlandse taalkundige, schreef onlangs in de Volkskrant een artikel, waarin hij tegen het gebruik van Engels op universiteiten en hogescholen ageert. “Al decennia koeterwaalsen daar hele collegezalen in onverstaanbaar Dutchglish omdat er mogelijk een buitenlander in de zaal zit (dat mag dan best een Italiaan, Argentijn of Algerijn zijn, daar zijn we ruimhartig in)”. Geen ander land benadeelt de eigen bloem der natie moedwillig zo ernstig. Dat Engels is een handicap omdat studenten, ook als hun Engels zo goed zou zijn als ze zelf denken (quod non), nodeloos moeten meehobbelen in een taal die niet de hunne is. Bovendien is het Engels van het collegegevend personeel doorgaans van het niveau kolenhok”.

Ook onze ministers kunnen er wat van, er is zelfs een boekje over geschreven: “I always get my sin”, waarin fouten staan van Nederlandse ministers in het Engelse taalgebruik.

Nee, “it is me what” met de talenkennis van Nederlanders, ook in Thailand. Ga je een avondje uit in Walking Street hier in Pattaya, bezoekt een A gogo bar met de meisjes hangend aan de chroompaal en “my pig stood stiff in the brook”. Je drinkt wat te veel en “I went nearly over my neck”.

Zo, ik stop er mee, want “it comes my nose out”, met andere woorden, wij hoeven de Thais niet zo veel te verwijten wat de kennis van de Engelse taal betreft.