Erger jij je ook aan stempels die wij steeds maar weer op Thai drukken? Alsof ze van andere planeet komen? Is het rationeel om al het gedrag van Thai onder het tapijt van cultuurverschillen te vegen? En met met wie heb jij eigenlijk een relatie? Met een afkomst, een beroep, een cultuur, een gedresseerde aap?
Je kent de clichés wel. Ja, ze is jaloers want dat zijn alle Thaise vrouwen. Ja, hij drinkt en is dom en lui want dat zijn alle Thaise mannen. Zijn er in de rest van wereld en in Nederland dan geen jaloerse vrouwen of drinkende, domme en luie mannen?
Ook zoiets, mannen die zeggen: “Mijn partner komt uit de bar of zij is een (ex) bargirl.” En wat ben jij dan? Heeft jouw Thaise partner een relatie met een timmerman? Of zegt zij: “Mijn man komt uit een magazijn want hij is magazijnmedewerker”. Hoor je dankzij je verleden of je beroep bij het aangeschoten wild? Een minderwaardig soort? Word je voor altijd gebrandmerkt om wat je ooit een keer in je leven gedaan hebt. Ik begrijp die etiketten en kwalificaties niet die op ‘andersoortigen’ wordt geplakt. Een etiket kan toch nooit het gedrag van een individu bepalen?
We zijn uiteindelijk allemaal mensen van vlees en bloed met dezelfde behoeftes, wensen en dromen. Dat is voor iemand die uit Thailand komt niet anders dan voor iemand die uit Nederland komt.
Zelf heb ik nu bijna vier jaar een relatie met een vrouw. Ze is toevallig in Thailand geboren. Daarmee is ze net als ons, een bewoner van de planeet aarde. En iedere bewoner van deze planeet heeft dezelfde primaire behoeftes zoals slapen, eten, drinken, seks en naar de wc gaan. Mijn vriendin streeft in haar leven net als ik naar veiligheid en zekerheid. Daarvoor wil ze werken, inkomen genereren, zodat ze uiteindelijk een huisje kan huren of kopen. Ze heeft net als iedere wereldburger behoefte aan saamhorigheid, vriendschap, liefde en positief-sociale relaties. Daarnaast wil ze zoals ieder ander mens een leven waarin je als mens gewaardeerd wordt en erkenning krijgt, kortom gelukkig zijn.
Natuurlijk hebben wij zoals in iedere relatie onze problemen, meningsverschillen en ruzies. Maar in dat geval heb ik ruzie met een vrouw en niet met een ‘Thaise vrouw’. Wat een onzin! Ik heb een conflict met een individu, met een mens, en niet met een cultuur of een afkomst.
Ik probeer haar gedrag niet te verklaren met de term ‘cultuurverschil’. Cultuurverschillen hebben wellicht enige invloed op het wederzijds begrip, maar zijn niet bepalend voor de behoeften en waarden die wij in het leven nastreven, want die zijn universeel.
Wij mannen gebruiken de term ‘cultuurverschil’ vooral om het onszelf gemakkelijk te maken en ook om ons eigen (foute) gedrag te verdoezelen. Je zegt toch ook niet al je ruzie hebt met een Nederlandse vrouw: “Ze snapt het niet want ze komt uit Utrecht!
Vandaar de stelling dat problemen in een relatie door cultuurverschillen in mijn ogen grote onzin zijn. Nederlandse stellen hebben ook ruzie over zaken als geld, jaloezie en schoonfamilie. Dat is niet uniek voor personen die uit een bepaald land komen en daarom ook niet cultuurgebonden.
Maar misschien ben jij het er niet mee eens. Dat kan. Vertel het en leg het ons uit waarom jij dit anders ziet.
Over deze blogger
-
Bekend als Khun Peter (62), woont afwisselend in Apeldoorn en Pattaya. Al 14 jaar een relatie met Kanchana. Nog niet gepensioneerd, heb een eigen bedrijf, iets met verzekeringen. Gek op dieren, vooral honden en een liefhebber van goede muziek.
Genoeg hobby's, maar helaas weinig tijd: schrijven voor Thailandblog, fitness, gezondheid en voeding, schietsport, ouwehoeren met vrienden en nog wat eigenaardigheden.
Mijn motto:"Maak je niet te druk, dat doen anderen wel voor jou".
Lees hier de laatste artikelen
- Live muziek30 september 2024Klassiekers in Thailand: “Sultans of swing” van Dire Straits
- Live muziek28 september 2024Klassiekers in Thailand: “Wind of Change” van de Scorpions
- Gezondheid25 september 2024Topwetenschapper Bruce Ames (95): ‘Met de juiste voeding kunnen we allemaal 100 jaar worden’
- Live muziek25 september 2024Klassiekers in Thailand: ‘Take Me Home Country Roads’ van John Denver
Ik heb dan wel geen relatie met een Thaise, maar ik wil toch even kwijt dat ik je benadering en beschouwing volkomen deel. Die universele waarden die je noemt, de behoeftes/verlangens die een ieder heeft ongeacht zijn of haar herkomst, zijn werkelijk de kern waarom alles hoort te draaien.
Relatieproblemen met een Thai (meestal vrouw) wijten aan cultuurverschillen is natuurlijk onzin. Dat betekent echter niet dat er relatieproblemen nooit gebaseerd zijn op verscillen in cultuur. Als je met een Nederlandse vrouw een relatie hebt kun je ook relatieproblemen hebben maar een heleboel zaken zijn vanzelfsprekend omdat je dezelfde cultuur, (bewust en onbewust) dezelfde waarden en normen hebt. Dat geldt niet als je met een Thaise trouwt. Een heleboel zaken die voor jou vanzelfsprekend zijn, zijn dat voor je vrouw niet. En andersom. Op dit blog zijn daar talloze voorbeelden van te vinden zoals het oplossen van problemen, overspel, alcoholgebruik, opvoeden van kinderen, de familieband, het betalen van een bruidsschat en ga zo maar door.
Als je met een Thaise een relatie start moet je beseffen (en je erop voorbereiden) dat er cultuurverschillen zijn en dat je ze samen moet oplossen. Ik denk dat de meeste relatieproblemen met een vrouw uit een andere cultuur voorkomen wanneer beide partners dit te weinig beseffen, zaken die gebeuren interpreteren vanuit hun eigen cultuur (en dan oordelen) en impliciet vinden dat hun eigen cultuur beter is. Een open mind voor de ander en de andere cultuur voorkomt veel problemen.
Eens, cultuurverschillen kunnen mee spelen. Maar je moet wel heel star zijn als het echt voor problemen wil zorgen. Je moet altijd geven en nemen in relaties. Dus als iemand andere verwachtingen heeft op basis van iemands karakter (in mijn ogen DE dominante beslissende factor in interactie tussen mensen), cultuur of taal dan moet hier toch uit te komen zijn met wat goede wil en inlevingsvermogen.
Ik kan zelf eigenlijk geen cultuurproblemen bedenken die voor een probleem hebben gezorgt. Wel waar dat zou hebben. Zo wou mijn vriendin een heleboel eten meenemen bij een gewoon bezoek aan mijn ouders. Ik zei dat we dat hier normaal gesproken niet doen, soms een lekkernij mee kan maar elke keer een half buffet meebrengen zou mensen huer raar doen kijken. Toen namen we dus maar wat kleins mee. Maar wat nu als zij voet bij stuk had gehouden? Of ik ook? Ja dan had je een probleem gehad omdat de ene partner A vind en de andere B. Maar als je geeft en neemt en je inleeft in je partner en andere mensen dan kom je wel tot een aanpak waar iedereen tevreden mee is of genoegen mee kan nemen.
Ik heb gewoon een relatie met een vrouw, een vrouw met een eigen karakter. Ze komt toevallig niet van om de hoek maar uit Thailand. Dat geeft een klein accentje aan de relatie maar ook niet meer dan dat.
Wat betreft iemands verleden: iemands arbeidsverleden is meestal niet zo boeiend (nouja, als je partner een hoge functie had zal ook daar wel mee gepronkt kunnen worden.. Je gaat mij niet vertellen dat er geen mensen zijn due zeggen “ja mijn vrouw/man is directeur van… Is uit een rijke/belangrijke familie). Of je tekoopt loopt met het negatieve of positieve verleden of achtergrond van hezelf of je partner, ja dat us afhankelijk van je karakter. Al zullen er niet veel zijn die zeggen “ja ik ben een hoerenloper, ik heb vele tientallen meisjes gepakt” of “ja, mijn vrouw was een hoer, ze heeft met tientallen mannen het bed (betaald/onbetaald) gedeeld”. Daar hangt toch een heftig vooroordeel aan: hoerenlopers zijn vieze kansloze figuren en hoeren zijn golddiggers. Dat hoeft natuurlijk helemaal niet maar aan alle activiteiten en carrieres worden stereotype figuren en gedrag gekoppeld. Is je partner rechter/jurist/.. dan zal hij/zij wel betrouwbaar en netjes zijn. Is hij/zij vuilnisman dan zak hij/zij wel wat dommer en lomper zijn etc. Die vooroordelen hebben ver weg misschien wel een kern van waarheid maar zijn niet er definitie waar. Ook een rechter kan corrupt zijn, en een vuilnisman een zeer intelligent/wijs persoon die om elwat voor reden dan ook “hogere” baan heeft. Idemditto met hoerenlopers en hoertjes. Begrijpelijk dat je daar niet mee te koop loopt want het zegt niets over een individueel persoon.
Dat mag dan allemaal wel zo zijn maar cultuurveschillen zijn we degelijk een groot probleem in inter culturele relaties of dat nou Thais, Amerikanen Chinezen zijn of andere nationaliteiten waar Nederlanders een relatie mee aangaan, en/of getrouwd zijn.
Hoe minder men elkaars cuturele gewoontes kent en begrijpt, des te groter de potentie tot problemen.
Dat wordt natuurlijk nog eens versterkt als men niet samen eenzelfde taal in voldoende mate beheerst want dan valt er ook niet zo over te praten.
En natuurlijk net als overal, zullen mannen en vrouwen die samen in zo’n probleem situatie zitten, of dat nou Thais, Amerkanen, Chinesen zijn of andere nationaliteiten waar Nederlanders een relatie probleem mee hebben, dat van tijd tot tijd de ander verwijten, de situatie verwijten voordat me eindlijk kijkt waar men hoort te kijken: naar de eigen bijdrage in het probleem.
Niet akkoord NA 12 jaar in dit land, met kennis van het land & beheersing van de taal. Spijtig genoeg heb ik nu weinig tijd om uitgebreid te antwoorden, maar Thais komen ECHT van een andere planeet, 4 jaar is nog te kort om het in te zien, wacht nog een paar jaar tot je ook de realiteit zal vatten !
Beste Kuhn Peter,
Op 4 november vorig jaar schreef je in een zelfde soort stelling:
“Ik denk dat Thaise vrouwen, afgezien van de cultuurverschillen die ‘bepaald gedrag’ verklaren, niet wezenlijk verschillen van Nederlandse vrouwen”.
Daarmee geef je toch expliciet aan dat er wel degelijk invloeden zijn vanuit de cultuur? En die zijn er natuurlijk ook. Schaamtecultuur versus schuldcultuur, schreef je ook, en terecht..Gezichtsverlies, vaak voor ons (mij) volslagen onbegrijpelijk, is een van de meest voorkomende oorzaken van ruzies. Geldt overigens niet alleen voor man/vrouw relaties maar voor westers-Aziatische vriendschappen in het algemeen.
Veel Thai (mannen en vrouwen) hebben een merkwaardige mix van trots versus een aangeboren minderwaardigheidscomplex t.o.v. de westerlingen. Dat maakt het samenleven vaak niet gemakkelijk. Veel (in)slikken en (in)schikken is dan het devies als je de relatie wilt behouden. Ik veronderstel dat je dit o.a. bedoelt met ‘bepaald gedrag’. Mijn ervaring is dan ook dat dit gegeven wel degelijk relatieproblemen kan veroorzaken.
Natuurlijk is er cultuur verschil maar daar kies je voor als je samen door het leven wilt, als je moeite hebt met een andere cultuur dan moet je er gewoon niet aan beginnen.
Ben al tientallen jaren samen met mijn Thaise vrouw en tot op de dag van vandaag zijn we zo gelukkig als het maar zijn kan,
Zij vind soms bepaalde dingen vreemd van de Nederlandse cultuur en ik soms van de Thaise cultuur en daar praten we dan over en soms worden we het eens en soms niet,je moet alleen niet proberen jou cultuur op te leggen aan de ander want dan gaat het fout gewoon een beetje geven en nemen! that’s it all,
Volkomen oneens. Twee voorbeelden.
1) Als je als ferang een Thaise partner hebt, wordt vaak geacht dat je ook voor
haar famillie in de breedste zin van het woord zorgt. Dat is volgens mij in Nederland
toch anders en moet iedereen in principe de eigen broek ophouden.
Dat geeft dus conflicten en spanningen binnen een relatie met een Thaise vrouw.
2) In grote Thaise gezinnen komt het vaak voor dat een of twee dochters de hoer spelen in BKK, Pattaya of Phuket en iedere maand geld moeten over maken voor hun familie.Ook
dat zie je niet vaak in NL dat dochters van grote families min of meer verplicht worden de hoer te gaan spelen. . Indien je hierbij als vriend of echtgenoot betrokken raakt dan krijg je een conflict. Dat komt dus ook door andere waarde en normen.
Ik denk dat er nog veel meer cultuurverschillen zijn welke conflicten kunnen geven in een relatie tussen een NL man en een Thaise vrouw. Iedere relatie brengt problemen met zich mee. Een relatie met iemand van een compleet andere cultuur maakt het alleen nog maar ingewikkelder en daarmee de kans op ruzies en conflicten groter.
Ik ben het hiermee volkomen eens.
We moeten leren onvoorwaardelijk lief te hebben, dat is niet gemakkelijk maar het geluk van de ander moet je tot je eigen geluk kunnen maken.
In de liefde gaat het toch om de ander?
Nee, geen onzin.
Cultuurverschillen spelen wel degelijk een rol, zowel in positieve zin als in negatieve zin.
De verschillen hoeven niet perse problemen op te leveren. Maar het kan wel. Ligt ook aan jezelf (en aan haar).
Thaise vrouwen zullen ook hun wenkbrauwen fronsen bij bepaald gedrag van sommige westerse mannen. Gedrag waar ik misschien ook denk van “nou nou’, terwijl een andere westerse man wellicht denkt “waar maken ze zich druk over”. Waar komen die verschillen vandaan? Opvoeding, cultuur, religie, noem het maar op. Maar de verschillen zijn er wel en als je elkaar langer kent, leer je elkaar beter kennen en begrijpen.
Een oud hollands spreekwoord luidt “van het concert des levens krijgt niemand een program” en een relatie (met wie of wat dan ook) valt daar ook onder!
Naar mijn idee hebben we mentaliteits verschillen en geen cultuur, dwz dat bv een Drentse man die een relatie heeft met een vrouw uit Brabant een cultuur verschil is, dus niet dus. Geldt ook, naar mijn mening , voor andere landen. Een op drie huwelijken mislukt in Nederland. Hebben we dan een cultuurverschil, nee dus. Ik denk dan dat meneer Vince nog niet de juiste is tegen gekomen, maar wat is de juiste man of vrouw ?Weet u nog,geven en nemen waar je ook ter wereld bent. Hoeveel Nederlanders zijn er met een Canadese of Autralische getrouwd die zijn geëmigreerd. Ieder mens is uniek met zijn of haar eigenschappen en daarbij hoort een kwestie van accepteren. Ik deel de mening met Khung Peter. Geen mens is gelijk. Ik wens u allen het allerbeste in uw leven.
Jan
Relatieproblemen door cultuurverschillen onzin? JA! spectaculaire onzin!
Cultuurverschillen zijn er altijd, ook tussen Appelscha en Zierikzee en tussen
2 families die wonen in dezelfde stad. Cultuur komt voort uit geschiedenis en
de beleving ervan. Door te stellen dat je er relatieproblemen van krijgt is een
mooie kapstok om er je onvermogen aan op te hangen.
Ook mijn vrouw en ik begrijpen elkaars cultuur niet altijd maar we hebben afgesproken
er niet over te praten van uit emotie. We vergeten het even en ’s avond op de veranda
praten we er rustig over. In bijna alle gevallen begrijpen we de ander en kunnen vaak
hartelijk lachen. In een heel enkel geval niet en dan zeggen we: dit voelt niet goed darling,
we zullen een manier moeten vinden om er uit te komen. Dit hoeft niet vandaag of morgen
maar laten we er elk eens over nadenken. En altijd lukt het!! Liefde is een werkwoord.
Elke cultuur heeft zijn goede en minder goede kanten. Dat weet mijn vrouw, dat weet ik.
Wij zeggen het is als een brug over een kloof, in het begin staat elk aan een andere kant.
In het midden kom je tot elkaar, soms zet je 2 stappen en de ander 1 en soms de ander
2 en jij 1. Wat ook kan helpen is niet te denken dat de ander dom is maar dat jij het misschien
niet goed uitlegt, probeer het eens op een andere manier.
Cultuurverschillen bestaan, maar de gulden middenweg bestaat bij de gratie van 2 uiteinden.
In plaats van alles te vertalen in (denk)raamwerken is het mogelijk waardering te ontwikkelen voor het verschil. Ieder vogeltje zingt zoals ie gebekt is en dat is prachtig. Onderzoek in jezelf (de eigen binnenwereld) hoe het komt dat je moeite hebt met iets, accepteer dat of zoek een andere ingang om er gewaar van te zijn en laat de denkramen los over hoe iets zou moeten zijn. Dankbaarheid is mogelijk als ervaring gedeeld kan worden en dat je het recht hebt gekregen te kijken in de keuken van de ander en de structuur begrijpt van aangeleerde reactiepatronen, die soms de behoeften hebben verduisterd van de persoonlijkheid. Alles is weer mogelijk. Nodig is de bereidheid de werkelijkheid te verkennen, te onderzoeken en te ontdekken.
Evert
Niet akkoord NA 12 jaar in dit land, met kennis van het land & beheersing van de taal. Spijtig genoeg heb ik nu weinig tijd om uitgebreid te antwoorden, maar Thais komen ECHT van een andere planeet, 4 jaar is nog te kort om het in te zien, wacht nog een paar jaar tot je ook de realiteit zal vatten !
Dit schreef Vince.om 10.46
Ben het helemaal met hem eens.
Ik ben 13 jaar met een thaise getrouwd en we kunnen goed met elkaar omgaan.
We hebben ook een dochtertje van 3.
Maar er zijn enorme cultuurverschillen en ik weet er nu wel mee om te gaan.
Het is onervarenheid om te veronderstellen dat er geen enorme cultuurverschillen zijn en je moet leren er mee omte gaan.
Natuurlijk zijn er verschillen door cultuur!!!! Voor de Thai is een Nederlander ( se ) een cultuurschok en voor de Nederlander ( se ) is de Thai een cultuurschok!!!! En hier is niets mis mee wanneer je je hier van bewust bent en een modus vindt om hier van beide kanten mee om te leren gaan!
Cultuurverschillen bestaan wel degelijk.
Om alle relatieperikelen daar nu aan te wijten is inderdaad wat kort door de bocht.
Maar om je ogen te sluiten voor bestaande cultuurverschillen zal het wederzijdse begrip toch wel echt bemoeilijken.
ik kan alleen maar aanraden om het boek Thailand Fever aan te schaffen. Beide partners lezen dit samen (het is in het Engels met Thaise vertaling geschreven).
Niet alles wat erin beschreven staat is voor iedereen van toepassing, maar het is zeker grond voor een begrijpend gesprek.
Ik spreek uit ervaring, het boek heeft niet alleen mezelf, maar ook mijn vrouw geholpen.
Een simpel voorbeeld: in de westerse cultuur hebben we de gewoonte problemen te confronteren en uit te spreken. In de Thaise cultuur daarentegen gaat men die confrontatie uit de weg. Als beide partners dit niet van elkaar weten, zullen ze er ook geen begrip voor opbrengen dat de ene partner over het probleem ‘doorboomt’ terwijl de andere er het zwijgen toe doet.
Wat is cultuur en wat zijn cultuurverschillen? Wat het laatste betreft kan ik een paar voorbeelden geven van groter belang in geval je met thaise echtgenote in het westen woont.
1. de zorgplicht voor de ouders
2. opvoeding van de kinderen
3. religie
De eerste 2 kunnen gemakkelijk benenbrekers zijn in je huwelijk, de derde minder. Alle drie zijn heel duidelijk kultuurverschillen en er zijn er natuurlijk nog meer.
Desgevraagd zal een psycholoog je uitleggen dat kultuurverschillen in je relatie blijvend zijn. Het is slikken of stikken. Dat neemt niet weg dat een dergelijke relatie zeker kan slagen met inzet van beide partners. De stelling “Relatie problemen met een Thai door kultuurverschillen is onzin” is vanuit mijn 35 jarige ervaring nogal kort door de bocht.
Als ik de doelstelling van de ouders in de opvoeding van kinderen noem als een cultuurverschil dat problemen kan gaan opleveren vraag ik mij af hoeveel van de respondenten op dit blog daar ervaring mee hebben. Speciaal als deze kinderen in nederland werden opgevoed met de bedoeling daar verder te leven en te werken.
Zijn er deelnemers op dit blog die reageren op deze stelling van de dag en daar problemen mee hebben gehad door cultuurverschillen? Ik heb daar niets van gezien terwijl het in mijn visie wel een belangrijk onderwerp kan zijn binnen een relatie.
Eerder in dit blog is over dit onderwerp geschreven en wat verschillen zijn in de opvoeding van kinderen in Thailand en westerse landen zoals nederland. Een gemengd echtpaar met kinderen in Thailand zal veel minder met in dit opzicht bestaande kultuurverschillen te maken hebben dan een echtpaar met kinderen in nederland.
Voor mij springen er twee reacties uit, namelijk die van Roger Stassen en Erik Sr. Zij slaan de spijker echt op de kop! Natuurlijk spelen cultuurverschillen een rol. Maar cultuurverschillen bestaan niet alleen grensoverschrijdend, zoals men hier doet vermoeden. Ook binnen Nederland heb je cultuurverschillen; zet maar eens een Fries en Limburger bij elkaar. Wat het allemaal in zo’n geval makkelijker maakt – veronderstellende dat beiden hun dialect even loslaten – is dat men elkaar kan verstaan en dan spelen alleen begrip en redelijkheid nog een rol.
Dit laatste speelt ook in een interculturele relatie een rol. Heeft men weinig of geen begrip voor elkaars standpunten of ziet men de redelijkheid van bepaalde argumentatie niet in, dan kunnen er conflicten ontstaan. Standpunten worden wel degelijk beinvloed door achtergronden (= cultuur).
Ik heb in Nederland ook zo vaak gehoord “er heerst een bepaald cultuurtje” indien men zich bij een bepaalde situatie niet senang voelt. Zo zie je maar, voor cultuur hoeft men niet ver te reizen.
Waarom het uiteindelijk allemaal om draait is begrip en geduld voor en met elkaar. Helaas schort het daar nog wel eens aan. En de moderne mens zou geen moderne mens zijn om dan het probleem niet bij een ander te leggen. Ook weer zo’n cultuurtje!
Natuurlijk kunnen er problemen in gemengde relaties ontstaan vanwege verschillen in cultuur bij de partners. Het is nou eenmaal voor de een niet meteen duidelijk wat de ander bedoelt, laat staan dat de ander meteen hetzelfde ervaart. Was dat maar waar! Dat is al niet het geval tussen partners van eenzelfde cultuur.
Menig bloglezer moet maar eens bij zichzelf te rade gaan waarom zijn eerder huwelijk is spaak gelopen, ten gevolge waarvan hij nu in Thailand rondhuppelt, kinderen en kleinkinderen thuis achterlatend.
Kom nou ook niet aan met de mededeling dat een relatie van twee Nederlandse partners hetzelfde is als tussen een Nederlander en een Thaise. Dat vergt opnieuw energie, inzet, aandacht, tijd, en geld. Dat laatste heeft een Nederlander niet graag.
Zie daar: bronnen van potentieel conflict te over. Mensen, ook Nederlanders en Thai, denken en voelen en gedragen zich nou eenmaal anders. En laat dat nou juist het grootste probleem zijn hier op Thailandblog: de Thaise cultuur denkt, voelt en gedraagt zich zo anders! Het Blog bloost van alle verschillen. En menigeen die er niet mee uit de voeten kan. En maar roepen dat het anders moet!
Goed, dat geconstateerd hebbende, kunnen we dus stellen dat problemen in relaties ontstaan door het gedrag jegens elkaar van de betrokken partners. Dat gedrag kan dus wel degelijk cultuur bepaald zijn. En als we het hebben over een Nederlands-Thaise relatie, dan is die relatie qua inhoud cultureel bepaald. Ja, … dat wilde je toch?
Een Thaise partner is immers zo veel zorgzamer en ingetogener? En ’s avonds nooit hoofdpijn, las ik eens ergens op het blog. Ook zo’n cultuurverschil waar menigeen voor naar Thailand kwam/komt.
Cultuur bepaalt hoe iemand kijkt naar zijn/haar omgeving. Cultuur geeft duiding en betekenis aan die omgeving. Cultuur is datgene wat iemand in zich heeft, door opvoeding en socialisatie meegekregen, waar iemand, zeker bij problemen, op terugvalt. Een Nederlander die problemen krijgt met zijn Thaise partner gaat niet opeens teruggrijpen op universele waarden, of op de behoeftehiërarchie van Maslov, zoals die ooit door Khun Peter is uitgelegd. Die valt terug op datgene wat hem door ouders en opvoeders is voorgeleefd, en zoals hij in de jaren daarna meegemaakt heeft.
Die grijpt terug op datgene wat geïnternaliseerd is, heet het dan. Die zoekt in zichzelf naar een oplossing waar hij zich het beste bij voelt. En een Thai doet dat ook.
Dit zoeken naar zichzelf- ja, dat is wel universeel. Maar de oplossing- die is dat zeker niet. Hoe iemand uiteindelijk omgaat met zijn problemen, hangt alsdan af van zijn karakter en persoonlijkheid. En in dit laatste schuilt weer zijn cultuur. Zo men wil: zijn opvoeding, zijn mate van beschaving, zijn aangeleerde oplossingsstrategieën.
De oplossing die een Japanse partner kiest in een relatieconflict zal er beduidend anders uitzien dan wanneer je een Italiaanse als vriendin hebt.
Je hebt dus in relaties van doen met 2 persoonlijkheden van geheel andere snit en komaf. Als het goed in elkaar steekt, dan heeft ieder van de partners eerlijke en integere intenties. Te beginnen met het leren kennen van elkaars denken, voelen en gedragen. Oftewel: wat besloten ligt in ieders cultuur en achtergrond.
Het is met die intenties dat interculturele relatieconflicten prima zijn op te lossen.
In bijna alle eerder ingestuurde reacties wordt volop gewag gemaakt van deze intenties, gepaard aan de rotsvaste overtuiging dat hiermee een gemengde relatie absoluut vorm is te geven. Ook het gezamenlijk oplossen van conflicten.
Met praten en luisteren, geven en nemen, elkaar verstaan en begrijpen, elkaar gunnen en toegeven, de wil cultuurverschillen te overbruggen.
De stelling dat het onzin is relatieproblemen te verklaren uit cultuurverschillen is dus niet waar. Dat kan wel degelijk, en kan heel verhelderend zijn!
Iets anders is als men het ontstaan, de oorzaak, de verklaring, de uitleg en het niet kunnen omgaan met de relatieproblemen enkel neerlegt bij de cultuurverschillen van de ander. Als het eigen gelijk er direct wordt bij gehaald, en die van de ander weggezet. Daar gaat het mis. De ervaren moeilijkheden met de ander afdoen op grond van de vooroordelen die men heeft, of van anderen gehoord en bevestigd gekregen, ja- dat is grote onzin. Sterker, zo iemand moet zich eens goed achter de oren krabben!
Ik denk dat het dat is wat Khun Peter bedoelt. En daarin heeft ie gelijk.
Maar relatieproblemen door cultuurverschillen? Onvermijdelijk!
Heer Bacchus,
Lees het verhaal van Jan die een eerdere mening erop nahield. Lijkt veel op het verhaalvan Jan.
Het woord cultuur is niets anders dan een etiket om verschillen te verklaren. Er is een behoefte om de omgeving te kunnen duiden en dat is te eveneens te gevangenis, wanneer je niet over de heg kijkt en waarneemt dat er oneindig meer is in dit leven.
Jammer dat veel reacties over cultuurverschillen gaan. Vooral de bevestiging dat die er wel zijn. Dat heeft niets met de stelling te maken. De stelling is dat relatieproblemen niets met cultuurverschillen te maken hebben, maar daar vaak wel aan opgehangen worden.
‘Khun Peter, volgens mij is je stelling ook tweeledig. In het eerste deel stel je (=stelling 1) dat relatieproblemen niets met cultuurverschillen te maken hebben en in het tweede deel (stelling 2) dat cultuurverschillen wel vaak als oorzaak wordt genoemd bij voorkomende problemen. Ben je het niet eens met stelling 1, dan doet stelling 2 al niet meer zo terzake. Het lijkt mij evident dat problemen daar dan aan opgehangen kunnen worden. Ik zeg “kunnen”, omdat natuurlijk niet ieder probleem met een cultuurverschil te maken hoeft te hebben. Je noemt terecht geld en jaloezie, die over de hele wereld aanleiding tot relatieproblemen zijn, dus niet regiogebonden. Ik zou hier aan toe willen voegen oprecht, eerlijk, betrouwbaar, manipulatief, productief, egoisme, agressie, efetcetera .
Ik denk ook dat het begrip cultuur voor velen een andere betekenins heeft. Daarnaast is het ook nog eens belangrijk in welke context het woord wordt gebruikt (zie mijn eerdere reactie).
In de context van jouw verhaal betekent cultuur voor mij “aangeleerd gedrag en/of gebruik op basis van geografische afkomst”. We hebben het dus eigenlijk over demografie.
Met je het eerste deel van je stelling ben ik het dus absoluut niet eens. Bepaald aangeleerd gedrag of gewoonte kan natuurlijk altijd aanleiding zijn tot onbegrip en in het ergste geval tot problemen c.q. ruzie. Je zou maar een relatie krijgen met een Nepalese schone die iedere morgen trouw – zoals aangeleerd in Nepal – haar kopje jakboterthee consumeert en hierdoor de rest van de dag een onaangename, penetrante geur verspreidt. Ik kan je verzekeren dat de hele dag rondlopen met een knijper op de neus aanleiding kan zijn tot problemen.
Wanneer je aan het tweede deel van je stelling na “vaak” ook “ten onrechte” toevoegd, kan ik daar geheel in meegaan. Maar al te vaak hoor en lees je, ook op dit blog, dat problemen gemakzuchtig of ter verschoning van zichzelf worden opgehangen aan een cultuurtje, zonder dit cultuurtje nader te definieren. Betrouwbaarheid vind ik hierbij een mooi voorbeeld, want als je alles mag geloven dat er geschreven en gezegd wordt over de Thai, bestaat betrouwbaarheid niet in de Thaise cultuur. Complete onzin natuurlijk, want je hebt in Nederland ook onbetrouwbare personen rondlopen; kijk eens rond in Den Haag (cynisme). Ik ken geen cijfers, maar ik denk dat in aantallen de verhouding elkaar niet ver zal ontlopen.
Ik geloof ook in de psychische evolutie die ons gedrag en mening beinvloed en hiermee ook ons denkbeeld over andere bevolkingsgroepen. Hierdoor voelen veel westerlingen zich, op basis van toenemende kennis en welvaart, al snel verheven boven andere bevolkingsgroepen. Men denkt de wijsheid in pacht te hebben en daarmee het gelijk aan hun kant. Mooi voorbeeld hiervan vind ik de zorg voor de ouders. Veel westerlingen vinden het maar vervelend dat de Thaise echtgenote aandacht en (financiele) zorg besteed aan haar familie, terwijl dit een kleine 100 jaar geleden in Nederland ook dood normaal was. Overigens zie je dit gedrag bij de jongeren in Thailand ook veranderen. Ook hier draait het steeds meer om “ik”, een fase die wij allang gepasseerd zijn. Wij kennen al een collectieve “ik” (eerst ik en als er nog resteert, dan de rest).
Citeer Khun Peter: “De stelling is dat relatieproblemen niets met cultuurverschillen te maken hebben, maar daar vaak wel aan opgehangen worden.”
Als je de stelling in deze 2 zinnen poneert en alle uitleg en verduidelijking uit jouw artikel weglaat, dan heb je groot gelijk. Problemen in de relatie met een Thaise partner worden vaak en maar al te graag opgehangen aan cultuurverschillen. Maar dat wisten we al. Daar hoef je Thailandblog maar voor open te slaan. Dat is ook het meest gemakkelijke.
Maar wat denk je hoe iemand wel niet in zijn eigen relatie staat, als hij zijn mond vol heeft over hoe dom en lui die Thai wel niet zijn, dat ze niets om het leven geven, moord en doodslag gewoon vinden, en enkel liegen en bedriegen. Om datgene wat over Thaise vrouwen wordt geroepen, uit respect voor hen, maar even buiten beschouwing te laten.
De vele reacties laten gelukkig ook zien hoe een relatie met een Thaise partner door velen daadwerkelijk wordt beleefd, dat die niet vanzelfsprekend op eenzelfde wijze verloopt als met een Nederlandse partner, dat je beiden de relatie net zo goed met alle inzet moet onderhouden, en dat die relatie voor beiden gezond, prettig en verwachtingsvol kan verlopen.
Niet alleen bij individuele problemen worden de verschillen in cultuur er met de haren bij gesleept. Ook bij problemen die men ervaart in het omgaan met de Thaise samenleving, om het grosso modo maar even zo aan te duiden. Dat hanteren van vooroordelen, dat ophangen van eigen problemen aan de Thaise cultuur, is een uitermate opportunistische houding.
Het is met het befaamde vingertje wijzen op een vermeende misstand. Nog even en je steekt een middelvinger op. Behalve dat je dan heel veel meer problemen erbij krijgt, ga je op steeds grotere afstand staan. Nota bene: van de samenleving en cultuur waarvan je zelf verkoos op vrijwillige basis naartoe af te reizen.
Wonen, leven, een relatie hebben in een samenleving als die van Thailand vraagt van partners dat ze kunnen omgaan met allerlei verschillen. Partners moeten ook om kunnen gaan met heersende vooroordelen. Vooroordelen zijn aangeleerd en kunnen dus ook weer afgeleerd worden. (Alhoewel Thailandblog soms bij uitstek gebruikt wordt om eigen vooroordelen te versterken!) Een Nederlander meldt zich niet als Khun Tabula Rasa aan Thaise grensposten. Hij dient een extra inspanning te leveren, zoals ook van de Thaise partner wettelijk vastgelegd wordt verwacht bij haar komst naar Nederland. Dat de Thaise overheid dit niet heeft geregeld is geen excuus.
Tot slot: als persoon zou je in staat moeten zijn te zeggen tegen de ander: ik ben ok, jij bent ok! En zijn er relatieproblemen, dan zeg je: ik ben ok, jij bent ok, maar bij iets in onze relatie voel ik me niet helemaal oke, en daar wil ik het graag met je over hebben.
Stel je eens voor dat je zegt: ik ben ok, maar jij bent niet ok! Stel je ook eens voor dat je dit zegt over de persoon van de ander. Of over de cultuur van de ander: mijn cultuur is oke, jouw cultuur is niet oke! De rapen zouden goed gaar zijn. En toch is het aan de orde van de dag!
Groet, Rudolf
Moderator: uw reactie heeft niets meer met de stelling te maken.
Bestaat er een verband tussen relatieproblemen en cultuurverschillen? Volgens de stelling niet.
Niemand zal ontkennen dat er grote cultuurverschillen bestaan tussen Thaise vrouwen en Nederlandse mannen. Verschillen in eetgewoontes, leefgewoontes, zorg voor ouders en andere familieleden, financiële omstandigheden, godsdienst, omgangsvormen, enz.
Deze cultuurverschillen zijn naar mijn mening niet de oorzaak van relatieproblemen. Het leven wordt er in de meeste gevallen alleen maar boeiender door. Maar ik zie wel een andere oorzaak die in een Thais-Nederlandse relatie voor problemen kan zorgen: gebrek aan communicatie door taalproblemen.
Communicatie is in elke relatie van essentieel belang. Het kunnen praten met elkaar en vooral het kunnen luisteren naar elkaar. Met als resultaat het over en weer kunnen geven en nemen. Als dat niet mogelijk is kan elk misverstand of meningsverschil uitgroeien tot een onoplosbaar probleem.
Het taalprobleem zie ik als belangrijkste oorzaak van relatieproblemen. Mijn Thaise vrouw en ik hebben de afgelopen jaren al heel wat meningsverschillen opgelost, in het Nederlands.
Beste Peter
Dat jij het over onzin durft te hebben met betrekking tot een eigen aan ’s mens natuur evidentie dat (ernstige en brede) cultuurverschillen natuurlijk aanleiding vormen tot wrijvingen tussen de individuen binnen een relatie, vind ik pas écht onzin.
Het gaat daar immers over zeer persoonlijke ontplooiingen van verschillende individuen, die vanzelfsprekend enorm cultuurgebonden zijn.
En de verschillen tussen een modale Thai en een dito westerling zijn ééééénoooooorm groot. Dat kan een onschuldig kind vaststellen.
Daar is ook helemaal niks mis mee, en ik beweer zeker niet dat de ene partij meer gelijk zou hebben dan de andere. Vergeleken ten opzichte van elkaar leven Thais en westerlingen, hoe je dat ook draait of keert, effectief in totaal van elkaar verschillende werelden.
Andermaal: dat maakt de ene niet beter dan de andere, en beiden hebben effectief het recht om voor een leven in hùn wereld te kiezen. Als ze dat maar doen met het nodige respect voor de andere.
En het opbrengen van dat respect gaat in het geval van een intieme relatie vanzelfsprekend meer dan eens heel wat moeite kosten. Vooral omdat die attitude van BEIDE kanten moet komen.
Tot slot nog dit: vind jij het dan ook abnormaal (om niet te zeggen onzinnig) wanneer een westerse overheid haar burgers in bescherming (naar haar eigen cultuurnormen en waarden) neemt, wanneer een (ex-)partner (of ouder) die een andere cultuur en confessionele ethiek belijdt, de basisrechten van die onderdaan letterlijk geweld aandoet? Ik denk hierbij aan bvb. westerse vrouwen die door hun partner verplicht worden om zich te bekeren tot zijn geloof, en vooral zich te onderwerpen naar de absolute hegemonie van de man binnen een relatie, zoals sommige geloofsovertuigingen niet alleen voorschrijven, maar zelfs opleggen? Of dat die ouder zijn kind(eren) die opgroeiden in het westen zomaar, tegen hun eigen zin en die van de andere ouder, eigenmachtig beslist te doen verhuizen (ik durf niet te zeggen ontvoeren)?
Ik weet dat de vergelijking een uitweiding betreft die eigenlijk afwijkt van jouw basisstelling, maar ik trek ze wel precies dààrom zo breed maatschappelijk door, om aan te tonen dat het met persoonlijke relaties nog veel hachelijker dansen op een slappe koord wordt.
Niemand mag blind blijven voor eigen falen, maar blind blijven voor cruciale en vanuit de verschillende opvoedingspatronen onvermijdelijk uiteenlopende gedragspatronen van twee elementen van wat één eenheid zou moeten (kunnen) zijn of worden, is ronduit dom.
Groetjes
Kito
Goed artikel heer Peter. Geheel eens. Wat mij altijd verbaast is dat mannen die hun partner als (ex) barmeisje bestempelen, vergeten dat zij in de meeste gevallen kennelijk barbezoekers waren. Om de een of andere reden hadden ze dat (toen) kennelijk nodig. Maar je eigen verleden “vergeten” is erg makkelijk. Een mooi oud geschrift heeft ons een wijsheid willen leren over een oog, een balk en een splinter. Maar ook dat geschrift wordt, zeker in “onze” zo geweldige cultuur te gemakkelijk vergeten en genegeerd. U is op de goede weg met deze stelling van de week. Dit geluid, en zo netjes verwoord, wordt te weinig gehoord door al die “heren” die hier hun (relatie)geluk kwamen zoeken. Wat meer eerbied voor de ander zou deze ideale mannen sieren.
Beste Khun Peter,
Ik ben het met jouw betoog niet eens.
Relatieproblemen kunnen wel degelijk uit cultuurverschillen voort komen.
Dat niet alle relatieproblemen door cultuurverschillen ontstaan moge duidelijk zijn.
Vaak woorden zij er ook aan opgehangen.
Als je bedoelt met “stempels drukken” dat er vaak generaliserend en dan in negetieve zin over Thailand en de Thais wordt gesproken, dan ben ik het volkomen met je eens.
Daar erger ik mij ook aan.
Maar dat wil niet zeggen dat er geen cultuurverschillen zijn tussen Thais en westerlingen.
En dat er door die cultuurverschillen in een relatie wel degelijk problemen kunnen ontstaan (let wel, KUNNEN ontstaan), ben ik van overtuigd.
Ik denk niet dat het verstandig is dit proberen weg te poetsen.
Je schrijft b.v. :”ik heb een relatie met een vrouw. Zij is toevallig in Thailand geboren.”
Alsof het bij het alleen maar in Thailand geboren zijn ook ophoudt .
Dat houdt wel in dat zij daardoor uit een heel andere cultuur voort komt en daardoor een heel andere opvoeding heeft gehad en over een heleboel zaken anders denkt dan een westerse vrouw.
Daar is niks mis mee, daar hoef je niet min over te doen. Op sommige punten mag je er zelfs blij mee zijn.
Maar dat er daardoor in een relatie problemen KUNNEN ontstaan , heb ik zelf ervaren.
Ik heb nu 10 jaar een relatie en ben inmiddels 8 jaar getrouwd, woon in Thailand en ben nog steeds gelukkig met mijn Thaise vrouw die ik voor geen goud zou willen missen.
Ik mag mezelf dus best wel ervaringsdeskundige noemen
In het begin vaker en nu soms nog wel eens zijn we met dit soort problemen door onze verschillende opvattingen over bepaalde zaken geconfronteerd geworden.
En dat waren meestal zaken waamee ik met mijn eerste vrouw in NL. juist altijd op een lijn zat.
Gelukkig heeft dit vrijwel nooit tot ernstige botsingen geleid en hebben we nog altijd water bij de wijn kunnen doen.
Nu zijn we allebei wel al wat ouder, hebben allebei al een langjarig huwelijk achter de
rug, allebei dus al eerder in een gezinssituatie geleefd met kinderen.
Ik denk wel dat dit er zeker aan mee heeft geholpen om de meningsverschillen veroorzaakt door cultuurverschillen op te lossen.
Maar ik kan me ook voorstellen dat menig huwelijk daar op stuk loopt.
Het lijkt me niet verstandig om net te doen of deze problemen niet bestaan, het is beter ze te onderkennen, dan kun je er iets mee.
Dat jij andere opvattingen hebt , komt misschien wel doordat je er zelf in jouw relatie nog niet mee geconfronteerd bent geworden.
Ik heb begrepen dat je met jouw vriendin niet constant samen woont.
Ieder jaar een paar maanden in vakantiesfeer alleen maar van het leven genieten.
Ik kan me goed voorstellen dat jullie op een roze wolk vertoeven en alleen maar oog hebben voor elkaar en van elkaar genieten.
En zo hoort het ook in deze fase van je leven.
Maar als je straks ooit constant samen bent en hier in Thailand woont , en je te maken krijgt met de waan van alle dag , dat is een ander hoofdstuk
Dan moet je haar opvattingen respecteren, ook al zijn het niet de jouwe en moet je proberen elkaars standpunten te begrijpen.
Ik zal er eens een paar noemen waar in Thailand anders over wordt gedacht dan in het westen.
Het lijken nu misschien allemaal triviale zaken, maar wacht maar af tot je er mee wordt geconfronteerd.
Het opvoeden van de kinderen.(bedtijd, gezamelijk aan tafel voor de maaltijd, sexuele voorlichting.}
Het omgaan met familie relaties. (familierelatie speelt hier een veel belangrijkere rol dan bij ons.}
De rol van de grootouders in het gezin.( de mening van Oma is zeer belangrijk.)
Het krijgen van kritiek. (gezichtsverlies)
Het opkomen voor je recht. (angst om een ander voor het hoofd te stoten.)
Het nakomen van afspraken.(Thai- time.}
Het niet snel bespreekbaar maken van problemen. ( als je ze niet noemt bestaan ze ook niet.)
En zo kan ik er nog wel een paar noemen , waar Thais en westerlingen verschillend over denken en die wel degelijk de oorzaak kunnen zijn voor relatieproblemen.
Leo Bosch.
Als ik dit en andere clichés weleens lees dan vraag ik af de doorsnee Nederlander en doorsnee Thai inderdaad van een andere planteet behoren te komen of dat mijn vriendin (en ik?) van nóg weer een andere planeet komen. De enige meningverschillen en conflictjes zijn allemaal te herleiden tot persoonlijkheid en omstandigheden. Mijn vriendin zegt altijd heel direct wat ze wil of denkt, ook wat betreft mijn gedrag en acties. Bijvoorbeeld “je zit teveel achter internet” of “je moet meer schoonmaken” (in minder goed Nederlands dan dit want ze is pas een half jaar hier). Dus als ik wat fout doe krijg ik meteen kort en krachtig te horen wat ik fout doe. Als ik veel lezers mag geloven kan “de Thai” daar niet tegen en doen ze er niet aan. Ik geef mijn kritiek wat subtieler (dat zal zij ook wel kunnen naar mate haar woordenschat groeit). aan mensen dus ook aan mijn partner. Ook nog nooit echte problemen mee gehad. Hoogstens een brom als ik opmerk “Jij speelt ook veel op facebook, en ik mag niet zoveel op internet van jou”. Maar daar kunnen we dan wel weer om lachen.
Punctueel is ze ook, afspraak is afspraak en tijd is tijd. Als ik laat ben krijg ik dat te horen. Zijn we in Thailand en maken we een afspraak met iemand die vervolgens te laat komt dat zegt ze dat ook. Als we om 10 uur afspreken moet je er om 10 uur zijn, dat ik zeg dat het verkeer misschien vast staat in het centrum van Krungthep beantwoord ze dan met “ze zijn altijd te laat”. Als ze iets van mij of een ander (niet) wil dan laat ze dat wel merken.
Kinderen hebben we (nog) niet maar wat Thai vrienden met een kind dat ook gewoon optijd naar bed gaat heb ik nog nooit iets van commentaar gehad. Maar gezien het karakter van mijn vriendin kan ik wel invullen wat ze zegt als ik vraag of bedtijd ook echt bedtijd is. Eten doen we ook gezamelijk aan tafel. Dat ze in Thailand nauwelijks tot geen exuele voorlichting heeft gehad erkent ze zelf ook als een tekortkoming. Ze heeft wel meer kritiek om wat er in Thailand beter kan of gek is (over de politiek, politie, ambtenaren, …).
Nee, de woordewisselingen die er zijn dicht ik 80-90% aan haar en mijn karakter, de rest zowat geheel aan taal problemen en misschien een procentje of 1-2 aan cultuur. Maar echte ruzies hebben we niet gehad. We communiceren gewoon, hebben begrip voor ellkaars standpunt (inleving etc.). Aan boekjes als Thai Fever heb ik niets gehad, dat komt ook gewoon neer op “inleven in een ander” en “communiceren” plus een wasliijst aan clichés over “de farang” en “de Thai” die ik amper kan terugkoppellen op mijzelf of mijn partner. Maar misschien zijn mijn partner en ik wel heel erg uniek. 555
Ik moet nu afkappen, mijn vriendin zegt dat we over 5 minuten de deur uit moeten. 😉
Vriend,leo.Ik mag je maar 1 waardering geven maar jij verdient er tien.Ook ik ben nu acht jaar gehuwd en heb een (stief)zoon van 15 jaar die dankzij mij de twee culturen begrijp.
Duizend en een woorden eraan geschreven. Allemaal verschillende meningen.We komen er niet uit. Het was een leuke discussie, maar ieder proeft het Zijne. Zo is het leven en als het anders is kom je er ook niet uit, want daar zijn we mensen voor.
Ik denk dat relatieproblemen niet zo veel te doen hebben met cultuurverschillen.
Hoe ver wil je gaan in een relatie, wat heb je voor elkaar over dat is de sleutel tot succes.
Hoeveel huwelijken lopen in Nederland niet stuk en dat zou dan niets met cultuur te doen hebben.
Het grote probleem is dat naar mijn mening mensen vandaag de dag weinig voor elkaar over hebben, elk meningsverschil wordt gebruikt om je gelijk te halen.
In een relatie gaat het er niet om wie er gelijk heeft, de kunst is elkaar te waarderen.
De meeste problemen veroorzaken we zelf dus ook relatieproblemen en dat heeft meer te doen met karakter dan met cultuur.
Beste Khun-Peter:
Ben het totaal ONEENS met je stelling [relatieproblemen@cultuurachtergrond].Bij je aanhef heb je het er zelf al over.Persoonlijk ben ik van origine Hagenees/mijn moeder daarintegen komt uit Friesland.Daar ik diverse malen in haar dorp ben geweest bespeur ik daar al cultuurverschillen t.o.v. Den Haag. Kijk alleen maar al het warme eten tussen de middag en zo zijn er nog veel meer verschillen/nu praten alleen nog maar over Nederland.
Het feit als je een Thaise vriendin hebt als Farang zijnde altijd nummer”saam=3″bent daar begint het al mee! 1=familie.2=boeddha.3=de Farang,daar moet je jezelf behoorlijk voor aanpassen/dan wel zo gek van je meisje zijn om jezelf bijna weg te cijferen en daar heb ik inderdaad de nodige moeite mee! En zoals meerdere op deze stelling al schreven:we spreken mekaar over een paar jaar wel weer/kijken hoe je er dan over denkt!
Gr; Willem Schev…
Geachte heer Willem,
Alweer zo’n niet bestaand sjabloon gecreëerd uit de eigen ervaring. Een eigen ervaring is niet de juiste sjabloon voor: “het is zo”. Ik ben al 11 jaar getrouwd met een Thaise vrouw (geen “meisje”, enig respect is ook hier op zijn plaats) en natuurlijk zijn er cultuurverschillen (zelfs binnen Den Haag, daarvoor hoef je niet naar Friesland; neem het Binnenhof en de Schilderswijk), maar de stelling was dat daar, volgens de scribent onterecht, meestal de relatieproblemen aan worden opgehangen. Niks nummer 3 in ons huis of binnen onze relatie. Wij geven elkaar de ruimte welke wij beiden binnen ons huwelijk nodig hebben. Dat is de wijze waarop ook huwelijken tussen 2 Nederlanders probleemloos kunnen verlopen. En zo gaat dat hier in Thailand (bij ons) ook. Waarvan akte!!
Ik ben het met Khun Peter eens dat relatieproblemen weinig tot niets met culturele verschillen te maken hebben en ik sluit me met name aan bij de reactie van Rob V. hierboven.
Personen en persoonlijkheden worden gevormd door vele factoren. De belangrijkste is misschien wel erfelijkheid, daarnaast opvoeding, opleiding, beroep, geslacht en culturele invloeden. Het is niet mogelijk al die invloeden van elkaar te scheiden en onmogelijk te zeggen dat bepaalde karaktertrekken met de cultuur te maken hebben. En om die karaktertrekken gaat het bij relatieproblemen.
Laat ik een voorbeeld geven. De Thaise cultuur is gemiddeld minder assertief dan de Nederlandse. Een Nederlander zal sneller nee zeggen en zijn/haar ongezouten mening ventileren. Toch zijn er vele assertieve Thais (ik denk aan minister Chalerm, hij is onThais aggressief en assertief) en vele niet-assertieve Nederlanders. Er zijn vele Thais die wat hun persoonlijkheid betreft veel lijken op Nederlanders, en andersom, met persoonlijkstrekken die soms regelrecht ingaan tegen wat die cultuur voorschrijft.
Als je dus een oordeel geeft over relatieproblemen en over de personen die er bij betrokken zijn heeft het geen enkele zin de cultuur er bij te halen. Kijk alleen naar de betrokken personen, hoe ze zijn en hoe ze met elkaar omgaan. Vergeet even die culturele achtergrond. Door alsmaar de cultuur er bij te halen (“typisch Thais”) verstoor je juist een goede communicatie, je kijkt niet meer naar de persoon maar naar een abstract idee erachter die waarschijnlijk helemaal niet van toepassing is op dat individu.
Culturele oordelen zijn leuk in wetenschappelijk onderzoek en om over te praten maar zijn volstrekt nutteloos om een concrete, individuele situatie tussen twee mensen te beoordelen.
Zin en onzin. Je staat mooi voor aap indien je eigen stellingname als onzin wordt afgedaan. De gemoederen raken dus verhit, of ben ik misschien de enige die dit zo aanvoelt? Mogelijke oorzaak: het aangesneden onderwerp is zo essentieel voor de meesten op dit forum. Waarom? Omdat velen van ons een Thaise vriendin, echtgenote of ex-echtgenote hebben. We zijn dus allen ervaringsdeskundigen of zouden dit moeten zijn.
De reacties die we neerschrijven zijn dus ingegeven door dingen die we zelf hebben meegemaakt. Dat cultuurverschillen oorzaak zijn van kleine en grote relatieproblemen is mijn stelling en die is geheel in tegenspraak met diegenen die het tegendeel beweren. Let wel ik klets niet zomaar wat uit mijn nek, ik kraam geen “onzin’ uit, integendeel. Mijn mening is gevormd, langzaam en gestaag, door eigen ervaringen, ervaringen van mensen uit mijn omgeving…(is 20 jaar voldoende?) Laatst nog iemand op bezoek gehad met zijn kersverse Chinese bruid. Ja hoor opnieuw dezelfde verhalen van grote cultuurverschillen die voor wrijvingen en spanningen zorgden… en hou asjeblieft op met te beweren dat dit zijn oorzaak heeft in gebrekkige communicatie. Fout!, ze spreken beiden Engels van een hoog niveau
Ik heb het dus moeilijk met diegenen die doodleuk beweren dat het enkel maar over karakter en universele relatieprobleempjes gaat.
Met karakterverschillen leer je in de loop van een relatie omgaan. Je kent mekaar na verloop van tijd zo goed dat dit al lang geen obstakel meer vormt. Met cultuurverschillen is dat net zo. Maar geregeld steken ze de kop op en de aanpassing kost moeite en doorzettingsvermogen van beide kanten. Dat is in ons geval vrij aardig gelukt en dat wens ik iedereen van julie toe.
Roger
Als ik alle reacties weer door neem, kan ik mij niet geheel aan de indruk onttrekken dat iedereen een eigen beleving heeft bij het woord cultuur. Ik heb dit al aangegeven in een eerdere reactie. Hierdoor krijg je natuurlijk een eindeloze, zo niet zinloze discussie.
Wat is cultuur (in de context van gedrag) nu eigenlijk en hoe komt die tot stand? Cultuur is niet meer en/of minder dan algemeen geaccepteerd gedrag binnen een bepaalde gemeenschap. Gedrag wordt weer bepaald door algemeen geaccepteerde normen, waarden, opvattingen, geloof, etcetera binnen die gemeenschap. Een gemeenschap kan zijn een gezin, een wijk, een stad, een provincie, een land, een regio of werelddeel. Je hebt zelfs cultuurtjes op afdelingen binnen een bedrijf of binnen bedrijven zelf. Sterker, je hebt al een facebookcultuurtje; mensen die elkaar niet of nauwelijks kennen, maar zich tot elkaar aangetrokken voelen door bepaalde opvattingen te delen.
Cultuurtjes kunnen zeer snel ontstaan. Neem bijvoorbeeld jeugdcultuurtjes. De Lonsdale jongeren voelden zich tot elkaar aangetrokken door bepaald (agressief, racistisch) gedrag. Zij hadden een eigen taaltje en tekens; droegen dezelfde kleding en hadden dezelfde haardracht.
Terugkomend op de stelling. Het is natuurlijk complete nonsens te veronderstellen dat iedere bewoner op onze planeet hetzelfde is. Tja, als je inderdaad niet verder gaat dan de primaire behoeften, zoals eten, drinken en slapen zijn we snel klaar. Overigens durf ik ook hierbij te stellen dat er “culturele” gedragsverschillen zijn. Vietnamezen eten bijvoorbeeld graag een zwart hondje, die daarvoor langzaam wordt gewurgd. Ik heb dat de slagers in Nederland nog niet zien doen. De Chinezen gebruiken gal van beren die op een pijnlijke wijze aan deze dieren wordt onttrokken. Niemand in Vietnam of China staat daar raar van te kijken. Cultuurtje of niet?!
Liefde, geborgenheid, genegenheid wordt door de voorstanders van deze stelling ook als universeel gezien. Klopt, we hebben er allemaal behoefte aan, alleen de wijze waarop die tot uitdrukking komt kan ernstig verschillen. Zeker nog nooit in Pakistan, India of Afrika geweest. Daar worden nog steeds “uit liefde” jonge meisjes uitgehuwelijkt en bezitten sommige heren “uit liefde” meerdere vrouwen. Nu hoor ik de heren al roepen: “Dat heeft niets te maken met liefde, geborgenheid of genegenheid!”; dit uiteraard weer bezien door het eigen cultuurbrilletje. Het is daar echter wel normaal en geaccepteerd. Zelfs de overheid doet er niets aan! Cultuurtje of niet?!
Natuurlijk komt het voor dat relaties tussen een Thaise dames en westerse heren goed verlopen, maar je maakt mij niet wijs dat er geen verschillen zijn in normen, waarden of opvattingen. Dat die in sommige gevallen nooit tot problemen leiden, zegt alleen iets over het EQ van deze personen; niet meer en niets minder.
Nog een mooi praktijkvoorbeeld. Mijn vrouw heeft ruim 35 jaar in het westen gewoond en gewerkt, waarvan een groot deel in Nederland. Zij spreekt Nederlands, Engels en uiteraard Thais. Was in Nederland zeer assertief. Dat moest ook wel, want zij was leidinggevend bij een multinational. Sinds wij hier wonen is zij weer teruggevallen in het statuscultuurtje. In Nederland had zij geen problemen een meerdere van repliek te dienen. Hier moet iemand van aanzien of hooggplaatste functionaris het wel heel bont maken, wil zij weer eens “ouderwets” uit haar mooie bolletje gaan. Als ik vraag waarom zij soms zo gelaten reageert, krijg ik als antwoord: “Zo doet men dat in Thailand!”
Kortom, er bestaat niet zoiets als een universele mens. Je hebt wel mensen die zeer adaptief zijn en daardoor overal snel kunnen aarden. Die zijn binnen iedere bevolkingsgroep te vinden. Bijna ieder relatieprobleem is terug te voeren naar verschil in normen, waarden, opvattingen of gedrag. Bijna al deze zaken zijn ingegeven vanuit een cultuurtje. Dat kan een sub-cultuurtje zijn of een etnische achtergrond hebben. Het is dus universele onzin te veronderstellen dat cultuur relaties niet beinvloed.
Als je er goed over na denkt, is deze stellingname net zo makkelijk als die van de heren die ieder probleem aan de cultuurkapstok ophangen.
Deze reaktie van Bacchus komt het meest overeen met mijn eigen ervaringen over een periode van ruim 35 jaar met diverse landen als woonplaats. Er blijkt ook uit dat er verschillende vormen van interaktie kunnen ontstaan tussen de kultuur meegekregen bij de opvoeding en de kultuur van het woonland. Dat maakt het allemaal nog ingewikkelder en ook interessanter.
In de 10 jaar dat ik met mijn thaise vrouw in nederland heb gewoond duurde haar aanpassingsproces veel langer en was minder kompleet dan haar aanpassing in de daarop volgende 16 jaar in de VS. Daar ging ze geheel uit eigener beweging naar school en begon daarna een eigen zaak. Dat laatste was ook puur zelfontplooing want voor het geld hoefde het niet. Ze regelde haar inkopen uiteindelijk geheel zelfstandig en vloog daarvoor op haarzelf door het land wanneer nodig. De amerikaanse kultuur is heel open voor nieuwkomers. Voor haar waren het denk ik de beste jaren en ze heeft het er nog van tijd tot tijd over hoe happy ze daar was.
Inmiddels wonen we al weer 10 jaar in Thailand en verblijven daar altijd het grootste deel van het jaar. Daar zijn we samen ook weer heel happy. Wat ik wel heb ervaren is dat mijn vrouw inmiddels weer helemaal “Thais” is geworden. Ergens tot mijn verbazing heb ik dit gadegeslagen maar het doet me goed dat Bacchus een soortgelijke ervaring heeft mee gemaakt. Wat voor haar nu in Thailand belonend is, is de wijze waarop zij respekt krijgt als Thais bekend raken met haar achtergrond van wat zij in de laatste 35 jaar allemaal heeft gedaan en meegemaakt.
Ik maak hier nog graag de kanttekening dat ik met mijn thaise vrouw een geweldig leven heb gehad in al die landen en nog heb. Ik ben ervan overtuigd dat ik dat bijna nooit had kunnen doen met een westerse vrouw.
Erik, dat respect waar jij het over hebt, geniet mijn vrouw hier inderdaad ook. Zij heeft in Thailand duidelijk een geheel andere status gekregen. Dan praat ik niet over financieel, want haar familie had en heeft het hier goed, maar vooral qua kennis. Zij wordt te pas en te onpas geraadpleegd bij problemen in ons dorp. Zij wordt nog net niet om medische adviezen gevraagd, maar het scheelt niet weinig.
Vooralsnog lijkt het erop dat tegenstemmers van de stelling een voorsprong hebben op de instemmers. Het spitst zich nu toe op de vraag: spelen cultuurverschillen een rol bij relatieproblemen, of zijn dat de karakters van de partners? Menigeen neigt meer naar het eerste. Ook ik heb dat betoogd. Sterker: cultuurverschillen spelen een rol bij alle problemen, kunnen die veroorzaken, maar ook oplossen.
Tino Kuis poogt de stelling en de discussie naar oorspronkelijke bedoelde proporties terug te brengen. Gelukkig maar. We storten ons zo waar in een cultuursociologische beschouwing van Thai-Nederlandse relatieproblematiek.
In de “concrete, individuele situatie tussen twee mensen”, zoals Tino Kuis de stelling leest, spelen aard en karakter van betreffende personen hun rol. Klopt! Het maakt nogal wat uit of je meegaand en inschikkelijk bent, of eigenwijs en koppig. Denken dat je jouw gelijk kunt halen door het probleem als ‘typisch Thais’ af te doen, of toe te schrijven aan het cultuurverschil met de ander, is uiteraard een doodlopende weg.
Karakters verschillen. Je komt je hele leven talrijke karakters tegen. Dat maakt het leven spannend. Karakters zijn uitkomst van erfelijkheid, opvoeding en omgeving.
Het moge aldus duidelijk zijn dat mensen op allerlei manieren van elkaar verschillen- en dat is juist wat hen verbindt.
Het is aan de verschillende karakters om uit te komen met hun verschillende persoonlijkheden en culturen.
Klopt. Een containerbegrip als cultuurverschillen kan natuurlijk nooit de oorzaak zijn van relatieproblemen. Alles draait om het individu. Het empatisch vermogen en de persoonlijkheden van partners is meer bepalend voor eventuele relatieproblemen.
In mijn ogen verschilt een Thaise vrouw niet wezenlijk van een Nederlandse. Iedere vrouw of man wil liefde, begrip, waardering en erkenning. In welke land je ook geboren bent.
Een containerbegrip kan inderdaad nooit de oorzaak zijn van een probleem. Om een probleem op te lossen, zul je wel de oorzaak moeten kunnen isoleren en benoemen. Wanneer je een crimineel wilt veroordelen, hoef je niet naar de rechter te gaan en vervolgens te roepen: “hij heeft een misdaad begaan”. Ook een containerbegrip. Erg simplistisch!
Waarom bestaan er wetenschappen als antropologie, etnografie en demografie? Omdat iedereen hetzelfde gedrag vertoont, dezelfde behoeften heeft, dezelfde normen en waarden hebben? Nee, dus! Zou dat wel zo zijn, dan zouden bijvoorbeeld politieke partijen als de PVV niet ontstaan!
Duidelijk is, dat mensen op basis van hun afkomst (=cultuur) verschillend gedrag vertonen en ander normen en waarden hebben. Zou het dan niet mogelijk zijn, dat bepaald afwijkend gedrag of een bepaalde afwijkende norm of waarde de oorzaak kan zijn van een relatieprobleem? Natuurlijk! Je moet toch wel van een heel andere planeet komen, zoals sommigen al van zichzelf vinden, om dat te ontkennen.
Dat Thaise vrouwen wezenlijk niet verschillen van Nederlandse is ook ernstig kort door de bocht. Waarom zoeken zoveel westerse mannen dan een vrouw in het verre Thailand? Gaat het hier dan alleen om het uiterlijk of om het feit dat je hier op middelbare leeftijd nog een 19 jarige aan de haak kunt slaan? Goede basis voor een solide relatie!
Karaktereigenschappen (=persoonlijkheid) van een persoon worden ook mede-bepaald door afkomst (en dus cultuur). Karakter wordt dus mede-bepaald door etnische afkomst. De karaktereigenschappen van een gemiddelde Eskimo zullen geheel anders zijn, dan die van een gemiddelde Arabier. Empatie is bijvoorbeeld zo’n karaktereigenschap.
Het is een wetenschappelijk feit dat er culturele – betreffende gedrag; normen en waarden; karakter; opvattingen – verschillen zijn tussen bevolkingsgroepen. Het is evident dat deze tot problemen kunnen leiden in relaties tussen mensen van verschillende afkomst. Ik zeg kunnen, want er zijn wellicht nog wel honderden andere oorzaken voor relatieproblemen te benoemen die niets met afkomst te maken hebben, bijvoorbeeld agressie.
Om problemen te kunnen doorgronden, zul je de oorzaken moeten kunnen benoemen. Het containerbegrip cultuurverschillen is veel omvattend en dus inderdaad niet voldoende. Het getuigt dus van ernstige kortzichtigheid om ieder probleem binnen een gemengde relatie als dusdanig te benoemen, evenals te ontkennen dat die er zijn.
En Hans,
Het mooie is dat als we in het hier en nu leven dat er dan geen sleur is, want dan ervaren wij wat er is op dit moment en dat is elke keer nieuw. Ook in de relatie.