‘Wat zoekt een farang toch in zo’n boerentrien uit de Isaan?’

Als je in Thailand een gesprek aangaat met iemand uit Bangkok die zichzelf in de middenklasse begeeft, hoor je soms pijnlijke generalisaties als het gaat om de partnerkeuze van een farang. Vorige week had ik via een gezamenlijke kennis een gesprek met een Bangkokiaan op een feestje. De man sprak goed Engels en had een uitgesproken mening over dit onderwerp. Een verslag van dit gesprek, in een interviewstijl, kun je na de inleiding in dit artikel lezen. 

Thailand is een land waar de sociale hiërarchie en klasse een aanzienlijke invloed hebben op het dagelijks leven en de sociale interacties. In deze klassenmaatschappij wordt van individuen verwacht dat ze een huwelijkspartner kiezen uit dezelfde sociale klasse, een gebruik dat zowel de sociale structuur als familiebanden versterkt. Deze ongeschreven regel bevordert de harmonie binnen gemeenschappen en zorgt voor het behoud van sociale normen en waarden. Echter, de dynamiek van deze traditionele verwachtingen komt onder druk te staan door globalisering en de toenemende interactie met andere culturen, vooral door relaties tussen Thaise vrouwen uit de Isaan-regio en westerse mannen.

De Isaan, gelegen in het noordoostelijke deel van Thailand, wordt vaak gezien als minder ontwikkeld in vergelijking met de metropool Bangkok en andere stedelijke centra. Dit heeft geleid tot een algemene perceptie onder sommige stedelingen dat de mensen uit Isaan, met hun landelijke levenswijze en traditionele gebruiken, niet voldoen aan de ‘beschaafde’ normen van de hogere sociale klassen in Thailand. Deze kloof wordt nog duidelijker in de context van persoonlijke relaties en huwelijk, waar de keuze voor een partner uit een andere sociale klasse vaak wordt gezien als het doorbreken van een cultureel taboe.

In het licht van deze complexe sociale dynamiek presenteren we een interview met een Thaise man uit Bangkok, die zijn onbegrip en afkeuring uitspreekt over de relaties tussen buitenlandse westerse mannen en Thaise vrouwen uit de Isaan. Volgens hem missen deze vrouwen het niveau en de verfijning die volgens hem noodzakelijk zijn in de hogere kringen van de Thaise maatschappij. Dit gesprek biedt niet alleen inzicht in de persoonlijke overtuigingen van de geïnterviewde, maar werpt ook licht op de bredere maatschappelijke opvattingen en harde vooroordelen die nog steeds bestaan in het hedendaagse Thailand.

Wat zoekt een farang toch in zo’n boerentrien uit de Isaan?

De expat: Goedemiddag, meneer Somchai. Bedankt dat u bereid bent om met mij te praten. U heeft sterke meningen over de sociale dynamiek in Thailand, met name over de relaties tussen buitenlandse mannen en vrouwen uit Isaan. Kunt u daar meer over vertellen?

Somchai: Natuurlijk. Kijk, het is geen geheim dat veel mannen uit het Westen hierheen komen en relaties aangaan met vrouwen uit Isaan. En eerlijk gezegd, ik snap het niet. Waarom zou je, met alle (financiële) mogelijkheden die je hebt, kiezen voor iemand uit de laagste sociale klasse? Deze vrouwen komen uit achtergestelde agrarische gebieden, met een eigen taal, eten en cultuur. Meestal hebben de Isaaners weinig onderwijs genoten, en ook hun manieren laat veel te wensen over.

De expat: U heeft het over manieren en onderwijs. Kunt u specifieker zijn over wat u ziet als tekortkomingen bij deze vrouwen?

Somchai: Kijk, veel van deze vrouwen kennen nauwelijks normale tafelmanieren of andere fatsoensnormen. Hun hele aanwezigheid, de manier waarop ze praten, hoe ze zich kleden, het straalt een gebrek aan geld en beschaving uit. Ze hebben simpelweg niet het niveau dat we hier in Bangkok gewend zijn. Het is alsof ze uit een volledig andere wereld komen, een die ver achterloopt op de onze. Een flink aantal dames uit de Isaan zijn actief in de seksindustrie of hebben laaggeschoolde banen, dat zegt toch genoeg?

De expat: En toch kiezen veel buitenlandse mannen ervoor om juist met deze vrouwen relaties aan te gaan. Hoe verklaart u dat?

Somchai: Ik denk dat het een kwestie is van exploitatie. Deze mannen profiteren van de economische situatie van deze vrouwen. Misschien vinden ze het ook wel makkelijk dat deze vrouwen uit een ‘mindere’ klasse komen, omdat ze denken dat ze hen kunnen domineren of controleren door hen financieel afhankelijk van hun te maken. Het is een soort machtsdynamiek die mij erg ongemakkelijk lijkt en zeker niet gelijkwaardig. Daarom mislukken dit soort relaties ook vaak.

De expat: Begrijpt u dat uw visie als bevooroordeeld of zelfs denigrerend kan worden beschouwd?

Somchai: Ik begrijp dat mijn mening niet door iedereen wordt gedeeld, maar dit gaat over het behouden van een bepaald niveau van beschaving en cultuur in onze maatschappij. Ik zeg niet dat deze vrouwen niet in staat zijn tot verandering of aanpassing, maar er is een duidelijk verschil in achtergrond en opvoeding dat niet genegeerd kan worden.

De expat: Hoe ziet u de toekomst van deze relaties tussen buitenlandse mannen en Isaan vrouwen?

Somchai: Het is moeilijk te zeggen. Misschien dat met tijd en onderwijs de kloof kan worden overbrugd. Maar het vraagt om een bewuste inspanning van beide kanten, niet alleen van de vrouwen uit Isaan, maar ook van de buitenlandse mannen die ervoor kiezen om met hen een relatie aan te gaan. Ze moeten zich bewust zijn van de culturele en sociale klasse waarin zij zich begeven.

De expat: Bedankt voor uw tijd en uw inzicht, meneer Somchai. Maar ik wil wel opmerken dat ik het niet met u eens ben. Mijn vrouw komt ook uit de Isaan, is niet hooggeschoold, maar heeft zeker wel niveau. En ik ben erg gelukkig met haar.

Somchai: Ja, natuurlijk kun je ondanks klassenverschillen wel gelukkig zijn met elkaar. Toch wordt er in de Thaise maatschappij anders naar gekeken. Ik hoop dat mijn perspectief bijdraagt aan een bredere discussie over deze kwesties.