Naar Nederland: het ‘feest’ kan beginnen (2)

De verblijfsvergunning is aangevraagd en het is weer wachten geblazen. Maar de toestemming komt, na 3 maanden met als voorwaarde… inschrijving bij een zorgverzekering. De nieuwe wet van Hoogervorst is ingevoerd en wordt toegepast. En nu begint de ellende.

1.  Voor een zorgverzekering heb je een sofinummer nodig, echter
2.  voor een sofinummer heb je een verblijfsvergunning nodig en
3. voor de verblijfsvergunning heb je een zorgverzekering nodig. Ga verder bij 1).

Ik zit in een vicieuze cirkel waar ik niet uit kom. Na vele telefoontjes en ergernis komt de oproep voor school. Immers, dat proces was al opgestart door de gemeente. De wet Verdonk werd uitgevoerd. Iedereen moet inburgeren. Om je in te schrijven op school heb je een uittreksel van het bevolkingsregister nodig. Dus weer naar de gemeente met het Thaise paspoort want de verblijfsvergunning hadden we nog niet in handen. En wat staat er op het uittreksel? Juist ja : Het sofinummer! We zijn nu 7 maanden verder. Maar goed, met het sofinummer in de hand kunnen we de zorgverzekering afsluiten en met dat bewijs de verblijfsvergunning ophalen (nodig voor school) en daarna ook het officiële papier met het sofinummer bij de belastingdienst (zodat er in loondienst gewerkt kan worden).

Verblijfsvergunning

We hebben de verblijfsvergunning eindelijk in handen en wat blijkt? Deze is ingegaan op de dag van aanvraag, een week na binnenkomst in Nederland. Potverdorie 6 maanden MVV even door de wc gespoeld. Bellen naar de IND waarom die verblijfsvergunning niet inging na afloop van de MVV. Ik had daar toch immers 830 euro voor betaald. Het antwoord was helder. Dan had ik de verblijfsvergunning maar later moeten aanvragen. Dat dit dan als gevolg zou hebben dat alle gelegaliseerde documenten niet meer geldig zouden zijn, was niet hun probleem. Die kon je dan toch opnieuw halen in Thailand. Mooi niet, want ik had een single entry MVV en documenten halen in Thailand zou leiden tot een nieuwe MVV-aanvraag. Maar dit was ook tegen alle regels van de douane in die ons had verteld bij binnenkomst dat we ons binnen 3 weken moesten melden bij de vreemdelingenpolitie. Kennelijk zijn er meer regels en wetten in Nederland en welke de juiste is mag Joost weten. Dus even slikken en denken dat die 830 euro goed waren besteed.

Zorgverzekering

De zorgverzekering werd afgesloten bij Menzis en tot mijn stomme verbazing beginnen die te incasseren per datum afgifte verblijfsvergunning. Men ging gewoon voorbij aan het feit dat ik 3 maanden een verzekering had betaald in Thailand en daarna al 4 maanden in Nederland bij Oom-verzekeringen mijn partner heb moeten verzekeren, omdat door het ontbreken van een sofinummer geen normale zorgverzekering kon worden afgesloten. Ik moest wel uitwijken naar Oom-verzekeringen die over het al dan niet hebben van een sofinummer niet zo moeilijk deed, maar wel peperduur was. De zorgverzekering ging dus in per datum binnenkomst en men incasseerde even 1100 euri van mijn rekening voor de eerste 8 maanden. Ik ben dus gaan storneren en in de pen geklommen. Maar ik kreeg geen gelijk van Menzis. Ze bleven maar incasseren en ik maar storneren. Waarom moet ik dubbel betalen? Mijn partner was namelijk verzekerd bij derden voor de periode waarover Menzis mij wilde belasten en dus ook de periode waar Menzis mij door het ontbreken van een sofinummer in eerste instantie niet wilde verzekeren. Uiteindelijk maar een brief geschreven naar de minister van volksgezondheid en mijn dilemma uitgelegd. Gelukkig begreep die het wel en hij gaf ons gelijk. De wet moest nog worden aangepast op dat punt, kleine omissie, maar te overzien volgens de minister. Een kopie van het ministerieel schrijven ging richting Menzis en na 10 maanden Nederland komt ook van die kant een bevestiging inclusief een excuusbrief en worden de juiste bedragen geïncasseerd.

Inburgeren

En dan nu verplicht naar school en lekker inburgeren. Na een intake start mijn vriendin op het laagste niveau. Een zegen? Eigenlijk wel, want het thuis zitten en wachten is voorbij. De leegte wordt gevuld met een dagtaak: leren. We zitten nog net voordat de nieuwe wet in werking treedt die regelt dat je een toets moet maken in je land van herkomst en die regelt dat je inburgering in Nederland uit 4 examens bestaat. Één examen dus, één kans, één schot op het diploma. Maar dat mislukte. De basisschool in Thailand blijkt onvoldoende om na een jaar de vereiste 83 punten te halen en het diploma blijft op school liggen. Dit heeft meteen vergaande consequenties. We vallen onder de nieuwe wet en mijn partner moet 4 examens afleggen nieuwe stijl. Maar de nieuwe wet veroorzaakt nieuwe regels en nu moeten we ineens alles zelf betalen.

We krijgen van school papieren mee om een lening aan te vragen in Groningen. Studiefinanciering, met als bonus dat als je binnen 3 jaar slaagt, hoef je 70% van de lening niet terug te betalen. Anders alles dokken. Ik twijfel met het afsluiten van die lening. De school is al begonnen en ik speel gewoon van de domme. En maar goed ook want al snel kom ik tot de ontdekking dat anderen de inburgeringcursus wel betaald krijgen. Nader onderzoek wijst uit dat als men een kind thuis heeft jonger dan 18 jaar (waarvoor men moet zorgen) dan krijgt de betrokkene de hele inburgeringcursus gewoon betaald. Ongeacht uit welke relatie dat kind komt. Dus de wet die Verdonk in het leven had geroepen om huwelijksmigratie tegen te gaan, werkt niet. Immers kinderen zijn er zo en ineens krijg je alles betaald. Ongeacht of je nu een dik salaris hebt en het dus makkelijk zelf kunt ophoesten of niet.. Heb je een kind thuis wonen waar je voor moet zorgen (als (Thaise)partner), dan betaald de gemeente de inburgeringcursus.

Gediscrimineerd

Zoveel ongelijkheid kan ik niet verkroppen. Ik voel me gediscrimineerd. Dus weer in de pen en een brief geschreven naar (dit keer) de minister van integratie met de vraag of het de bedoeling is dat ik mijn vriendin zwanger moet maken om voor de subsidie van 5000 euro per jaar in aanmerking te komen. De minister had begrip voor mijn situatie, maar zo moest ik het toch echt niet zien. Het was ook wel erg kras uitgedrukt. Ik voelde me benadeeld, bij afwezigheid van kinderen. De minister schreef ook dat ik geen lening moest aanvragen; ze was al bezig de wet aan te passen waardoor iedereen gewoon op kosten van de staat kon inburgeren. Immers inburgeren was verplicht gesteld door de staat en de toenmalige minister vond dan ook dat de staat dat dan ook maar moest betalen. De school ingelicht van al deze zaken en twee maanden later was de wet aangepast. Met terugwerkende kracht werd alles voor iedereen betaald minus een eigen bijdrage.

Het had echter ook een nadelig effect. Omdat de school nu allemaal gesubsidieerde cursisten in de schoot geworpen kreeg en dus per cursist een dik bedrag kreeg, schoten er opleidingsinstituten uit de grond die allemaal wilden mee profiteren van de nieuwe regeling. De subsidiepot moest verdeeld worden en de cursisten werden willekeurig uit hun opleiding gehaald en overgeplaatst naar een andere school of opleidingsinstituut. Ieder geregistreerd bedrijf moest meedelen. Met alle gevolgen van dien. Zo werd ook mijn partner overgeplaatst. Zonder pardon naar een andere school, een nieuw opleidingsinstituut dat van alles en nog wat beloofde. Een nieuwe en ‘betere’ aanpak. Ik had een raar gevoel hierbij en heb meteen de gemeente schriftelijk medegedeeld dat ik niet voor de negatieve gevolgen van de overplaatsing wilde opdraaien, want ze moest op de nieuwe school weer helemaal van vooraf aan beginnen. De oude school wilde niet meewerken met het verstrekken van gegevens. Die werd immers gekort en de nieuwe school schaalde iedereen in op het beginners niveau, ze hadden een andere aanpak toch? Wat een frustratie. Dingen die ze al kende helemaal opnieuw doen. Ik zag haar zienderogen achteruit gaan.

Nutteloos

Omdat het school jaar al half verstreken was en ze niks nieuws leerde, was 6 maanden later geen vooruitgang geboekt en het schooljaar nutteloos ten einde. Maar de financiering was toegekend voor 1 jaar en die was dus nu afgelopen. Dus kregen we weer de procedure van geldlenen aangeboden. Mooi niet, dacht ik zo. Ik had immers niet gevraagd om overplaatsing naar een andere school met alle frustrerende gevolgen van dien. De gemeente gaf mij gelijk en gaf goedkeuring voor nog een halfjaar financiering. En daarna nog een keer verlenging voor eenzelfde periode. Maar de nieuwe school maakte er een potje van. Mijn partner werd de hele dag achter de pc gezet en moest alsmaar vragen beantwoorden waarvan ze de antwoorden allang kende. De frustratie nam alleen maar toe. Niks betere leermethode. Van de beloftes die ze in het bijzijn van de gemeente hadden gedaan, kwam weinig of niks terecht. Het ging hun alleen maar om het geld.

Uiteindelijk ben ik weer naar de gemeente gestapt en heb mijn beklag gedaan over die manier van opleiden. Ik was niet de enige, er waren al (veel) meer klachten. De gemeente beloofde haar terug te plaatsen naar de oude school, maar dat kon nog wel even duren want er zaten allerlei juridische beren op de weg die eerst geschoten moesten worden. Ik heb met mijn partner overlegd en besloten om niet meer naar school te gaan totdat we iets zouden horen van de gemeente. Tegelijkertijd heb ik in Groningen alles op ons huisadres gezet zodat de school geen correspondentie meer kreeg maar wij. Na bevestiging daarvan zijn we gewoon zelf de examens gaan aanvragen en betalen en is mijn partner op examen gegaan. En warempel… gewoon geslaagd. Nog voordat de gemeente de terugkeer naar de oude school had geregeld. Als beloning heb ik haar een vakantie naar Thailand cadeau gegeven en me zelf natuurlijk ook.

Inmiddels heeft ze de Nederlandse nationaliteit en is alles achter de rug. Maar het waren zwaar frustrerende jaren die toen de relatie geen goed deden. Ik ben blij dat we daar vanaf zijn en heb medelijden met de nieuwkomers die nu binnen 3 jaar ingeburgerd moeten zijn. Ze moeten aan nog strengere eisen voldoen en lopen nu toch echt het risico Nederland te worden uitgezet indien ze niet zijn geslaagd voor de inburgering. Allemaal begrijpelijk, maar een normale huwelijksmigratie is straks bijna niet meer mogelijk, tenzij je toekomstige partner een hoge opleiding heeft. Simpelweg verliefd worden is er niet meer bij. Je moet eerst vragen welke opleiding ze heeft anders heeft ze in Nederland wellicht geen kans van slagen meer.