Wijn en Bangkok in twee etappes

Door Frans Amsterdam
Geplaatst in Reisverhalen
Tags: , ,
1 mei 2017

Onlangs deed zich onverwacht de gelegenheid voor een paar weekjes naar Pattaya te gaan en daar hoef ik dan niet lang over na te denken. Vrijdag ticket geboekt voor vertrek op zondag om 13.30 uur vanaf Brussel Zaventem met Thai Airways, voor € 583.-.

Om daar dan op tijd te zijn moet ik wel erg vroeg op en bovendien ben ik afhankelijk van het openbaar vervoer, dat nogal eens een steekje laat vallen. Ik had absoluut geen zin om te gaan stressen, dus ik besloot om zaterdag in de loop van de dag vast naar Zaventem te reizen en dan de nacht in een hotel in de nabijheid van het vliegveld door te brengen. Zo had ik het nog nooit eerder aangepakt en ik was benieuwd hoe dat zou bevallen.

Het eerste wat aangenaam is, is dat je geen wekker hoeft te zetten, en zonder planning naar het station kunt gaan, geen schema’s met alternatieven voor noodgevallen en ingecalculeerde veiligheidsmarges, maar gewoon even wachten tot er een trein die kant op gaat. Dat was de trein naar Vlissingen, zodat ik in Roosendaal moest overstappen en het nicotineniveau weer op peil kon brengen. De Intercity naar Brussel zou nog even op zich laten wachten, een half uurtje eerder vertrok een regionaal treintje naar Mechelen, via Antwerpen Centraal. Stopt overal – Kijkuit – maar dat deerde mij niet en op het perron was het toch niet meer dan 4°C.

Op Antwerpen Centraal arriveerde de trein die later uit Roosendaal was vertrokken vijf minuten nadat het boemeltje was aangekomen, en nog wel op hetzelfde perron en dan is het nog maar dertig minuten naar Zaventem. Daar moest ik € 5.20 Diabolotoeslag betalen om het station uit te komen. Dat is een – omstreden – toeslag die iedereen moet betalen die op de luchthaven uitstapt. Heeft te maken met de aanleg van de tunnel en boze vakbonden of zo. De mevrouw aan het NS-loket in Nederland had die toeslag gewoon bij de prijs van het kaartje op moeten tellen, nu stond ik te wachten tot een meisje ergens een biljet van 50 euro had gewisseld. Klein leed. De veiligheidscontrole (nog in verband met de aanslag van vorig jaar) verliep soepel en vlot.

Voor een hotel had ik al wat zitten googelen. Het Novotel was niet zo duur, € 79.-, dat leek me wel wat, maar waar gingen de gratis shuttle-busjes? Dat moest ik vragen en het duurde even voor ik erachter was, als gevolg van de nog immer onbesliste taalstrijd, waar ik natuurlijk ook partij in ben. Tijdje gewacht, maar geen Novotel-busje gezien. Beetje rond gaan lopen, en wat verderop bleken informatieborden te staan met vertrektijden van de busjes van de diverse hotels. Bij het bord van Novotel stond dat er die avond alleen op bestelling busjes reden. Het was nog middag, dus ja, wat moet je dan. Nog langer wachten? In het Frans stond er, zo zag ik even later, dat er de hele dag alleen op bestelling werd gereden. (Zie de uiterst ongelukkige vertaling op de foto). Ik had nu lang genoeg staan koukleumen en besloot een gewone taxi te nemen. € 6.60 gaf de meter uiteindelijk aan, ik ben dan geneigd om acht euro te geven, maar op het moment dat de chauffeuse meldt dat het ‘sept euro’ (zeven euro) is, bedenk ik mij, betaal haar de zeven euro, stap uit zonder de deur dicht te doen en roep haar nog een paar verwensingen toe. Ja, dan spreek ik opeens wel Frans…

Het Novotel is gebouwd in een L-vorm, waarbij de ingang zeg maar bovenaan de lange zijde zit. Ik kreeg een kamer bijna aan het einde van de korte zijde, dus dan loop je heel lang door de gang. Als ik architect was, zou ik de ingang bijvoorbeeld op de hoek hebben gesitueerd. Verder lijkt overal wel over te zijn nagedacht, met wel in het achterhoofd dat het niet te veel geld mag kosten. Dat geeft niet, zolang ik dat maar terugzie in de prijs die ik moet betalen en die was bij mijn ‘walk-in’ ook € 79,- (excl. ontbijt), net zoals online, wat ik zeer schappelijk vind. De ‘normale’ prijs van deze kamer is zogenaamd € 269,-, zie foto. Wanneer houden ze toch eens op met deze flauwekul en ‘kortingen’ van 70%?

Op min of meer nuttige zaken is niet bezuinigd, het bed is prima, er zijn ruim voldoende verlichtingsmogelijkheden, een waterkoker, koffie en thee, flat-screen tv, telefoon met wekservice, gratis WiFi, werkplekje, zitbankje, je kan je computer aansluiten op een heleboel connectoren waarvan ik de functie niet eens allemaal weet, een koelkastje, roomservice, föhn, zeep, shampoo, een stapeltje extra handdoeken, ik miste alleen – zoals bijna overal – het tandenborsteltje met tandpasta. Dat is zo exclusief, daarvoor moet je minstens een eerste klas vliegticket boeken.
Na een paar uurtjes geslapen te hebben had ik een hongergevoel gekregen.

Op de eigen site vermeldt men dat ‘the food is simple’, dus je kunt ze niet betichten van pretenties. Het restaurant heeft qua inrichting meer weg van een veredelde McDonald’s dan van een romantische bistro, en dat is geheel in overeenstemming met de pretentieloosheid van het geheel.
De glazen wijn begonnen bij € 5.30. Ik kijk dan altijd even verder en mijn oog viel op de Chateau Grand Bertin de Saint Clair uit 2013, een Cru Bourgeois uit de Médoc. Prijs voor een fles € 37.-. Ik keek eens om me heen en kreeg de indruk – of maakte mezelf wijs – dat ze hier wel zes glazen uit een fles haalden, dus dan was die Mėdoc omgerekend per glas eigenlijk € 6.16 en dan scheelde het nog maar 86 cent per glas met de ‘huiswijn’. Bovendien zou ik de komende weken niet meer de kans krijgen zo’n mooie wijn voor dat geld te drinken en zo haalde ik mezelf over om een fles aan te laten rukken. Natuurlijk een passend stuk rood vlees erbij besteld (€ 25.-).

De ober kwam de fles brengen en liet hem zoals te doen gebruikelijk eerst zien. Veel meer dan constateren dat het de juiste is kun je dan niet. Daarna komt het spannendste gedeelte, het ontkurken. Goed gereedschap is hierbij het halve werk. Persoonlijk geef ik de voorkeur aan het gemodificeerde tweetraps-kelnersmes, waarbij je met behulp van het hefboomeffect in twee etappes de kurk er vrijwel altijd ongeschonden uit krijgt. Dat type gebruikte men hier ook. Maar dan moet je wel weten hoe dat werkt! En dat wist deze kelner overduidelijk niet. Hij draaide de kurkentrekker eerst correct in de kurk, maar wilde toen met de ‘tweede trap’ beginnen. Dat lukt niet, dus draaide hij hem er voor meer dan de helft weer uit en probeerde het nog eens. Ja, toen trok hij de bovenste centimeter van de kurk af….

‘Geef maar hier, laat mij dat maar doen’, zei ik, en zelfs deze ernstig verminkte kurk kwam zonder schade aan te richten uit de fles.
‘Kijk, zo doe je dat, Manuel!’ Ik liet hem nog een keer zien hoe je het mechaniek moet gebruiken en hoop maar dat hij het nu snapt.
Tsja, zulke Fawlty Tower-achtige taferelen verwacht je zeker in het in culinair opzicht redelijk ontwikkelde België eigenlijk niet. Maar goed, de – meer dan voortreffelijke – wijn was gered en een aantal andere gasten die één en ander hadden gadegeslagen konden er ook wel om glimlachen.
Het vlees was prachtig, mooi rood, een flink stuk, en met een echte grill-smaak. Zó echt dat ik bijna begin te vermoeden dat je die tegenwoordig ook uit een pakje kunt halen. Zo zie je, al is het concept eenvoudig, met goeie spullen kom je een heel eind, en zelfs als er dan wat mis gaat heb je toch nog een dik(ke) tevreden klant.

Met zo’n hele fles wijn in de mik was het niet zo moeilijk om in slaap te vallen.

De volgende ochtend rond half negen was ik wakker. Zonder hoofdpijn. Voor € 20.- had ik een ontbijt bijgeboekt en daar heb ik beslist geen spijt van. Een overdosis aan soorten broodjes, diverse hartig en zoet beleg, sapjes en muesli’s, harde en zacht gekookte eitjes, plus een ‘kookeiland’ met alle gerechten om geheel naar eigen wens een english breakfast samen te stellen. Alles onberispelijk qua hygiëne, temperatuur en smaak.

In de lounge staan twee computers met printer die handig zijn om je Instapkaart uit te printen. Ik was al een paar keer van stoel gewisseld – het vliegtuig zat aardig vol – maar kon toch steeds nog naar een vrij rijtje van drie verschuiven. Om half elf voor het laatst gecheckt, en vervolgens de gratis shuttlebus naar het vliegveld genomen.

Tot zover de eerste etappe van deze trip naar Thailand, mocht er interesse zijn voor deel twee, laat het maar weten in de reacties.

Foto’s: https://goo.gl/photos/E5FGXnUmvkukrw6W9

9 reacties op “Wijn en Bangkok in twee etappes”

  1. Khun Peter zegt op

    Ja hoor Frans laat deel twee maar doorkomen!

  2. Jo zegt op

    zeker, laat deel 2 maar snel volgen

  3. jasper van Der Burgh zegt op

    Amusant geschreven stukje, vooral dat tot het eind checken van beschikbare vrije plaatsen in het vliegtuig komt zeer bekend voor!
    Hoewel je het niet vermeld doet je naam vermoeden dat je uit Amsterdam komt, en als ik dan de bijkomende kosten van vervoer en hotel erbij reken kom je toch op een bedrag waarvan ik vermoed dat je ook concurerend vanaf Schiphol kunt vliegen – dat is i.i.g. wat mij er altijd van weerhoud om b.v. via Duesseldorf te vliegen.

  4. Mark zegt op

    Interessant om je “alternatieve reisweg” te volgen. Benieuwd naar het vervolg.

    Terzijde: De Diabolo toeslag heeft niets met “vakbonden of zo” te maken.

    Het is een contractuele verplichting van de publieke spoorwegbeheerder om een toeslag te heffen op die spoorlijn. Met de toeslag wordt “geleend geld” terug betaald aan private partijen die dat stuk spoorlijn, inclusief de ondertunneling naar de luchthaven, ontworpen, gebouwd en betaald hebben. Het is een PPS (Publiek Private Samenwerking). De private partijen krijgen via de Diabolo-toeslag het door hen voorgeschoten geld terug.

    • Fransamsterdam zegt op

      Dank voor de verbetering.
      Schrijf ik één keer iets op wat ik heb ‘van horen zeggen’ en ga ik meteen de fout in. Alles en altijd blijven checken…

  5. Gringo zegt op

    Weer een mooi verhaal van je, Frans!
    Natuurlljk willen we allemaal het vervolg lezen, dus laat maar komen.

  6. Pieter zegt op

    Goh, dat viel me weer tegen.
    Bij het aanschouwen van de foto van de steak dacht ik die is opgewaardeerd in het vliegtuig, EN voor een lage prijs geboekt, EN dan ook nog eens opgewaardeerd….bofkont.
    Maar de realiteit lag een ietwat anders, deze runderlap was in het hotel….
    Hoe dan ook leuk geschreven en benieuwd naar het vervolg.

  7. Jack G. zegt op

    Oké Frans. Van mij mag je deel 2 gaan schrijven. Ik kan mij nog een verhalenreeks herinneren van jouw reisje naar Cambodja. Kwamen dacht ik heel veel reacties op. Of was dat van een andere auteur? Ik slaap ook geregeld in zo’n airportgebeuren om niet vast te lopen rond Amsterdam airport. 1 regenbui of een gekantelde vrachtwagen tijdens de spits en het is een heel stressvol gebeuren.

  8. kees zegt op

    Zelf ga ik over een 3-tal weekjes voor het eerst ook via Zaventem naar Bangkok. Normaal altijd via Schiphol , maar een prijs(je) van 438 euro non-stop met Thai Airways kon mij gemakkelijk overhalen. Omdat ik vlakbij Roosendaal woon hoef ik niet een dag vroeger te vertrekken. En ook ik wacht met spanning deel 2 af.


Laat een reactie achter

Thailandblog.nl gebruikt cookies

Dankzij cookies werkt onze website het beste. Zo kunnen we je instellingen onthouden, jou een persoonlijk aanbod doen en help je ons de kwaliteit van de website te verbeteren. Lees meer

Ja, ik wil een goede website