De verkiezingen voor het Thaise parlement zijn in aantocht. 14 mei is de grote dag waarop de huidige oppositie denkt het stokje te kunnen overnemen van Prayut. Maar voor het zover is, zijn er de populistische verkiezingsbeloften. Hier deel 2 en mijn opmerkingen.
De zogenoemde State Welfare Card of eenmalig 10.000 Baht digitaal geld
De State Welfare Card (SWC) is een kaart die de armen in Thailand (gedefinieerd als Thais, ouder dan 18, minder verdienen dan 100.000 Baht per jaar; financiële activa minder dan 100.000 Baht; niet meer dan 100 m² huis; niet meer dan 10 rai voor landbouw of 1 rai voor ander gebruik) die daarmee bij speciale winkels voor 300 Baht per maand inkopen. Het systeem had allerlei problemen: het vaststellen of iemand aan de voorwaarden voldoet was ingewikkeld en niet vrij van fouten (c.q. corruptie) en een niet voldoende aantal winkels in het land. Dat weerhoudt politici er niet van om ervoor te pleiten het maandelijkse bedrag na de verkiezingen te verhogen tot 700 Baht.
Naast deze maatregel (zeg 8.400 Baht per jaar structureel voor ongeveer 15 miljoen armen) wil een andere partij elke Thaise burger boven de 18 eenmalig 10.000 Baht geven met Nieuwjaar 2024. Maar: het is digitaal en geen cash geld, het moet binnen 6 maanden worden besteed binnen een straal van 4 kilometer van het eigen huis. Ook hier voorzie ik een groot aantal problemen bij de invoering en meen dat er niet goed is nagedacht over de gevolgen van het plan:
- Miljoenen Thais wonen niet in een huis/appartement waar ze ook staan ingeschreven. Ze wonen op papier nog steeds in hun geboortedorp, maar leven en werken in de grote stad;
- Wat nu als er nauwelijks winkels zijn in een straal van 4 kilometer van je huis? Ik woon in een dorp waar alleen papa en mama winkels zijn in een straal van circa 10 kilometer. Moeten al die 10.000 Baht worden besteed aan bier, ijsblokjes, Wc-papier en wasmiddel? En dan ongeveer 1700 Baht per maand? Dat wordt elke dag feest als het om alcohol gaat.
Wat me nog het meest tegen de borst stuit is dat beide maatregelen er impliciet van uit gaan dat de Thaise burger niet in staat is om zelf dat geld te besteden op de manier die hij of zij wil. Het geld kan niet worden besteed aan opleiding van de kinderen, afbetalen van schulden, sparen. Een vorm van bevoogding: wij geven je geld maar bepalen ook hoe je dat geld kan en mag uitgeven. Als men de bevolking en de economie structureel zou willen helpen zou men er beter aan doen te gaan denken aan een basisinkomen; en na te denken hoe men dat zou kunnen financieren. Dat kan dan ook in de plaats komen van de verhoging van een pensioen voor het groeiende aantal Thaise ouderen waarvoor enkele partijen pleit.
Opschorten van betalingsverplichtingen voor schulden
Een ander populistisch idee is om de betalingsverplichtingen die menige Thai heeft omdat hij of zij schulden heeft voor bepaalde tijd op te schorten. Nu kunnen die schulden ontstaan zijn door zeer verschillende zaken: kopen van een huis, kopen van een auto, studiefinancieringsschulden, gokken, geld lenen voor van alles en nog wat. En de reden dat men niet aan zijn betalingsverplichtingen kan voldoen kan ook heel verschillend zijn: van verslaving tot roekeloze en onverantwoorde aankopen tot het verliezen van je baan of inkomen (bv. In Covid-tijden).
Ik meen dat je bij een opschorting van betalingsverplichtingen niet alle soorten schulden en alle redenen op een grote hoop mag vegen en daarvoor een generieke maatregel moet afkondigen. De overheid zou een fonds kunnen instellen waar men – voor bepaalde schulden en voor een maximum bedrag – renteloos kan lenen. Dat fonds lost de schulden dan af en ziet er op toe dat mensen hun schulden maandelijks terugbetalen aan het fonds, in casu de overheid. Voorwaarde is ook dat men geen nieuwe schulden maakt. Als dat allemaal gebeurt, wordt de laatste 10 of 20 % van de schuld kwijtgescholden.
Gratis lunches op school, gratis onderwijs, gratis gezondheidszorg
Alles wat gratis is, spreekt de mens aan; niet alleen de Thais maar zeker ook de Nederlanders. Wij hebben niet voor niets een website GRATIZ.nl. Er doemen echter twee vragen op:
- Is alles wat gratis is, wel van een behoorlijke kwaliteit? Er zijn voldoende verhalen over de kwaliteit van het Thaise onderwijs en dat gaat niet veranderen door het gratis te maken. Integendeel: het zou een nieuwe swing kunnen geven aan privé-scholen en universiteiten. Gelet op de vergrijzing van de bevolking is er in de komende decennia veel minder geld nodig voor onderwijs en veel meer voor gezondheidszorg.
- Hoe financiert de overheid al deze gratis cadeautjes? Belastingen, veranderingen in politieke prioriteiten (minder leger, verkoop van legerplaatsen in het midden van de stad).
Om te voorkomen dat het gratis maken van voorzieningen door de overheid een groei betekent van de private sector (die daarmee de krenten uit de pap haalt), zou ik er voor willen pleiten om zaken alleen gratis te maken als de overheid de gehele sector nationaliseert. Dat geldt zeker voor onderwijs en gezondheidszorg. Ik zie dat in Thailand niet snel gebeuren. Overheidsvoorzieningen dan gratis maken kan alleen tot verschraling en kwaliteitsverlaging leiden en werkt dus contraproductief.
Dat is al vanaf dag 1 mijn bezwaar tegen de blauwe vlag kaart ofwel welfare card: nodeloos ingewikkeld voor aanvrager, aangesloten winkels, betuttelend (de overheid bepaald wel even waar de centjes aan besteed kunnen worden). Geef gewoon geld aan groepen die anders kopje onder gaan, of voor het universeel basisinkomen in. Scheelt een boel bureaucratie en ongetwijfeld ook corruptie.
Maar voor je het weet wordt je toezegging van X baht uitbetaling als “kopen van stemmen gezien”, en dan kan de fijne Kiesraad of ander orgaan je pootje lichten. Het is waarschijnlijk makkelijker weg komen met weinig werkbare plannen, dan schrap je een deel en van het andere deel kunnen dan bedrijven de krenten uit de pap vissen. Geld moet immers naar boven stromen niet waar?
Chris, over het betalen van die 10 k baht lopen er drie leeftijden in de media. Alle leeftijden, boven 16 en boven 18. Digitaal geld? Zal iedere Thai daarmee om kunnen gaan?
In de tijd van senior Shinawatra kreeg ik ze ook aan de deur; heren in glimmende pakken en dames in ‘lang’ en allemaal met een Prodent smile. Als mijn vrouw op hen zou stemmen dan kreeg ze .. jawel, een fles bakolie! Andere partijen gaven een kaart met telefoontegoed. Mijn dame was gelukkig niet thuis en de fles bakolie van de goedkoopste kwaliteit heb ik aan de buren gegeven…
Eigenlijk alle partijen, ok de conservatieve, beloven de burgers meer geld. Ena slje kunt rekene, eigenijk allemaal meer dan 10.000 Baht.
Een Pensioen van 700 Baht per maand vanaf je 60-ste. Met ene levensverwachting van 76 jaar is dat 16 * 12 * 700 Baht = 134.000 Baht
Een basissalaris van 25.000 Baht voor afgestudeerde academici (ipv 15.000) is toch: 35 jaar * 12 * 10.000 = 1,2 Miljoen.
Gratis onderwijs: 12 jaar * 100.000 Baht = 1,2 miljoen per kind.
Er blijven geen partijen over als dit allemaal vote buying gaat heten.
Recent een discussie gehad met een paar Thai. Hopen op meer democratie. Mijn vraag: wat betekent voor jullie democratie? Meer geld verdienen, get rich. Het wordt nooit wat…. Geen benul wat democratie echt inhoudt.
Populisme of niet de meeste mensen hier in mijn omgeving stemmen Shinawatra ,dat was ook de eerste en enige die wat voor hun heeft gedaan.
Een regering die niets laat horen als hun vrienden in Myanmar hun eigen bevolking afslacht, zoals 10 dagen geleden is het niet waard om een bevolking te leiden.
Ze hebben er zelfs voor gezorgd dat het niet in de media kwam want kinderen bombarderen vlak voor de verkiezingen komt natuurlijk niet zo goed uit.