Start van ASEAN economische gemeenschap
Het jaar 2016 is in Zuidoost-Azie ook de start van de economische gemeenschap van de ASEAN naar Europees model. De economische gemeenschap moet een omvangrijke bijdrage leveren aan de regionale groei en de ontwikkelingsmogelijkheden van de deelnemende landen.
De voor Thailand belangrijke Asean Economic Community is op 1 januari 2016 een feit. De 10 Zuidoost-Aziatische landen willen een economische markt om sterker te staan tegenover het Chinese machtsblok.
De oprichting van een economische gemeenschap was een maand geleden aangekondigd tijdens een topconferentie van ASEAN, de Vereniging van Zuidoost-Aziatische Naties, in de Maleisische hoofdstad Kuala Lumpur. De ASEAN-landen zijn Brunei, Cambodja, de Filipijnen, Indonesië, Laos, Maleisië, Myanmar, Singapore, Thailand en Vietnam. Zij vormen samen een markt van 622 miljoen mensen.
De landen hopen niet alleen tot een vrijhandelszone te komen, maar bijvoorbeeld ook betere spoor- en luchtverbindingen te realiseren tussen de landen en uiteindelijk vrij verkeer van mensen en kapitaal. Experts denken dat het nog wel even zal duren voor dat dit ambitieuze doel bereikt is.
De ASEAN (Association of Southeast Asian Nations) is een organisatie die oorspronkelijk in 1967 is opgericht om een tegenwicht te bieden aan het opkomende communisme in Zuidoost-Azië. Nu is het een organisatie met als doel is het bevorderen van economische, culturele en politieke samenwerking tussen de lidstaten.
Positief, maar wat gaan we er van merken in Thailand ?
Wat wij er in Thailand van gaan merken?
Gewoon dat alles duurder zal worden!
Misschien mettertijd wat betere trein- of andere verbindingen.
Ik denk dat het zoiets gaat worden, zeker dat eerste, want alles zal moeten gefinancierd worden!
De oprichting van de AEC is niet een maand geleden aangekondigd, maar al in november 2007 bij het totstandkomen van de AEC ‘Blueprint’ (blauwdruk), een soort masterplan dat heeft geleid tot de inwerkingtreding, vandaag. In het kader van dat plan heb ik nog een kleine 2 jaar een bescheiden bijdrage kunnen leveren als consultant, vandaar dat ik de ontwikkelingen met belangstelling volg.
Wat een maand geleden is overeengekomen is de AEC Blueprint voor 2025, waarin de gewenste ontwikkelingen en de te volgen strategieën worden aangegeven voor de komende tien jaar.
Van werkelijk vrij verkeer van personen, goederen, diensten en kapitaal – zoals binnen de EU – is de komende tien jaar nog geen sprake.
Als ik het goed begrijp was er een master plan in 2007, en dat nu na bijna 10 jaar ingevuld zal worden.
En nu zijn we op de moment dat, DE BOER DEED EEN PLAS EN ALLES BLEEF ZOALS HET WAS.
Ik heb nog geen thai ontmoet die begreep waar het om gaat.
Oorspronkelijk was voorzien dat e.e.a. in 2012 in werking zou treden, maar dat heeft men al snel moeten loslaten.
In 1995 zei China dat ze binnen 20 jaar de grootste economie van de wereld hebben.
Die voorspelling is uitgekomen.
Laatst zeiden ze dat binnen 30 jaar Thailand een provincie van China zal zijn.
Zal dit óók uitgekomen ?
Goede ontwikkeling voor deze Aziatische landen. Je moet een begin maken, dat is nu gebeurd, en vandaar uit verder ontwikkelen. Stap voor stap. Maar dat het deze landen samen sterker maakt, lijkt me duidelijk.
Ook de Europese samenwerking is zo begonnen.
Inderdaad, je moet een begin maken – en dat heeft na de oprichting van ASEAN in 1967 toch wel lang geduurd.
Verder heeft men een heel andere richting gekozen, De EU – van start gegaan in 1958 als Europese Economische Gemeenschap – heeft vanaf het begin gekozen voor een zgn. douane-unie; een status die na een aantal overgangsjaren in 1968 werd bereikt. Dat hield in dat alle lidstaten aan de buitengrenzen dezelfde douanetarieven bij invoer hanteerden, waardoor goederen vervolgens vrij door de hele Gemeenschap konden ‘reizen’. ASEAN koos met het onderling afgesloten ASEAN Free Trade Agreement in 1992 voor een zgn. vrijhandelszone, een keuze die nog eens werd bevestigd door het in 2010 in werking getreden ASEAN Trade in Goods Agreement. Een vrijhandelszone is een stelsel waarbinnen elke lidstaat de eigen invoertarieven bepaalt en er alleen voor de onderlinge handel van goederen waarvan aangetoond wordt dat ze ‘van oorsprong’ zijn uit de andere ASEAN-staat (aan de hand van vrij complexe criteria) geen invoerrecht wordt geheven. Op dat laatste principe heeft men overigens nogal wat uitzonderingen toegelaten; afhankelijk van de economische gevoeligheid van bepaalde producten in bepaalde lidstaten zijn er toch een aantal tarieven gehandhaafd.
De ASEAN lidstaten belijden de principes wel, maar als het er op aankomt heeft men toch sterk de neiging het nationale belang boven het gemeenschappelijke belang te stellen. Het onderling vertrouwen is niet groot, om het maar voorzichtig uit te drukken, en dat is ook één van de oorzaken van de zwakke positie van het in Jakarta gevestigde ASEAN-secretariaat dat nauwelijks overkoepelende bevoegdheden heeft.
Moderator: Discussie graag bij Thailand houden.
De ASEAN Economic Community (AEC) die 31 December werd gevestigd, kan in potentie de intra-ASEAN handel bevorderen en op wereldschaal concurrentievoordeel opleveren: één markt en een geducht productieplatform. Dat schept positieve verwachtingen, maar er zijn nog de nodige horden te nemen, zoals de trage implementatie van de overeenkomst. Maar ook mededinging door andere projecten die de integratie van de regio beogen: met name het Regional Comprehensive Economic Partnership, onder leiding van China, en het Trans-Pacific Partnership, onder leiding van de USA. Gezien de neiging tot dominantie van zowel China als de USA zijn manoeuvres te verwachten die de nodige verzwakking, vertraging of zelfs blokkering van de AEC opleveren,