Een groots ‘voertuigprotest’, dat was de opzet van een demonstratie gisteren in het centrum van Bangkok. De groep van demonstranten in auto’s en op motorbikes, verzamelde zich bij het Ratchaprasong kruising en het viel op weer veel rode T-shirts en vlaggen te zien. De belangrijkste eis van de meute: Prayut moet opstappen! Hij is niet in staat het land door de Coronacrisis te leiden en terug naar democratie.

Het protest was georganiseerd door roodhemdenleider Nattawut Saikuar, activist Sombat Boonngam-anong en de Tha Lu Fah-beweging. Een bijzondere samenwerking omdat de achtergrond van de roodhemdbeweging totaal anders is dan die van Tha Lu Fah, die voornamelijk bestaat uit hoogopgeleide jongeren. Er waren zondag ook protesten in Chanthaburi, Chon Buri, Chachoengsao en Chiang Mai.

Voordat de stoet vanuit Ratchaprasong vertrok, verklaarde de roodhemdleider dat de demonstranten confrontaties met de politie zouden vermijden en uit de buurt zouden blijven van politiek gevoelige plaatsen, waaronder het Government House en de residentie van de premier.

De protesten in Bangkok verliepen overwegend vreedzaam, maar er brak geweld uit op het kruispunt Din Daeng, het toneel van andere recente botsingen. De politie hielend met waterkanonnen, rubberen kogels en traangas de demonstranten op afstand die de blokkade van zeecontainers naderden.

Bron: Bangkok Post – foto’s: teera.noisakran / Shutterstock.com

 

 

24 reacties op “Roodhemden weer zichtbaar bij protesten in Bangkok”

  1. Rob V. zegt op

    De protesten van de “car mob” , waar men in de auto en op de motorfiets door Bangkok reed om de afkeur van het regime kenbaar te maken verliep grotendeels zonder incidenten. Rond de avond waren die er wel, net als in voorgaande dagen, een deel van de demonstranten is meer dan boos. Vooral onder de jeugd. Die hebben meer dan eens proberen op te rukken naar de militaire basis midden in Bangkok waar generaal premier Prayuth gratis kost en inwoning heeft (iets ten oosten van Victory Monument).

    Met zeecontainers, prikkeldraad, waterkanonnen, traangas en rubberkogels houdt de oproerpolitie de boze menigte op afstand. De politie hanteert daarbij niet altijd de correct procedures en middelen. Zo zijn er meerdere beelden van mensen die in het bovenlichaam zijn geschoten, soms vanaf pointblank range (agent die schiet met het wapen centimeters van de demonstrant). Dat is in strijd met hoe je met deze “niet dodelijke” wapens hoort te gebruiken. Een bekende jeugdige demonstrant (voorheen uit het gele PDRC kamp, lid van de Democraten en heeft eens met zijn Ferrari op roodhemden ingereden destijds) die nu aan de kant van de “rode” democratie demonstranten is dit weekend door zo’n rubberkogel het zicht in zijn rechteroog verloren.

    Ook heeft de politie wapentuig dat bedoelt is voor ontruimen van een ruimte waar iemand zich verschanst heeft direct op personen geschoten, terwijl de fabrikant aangeeft dat dit projectiel door glazen ramen of dunnen deuren geschoten dient te worden:

    https://twitter.com/Nrg8000/status/1426896367755022350

    De demonstranten gebruiken zelf ook lang niet altijd proportioneel geweld: pingpong bommetjes, afschieten van knikkers met de katapult, afschieten van licht en zwaar vuurwerk op agenten. Zie bijvoorbeeld Khaosod. Door hard optreden van politie en een deel van de demonstranten dreigt escalatie.

    Op de foto bij dit artikel heeft iemand deze tekst op de rug geplakt:
    # Prayuth ohk Pai (Prayuth rot op)
    Prayuth Get out!! (Prayuth wegwezen!!)
    # Prayuth ie-sat (Prayuth vuile hond / Prayuth kl*te beest)
    Maethap gnoo Naa-kloewa..*onleesbaar* (Dwaze generaal, Banger/angstiger. *onleesbaar*)

  2. Rob V. zegt op

    Beeldmateriaal: een kleine selectie, voor wie foto’s en filmbeelden wil zien van dit weekend;
    – Thai Enquirer:
    https://www.thaienquirer.com/31278/snapshots-from-a-weekend-of-violence/

    – Khaosod / Pravit facebook live video en foto’s:
    https://www.facebook.com/pravit.rojanaphruk.5

  3. Ferdinand zegt op

    Ik ben niet zeker of de miljardairs die in schaduw wachten om opnieuw aan het roer te komen een gemakkelijke oplossing hebben voor de ekonomische gevolgen van de COVID crisis.

  4. Jacques zegt op

    Ja de demonstraties komen weer op gang, maar men heeft niet geleerd van de vorige keren en het geweld is jammer genoeg ook weer aanwezig. Een deel van de protesteerders verpesten het altijd voor de grote meerderheid en geeft het protest een negatief aanblik. Met geweld wordt niets bereikt dat vraagt alleen maar om meer geweld. Ik begrijp wel de onmacht, die velen behelst en waar maar moeilijk een oplossing voor wordt gevonden. Prayut en consorten zal niet uit eigen gelegenheid opstappen. Hier hebben ze te veel moeite voor gedaan en gezichtsverlies daar hebben er meer last van. Ook hebben zij een specifieke achterban die tevreden gesteld moet worden. De beste man en vele legermensen die nu in de politiek zitten, hadden zich bij hun leest moeten houden. Het vak van politicus is van een ander orde dit zit ze niet in de genen. Vechten wel dus op die manier ligt er geen oplossing voor de protesterende mensen. Het moet door middel van overtuigende overreding gebeuren. Maar wie is daar capabel voor. Thailand wordt nog steeds geregeerd door de niet door het volk gekozen machthebbers in de politiek, gelieerd aan de mensen met het grote geld. Feitelijk niet veel anders als honderden jaren geleden toen de adel en de geestelijken het voor het zeggen hadden. Alleen geef ze brood en spelen werkt tegenwoordig niet meer. Het is feitelijk vechten tegen de bierkaai met dit soort regimes en het Thaise volk is nog steeds erg verdeeld met uiteenlopende meningen. Belangrijk is voor nu om het hoofd erbij te houden en de pandemie de kop in te drukken, zodat er weer “normaal” geleefd kan worden. Hiervoor zijn alle partijen van belang en zal een samenwerking moet worden gevonden die resultaat oplevert. Elkaar te lijf gaan is een slechte keuze.

    • Rob V. zegt op

      De “car mob” (auto/motorfiets-protest) is toch een goede poging geweest om een andere strategie toe te passen denk ik zo. Er is minder kans op een Covid uitbraak als iedereen gebruik maakt van voertuigen ipv een grote mensenmassa zij aan zij. Ik zou het ook geen overtreding van de regels op samenscholing wegens Covid noemen (de politie doet dat overigens wel). En het verkleint toch de kans dat mensen met spullen gaan gooien of zelf beschoten worden door de oproer politie (al zal ik vorige week op sociale media beelden van uit een auto waarbij oproerpolitie langs een auto liep, stopte en op de ramen begon in te slaan).

      Van vorige protesten (2020) zijn er achteraf interviews met agenten geweest die aangaven zich ze zelf mee bezig waren, en die het gewelds- en machtsmiddelen die ingezet waren in twijfel trokken (bron: Prachatai? Heb het weleens in een reactie opgenomen vorig jaar op dit blog). Zou natuurlijk mooi zijn als de demonstranten juist twijfel en sympathie bij een deel van de agenten kan kweken. Deze regering is immers naar aanleiding van een coup (illegaal, staat de doodstraf op…) en uiterst discutabele verkiezingen (de aanloop er naar toe, de afhandeling door de kiesraad, de ondemocratische door junta aangestelde senaat waardoor Prayuth premier kon worden etc.). Agenten die bij de dienst zijn gaan werken met het idee “ik wil mens en maatschappij dienen” zouden zich flink achter de oren moeten krabben waarom ze deel zouden nemen aan dergelijke politieacties. Resteert natuurlijk een deel van de agenten die een uniform dragen omdat macht, kleineren, legaal geweld toepassen enzo hen zeer gelukkig maakt aangevuld met agenten (zijn ook mensen) die na bekogelingen enzo zelf het ook niet zo nauw nemen met optreden volgens het handboek… Die kunnen het dan uitvechten met het deel van de burgers welke geweld ook geen bezwaar vinden of moeilijk vinden zichzelf in toom te houden. Gelukkig zijn er nog geen dode gevallen.

      Een groot deel van de agenten en een deel van de militairen zou ” rood van binnen” zijn. Een revolutie of coup zal het niet snel redden zonder gebruik van druk, machtsmiddelen en de (dreiging van) geweld. Een soort van “oranje coup” om dit voormalig NCPO regime en hun vrienden (lees: opschonen van de senaat, kiesraad, …) zie ik niet snel gebeuren. Ik heb wel te doen met een land dat al sinds mei 2014 onder niet of nauwelijks democratische figuren heeft te bukken.

      Wat voor andere opties zijn er naast protesten? Stakingen… ook lastig als je dan je baan en inkomen kwijt kan raken terwijl het nu al zwaar is met Covid. Langzaam aan acties? strikt werken volgens de regels (die spreken elkaar weleens tegen) om zo de productie zeer ernstig terug te brengen? Kan misschien ook wat druk zetten als de gewone loonslaaf dan niet ook het eigen inkomen richting afgrond ziet kelderen… Een pasklare oplossing zou ik dus niet weten. Makkelijk gaat het niet worden maar elke dag dat lui zoals generaal-premier Prayuth, minister Anutini de senaat (half vol militairen!) enzo op hun zetel zitten is een dag die ik als verloren beschouw.

      • Johnny BG zegt op

        Beste Rob,
        Zoals je zelf al aangeeft is er gewoon heel weinig ruimte om Thailand een democratie naar Europees model te veranderen waarbij de vraag is of men dat als bevolking wel wil.
        Er zijn een paar mogelijkheden t.w. of zo af en toe op de agenda zetten, er het beste van maken of laten escaleren.
        De meerderheid van de bevolking staat voorlopig nog niet achter deze acties en kan je hen dat kwalijk nemen als men zich er eigenlijk zich niet zo druk om maakt? Dat jij sinds 2014 iedere dag als verloren dag ziet is kan natuurlijk, maar geloof je nu echt dat het persoonlijke leven van vele Thai slechter is geworden sinds die tijd en corona daarbuiten gelaten?

        • Rob V. zegt op

          Ik heb geen idee wat “democratie naar Europees model” is. Binnen Europa en andere westerse landen zitten er nogal verschillen in die invulling. Denk aan het wel/nie hebben van een president, een enkele kamer of een apart senaat en parlement, de aanstelling van die vertegenwoordigers, de exacte manier van stemmen, verdeelsleutels enzovoort. Elk land moet daar zijn eigen invulling maar aangeven, de Thai kunnen prima zelf bepalen hoe er een goede volksvertegenwoordiging samen te stellen is waarbij bepaalde clubjes niet disproportioneel of onredelijk veel of weinig in de (kokos)melk te brokkelen hebben. Welke Thai dat niet wil? Degene die nu natuurlijk profiteren ten kosten van de anderen. Graaiers genoeg aan de top die keer op keer het plebs met harde, bloederige hand, neer hebben geslagen de afgelopen eeuw.

          En ja, ik denk dat bij een meer representatief en democratische volksvertegenwoordiging de zaken minder slecht, minder onrechtvaardig, zouden zijn verlopen dan nu. Uiteraard niet perfect, het hele systeem van netwerken en elites die parasiteren ten kosten van het plebs los je niet zomaar op.. als profiteren en uitbuiten ten kosten van een ander überhaupt al tot nagenoeg nul valt terug te brengen…

      • Jacques zegt op

        Beste Rob, bij vreedzame protesten zal er geen geweld worden gebruikt aan beide kanten niet. De omslag die vaak plaatsvindt geeft de aanleiding om geweld te gaan aanwenden. Het geweldsmonopolie ligt in handen van de overheid (politie en leger) . Ik ben het met je eens dat een belangrijk onderdeel voor het uitvoeren van de politietaak, namelijk discipline en het op een juiste manier aanwenden van geweld, bij een aanzienlijk aantal betrokkenen ontbreekt. Dit is niet alleen in Thailand waar te nemen. Daar moet men echt wat aan gaan doen, want het schaadt de organisatie zelf en het vertrouwen van de burger. Afhankelijk van de basis van het geweldsmisbruik dienen straffen plaats te vinden en er moet niet worden bezuinigd op het verlenen van ontslag. Niet capabel dan wegwezen, ander werk zoeken. Een politiemens heeft meer bevoegdheden maar die dient men conform de voorgeschreven regels te gebruiken. Dat vraagt zeker terughoudendheid en nadenken voor dat men wat doet. Daarnaast zijn er te weinig mensen met voldoende zelfkennis, ook onder de politieagenten. Dus opstappen uit eigener beweging zal je niet snel zien. Het zou een geweldige ommezwaai zijn als de politieleiding(mensen), zich tegen regeringsbeleid zou keren en duidelijk stelling zou gaan nemen in het geheel. Bevel is bevel is een achterhaalde gedachte die mogelijk alleen nog dient plaats te vinden op een echt slachtveld in oorlogssituatie. Daar is hier geen sprake van. Dit hadden we ook al moeten zien in Myanmar, waar het nog steeds kommer en kwel is en waar we nog maar weinig in de oplossende sfeer van horen.

  5. janbeute zegt op

    De demonstraties breiden zich uit naar ook andere steden, waaronder zoals ik hoorde in Lamphun -Chiangmai en Lampang, ik zag zelf op de TV alhier ook in de plaats Sisaket.
    Wat mij opvalt is dat Thanatorn van Futere Forward en zijn mede genoten zich stilhouden, misschien zit hij al in de gevangenis.
    Of mis ik iets.
    Naar mijn mening is het nu de tijd voor hem om de mond eens goed te gaan roeren.
    Terugkeer van de red shirts met die familie uit Dubai daar schieten we hier niks mee op.
    Voor de zoveelste keer weer oude koeien uit de sloot halen.
    Thailand is hard aan nieuw management toe en niet die stoffige club die al voor jaaaaaren hier de show runt met uiteraard eigen financieel gewin als eind doel. Maar ik heb een mooie luidde luchthoorn ooit eens op mijn Mitsh gemonteerd, zou graag eens mee willen doen.

    Jan Beute.

    • Mark zegt op

      De boeren en werkers in het kleine Noord-Thaise waar wij wonen verwoorden het zo:

      “De grote vissen eten altijd het meest, maar Thaksin liet tenminste nog iets over voor de kleine vissen. Nu slokken de grote vissen alles op en rest er niets voor de kleintjes.”

      De Red Shirt beweging is in essentie een boeren en arbeiders beweging (gebleven). De partij is er de politieke emanatie van. De partij verzwakte door opportunistische overloperij en interne twisten. De politieke militairen wisten er zelfs een deel in hun kamp te lokken. De politieke tak van de Forward beweging bleef daarvan gespaard. Hun imago bleef daardoor zuiver. Veel dorpelingen zeggen dat dit alleen komt omdat ze nog nooit aan de grote vleespotten in Krungthep gezeten hebben. Voor hen zijn de Forward leiders ook grote vissen en zijn die niet anders dan de anderen.

      De Forward beweging is geworteld in de intellectuele milieus, stedelijk, netizens en middenklasse. Ze scoorde electoraal ook goed bij jongeren in meer rurale gebieden.

      De traditionele red shirt aanhang wantrouwt de “nieuwlichterij” van de Forwarders. Ik heb de indruk dat de Red Shirt basis niet al te veel voeling heeft met de denk- en leefwereld van de Forward basis, en omgekeerd.

      Opmerkelijk vind ik de snelheid en heftigheid waarmee nr.10 en zijn instituut recent draagvlak verliest bij de plattelandsbevolking. Tot voor kort werd de papa daar nog verafgood als ware hij de Boeddha zelve. De “Siam Bioscence story” lijkt de aanleiding die de emmer doet overlopen. Dorpelingen komen regelmatig met wel erg “beeldig vertelde” verhalen over “royale liederlijke uitspattingen” (diplomatisch uitgedrukt) aandraven. Ze vragen aan mijn vrouw en mij of dat allemaal waar is. Wij moeten dat toch weten want we hebben 40 jaar daar gewoond waar ook hij resideert. Wij antwoorden steevast dat daarover spreken in Thailand bij wet verboden is. De waarheid en niets dan de waarheid 🙂

      • chris zegt op

        Prive uitspattingen komen in de hele jetset van deze wereld voor, van leden van koninklijke huize (Edward,Juan Carlos, AlbertII enz.) tot politici (Trump, Johnson, Prawit, Como) filmsterren (Pitt, Jolie, Weinberg) en sport’helden’ (Owen, Neymar, Ronaldo enz). Natuurlijk beinvloedt dat het beeld dat de mensen hebben van zo’n persoon.
        Het heeft echter heel weinig te maken met de formele of informele macht die deze personen hebben op basis van hun positie in de samenleving. Als je die twee niet kunt scheiden kun je alleen tot de verkeerde conclusies komen.

        • Hans Bos zegt op

          Chris, hoe je het wend of keert, macht corrumpeert. The winner takes it all…

          • chris zegt op

            Ja, maar sommige personen hebben formeel geen macht……..
            Allee informeel en dat kan alleen maar omdat de formele leiders dat toelaten….

          • Ferdinand zegt op

            …en niet alleen in Thailand.
            Denk maar aan enkele andere ASEAN landen : Myanmar, Laos, Vientnam, Brunei, Cambodia, Malaysia en zelfs Singapore waar sedert hun onafhankelijkheid dezelfde oligarchie aan de macht is : overal geldt “The winner takes it all”

        • Mark zegt op

          Beste Chris, de vergelijking die je maakt met andere gekroonde hoofden in de wereld loopt mank. Laat het onze bij gekroonde hoofden houden en geen amalgaam maken met sportvedetten, jet-set, starlet en presidenten met persoonlijkheidsstoornissen.

          De quasi goddelijke adoratie van nummer 9 door zowat de gehele bevolking van een land zag ik nooit in andere landen. Zijn portret hangt nog steeds tot in de kleinste krotwoning. TiT.
          In die zin zijn de “afvalligheid” van de gewone Thai en zijn vragen over de zoon opmerkelijk.

          Over de formele of informele macht van het gekroonde staatshoofd weet ik niet veel. Iemand die beweert contacten te hebben in royal HiSo kringen zou dat wel kunnen. 🙂

          Er zijn wel enkele gebeurtenissen die aantonen dat de scheiding der machten, inzonderheid en de positie van het gekroonde staatshoofd in het Thaise politieke spectrum toch heel anders zijn dan die van pakweg Willem-Alexander, van Oranje Nassau, Filip van België, of zelfs de Queen. (bvb. een zusje dat van een lijstje geweerd werd, of vermogen in een koninklijke stichting dat op naam gezet werd, of een extreem aandeel in een Pharma bedrijfje)

          Als je dat niet goed ziet en onderscheidt kom je niet enkel tot de verkeerde conclusies, maar gaat je betoog uit van foute premissen. Beter eerst empirisch wetenschappelijk toetsen, alvorens deducties en associaties te maken op basis van foute premissen, toch?

          Ik probeer weer te geven wat er in een klein ruraal dorpje in Noord-Thailand leeft, als bevoorrechte getuige … en dat zal ongetwijfeld niet één op één hetzelfde zijn dan in metropool Krungthep. Maar als jij datt vertelt zal ik met graagte lezen. 🙂

          • chris zegt op

            “een zusje dat van een lijstje geweerd werd, of vermogen in een koninklijke stichting dat op naam gezet werd, of een extreem aandeel in een Pharma bedrijfje”

            Op het eerste voorbeeld na (het zou tot een belangrijk conlfict of interest kunnen leiden; ik denk dat Willem-Alexander ook prins Bernhard ’tot de orde zou roepen’ als die fractievoorziter van de VVD zou willen worden), hebben die zaken niets te maken met de politieke macht van R10. Het Crown Property is een organisatie (‘stichting’) die het vermogen van de Chakri dynastie (niet van R10 alleen) beheert. Veranderingen daarin zijn geen staatsaangelegenheid maar een familie-aangelegenheid.
            Wel eens gehoord dat menige royalty aandelen heeft in bedrijven, bv, Shell??? Wat is daar verkeerd aan?

            • Rob V. zegt op

              We wijken zo van het topic af maar even wat recht zetten:
              – ze is geen prinses meer, een betere vergelijking zou zijn “stel dat voormalig prins Harry zich verkiesbaar stelt namens *vul hier partij in opgezet door multimiljonair* ”
              – Het CPB is soort van stichting, die zowel strikt persoonlijke bezitting alsmede bezitting van de monarch als titel in beheer heeft. Dat laatste is iets waar voorheen een team van mensen over ging, deels aangesteld door de regering. Sinds 2018 is de wet veranderd en heeft de regering er niets meer over te zeggen. Dit is dus niet hetzelfde als zeg onze WA met wel of geen persoonlijke aandeeltjes in een Shell ofzo.

              Deze onderwerpen liggen verder gevoelig en is off topic dus hier hou ik het bij. De liefhebber kan via Google met de juiste trefwoorden meer te weten komen.

      • Johnny BG zegt op

        Beste Mark,
        “Dorpelingen komen regelmatig met wel erg “beeldig vertelde” verhalen over “royale liederlijke uitspattingen” (diplomatisch uitgedrukt) aandraven. Ze vragen aan mijn vrouw en mij of dat allemaal waar is.”
        Als dit van horen zeggen is en ze weten het niet zelf uit te zoeken hoe kan men dan een keuze maken op wie te stemmen bij verkiezingen? Grote kans dat 500 baht de keuze bepaalt wat nou ook niet echt democratisch is en dat het bij de laatste verkiezingen minder was heeft wellicht veel te maken uit een fout in het verleden. Als de betalers vals spelen dan mag dat toch ook door een andere maatregel gecompenseerd worden om de hard werkende middenklasse oftewel de melkkoe niet te kort te doen?

  6. chris zegt op

    Protesteren moet een duidelijk doel hebben. En dat is niet het wegsturen van de regering Prayut maar het scheppen van een algemeen en politiek klimaat dat de regering hetzij zelf opstapt hetzij door het parlement wordt weggestuurd. Dat verloopt via de zogeheten publieke opinie: het gevoel van de meederheid van het volk dat de regering beter kan opstappen. Nu laten de verschillende opiniepeilingen zien dat die meerderheid al lang bereikt is. Er is dus geen strikte noodzaak om nog te protesteren dan het benadrukken van de gevoelens van de meerderheid. Dat gebeurt mijns inziens niet door met een paar duizend brommers en auto’s in Bangkok (en andere steden) rond te rijden en luid te toeteren om 6 uur. Vervolgens zoekt men de confrontatie met de politie of de politie met de demonstranten om hen er slecht uit te laten zien in de pers. En dat lijkt te lukken want de steun voor deze auto-protesten is zeer gering, nog afgezien van de Covid-perikelen overal, maar vooral in de hoofden van de Thaise bevolking. Voorts wordt de hele discussie afgeleid naar de vraag wie er is begonnen en of de gehanteerde methoden wel mogen, in plaats van de steun voor de demonstratie-eis. Die wordt volledig ondergesneeuwd.
    Het is de hoogste tijd (en wellicht te laat gelet op het vertrouwensdebat in het parlement binnenkort) om medestanders te vinden in het parlement om een motie van wantrouwen te steunen. Daarvoor moet je natuurlijk niet wachten tot de dag van het debat, maar achter de schermen werken. Er zijn/waren duidelijke geluiden uit enkele coalitiepartijen dat men wel van Prayut af wil.
    Tot nu toe heeft geen enkele oppositiepartij het openlijk opgenomen voor de demonstranten, laat staan een partij (of MP’s) die deel uitmaakt van de coalitie. Dat betekent volgens mij dat de demonstranten geen echte binding hebben met het politieke bedrijf in dit land. Een van de redenen is volgens mij dat men de protestbeweging is begonnen met een waslijst van eisen (van hervorming van de monarchie tot het afschaffen van Wai Kru) die eerder voor verdeeldheid dan voor samenwerking/eendracht heeft gezorgd. Geen enkele MP of partij kan zich vinden in alle eisen en dus verwaterde de steun.

  7. Rob V. zegt op

    Chris, er meerdere wegen om een doel te bereiken. Het primaire doel is dat deze regeringskliek (Prayuth & co) opstappen. Het regime kan natuurlijk zelf opstappen, weggestemd worden (noot: hoe eerlijk, vrij en representatief de verkiezingen waren en dus het parlement staat ernstig ter discussie, vergeet ook de door de junta aangestelde senaat niet die op veel gebieden mee mag stemmen en grip van Prayuth op het parlement vergroten). Maar een parlement kan ook weggejaagd worden vanaf buiten (revolutie, coup, …). Via de democratische weg een regime wegsturen zou persoonlijk mijn voorkeur hebben, maar als de machtshebbers maling hebben aan democratie zijn andere opties niet uit te sluiten denk ik zo…

    En waarom zouden demonstranten hun druk opgeven als het opstappen van Prayuth & co mogelijk aanstaande is? Vlak voor de finish stoppen? Daarnaast zijn er nog andere eisen dan alleen het opstappen van Prayuth. Nu zijn er diverse protestgroepen actief maar de overkoepelende drie hoofdeisen zijn:

    1 – Weg met Prayuth en zijn regering (veelal hint men ook op niet bepaald democratische senaat die dan ook weg moet opdat Prayuth niet wederom een voorsprong heeft bij nieuwe verkiezingen).
    2- Het hervormen van de grondwet (de huidige is niet bepaald van, voor en door het volk, de eis is dus een grondwet welke het land democratischer maakt. Zie ook iLaw).
    3- stop met geweld tegen de burgers (denk aan de arrestaties onder artikel 112, 116 enzovoort, de diverse verdwijningen, de druk van de machtshebbers via “gesprekken” om de strijd te stoppen etc.)
    3b- Hervorming van monarchie (monarch onder de grondwet etc.) Dit punt ligt gevoeliger dus is niet voor alle groepen het derde punt.

    Vanaf dag één waren dat de hoofdeisen, lees de kranten van een jaar geleden er nog maar eens op na. De eerste speeches van de Free Youth groep en de Thammasat groep deden het nodige stof opwaaien. Daar zijn later nog aanvullende/secundaire wensen bijgekomen. Logisch natuurlijk want onder de bevolking leven wel meer frustraties/wensen dan alleen die drie/vier punten. Naar gelang de situatie komen die andere eisen ook tot uiting (hervorming onderwijs, covid aanpak, noem maar op, er zijn tallerlei zaken waar mensen verandering willen). Maar de hoofdeisen, met op kop het opstappen van deze machtshebbers, is toch niet bepaald onduidelijk? Elk protest opnieuw horen we geluiden dat Prayuth en zijn club weg moeten.

    Vergeet ook niet dat er meerdere groepen demonstreren, waarbij er ook spraken is van overlap, gezamenlijk optreden of deelnemen enzovoort. Uiteraard zijn de groepen het niet 100% met elkaar eens. De belangrijkste groepen:

    – Free Youth movement / Restart Democracy (ReDem); เยาวชนปลดแอก. Organiseren veelal via (online) stemmingen over hoe, wat en waar invulling aan de demonstraties te geven. Op de achtergrond heeft o.a. Tattep ‘Ford’ de leiding.

    – United Front of Thammasat and Demonstration (UFTD); แนวร่วมธรรมศาสตร์และการชุมนุม. Dit onder leiding van o.a. Parit “Penguin” en Panusaya “Rung” (Roeng).

    – Talu Fah (Thaloe Faa) ofwel “Doorprik de hemel”; ทะลุฟ้า . Kopstuk is o.a. Jatupat “Pai Dao Din”.

    En uiteraard de oude garde, de roodhemden (Democracy against Dictatorship, UDD) die zich in het begin op de vlakte hielden maar steeds meer van zich lieten horen. Kopstuk is o.a. Nattawut

    • Johnny BG zegt op

      Beste Rob,
      “Via de democratische weg een regime wegsturen zou persoonlijk mijn voorkeur hebben, maar als de machtshebbers maling hebben aan democratie zijn andere opties niet uit te sluiten denk ik zo… ”

      Nu ben ik oprecht benieuwd wat je met andere opties bedoelt. Je denkt het zo dus er is een richting die je kan duiden.

      • Rob V. zegt op

        Beste Johnny, het zou niet de eerste keer in de geschiedenis zijn dat een burgers en/of (soms) militairen een ondemocratisch of semi democratisch regime uit hun macht ontheven. Zoals ik al zei: revolutie, coup enzovoort.

        Niet dat ik dat ik dat in Thailand snel zie gebeuren. Een nieuw 1932 ligt niet voor de hand en de coups in het land sinds die tijd waren niet om de democratie te herstellen. Een revolutie ligt ook niet voor de hand, dan moet het volk heel wat bozer zijn en meestal gaat dat er bloederig aan toe… liever niet dus.

        Wie heeft de goudentip om een “minder democratisch” regime van haar sokkel te doen vallen opdat er een volksvertegenwoordiging in senaat en parlement kan komen die wel representatief zijn voor de burgers met ook een volks grondwet als fundament?

  8. chris zegt op

    slechts een paar opmerkingen:
    – als je de democratie serieus neemt, stuur je een regeing democratisch naar huis. Dat is niet eenvoudig, niet in Thailand, en ook niet in Nederland. En het lijkt er op dat het ook steeds moeilijker wordt omdat OVERAL de machthebbers vastzitten aan hun stoel……En ook Rutte denkt gewoon weer terug te keren als premier, of niet?
    – je moet met demonstreren ophouden als het middel het doel niet dichterbij brengt maar integendeel verder weg brengt. En dat is nu het geval, volgens mij. Veel mensen sympathiseren met de hoofdeis, een minderheid met de gekozen strategie. Gevolg: je krijgt de pubieke opinie tegen je. En die krijg je niet terug door te beweren dat de politie overreageert. Integendeel: de mensen (zeker buiten Bangkok waar de meeste Thais wonen) zijn zulke discussies meer dan zat.
    -als je wilt slagen met je democratische kracht moet je politici inschakelen die het met je eens zijn en invloed hebben op MP’s. Politici die aanzien hebben en/of niet meer in de direkte politiek zitten. Niet politici van de oppositiepartijen, maar ‘neutrale randfiguren’. Dus niet Nattawut en niet Abhisit. In de jaren 70 koos de studentenbeweging ook niet voor Marcus Bakker (CPN) of van der Spek (PSP) maar voor iemand als De Gaaij Fortman of Jan Terlouw.

    • Rob V. zegt op

      Maar Chris, hoe stuur je een regering democratisch naar huis als de regering vals spel speelt? Als een premier door middel van een coup aan de macht is gekomen, de grondwet bij het grofvuil heeft gezet en via een onvrij referendum met de hakken over de sloot een exemplaar op poten heeft gezet die het clubje machtshebbers beter uit komt, en als na uiterst twijfelachtige verlopen verkiezingen de premier dan zijn functie terug weet te krijgen omdat de senaat voor de helft vol hoge militairen is en aangesteld door de zelfde premier en kornuiten… dan staat de democratie met 1-0 achter, niet? Met eerlijk spel winnen van een valsspeler is een behoorlijke uitdaging…

      Is het dan niet beter om met een schone lei te beginnen? Een reset met volks grondwet, vrije verkiezingen waar alle partijen ruim de tijd voor hebben gehad zich op voor te bereiden, met boven alle twijfel verheven objectieve/neutrale scheidsrechters opdat de volksvertegenwoordiging die in het parlement en senaat dan tot stand komen gewoon een goede weerspiegeling zijn van het hele volk?

      Een regime dat op niet of niet volledige democratische wijze in het zadel is gekomen stuur je simpelweg niet zo 1-2-3 op democratische wijze weg… Die demonstraties zijn er niet voor niets, een teken van onmacht omdat de normale wegen vol blokkades liggen.


Laat een reactie achter

Thailandblog.nl gebruikt cookies

Dankzij cookies werkt onze website het beste. Zo kunnen we je instellingen onthouden, jou een persoonlijk aanbod doen en help je ons de kwaliteit van de website te verbeteren. Lees meer

Ja, ik wil een goede website