Toyota sluit Prius fabriek in Thailand

Als Toyota de auto’s in de buurlanden gaat bouwen, is een dikke streep in de Thaise economie, ik denk dat een economie niet blijvend kan gestuurd worden door militairen. Als men nadien de auto hier wil kopen zullen ze ook extra invoertaxen aanrekenen, resultaat de auto wordt nog duurder, juist zoals men met tal van andere buitenlandse producten doet, neem bv. de wijnen enz.enz.

Ik weet niet of de door u gesignaleerde ontevredenheid gestoeld is op feiten of op een aanname uwerzijds. Kwaliteit en stuksprijs spelen zeker een hoofdrol, maar er zijn ook andere, minstens zo belangrijke factoren, waarvan de twee belangrijkste zijn de kosten van speciaal gereedschap om onderdelen te produceren (’tooling’) en de kosten van certificatie van het betreffende productieproces om ‘zero-defect/just-in-time’ leveringen te bewerkstelligen (‘procurement engineering’). Bij elkaar zijn deze kosten zeer aanzienlijk, en de daarmee gemoeide doorlooptijd kan ook zeer fors zijn. Omdat de Prius in wezen een geheel electronisch bestuurde auto is (ik had er zelf een), gelden wellicht nog hogere eisen dan voor de gemiddelde andere auto.

De aankondiging lijkt eerder een bewijs dat de geproduceerde aantallen (nog) niet voldoende waren om lokale leveranciers op te starten om de ‘local content’ verder op te krikken. Deze toeleveringsbedrijven zijn een essentieel verlengstuk van bedrijven als Toyota; ze zijn een integraal onderdeel van het totale logistieke proces, en het is in het belang van bedrijven als Toyota om ze dichtbij te hebben. Laos, Cambodja en Myanmar zijn nog lang niet op het niveau om deze keten over te nemen.

Rij naar Bangkok, Ayuttaya of volg de 331, en op alle grotere industrieparken is een uitgebreide reeks van deze toeleveranciers te zien, met name van (joint ventures met) Japanse bedrijven. Als bestaande bedrijven niet kunnen voldoen aan de hoge eisen, dan stimuleert Toyota zeker de vestiging van nieuwe bedrijven, of brengt bestaande bedrijven op een hoger niveau, maar dat moet dan wel economisch verantwoord zijn, en daarin schuilt natuurlijk het conflict met de Thaise belastingdienst & de BOI.

Het sluiten van een fabriek is een uiterst kostbare stap, want dat vernietigt veel kapitaal en werkgelegenheid, ook bij toeleveranciers. Het water moet dus wel erg hoog aan de lippen hebben gestaan. Hoger dan de toegevoegde mededeling uit Japan doet vermoeden. Voor de corporate besluitvorming van Toyota gelden zeker ook lange-termijn overwegingen, zoals het investeringsklimaat en met name de personeelskosten. Ook technische scholing speelt daarbij een rol, en Thailand loopt daarbij zeker achter.

Uiterst jammer voor Thailand, maar eigenlijk onvermijdelijk verbonden aan de geleidelijke overgang van ‘low cost’ naar ‘value add’. Alle Asian Tigers zijn door dit proces gegaan. Op dit moment is deze ontwikkeling in volle gang in China, en ook in India.