Verkiezingen in Thailand
Verkiezingen in Thailand 2019 (2p2play / Shutterstock.com)
Het leven van Charly zit gelukkig vol prettige verrassingen (helaas soms ook minder prettige). Tot een aantal jaren geleden had hij nooit durven voorspellen dat hij de rest van zijn leven in Thailand zou gaan doorbrengen. Inmiddels woont hij echter al een tijdje in Thailand. De laatste jaren dichtbij Udonthani. Deze aflevering: Verkiezingen in Thailand.
Verkiezingen in Thailand
Deze keer waag ik mij voorzichtig aan mijn indruk van de verkiezingen in Thailand. Voorzichtig omdat het onderwerp vaak nogal gevoelig ligt. En dat laatste is zeker het geval in Thailand.
Verkiezingen in Thailand. We hebben er lang op moeten wachten maar ze lijken nu toch echt op zondag 24 maart te gaan plaats vinden. Doordat ik de Thaise taal helaas niet voldoende machtig ben, heb ik de diverse discussiebijeenkomsten niet kunnen volgen. Ik heb me dus maar laten leiden door wat er hier op het blog geventileerd is door Tino Kuis, Chris de Boer en Rob V. Uit de beschouwingen van deze heren de indruk overgehouden dat Tino meer de socialistische kant steunt en Chris de meer gevestigde orde aanhangt.
De junta heeft de verkiezingen met militaire precisie geregisseerd. In feite zijn de verkiezingen een farce, want de uitkomst lijkt op voorhand al bepaalt. Toch is het belangrijk dat de Thaise bevolking weer eens wordt opgeroepen te gaan stemmen. Weer een beetje snuffelen aan het begin van wat ooit in een echte democratie, voor zover die bestaat, moet uitmonden. En er is blijkbaar grote belangstelling om deel te nemen aan die verkiezingen. Ik lees dat er al 2,6 miljoen Thai hun stem konden uitbrengen bij de voorverkiezingen en dat er lange rijen bij de stembureaus waren. Het feit dat er 77 partijen deelnemen aan de verkiezingen lijkt een indicatie dat er veel mensen rondlopen die via de politiek denken een leuke boterham te verdienen. Maar tevens een indicatie dat er toch genoeg mensen in Thailand zijn die een begin willen zien van een democratisch proces.
De door de junta ingebakken vastigheden om de macht praktisch gezien bij het leger te houden voor de komende jaren, maakt iedere mogelijke coalitie bij voorbaat krachteloos. Ook wie de nieuwe premier wordt, is een nauwelijks interessante vraag. De huidige premier Prayut zal dat op zeker weer worden, ongeacht de verkiezingsuitslag.
Thai in de rij om te mogen stemmen (Thiti Sukapan / Shutterstock.com)
Voor het politieke krachtenveld ben ik wel benieuwd naar het resultaat van de Future Forward Party, onder leiding van de steenrijke Thanathorn. Vooral onder de jongere kiezers lijkt deze partij erg aantrekkelijk te zijn. Ongetwijfeld zal Pheu Thai, onder aanvoering van mevrouw Sudarat, weer hoog scoren. Deze partij, van de zogenaamde roodhemden, heeft altijd veel aanhang.
Zeer populair hier in de Isaan met boegbeeld Thaksin Shinawatra nog redelijk vers in het geheugen. Helaas moest hij uitwijken naar het buitenland omdat de junta hem graag achter slot en grendel wil zetten wegens wel heel voordelige financiële transacties. Dat laatste is natuurlijk niet goed te praten maar ik heb sterk de indruk dat dit zo’n beetje voor alle heren politici hier geldt. En het kan niet worden ontkend dat hij veel voor de Isaanse rijstboeren heeft betekend.
Hetzelfde treurige verhaal overkwam Yingluck Shinawatra, de zus van Thaksin. Ook zij is noodgedwongen moeten uitwijken naar het buitenland, onder meer vanwege de subsidiering van de rijstboeren, waarop zij te weinig toezicht zou hebben gehouden en waarvoor zij door een rechtbank veroordeeld is. Ironisch in dit verband is dat de regering Prayut de rijstboeren thans ook van subsidies voorziet, maar die zal daar ongetwijfeld wel goed op toezien.
Het gooien met modder en, erger nog, het inzetten van het leger om politieke tegenstanders weg te werken zet de toon in de Thaise politiek. Bij praktisch ieder besluit van een regering wordt getracht dit besluit ongeldig te laten verklaren door een van de vele overheidsinstanties of door een of andere rechtbank. De komende tijd is het in dit opzicht voor een regering veel gemakkelijker. In de nieuwe grondwet heeft de junta het zodanig geregeld dat beslissingen die de junta niet aanstaan, gewoon van tafel kunnen worden geveegd.
Mocht dat nog niet afdoende werken, dan is er altijd nog een senaat die bestaat uit door de junta aangewezen vertrouwelingen. Mocht ook dat niet voldoende werken, dan krijgen we gewoon coupe nummer zoveel. Weinig reden derhalve, van een nieuwe regering daadkracht te verwachten. Zeker niet als Prayut tot premier wordt gekozen. Die heeft de afgelopen jaren nou niet bepaald uitgeblonken in het nemen van goede besluiten. Ik zou eerder geneigd zijn te zeggen, in tegendeel. Maar het leger heeft onder zijn leiding natuurlijk wel mogen opbloeien, met een budgetverhoging van 50%.
Neemt niet weg dat er eindelijk weer eens gestemd kan worden en de Thaise kiezer kan laten weten welke kant het op zou moeten. Nou maar hopen dat de verkiezingen achteraf niet ongeldig worden verklaard.
Alle partijen hebben natuurlijk weer van alles en nog wat beloofd. In dat opzicht geen enkel verschil met Nederland. Ik ben heel benieuwd hoe de nieuwe partij Future Forward Party het gaat doen. Het is een partij die mogelijk wat verandering teweeg zou kunnen brengen en vooral bij jongeren zeer populair is.
Op Abhisit zit, behalve zijn eigen partij, eigenlijk niemand te wachten. Mogelijk dat Pheu Thai (Sudarat) en Future Forward Party elkaar kunnen vinden in een mooie coalitie. Meest waarschijnlijke is dat de Palang Pracharath Party (Prayut) samen met de Democrat Party (Abhisit) een coalitie gaan vormen. En dan verandert er in wezen helemaal niets.
Zondag is het zover. De uitslag en wat consequenties neem ik in deze posting mee.
Prayut wint de verkiezingen (Sek Samyan / Shutterstock.com)
Zondag 24 maart 2019
Om 17.00 uur lokale tijd sluiten de stembureaus. De eerste uitslagen worden zeer verrassend al snel op de TV bekend gemaakt. Niet geheel verrassend neemt de partij van Prayut de leiding in de tussentijdse uitslagen.
Hiermede geven de Thai in mijn ogen wel aan dat zij de relatieve rust in het land erg waarderen en niet zitten te wachten op nieuwe, hoogoplopende conflicten tussen bijvoorbeeld geel- en roodhemden. Het feit dat de junta ongelimiteerd campagne kon voeren, op kosten van de staat, en alle overige partijen dat in het geheel niet mochten, is natuurlijk ook voor de menings- en besluitvorming van de Thai van grote invloed geweest.
Sudarat van Pheu Thai staat momenteel op plaats twee. Verheugend is de derde plaats van nieuwkomer Thanathorn van de Future Forward Party en eveneens verheugend is dat Abhisit van de Democrat Party niet verder lijkt te komen dan de vijfde/zesde plaats.
Voor Prayut verlopen de verkiezingen volledig volgens de door hem geplande wijze en het heeft er alle schijn van dat hij de komende jaren gewoon aan de macht blijft.
Goed voor de stabiliteit in het land, slecht voor iedereen die de democratie een warm hart toe draagt. Maar voor dat laatste mochten we natuurlijk al vrezen bij het tot stand komen van de nieuwe grondwet.
Ook in Bangkok is de partij van Prajut nummer 1 en, toch wel verrassend, de Future Forward Party van Thanathorn nummer 2. Sudarat van Pheu Thai eindigt in Bangkok als nummer 3.
In Udon is Pheu Thai de grootste partij, gevolgd door Future Forward Party als nummer 2.
Charly (www.thailandblog.nl/tag/charly/)
perfect samengevat, dank daarvoor.
Voor de internationale Buhne is gestemd!
Uit- of afstel zou gezichtsverlies hebben betekend voor P.M. Prayuth!
Of Thailand al werkelijk toe is aan een democratie!
Het is pas 5 jaar geleden ( 2013 – 2014) hoe zich dat toen ontpopt heeft!
En waar plaats je mij Charlie? 🙂 Fijn dat inbreng van o.a. Tino, Chris en mij nuttig voor je beeldvorming was.
Een goed commentaar, Charly.
Even deze: ‘….Tino meer de socialistische kant steunt ……’
Dat is wel waar, maar wat Thailand betreft zeg ik liever dat ik sta aan de kant van Pridi Banomyong, Puey Ungpakorn en Sombat Boonngaam-anong. Thaise sociaaldemocraten en fantastische mensen.
beste Charly,
Jij bent niet de enige die het toch verkeerd ziet. Ik ben voor de gevestigde orde als die orde op een democratische manier tot stand is gekomen en zich ook democratisch blijft gedragen. Dat wil voor mij zeggen: rekening houdt met de mening van anderen (en die niet onderdrukt of negeert) en transparant is, verantwoording aflegt over hetgeen men besluit.
Kijkende naar Thailand in de afgelopen 12 jaar moet ik vaststellen dat geen enkele regering aan dat criterium voldoet of voldeed. Ik ben dus eigenlijk veel meer tegen de gevestigde orde als Tino.. (wink)
Beste Chris,
Als je het zo stelt dan is er in de hele wereld geen democratie te bekennen.
Neem Nederland even als voorbeeld, zogenaamd een heel democratisch land. Bij de 2e kamer verkiezingen werd de PVV de tweede partij van Nederland. Maar wat gebeurd er? De PVV wordt volledig genegeerd en buiten de vorming van een coalitie regering gehouden. Vervolgens staat Rutte minzaam lachend naar de oppositie en drukt zaken door met zijn 1 stem meerderheid.
Kijk naar Engeland, waar de conservatieven, ondanks grote weerstand van de bevolking, de brexit willen doordrukken. Hoezo democratisch?
En in Thailand heeft de junta nu kans gezien de grondwet en het kiesstelsel zo te wijzigen dat de militairen de komende jaren aan de macht blijven en bepalen wat er met het land gebeurd. Democratisch? Nee, natuurlijk niet. Maar in het geval van Thailand is mijn mening, al eens eerder hier verkondigd, dat Thailand blijkbaar nog niet toe is aan een echt democratisch gekozen regering. En dat het voor de stabiliteit van het land niet zo slecht is als voorlopig de militairen de baas zijn.
Neemt niet weg dat ik graag vernieuwers als Thanatorn in het parlement aan het werk wil zien om te kijken wat hij echt waard is. En voor de Isaaners zou te hopen zijn dat Thaksin en Yingluck gewoon weer in Thailand kunnen wonen, zonder kans op belachelijke rechtbankvertoningen. Maar ik geef toe, dat is wishful thinking.
Met vriendelijke groet,
Charly
En mening blijft dat de democratie zich met vallen en opstaan ontwikkelt, ook als bepaalde hogere krachten keer op keer bewust aansturen op conflict en confrontatie (de kunstmatige hetze tegen ‘rood / Thaksin’ ). Net zoals je leert lopen of fietsen door het te doen, ook al gaat dat met vallen en opstaan, bijna omvallen en niet door het kind dan maar in de arm te nemen of achterop in het kinderzitje. Dus hup generaal weg uit het zadel en laat Thailand zelf proberen te fietsen. Dat ging best aardig ook al probeerden sommige groepen stokken in de wielen te steken.