Thailand: het glas halfleeg of halfvol
Hoe fijn of vervelend is het leven van een pensionado in Thailand? Is het glas halfleeg of halfvol? Het is maar hoe je het bekijkt en vooral hoe je het beleeft.
Halfleeg, de afstandelijke zuurpruim
Ik heb het helemaal gehad met Thailand! Land van de glimlach? De laatste jaren zijn de Thais zo chagrijnig geworden, een glimlach of vriendelijk woordje kan er niet meer vanaf. Geldwolven zijn het, stuk voor stuk. Zo dacht ik een paar weken geleden gezellig een biertje te gaan drinken in een bar en meteen doken er allemaal meiden op me met bahtjes in de ogen. Ik stuurde ze allemaal weg op twee na. Het was een saaie avond want die twee meiden spraken bijna geen woord Engels. De rekening was 4.000 baht! Voor 12 biertjes! Ik beklaagde me dat ik vroeger stukken minder betaalde, maar kreeg geen gehoor. Zo jagen ze hun trouwe klanten weg, mij zien ze niet meer terug met zulke ongastvrije praktijken!
En dan die rare Thaise taal. Ik nam 20 lessen en kan nog steeds niet met mensen praten. Die taal is veel te moeilijk. Niet aan beginnen. Waarom leren die Thais niet gewoon fatsoenlijk Engels?
In het stadje hier zijn drie restaurants waar ze westers eten bereiden. Ik moet daar naar toe want van Thais eten krijg ik buikpijn. Maar het eten daar is erg duur en lijkt in niets op echt westers eten. Waarom leren die Thais nooit eens iets? Zo moeilijk is dat toch niet?
Met een beetje pech word je ook nog eens wakker gemaakt door gejodel uit de dorpsomroep. Dan hebben ze weer wat te vieren bij de tempel. Zitten die monniken lui op hun gat geld, eten en andere donaties te vangen. De hele dag door die geluidswagen, een bak herrie, loeiende mensen die er een bende van maken. Hoe kom ik aan mijn rust?
Over bende gesproken, ons dorp is vergeven van het afval. Ik ging eens naar het dorpshoofd en zei ‘Village very dirty. Village no good! Why you do nothing?’ Hij keek me boos aan en liep weg. Bij de minste vorm van kritiek, hoe terecht ook, lijden al die Thais meteen aan gezichtsverlies. Zo is er geen verbetering mogelijk en blijft het natuurlijk een derdewereldland.
Vorige week werd ik aangehouden bij zo’n nutteloze controlepost van die bruine dienstkloppers. Ik reed te hard zeiden ze. ‘Wel ja, maar 20 kilometer te snel!’ zei ik verontwaardigd. Ze wilden mijn rijbewijs en kentekenbewijs zien maar die was ik vergeten mee te nemen. Ze namen geen genoegen met kopieën en ik moest 2.000 baht boete betalen wat ik afdong naar 1.000 baht en wat ze in hun kontzak staken. Wat een corrupte bende zeg.
Thuis ook al dat gedoe met geld, de één na de ander komt langs om geld te lenen, maar terugbetalen ho maar. Leen ze een luttele 500 baht en je ziet het nooit meer terug. Sterker nog, niet veel later staan ze nog eens om geld te bedelen. Allemaal om hun gokschulden te betalen. Ook mijn spullen zijn niet veilig, hoeveel gereedschap ik in het begin al niet kwijt ben geraakt. Terugbrengen doen ze niet aan, dus ik moet alles achter slot en grendel bewaren. Koelkast, drank? Zelfde verhaal, ze lopen er zo mee weg. Alsof mijn huis een weggeef winkel is. Ze denken echt dat het geld mij op de rug groeit.
Ik houd van wandelen maar dat is hier geen pleziertje. Blaffende, bijtende honden en een vieze, ongezonde lucht. Ik ga dan toch liever met mijn SUV hoog de bergen in. Maar zelfs dan ruik ik platbranden van de akkers, kunnen die luie boeren daar niet eens mee ophouden? Snappen ze niet dat daar veel betere methodes voor zijn die ook de nieuwe oogst ten goede komt? Echt dom de lui.
De Thai zijn gewoon echt heel anders, hun hele doen en denken lijkt in niets op de onze. Ze komen echt van een andere planeet. Vrienden kun je ook al niet met ze worden. Thailand blijft het middelpunt van het universum, ze vertikken het fatsoenlijk een andere taal te spreken en degene die met je aanpappen moeten altijd wat van je hebben. Je blijft gewoon een buitenstaander.
Twee dagen geleden was ik op het immigratiekantoor. Wat een chaos! Ik moest nog 5 aanvullende documenten inleveren, weer zo’n volstrekt overbodige toestand. Ik bood 1.000 baht maar ze wilden 2.000. Nederland is een corrupt land maar Thailand is nog erger. Ik liep boos weg. Buitenlandertje pesten, zo slachten ze de kip met de gouden eieren! Ik houd het hiervoor gezien. Over twee weken keer ik terug naar Nederland.
Halfvol, de meelevende genieter
Thailand is het mooiste en vriendelijkste land waar ik ooit heb gewoond. Ik geniet dagelijks van de beroemde Thaise glimlach. Gisteren dronk ik nog een biertje in een bar. Er waren heel wat dames om uit te kiezen, ik voelde me net als een kind in een snoepwinkel, wat een keus! Ik dacht, doe eens gek en twee mooie, lieftallige dames hielden me gezelschap. We hebben samen heel wat afgelachen om mijn kromme Thais! De rekening van 4.000 baht was wel wat prijzig, maar voor zo’n geweldige avond had ik het er graag voor over. En op de koop toe kreeg ik een gratis knuffel! Mazzelaar die ik ben. Volgende week ga ik weer, maar dan wel een paar biertjes minder dames!
Het is erg leuk om de Thaise taal te leren. Het kost wel flink wat tijd maar dat heb ik ervoor over. Ik kan nu de marktvrouwen en bargirls een beetje vermaken met steeds dezelfde domme Thaise taalgrappen. Ze blijven gelukkig lachten! Khuay in plaats van kluay.
Ik eet vaak bij het straattentje om de hoek. Lekker en heel goedkoop. De uitbaatster kent mij goed en laatst zei ze ‘Weer plaa chohn sadoeng?’ Dat is mijn lievelingsgerecht. Ik zei ‘nee mijn geld is op, geef mij alleen maar een kommetje rijst.’ Ze ging schaterlachend de vis bereiden.
Zo af en toe word ik ook weleens wakker door de dorpsomroep. Dan kondigen ze bijvoorbeeld een leuk feest aan waarbij iedereen welkom is. Iedereen gaat dan druk in de weer, men danst en maakt muziek. Met eenvoudige middelen maken ze er samen toch een hele leuke dag van. Ook ik ben altijd welkom op de feestjes. Wat een borden en glazen gaan er dan doorheen, daar komt heel wat spoelwerk bij kijken. Ik vind het leuk om mee te helpen.
Helaas is ons dorp echt vies, met overal veel afval want er is geen vuilnisophaaldienst. Ik ben met het dorpshoofd gaan praten, ik zei dat ik me zorgen maakte over het afval en de vervuiling in ons mooie dorp. Hij hoorde me aan en was het met me eens dat het dorp niet echt schoon was. Ik stelde voor met een aantal vrijwilligers om de week het afval op te ruimen. Hij was meteen enthousiast en organiseerde via de dorpsomroep een groepje van vijf vrouwen van middelbare leeftijd en ouder. Nu gaan we wekelijks met zijn allen door het dorp om afval te verzamelen. Heel erg leuk met die goedlachse vrouwen en na afloop trakteer ik ze altijd op een eenvoudige maaltijd. Echt gezellig!
Ik ga er dus regelmatig op uit in de omgeving. Stom dat ik laatst wel 20 kilometer te hard reed. Ik werd aangehouden. Goed dat er nu zoveel controleposten zijn. Ik verontschuldigde me vele malen. Helaas had ik mijn rijbewijs en kentekenbewijs weer eens thuis laten liggen. Khon kae khie luum tae mai luum khie. ‘Ik ben een oude vergeetachtige man maar vergeet nooit te poepen’. Dat vond hij erg grappig, maar hij gaf mij toch terecht een boete van 2.000 baht. Die ging ik de volgende dag op het politiebureau betalen. ‘Komt u nu alweer!’, zei de mevrouw achter de computer. Gelukkig zijn de boetes in Thailand véél goedkoper dan in Nederland, daar was ik wel 10.000 baht kwijt geweest!
Mensen uit de omgeving kloppen ook weleens aan om geld te lenen. Bijvoorbeeld voor een nieuw paar schoenen voor bij het schooluniform of voor babymelk. Hun dochter had het kind bij hen achter gelaten om in Bangkok te gaan werken. Triest. Soms stop ik ze wat toe, soms leen ik ze wat geld uit. Ik hou dat niet allemaal bij, soms krijg ik wat geld terug, soms niet. De buurman weet ook mijn schuurtje te vinden, die staat niet op slot dus soms grijp ik mis. Weg gereedschap, loop ik even naar het huis links of rechts en vaak vind ik daar mijn spullen wel weer. Ach, worden ze nog eens gebruikt. Ik trakteer de mensen uit de buurt ook weleens op een biertje of wat eten. Sommige hebben het echt niet breed, die zullen niet snel een doos met bier teruggeven maar dat geeft ook niet. Als ik een stukje ga lopen dan nodigen ze me vaak uit om ook wat gebakken rattenvlees of zelfgestookte whisky te gebruiken. Met die lieve gebaren en warmte betalen ze me dubbel en dwars terug.
Ik maak graag een ommetje, helaas was de lucht rondom ons dorp weer eens erg smerig door het afbranden van de maisvelden. Ik heb weleens een praatje met de boeren gemaakt, die beamen dat het eigenlijk niet hoort maar ze weinig keus hebben. Hulp van de overheid om het anders te doen krijgen ze niet. Tja, van de zijlijn is het makkelijk praten als je niet elke baht drie keer om moet draaien. Ik ben toen maar op de fiets gestapt op om na een uurtje in een redelijk fris bos te gaan wandelen.
Ja ik kijk soms weleens vreemd op maar als puntje bij paaltje komt zijn de Thai ook maar gewoon mensen. Sommige dingen gaan er wat anders aan toe maar als ook bij de Thai heb je in allerlei soorten en maten. Daar zitten ook mensen tussen die inmiddels goede kennissen of vrienden zijn geworden. We voeren gewone gesprekken over alledaagse en soms over bijzondere zaken. We voelen elkaar echt wel aan en hebben het gezellig samen. Laatst zei een van hen nog ‘volgens mij ben jij in je hart een halve Thai’.
Helaas is niet alles sanoek en moeten er ook serieuze dingen in orde gebracht worden. Het was die tijd van het jaar weer: de gang naar het immigratiekantoor. Ik zag er tegenop, het is er altijd erg druk. Soms haat ik ambtenaren en ambtelijke molens. Deze keer waren er maar 5 documenten te weinig, die mocht ik de volgende dag na komen leveren. Toen ging het gelukkig erg snel. Ik wilde ze na afloop op aandringen van mijn echtgenote nog een cadeautje geven van 500 baht, maar dat wezen ze af met een beroep op hun plicht! Ben er nu voor een jaar weer vanaf. Ik hoop nog heel veel jaren te mogen genieten van Thailand!
(Met dank aan Rob V. voor nuttige aanvullingen en verbeteringen).
Over deze blogger
-
Geboren in 1944 in Delfzijl als zoon van een eenvoudige winkelier. Gestudeerd in Groningen en Curaçao. Drie jaar als arts gewerkt in Tanzania, daarna als huisarts in Vlaardingen. Een paar jaar vóór mijn pensioen getrouwd met een Thaise dame, we kregen een zoon die drie talen goed spreekt.
Bijna 20 jaar in Thailand gewoond, eerst in Chiang Kham (provincie Phayao) daarna in Chiang Mai waar ik graag allerhande Thai lastigviel met allerlei vragen. Volgde het Thaise buitenschoolse onderwijs waarna een diploma lagere school en drie jaar middelbare school. Deed veel vrijwilligerswerk. Geïnteresseerd in de Thaise taal, geschiedenis en cultuur. Woon nu alweer 5 jaar in Nederland samen met mijn zoon en vaak met zijn Thaise vriendin.
Lees hier de laatste artikelen
- Lezersvraag4 november 2024Uw mening over integreren in de Thaise samenleving
- Opinie30 oktober 2024Hervorming van het monnikendom of anders komen er steeds nieuwe schandalen
- Maatschappij28 oktober 2024Straffeloosheid na de Tak Bai massamoord op 25 oktober 2004
- Achtergrond23 september 2024Politieke activist Panupong “Mike Rayong” Jadnok is gevlucht naar Nieuw-Zeeland
Tino,
Geweldig bedacht en zo ist maar net …
’n gezond ’20
🙂
Leuk geschreven,
Een positieve en negatieve versie met ~feiten~
Zelf ervaar ik Thailand ook zo, maar ik ervaar het als de positieve versie, want ik heb zelf ervoor gekozen.!
Zo is het maar net Tino, het is maar hoe je er naar kijkt of beter gezegd hoe je in elkaar steekt. Ben je makkelijk in de omgang en niet strak in de leer of juist wel, dat scheelt een hoop hier in Thailand. Ik ben het ook met een hoop wat gebeurt in Thailand niet eens, maar moet hier wel overleven dus verstand op nul en blik op oneindig is wat ik mij dan voorhoud. De kameleon types doen het hier goed en de dinosauriërs stukken minder zo kan ik het ook typeren. Net zoals je schrijft maken we allemaal, bij langdurig verblijf, herkenbare situaties mee. Ik mag van ganzen harte hopen dat er verbetering komt op een aantal vlakken wat dat is, hoe je het ook bekijkt, hard nodig. Met name op het vlak van de verloedering van de maatschappij, veilig rijden, milieu, scholing, opvoeding, etc. In mijn tijd zal dit niet meer plaatsvinden dus snel gaat dit niet gebeuren. De Thai, maar wellicht ook de mensheid, is volhardend in zijn gebreken. Velen willen niet leren maar doen wat ze beliefd zonder de consequenties te overzien. Morgen komt de zon weer op voor ons allen en krijgen we nieuwe kansen om te benutten. Ik ben nog lang niet uitgeleerd en hopelijk velen met mij, dan kan de toekomst toch wat verbeteren. 2020 we gaan het meemaken bij leven en welzijn.
Dat is een prachtiige instelling Tino … in het begin was ik zoals de eerste maar na enkele jaren en vooral het contact met zure expats te vermijden is het toch zo mooi en aangenaam in Thailand. Heb wel het land verlaten na 14 jaar (2002-2016) maar hoop er binnenkort terug te gaan wonen.
Leuk stuk.
Naar mijn mening moet het glas altijd halfvol zijn, maar ik heb weleens het gevoel dat de schrijver en zijn editor het leven van een Thai als half leeg zien.
Ik heb 0,0 stemrecht in Thailand nagenoeg mijn inbreng die ik heb in de Nederlandse en EU politiek. In Nederland heb ik o.a. zowel bij het kiezen van een burgermeester als bij het kiezen van een senator geen directe stem.
Ondanks dit detail is het glas voor mij halfvol, want je moet wel echt heel erg en vooral zichtbaar buiten de lijntjes lopen wil je een probleem hebben.
Zolang je niet gekker doet dan je lokale politiebaas dan valt het allemaal best wel mee.
Het al dan niet hebben van stemrecht is met de huidige stand van de democratie en het democratisch denken van (gekozen) politici steeds minder verbonden met het uitoefenen van invloed. De parlementaire democratie is een verouderd en achterhaald concept.
Ik durf wel te beweren dat ik als buitenlander veel meer invloed op de Thaise politiek heb dan alle stemmen van mijn Thaise collega’s bij elkaar. En zie:als die hun invloed willen uitoefenen gebruiken ze niet het stembiljet maar hun netwerken. Dat doe ik ook. En dat werkt.
Koning, kolonel en kardinaal
Samen met het kapitaal
Helpen we elkaar allemaal
Grapje. Misschien kan jij je invloed aanwenden om humor en ironie over hooggeplaatste personen niet meer strafbaar te laten zijn? Bedankt.
Thailand: een lach en een traan!
Haha. Leuk verhaal Tino. Eindelijk weer eens een vermakelijk artikel op Thailandblog. Ik heb me krom gelachen Tino. Beide type’s heel goed verwoord en ook heel herkenbaar. Het is wat je er zelf van maakt in Thailand en hoe je tegen zaken aankijkt. Ik ben meer het type halfvol. Helaas kom ik steeds vaker het type half leeg tegen in Thailand. Ik kom ze vaak tegen s’morgens vroeg. Zitten ze al om 10.00 uur met een biertje in de hand op het klaagbankje. Ik loop er altijd met een grote boog omheen En dan heb ik inderdaad maar 1 advies: dan ga je toch lekker terug naar Nederland. Niet dat het wat uit zal maken hoor. Want type half leeg zal ook in Nederland al snel klagen over hoe slecht het allemaal is in Nederland. Dat is de natuur van type half leeg nou eenmaal. Ze moeten gewoon altijd wat te klagen hebben anders zijn ze niet “gelukkig”.
Ja Tino, het is maar net hoe je het bekijkt. Zo sta ik positief t.o.v. jou en bewonder ik je om je actieve geest en nimmer aflatende strijd tegen vermeend onrecht terwijl chris, de docent in Bangkok, jou gisteren (28/12) in één van zijn reacties op nepnieuws meldt dat jij zou lijden aan een notoir autoriteits-syndroom. Nu ben ik niet medisch onderlegd maar weet ik nog wel dat een syndroom in feite een ziektebeeld voorstelt en dat is sowieso niet positief. Bezorgd om jouw welzijn heb ik er derhalve op internet naar gezocht maar niets gevonden. Zou de universiteitsdocent dit syndroom zomaar uit zijn mouw hebben geschud? Overigens ben ik blij dat Rob V. jou met de nodige aanvullingen van dienst heeft kunnen zijn. Omdat chris zich gisteren ook afvroeg of hij zich wel lekker voelde en veronderstelde dat hij aan een virus leed, was ik over hem ook enigszins bezorgd. Een docent is per slot van rekening niet de eerste de beste en die zal toch niet over één nacht ijs gaan bij het vaststellen van een diagnose, dacht ik nog. Enfin, laat ik er maar een (vol) glas op heffen.
beste Leo Th.,
Mensen die alleen maar negatief zijn (altijd een halfvol glas zien) of zich altijd zonder enige nuance tegen iets verzetten, hebben niet alleen een moeilijk leven maar leven blijkens onderzoek ook korter. Dat wens ik zowel Tino als RobV niet toe. Vandaar mijn poging om hen tot enige nuance en matiging te krijgen.
In mijn eigen sociale omgeving ken ik verschillende leger-officieren die absoluut het tegendeel zijn van wat beide schrijvers ons willen doen geloven, nl. dat HET hele leger tegen de bevolking is of tegen die delen die ‘rood’ zijn. Deze officieren helpen mensen bij overstromingen, droogte, andere rampen, beschermen buitenlandse hoogwaardigheidsnbekleders, beschermen historische gebouwen en helpen Thais en vreemdelingen die het slachtoffer dreigen te worden van corruptie of ander onrecht. En weigeren mee te werken aan vormen van crimineel of onethisch handelen.
Natuurlijk weet ik dat er ook die-hards in het leger zij die lak aan alles hebben. Maar dat is niet iedereen in het leger.
Wat mij betreft, is het glas bijna tot de rand gevuld….. Nee, niets is perfect, ook Thailand niet.
Een prima verhaal uit de dikke duim, Tino, om de gevoelens van zwart- en rozebrillers eens weer te geven.
‘Het’ Thailand bestaat niet; wij ervaren het land allemaal op onze eigen manier en vertellen dan in dit blog, of elders, hoe het is bevallen en wij kunnen er dan over praten. Of klagen….
Ik ben na 26 jaar Thailand nog steeds bezig aan een halfvol glas, ook al ben ik van bewoner naar 4+8 gegaan. En het verschrikkelijke onrecht dat in Thailand heerst blijkt steeds meer een Aziatische ziekte te zijn
met een Chinees als bron. Daar houd ik mijn ogen voor open, wetend dat IK daar niets aan veranderen kan.
Erik,
Mijn eerste bezoek aan Thailand was in 1980 en daarna nog een keer of 40- 50.
Hua hin had 1 restaurantje waar je iets westers kon eten.
De laatste 20 jaar is het toerisme ontzettend toegenomen en Thailand is sterk veranderd en daardoor natuurlijk ook de mentaliteit,
De leuke plekjes zijn er nog steeds , maar je moet goed zoeken.
Ik zit duidelijk aan de kant van het half lege glas, maar dat komt vooral door de familie van mijn vrouw.
Eigenlijk ben ik het al helemaal beu in Thailand.
Mijn vrouw klaagt ook over de Thaise menntaliteit.
Voor mij en mijn vrouw geen pensionades status in Thailand, ondanks dat we daar een mooi nieuw huis hebben.
Wij houden het op een vakantie bezoek, wat mij betreft ook in een ander warm land zich kan afspelen.
Ik ben jaren geleden naar Thailand komen wonen voor 3 voorname redenen.
De mensen waren supervriendelijk.
Er heerste een super relaxte sfeertje.
Het was een super goedkoop land.
Van die redenen blijft omzeggens niets meer over.
Thais zijn heel arrogant geworden.Alleen als er nog veel aan je te verdienen valt zijn ze ‘vriendelijk’. Valt er niks te verdienen vind ik westerlingen zelfs vriendelijker.
Ga je in discussie stoot je al heel snel op lange tenen. In discussie gaan is je totaal afgeraden. Voor je het weet zit je serieus in de problemen.
De relaxte sfeer is een eerder opgefokt sfeertje geworden waar enkel nog de kleur van het geld van belang is.
Thailand is voor vele dingen duurder geworden dan Europa.Vroeger brachten wij een valies vol spullen mee van Thailand naar Europa vandaag is het eerder omgekeerd geworden.
Het Thailand van vandaag de dag heeft totaal niks meer te maken met het Thailand van weleer. Het is op 25 jaar geëvolueerd van een paradijsje naar een economische geldwolf.
Ik weet niet waar jij woont of komt in Thailand. Maar ik kom er ook al 24 jaar en ik zie wel veranderingen, maar die zie ik in Nederland ook en ook in andere landen. 24 jaar geleden vond ik het een stuk gezelliger dan nu in Nederland. Nederland is een stuk grimmiger geworden Ik denk dat het een wereldwijd probleem is omdat mensen de weg kwijt zijn wie ze werkelijk zijn. Maar waar ik kom in Thailand zijn de Thai nog steeds zo vriendelijk als 24 jaar geleden. Ik word altijd met een oprechte glimlach benaderd nog steeds en nee ze zijn niet op mijn geld uit. Sterker nog, toen mijn bankpas niet meer werkte heb ik eerst wat buitenlandse “vrienden” benaderd of ik wat geld kon lenen voordat mijn nieuwe bankpas hier zou zijn. Ze hebben me allemaal keihard laten vallen hoor. Uiteraard zijn het nu ook geen vrienden meer. Nota bene heeft een vrij arme Thaise vrouw mij 10000 baht geleend om 1 week van rond te kunnen komen in het volste vertrouwen dat ze het terug zou krijgen. Gelukkig was mijn nieuwe bankpas al binnen 4 dagen op bestemming. Uiteraard hebben we toen een feestje gevierd met die vrouw. Ik heb de hele familie van haar lekker uit eten genomen als tegenprestatie om het vertrouwen dat ze in me had. en het was nog heel laat geworden die dag voordat iedereen naar bed ging.Omdat het ontzettend gezellig was. Kostte me al met al 1100 baht, Daarna is de band met de familie alleen maar hechter geworden. En zo kan ik nog wel meer positieve verhalen vertellen over mijn band die ik met de Thai heb. Ik zelf heb bijna nooit problemen gehad met de Thaise bevolking. Ik vind de mensen nog steeds vriendelijk. Er hangt nog steeds een relaxed sfeertje. En ik vind het nog steeds goedkoop. Maar ik kom dan ook niet vaak in de overvolle toeristische gedeelten van Thailand. Misschien maakt dat het verschil. Of misschien ben ik wel type half glas vol. Jij lijkt me type half glas leeg.
Beste Hans,
ik heb persoonlijk zowat dezelfde story meegemaakt, 5j geleden. Een ‘vriend’ zijn bankpas was ook vervallen en kon geen geld meer overmaken. Hij vroeg om hulp welke ik hem, als landgenoot, in volle vertrouwen gaf. Het ging hem over 20.000THB, daarmee kon hij verder tot hij zijn nieuwe bankpas had. We zijn nu 5j verder en, ja, ik heb geen cent teruggezien… ook hier baai baai vriend….zoals je ziet, een glas is half vol of half leeg, dit naargelang de ervaring. Toch blijf ik positief denken doch bepaalde zaken zullen niet meer kunnen.
Vervelend oom Addie dat je dit hebt meegemaakt. Ik heb zelf een keer aan een wild vreemde Canadees 5000 baht geleend. Ik zat in een bar en hoorde iemand buiten in paniek. Bleek dat zijn bankpasje was opgegeten door de ATM. Kwam er niet meer uit. Was vrijdagavond. Bank gebeld maar die konden maandag pas komen kijken i.v.m. feestdagen. Hij was een paar dagen op vakantie en woonde zelf 200 km verderop. Benzine was bijna op, moest hotel betalen 2 nachten nog en eten natuurlijk t/m maandag. Hij heeft mij niet om geld gevraagd. Het leek mij wel een toffe kerel en ik bood aan om hem 5000 baht te lenen. Hij keek me ongeloofwaardig aan en zei wil je dat echt voor me doen, je kent me niet eens. Ik heb vertrouwen in je dat je het maandagavond terug komt brengen. Maandagavond kwam hij in de bar en heeft me het geld keurig teruggegeven. We zijn daarna nog wezen stappen met zijn tweetjes en hij heeft als tegenprestatie alle drank voor me betaald. Ik heb na 8 jaar nog steeds contact met hem. Soms pakt het wel goed uit. Maar ik moet er ook bij zeggen dat ik ook wel geld heb geleend aan Thaise mensen. Het ging niet om schokkende bedragen paar duizend baht. Van de 6x heb ik 2x het geld terug gehad en ook nog na veel aandringen. Dus lenen aan Thai doe ik niet meer tenzij ik ze al heel lang ken. Maar ik blijf ook positief over Thailand.
“Kunnen communiceren met mensen is een absolute voorwaarde om te worden geaccepteerd in een samenleving.”
Dat is helemaal waar maar dat impliceert niet dat je de lokale taal volledig onder de knie hebt. Ik had op de universiteit in Nederland collega’s uit Kameroen, Jamaica, Turkije, Duitsland, Oostenrijk, Zuid-Afrika, Indonesie en de USA. Geen van hen sprak, las of schreef Nederlands (of Fries). En zij werden als volledig lid van de staf en ook al burger in Leeuwarden geaccepteerd.
Nog vergeten:
er zijn een aantal zeer goede vertaal apps op de markt die real-time vertalen naar het Thais. Ook vanuit het Nederlands:https://www.digitaltrends.com/mobile/best-translation-apps/.
Communiceren is dus niet zozeer de lokale taal spreken,zelfs niet een gezamelijke taal spreken maar respect en empathie van twee kanten.
Ik schreef REDELIJK communiceren.
Ik heb ook geen universitaire studie Thais achter de rug, maar ik kan met iedereen in het dorp praten, zolang het over algemene dingen gaat.
Je moet niet met namen van auto-onderdelen of iets dergelijks bij me komen.
Zels dat had misschien nog wel gekund, als ik een auto zou hebben, maar af en toe een taxi naar de stad is makkelijker en goedkoper.
Bovendien kun je daarmee zelf geen ongelukken maken, wat wel zo prettig is, hooguit de taxichauffeur.
Schitterend beschreven hoe een zelfde situatie totaal anders beleefd kan worden.
Met een (half) vol glas toost ik alvast op het nieuwe jaar en wens ik iedereen een mooi, liefdevol maar vooral gezond 2020!
Wel grappig dat de meeste mensen zichzelf als positief zien en sommige anderen wel meer zeur/zuur-kousen vinden. Het is natuurlijk makkelijk oordelen over een ander als die eens klaagt of met dat gevreesde vingertje zwaait. Of nog erger, neem de man die eerder deze maand in het centrum van Bangkok niet met 1 maar met wel 3 vingertjes stond te zwaaien. 555
Oordeel niet te snel over een ander, jezelf in een ander verplaatsen is verdomd lastig. Het is wel erg makkelijk een ander te verwijten zich op het negatieve te concentreren en jezelf op de schouder te kloppen “kijk ik geniet hier, zie mij eens goed bezig zijn”. Terwijl ook de mopperaar zichzelf heel positief in het leven kan zien staan. Ik zie mijn eigen glas ook als halfvol, al hou ik mijn mond niet als ik misstanden zie of dingen die beter kunnen en moeten. Er zijn er die liever hun mond houden, sommige uit angst, sommige omdat wegkijken wel zo fijn is (zolang ik het maar goed heb) of om nog andere redenen. Hoe dan ook, plaats een ander niet te snel in een hokje, al helemaal niet als je de ander niet kent uit het echte leven. Sommige reageerders hier waarvan ik denk ‘sjesus nog aan toe, wat een…’ kunnen in het echt misschien hele fijne mensen zijn die op hun manier hun steentje bijdragen om het allemaal wat aangenamer en vrolijker te maken. Dus moet ik die gedachten toch weer terug in mijn doosje stoppen of loslaten. Dus of je in real life en online nu zure mensen treft of niet, laat dat je eigen glimlach niet bederven. Wees positief en deel dat -met gebaren hoe klein of groot ook- met anderen. 🙂
Laura Hansen zou zomaar een vriendin van je kunnen zijn. Straf uitgezeten en dus schone lei.
Er zijn ook mensen die denken ” eens een genocide supporter altijd een genocide supporter”
Meningen zullen er altijd zijn net zoals de realiteit van de dag en het eigen belang.
Een goed 2020 en vooral in goede gezondheid.
Prachtige posting, Tino. Las wel iets over de politie maar niks over het leger, niet halfleeg of halfvol. (wink)
Waarom keer je niet terug naar je land als je zo ontevreden bent . En nog iets , je hoeft niet te zeggen dat ze in thailand niets kunnen . Zij moeten zich niet aanpassen aan u , maar jij moet je aanpassen aan de mensen in thailand .
Mooi geschetst, Tino! Als levenslang optimist en fanatiek fietser ben ik van mening dat verzuring iets voor de benen is, maar niet voor de geest. Zie https://www.thailandblog.nl/leven-thailand/hoe-staat-het-met-uw-verzuring/
Leuk verhaal Hans ik ben 3 maanden in Thailand voor familiebezoek en rondreizen. Nog steeds het land vd glimlach voor mij, dus ik begrijp dat niet dat jij er zo inzit. In wat voor tent heb je gezeten waar je 333 bht per biertje betaald ?? En weet wat pas corrupt is ? In Nederland 20 km te hard rijden en een boete ontvangen van over de 150 Euro. Had je je rijbewijs bij je gehad was je tussen de 200 en 400 bht kwijt geweest, een lachertje dus
Beste Tino, natuurlijk ben ik het met je eens dat het heel veel uitmaakt hoe je in het leven staat, zeker in Thailand. Voor veel ouderen, die niet zo flexibel van geest meer zijn is het leven hier niet echt aangenaam. Maar ik hoop dat jouw humoristisch gesteld verhaal daar wat verandering in zal brengen.
Maar hoe realistisch zijn je voorbeelden eigenlijk? Zijn ze typisch Thais? Zelf heb ik bijvoorbeeld in 43 jaar misschien 1 (één) keer meegemaakt dat een vrouw zich opdrong. Nu ik getrouwd ben al helemaal niet, zelfs niet wanneer ik 1* per jaar met een vriend (dus zonder vrouw) een week lang Thailand en ook wat omringende landen doorkruis. Hoge barrekeningen zie ik dus ook nooit. Van de dorpsomroep of andere geluidsoverlast heb ik ook geen last, maar dat komt misschien ook wel omdat ik honderden meters van het dorp woon. En rommel in de omgeving? Dat valt ook wel mee maar we hebben danook al jaren een ophaaldienst voor vuilnis. Een boete van de politie? Nooit, en mijn vrouw ook niet. Geldlenen? Ja, af en toe, maar meestal krijg ik dat zonder er om te vragen ook weer terug. Drank uit mijn koelkast halen? Vaak nemen ze meer drank mee dan er genuttigd wordt, en ik woon toch in het arme deel van Thailand. Bijtende honden? Ik heb al vele honderden kilometers gefietst maar ben nog nooit gebeten en ik heb echt geen stok of iets dergelijks bij mij. En de luchtkwaliteit? Ook geen probleem waar ik woon. En bij “immigration” krijg ik meestal mijn verlenging zonder dat ik nog extra documenten moet ophalen.
Ik heb geen halfvol filosofie nodig om het hier zonnig in te zien. En mijn roze bril hoef ik ook nooit op te zetten. Ik heb alleen last van slangen, maar die mag je niet doodmaken. Althans sommige farangs vinden dat.
Ik denk dat het van de ernst van meegemaakte situaties afhangt of men als persoon gezien wordt waar het glas halfvol of halfleeg is.
Wanneer mijn toetsenbord van de computer plotseling spoorloos is en 3 huizen verder gebruikt wordt , de koelkast geplunderd wordt, mijn bier opgedronken wordt , mijn slippers verdwenen en men steeds om geld komt zal ik tot de categorie halfvol behoren.
Veel wordt nu eenmaal gedeeld in Thailand
Wanneer mijn auto zonder toestemming meegenomen wordt , door iemand zonder rijbewijs en met een halve fles whisky achter zijn kiezen , behoor ik toch echt tot de half lege categorie.
Eveneens wanneer de familie zonder mijn weten spullen gaat kopen , met de mededeling Farang betaald.
Mijn mening is , dat het van de omgeving / familie afhangt of een persoon de dingen halfvol of halfleeg ziet en minder van de pesoon zelf.
Heerlijk, genoten