De overweging om me in te laten enten tegen rabiës
Na jaren van aarzeling heb ik uiteindelijk de knoop doorgehakt. Ik heb me laten inenten tegen hondsdolheid (rabiës). Ik fiets elke dag hetzelfde rondje van tien kilometer op mijn mountainbike, ook al omdat de meeste honden mij op deze route kennen. Ze laten me links liggen en besteden geen aandacht aan de poging mijn lijf fris en fruitig te houden.
Maar elke keer is er weer een ‘new dog on the block’. Die probeert dan richting kuiten en enkels te happen. Dat zie ik niet zitten. Niet alleen doet het bijten verdomd zeer, je moet ook nog eens naar het ziekenhuis om gedurende zeven opeenvolgende dagen tegen een forse vergoeding evenzoveel spuiten te laten zetten. Doe je dat niet, dan is een uitermate onprettige dood het gevolg. En tussen de naar schatting zes miljoen zwerfhonden in Thailand zwerven er vele met rabiës.
Op mijn fietstochtje kom ik steevast twee menselijke ‘voederaars’ tegen, elk met hun eigen toko. De een is een gezette man die de honden bezoekt op een scooter met zijspan. Ik heb geen idee van zijn nationaliteit, maar uit voorzorg roep ik altijd ‘good morning’. Opdat de honden weten dat ik hem ken. De andere voederplek bevindt zich om de hoek bij de ingang van de tempelcrematorium. Die honden zijn een stuk agressiever en komen op mij af alsof ik van plan ben hun brokken af te snoepen. De voedende vrouw rijdt in een pick-up en is net zo mager als de honden. Ik dacht een grapje te maken met de opmerking dat ze de honden niet alleen moest voeden, maar ook opvoeden. Ik kreeg als antwoord dat ik beter kon oprotten naar mijn land van herkomst.
Voederen van zwerfhonden zorgt voor relatief gezonde beesten die doorgaans te lui zijn om zich op voorbijgangers te werpen. Nadeel is dat ze zich gemakkelijker en ruimer voortplanten en dus het probleem van de zwerfhonden verergeren. Vroeg of laat moet de Thaise overheid ingrijpen, maar het is de vraag hoe ver deze kan gaan. Ik ben een voorstander van een meldingsplicht voor alle honden met een baas of sponsor. Die worden dan ingeënt tegen rabiës en krijgen een penning. De rest van de beesten moeten dan op termijn preventief worden geruimd. Dat zal onder hondenliefhebbers tot hevige protesten leiden.
Hoe het ook zij, ik heb mijn eerste spuit gehad ter voorkoming van rabiës. Er volgen er nog twee, elk tegen een prijs van 580 baht. Voorkomen is in dit geval absoluut beter dan genezen.
Het zou de autoriteiten van Thailand sieren wanneer er een begin gemaakt wordt met het opruimen van alle zwerfhonden.
Het is een bedreigen voor de volksgezondheid, en ik zelf denk dat er ook toeristen weg zullen blijven en ook niet onbelangrijk, het ziet er gewoon niet uit gezond uit.
Vriendelijke groet,
Ik ben het helemaal met je eens over hoe er met het honden probleem zou moeten worden omgegaan, want het is werkelijk een plaag aan het worden. Overigens, ook als je bent ingeent moet je een aantal spuiten halen als je door een dier wordt gebeten (of op een wond wordt gelikt), alleen zijn er dat minder dan wanneer je geen inenting hebt gehad.
Goed idee Hans om dat te laten doen.
Als ik definitief in Thailand ga wonen lijkt dat me een goed plan.
Tot nu toe alleen blaffende honden achter me aan gehad, geen bijtende gelukkig.
Maar zeker op de fiets ben je een makkelijk slachtoffer.
Je bent tevoet en per fiets( zelfs soms per motorbike) een gewilde prooi voor straathonden,( ervaring, ze hebben een bloedhekel aan mijn shopper), advies, koop voor 500thb een zaklampje met taser, geen hond die ook maar in de buurt komt, Ze zijn als de dood voor de elektrotaser.
Succes,
Lunghan
Ik bestelde onlangs via internet een apparaatje met ultrasoon geluid die honden zouden moeten afschrikken. Ik vraag me af of dat uberhaupt werkt. Iemand ervaring mee ?
Ik heb wel eens honden gezien die dan snel hun poten in de oren stoppen en hun tong uitstaken naar de voorbijganger met zo’n ding, dus ik twijfel.
voor of achter poten ?
Ik hoop voor Hans dat de lieve schattige bijna altijd slaperige Thaise honden hem niet gaan bijten. Scheelt een hoop gedoe ondanks zijn vaccinatie tegen hondsdolheid. Ik ben hier ook tegen ingeënt maar dat komt omdat ik regelmatig ontmoetingen heb met landbouwhuisdieren en agressieve plattelands honden in verre afgelegen gebieden waar de gezondheidszorg minimaal is. Maar mensen die fietstochten doen in Azië krijgen toch ook het advies om een prikjes te halen?
De magere dame en de gezette heer zijn vrijwilligers van de Stichting Streetdogs of Hua Hin. Dag en nacht zijn deze mensen bezig om de vele zwerfhonden te helpen. Ik heb zeer veel respect voor deze mensen.
De honden worden gevoerd en krijgen water. Als de financiën het toelaten, worden de honden gevangen gesteriliseerd en teruggezet. Heel veel honden worden aangereden door het drukke verkeer. De honden worden opgevangen en naar een kliniek gebracht. Als u in Thailand woont, dan moet u haast weten dat de godsdienst het inslapen van dieren niet toestaat. Preventief moet u zich altijd laten enten tegen rabiës. De honden op het tempelterrein zijn absoluut niet agressief.
Wat een goed idee is, adopteer financieel een hond voor € 10,- per maand. U kan zich aanmelden bij de Stichting Streetdogs of Hua Hin. Als farang helpt u dan een beetje mee het hondenprobleem op te lossen.
Vandaag de laatste vaccinatie gehaald voor mijn zoontje, gebeten op het tempelterein. Dus ook daar opletten.
Jaren geleden tijdens een wandeling in Italië, alléén en ver weg van de bewoonde wereld, voerde de beschreven wandeling me naar een plek waar een paar grote valse honden (ik had een verrekijkertje bij me) een kudde schapen of geiten (weet ik niet meer) aan het bewaken waren.
Ik ben bang voor honden. Maar mijn beschreven route zou vlak langs hen gaan.
Ik heb een paal uit de grond getrokken om een eventuele aanval af te kunnen slaan en met die paal ben ik op goed geluk (ik had geen gedetailleerde kaart bij me) vele kilometers omgelopen.
Ik ben toen best wel bang geweest.
Ik heb daarna ook zo’n ultrasoon apparaatje gekocht en gewoon in Nederland uitgeprobeerd als ik aan het wandelen of fietsen was.
Sommige honden reageerden, sommige niet.
Dus het is zeker geen 100% garantie.
Misschien gaat het bij honden wel net als bij mensen. Hoe ouder ze zijn, des te minder horen ze de hoge tonen.
En je hebt natuurlijk ook dove honden.
Een paar jaar geleden ben ik in Kanchanaburi gebeten door zo’n sjlemielige hond.
Hij lag stil, ik liep er gewoon voorbij en na 10 of 20 meter beet hij totaal onverwacht in mijn kuit.
Gelukkig had ik een lange broek aan. Geen wond gelukkig.
Ik had me daarvóór al laten inenten.
Helaas blijf ik nog wel bang voor honden.
Ik heb niet de uitstraling dat ze bang voor mij zijn.
Dus ik ontwijk ze zoveel mogelijk.
Maar de inenting geeft me in ieder geval wel wat geruststelling.
Mocht ik nog ooit in de gelegenheid zijn om dagelijks te gaan fietsen of hardlopen in Thailand, dan zou ik denk ik zeker een “taser” aanschaffen.
Hoewel dat geloof ik wel illegaal is.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Stroomstootwapen
Beste Hans,
Ik wil het niet hebben over je vaccinatie. Als je dat nodig acht dan doe je dat gewoon.
Wel wil ik het hebben over het probleem van de straathonden in Thailand en de 2 personen die je beschrijft in je verhaal.
Je hebt gekozen om in een land te gaan wonen met dit welbekende probleem. Helaas wordt er door de autoriteiten weinig aan gedaan en de Thaise bevolking wordt grotendeels niet opgevoed met enig begrip hiervoor.
Het is mij een zeer groot genoegen om de 2 personen, die je beschrijft, persoonlijk al 8 jaar geleden te hebben ontmoet.
Als je 1 keer de moeite zou nemen om te stoppen en een praatje te maken met deze mensen, zou je weten wat deze lieve mensen elke dag doen tegen het probleem van de straathonden in Hua Hin.
Ik heb 7 jaar om de hoek gewoond van de 2 plekken die je beschrijft en zag een zeer grote positieve verbetering plaatsvinden.
Wat doen deze 2 mensen namelijk elke dag aan de “plaag”?
Zij zijn 2 van de steunpilaren van Project Streetdogs Thailand.
http://www.streetdogsthailand.com.
Het eerste doel van deze Stichting is om de populatie van straathonden te beperken. Hiervoor zijn reeds zo’n 1000 teefjes, in de door jouw genoemde gebieden, gesteriliseerd in de afgelopen 5 jaar.
Het is eenvoudig om op te zoeken op internet: 1 niet gesteriliseerde hond, en alle pups en pups van die pups, zorgen in 6 jaar tijd voor 67.000 nakomelingen. Tel uit de winst van deze 1000 sterilisaties.
Daarnaast is er een vaccinatieplan van kracht. Elk jaar worden ze preventief gesteriliseerd, met medewerking van 2 lokale dierenklinieken.
De honden worden gevoerd, zodat ze niet voor hun eten te hoeven vechten.
Als er zieke honden worden aangetroffen, worden ze behandeld door de vrijwilligers, of indien nodig, bij de dierenkliniek.
Daarnaast is een van de doelen van de stichting om meer bekendheid en begrip van dit probleem te kweken bij de Thaise mensen. Dit heeft inmiddels als resultaat dat er diverse Thaise mensen zich hebben aangemeld als vrijwilliger en groots werk verrichten. Ook zijn er presentaties gegeven op basisscholen in Hua Hin.
En zo als je eens vertelde tegen 1 van de vrijwilligers: “ze zouden allemaal afgeschoten moeten worden” geeft geen blijk van je respect en begrip van het boeddhisme, de meest voorkomende levensovertuiging van de Thaise bevolking.
Het is makkelijk om te praten over een probleem, maar geweldig als je er ook daadwerkelijk iets aan doet.
Ik bedoelde hieronder natuurlijk : gevaccineerd ipv gesteriliseerd.
(Daarnaast is er een vaccinatieplan van kracht. Elk jaar worden ze preventief “gesteriliseerd” , met medewerking van 2 lokale dierenklinieken.)
Deze 2 mensen houden zich niet alleen bezig met het voeren van de honden. Ze worden ook gesteriliseerd, krijgen medicijnen tegen parasieten en ziektes. Aangereden dieren halen ze van de straat en brengen ze naar de dierenkliniek. Zij doen er alles aan om het hondenbestand te doen verminderen. U zou heel veel respect moeten hebben voor deze mensen. Als er weer een hond achter uw fiets aanrent, stap dan even af. Dan zult u merken dat de dieren vriendelijk zijn en niet agressief. Het zou u sieren als u eens een donatie deed. Of ook eens een sterilisatie betaalt I.p.v. Alleen kritiek te hebben.
Nou meneer Hans Bos ik ben ook een van die mensen die daar de honden verzorgt alleen ben ik het meest op het tempel terrein, onze honden zijn stuk voor stuk erg lief maar wat zij voelen is dat jij ze niet moet en daarmee velen farangs honden voelen dat….
En die magere dame is een dame met een hart van goud en de gezetten meneer is haar man met dat zelfde hart van goud …je zou wat meer informatie kunnen winnen dan gelijk een oordeel te hebben of kom een keer naar de tempel en luister naar mijn verhaal want je weet helemaal niet waar wij voor staan.
Of kijk een op onze site Project Street Dogs Thailand
Even een ongevraagd adviesje van mijn kant nav de reactie van Jac om 17.56. Daar zitten 2 zaken in die bij tegenstanders in dit verhaal flinke onbegrip oproepen. Als dierenvriend is het misschien raadzaam om eens na te denken hoe je met mensen om kunt gaan die niet jullie mening delen of een aanvaring hebben gehad door een verkeerde reactie door 1 van de vrijwilligers in het verleden. Door op een andere manier te gaan communiceren en misschien ook de zaak van de andere kant durven te bekijken kun je veel meer plussen binnen halen voor jouw doel. Niet gelijk kansloos en grote onzin roepen maar durf eens samen met een deskundige op PR/communicatiegebied hierover te praten. Een ander type vrijwilliger een tijdje binnenhalen voor dit doel is misschien niet zo verkeerd. Boos worden was toch ook iets wat je beter niet kan doen in Thailand? Weet hoe je slim om moet gaan met reacties die jij niet prettig vindt. Door de negatieve opmerkingen te kantelen op een slimme en leuke manier kun je veel winnen. En daar gaat het toch om?
Zo’n inenting maakt je niet immuun. Deze is voor NA het gebeten worden en dan nog geen 100% gegarandeerd. Meestal zijn deze honden gebeten of bijten ratten. Ratten, waarvan er meer zijn in Thailand dan inwoners, zijn dragers van het virus.
Voor alle zekerheid: ik heb de grootste bewondering voor de mensen die zich belangeloos inzetten voor het welzijn van de honden. Het is echter dweilen met de kraan open, zo lang de overheid niet ingrijpt. Overal in Hua Hin kom ik nestjes tegen met puppies, die zich uiteindelijk ook weer vermenigvuldigen.
Voor de mensen die in het boeddhisme aanknopingspunten vinden om niets te doen het volgende. Thai eten vis, kip, rund en varkens bij de vleet. Iemand moet die toch om zeep hebben geholpen. Tijgers en olifanten worden afgeknald voor het gewin. Toch stevig hypocriet. Dus waarom zouden we de overheid niet mogen vragen in het kader van de volksgezondheid het probleem van de zwerfhonden op te lossen? Een goede boeddhist weet daar wel een mouw aan te passen. Ik moet dan altijd denken aan de abt van een tempel in Thailand die de wildgroei aan honden boven het hoofd groeide. Hij vroeg met luide stem wie van de honden bezwaar had tegen vertrek naar de hondenhemel. En wie zwijgt, stemt toe.
Hoewel de sfeer hier wat ongemakkelijk wordt wil ik toch ook nog wat bijdragen.
Zelf fiets ik veel en voel ik me inderdaad zo af en toe wat ongemakkelijk als er een hond achter me aan komt of naar me hapt.
Wat ik tegenwoordig doe is de honden ‘waarschuwen’ dat ik er aan kom. Even kontakt maken door te klikken met mijn tong of zo.
In mijn ervaring is het vaak een schrikreaktie van een hond als hij naar je bijt.
Dat gezegd zijn er ook zat honden die van nature agressief zijn. Eergister zag ik nog een stuk of zes honden vechten om een halfdode kat. De grootste liep weg met het arme beest in zijn bek.
Daarom lijkt het mij wel verstandig om toch ook maar die inentingen te halen tegen hondsdolheid. Voorkomen is nog altijd beter dan genezen tenslotte.
Heeft er iemand een tip waar ik daarvoor het beste terecht kan in Hua Hin?