Meisjes met korte haren
Het was me al opgevallen dat veel, niet alle, meisjes tot het einde van de “High School” een uniforme haardracht hebben. Slechts een model, kort. Ik hoorde ook dat onderwijzers(essen) met de schaar ingrijpen indien zij vinden dat het haar te lang is. Geen ouder die naar school tijgt om verhaal te halen, met of zonder honkbal knuppel in de hand.
Aan Nui gevraagd wat hierachter zit. Er blijkt onderscheid tussen private scholen en scholen van de overheid. Private scholen laten de haardacht vrij. Overheidsscholen zijn in dit verband te verdelen in streng en tolerant afhankelijk van de schoolleiding. Bij de strengen accepteren de ouders bij intrede dit beleid en moeten later niet zeuren als het haar er toch afgaat. Er zijn veel ouders die dit ook toejuichen. Want, zo vinden zij, kort haar maakt het meisje minder aantrekkelijk voor het andere geslacht en zo zou het risico verminderen op vroegtijdig intiem contact met het andere geslacht en daardoor misschien bezwangerd raken. Een primitief soort voorbehoedsmiddel dus.
Dit gebruik is al heel oud maar kalft af door invloeden als social media en TV. Immers ook jonge meisjes willen er mooi uitzien en kort haar past daar niet in. Maar in de dorpen wordt er nog steeds de hand aan gehouden.
Overigens betwijfel ik of het gewenste effect ook daadwerkelijk wordt bereikt gezien het aantal gedwongen huwelijken van meisjes in de “highschool” leeftijd in vergelijking met hen die ongeschonden de eindstreep van die scholen halen. Het is met ander woorden geen zeldzaamheid. Hier in het dorp tenminste. Vaak worden de getroffen meisjes door hun adonis verlaten zonder enige zorg voor de kleine.
Ik vraag me dus af of goede voorlichting en bescherming niet effectiever zijn.
Hoewel je uitleg interessant is , is de werkelijke reden voor de korte uniforme haardracht een andere. Samen met het uniform is het bedoelt om gelijkheid te bevorderen en het individu ondergeschikt te maken aan de groep, wat helaas een veel minder nobel doel is dan je mocht denken.
Individualiteit wordt niet op prijs gesteld in Thailand, ondergeschiktheid en klakkeloos slikken van de overheids propaganda des te meer. Denk aan de indoctrinatie in het leger en vergelijk het daarmee.
Thailand is vergeleken met Nederland militaristisch. Het is sinds 1932 vaker en langer onder militair/dictatoriale leiding geweest dan onder democratische leiding. Onder de militaire regeringen is dan ook het militaire regime op scholen bedacht. Vlag hijsen, volkslied spelen (maakt kinderen tot vaderlandslievende burgers is het idee), uniform aan en kort kapsel voor jongens en meiden (discipline, eenheid). De stijl van lesgeven heeft ook nogal iets militairs, Luisteren naar de drill sergeant, pardon, docent. De leraar dicteert, de leerling schrijft dit ijverig op. Zo krijgen we Thaise burgers die hun plaats kennen, braaf naar hogeren luisteren. Zou het werken?? (ik gruwel er van)
Op overheidsscholen worden te voorschriften streng(er) nageleefd dan particuliere. Die laatste hebben zo de afgelopen jaren hun regels wat vrijer gemaakt. Er is toch wel druk uit de maatschappij of het een tandje minder kan met militair beleid. In de kranten zie je zo nu en dan ook wel stukjes staan over kleding en haardracht regels en hoe leerlingen of ouders in aanvaring kwamen met leraren of de schoolleiding.
Eventueel leesvoer:
– https://www.chiangmaicitylife.com/citynews/features/thai-school-dress-codes-and-curriculum-time-for-a-change/
– https://www.bangkokpost.com/learning/learning-entertainment/1613510/the-great-uniform-debate
– https://www.thaiexaminer.com/thai-news-foreigners/2019/09/02/minister-for-education-thailand-schools-behaviour-students-regulations-sexual-dress-inter-school-rivalry/
Als ik mij niet vergis is het de leraar op scholen van de overheid niet meer toegestaan de schaar in het kapsel van de leerlingen te zetten.
Ik dacht, dat dit onder Thaksin is ingevoerd.
Particuliere scholen kunnen uiteraard hun eigen regels opstellen en een leerling de toegang tot de lessen weigeren, wanneer zij zich niet aan het schoolreglement houdt.
Het is niet onder Taksin ingevoerd maar enkele jaren later. De leerlingen zouden vrij zijn om lang haar te dragen op elke school. Maar dit is Thailand zodat elke school zijn eigen regels maakt en ten onrechte. Je moet dan ook over voldoende lef beschikken om af te wijken van de regels. En dat past niet in de thaise cultuur.
Allemaal strak in het gelid, of anders… ik moest meteen denken aan deze 2 fragmenten uit ‘Hormones’ (seizoen 3):
In rijen het volkslied zingen, was deze in de VS opgegroeide leerling vergeten:
– https://www.youtube.com/watch?v=ZZU2pepNWn0&feature=youtu.be&list=PLZ4f-7Qgy3PYCX9vOBIKB_6vBYCZllXe0&t=920
Spreek de leraar niet tegen, verbeter de leraar niet:
– https://www.youtube.com/watch?v=ddjiVq60dyY&list=PLZ4f-7Qgy3PYCX9vOBIKB_6vBYCZllXe0&index=40&t=600
Als de leraar binnen komt, netjes opstaan, en als je gaat smoezen krijg je een pen nasr je hoofd geworpen, doe dan dit niet:
– https://www.youtube.com/watch?v=ebsQI7JEWmQ&list=PLZ4f-7Qgy3PYCX9vOBIKB_6vBYCZllXe0&index=94&t=500
Ja, een drama maar geeft wel een soort inkijkje in het (school)leven van van tieners. 🙂
Ik heb nog even gezocht, het is ingevoerd onder militair dictator Thanom Kittikachorn.
—
A 1972 regulation requires all schoolboys to wear crew cuts no longer than five centimetres and female students to have hair no longer than the base of their neck. This is the rule most schools still adhere to.
However, the Education Ministry issued a second ministerial regulation in 1975, allowing students to have longer hair, but stipulating that it must look tidy.
—
Bron: https://www.bangkokpost.com/learning/easy/330323/longer-hair-for-thai-students
https://en.m.wikipedia.org/wiki/List_of_Prime_Ministers_of_Thailand
Ik kan mij herinneren dat ik vroeger een keer samen met onze Thaise dochter een keer bij de leerkracht moesten komen voor een bespreking van haar om naar Nederland te emigreren. Mijn vrouw en ik zaten op een stoel met de leerkracht te praten. Onze dochter moest er op haar knieën er bij zitten. Dit hoort zo, op deze manier geven ze respect aan de leerkracht.
Ze vertelde dat wanneer ze een leerkracht op het schoolplein ontmoeten, ze dan hun hoofd moeten buigen en netjes een wai geven. Doen ze dit niet, dan worden ze terug geroepen om het alsnog te doen.
Zou ik als ouder ter plekke nooit geaccepteerd hebben. Maar ik ben dan ook – nog steeds – een dwarsliggende rebel….wars van onderdanigheid en onderdrukking..
Ze noemen dit kapsel bobline
Klinkt niet echt Thais eerlijk gezegd …
Voor meisjes heet het ทรงผมติ่ง song pom ting (vrij vertaald: haarstijl ter hoogte van je oorlel)
Voor jongens heet het ทรงผมเกรียน song pom kriean (kortgeschoren haar)
Gewoon ทรงผมสั้น song pom san (korte haarstijl) kan ook natuurlijk
Mij is verteld in de Isaan dat de korte haarsnit alleen nodig was om haarluizen te beperken en om overdracht te beperken bij de jongeren.
Nu even de echte historie voordat de militairen weer de schuld krijgen van dingen waar zij part noch deel aan hebben.
De uniformen werden ingevoerd onder Rama V zo rond 1900: de koning die de faam heeft Thailand op vele punten te hebben gemoderniseerd. Eerst op 1 universiteit maar daarna volgden de anderen. Reden : uniformen zien er beleefd uit, een eer om een uniform te dragen, eenheid en uniciteit van de Thaise cultuur. We moeten niet vergeten dat Rama V dit in Engeland zag waar enige van zijn kinderen studeerden. De armen in die tijd liepen in vodden en hun kinderen gingen in vodden naar school. Het was dus niet zo vreemd dat uniformen die er beter uitzagen als beleefd werden beschouwd.
Tijden veranderen en onderzoek geeft aan dat veel studenten de schooluniformen helemaal niet meer associeren met de redenen waarom Rama V ze invoerde. Reden om dat wellicht te veranderen hetgeen geen enkele regering toto nu toe gedaan heeft. Om daar nu de militairen nu de schuld van te geven gaat te ver en is onjuist.
Bron: B. Sasanun: The significance of uniform in establishing unity, hierarchy and conformity at Thai universities. April 2017 Master Thesis
Dat van het uniform klopt beste Chris, maar het gaat hier om de haardracht. Die is in 1972 ingevoerd onder een dictatoriaal bewind. Is een paar later afgezwakt maar veel scholen hanteren/hanteerden nog de regels van 1972.
https://www.bangkokpost.com/learning/easy/330323/longer-hair-for-thai-students
Wat is er mis met een kort en verzorgd kapsel ?
Een halve eeuw en meer terug in de tijd, werd lang haar beschouwd als mooi (en kort niet), maar ik dacht dat dat die oubollige fundamentalistische mentaliteit al lang was verdwenen, maar blijkbaar niet, met wat ik hier lees. Is er ook geen totalitaire fundamentalistische religie die lang haar haar als de absolute schoonheid van een vrouw beschouwt, waardoor het moeten worden verborgen ?
Schooluniform en kort verzorgd haarkapsel zouden ze beter bij ons OOK invoeren. Hier is het totaal gebrek aan discipline, met alle criminele excessen als gevolg.
Ik heb de afgelopen twee jaar de tijd gehad om hier nog eens kritisch over na te denken en ben tot een andere conclusie gekomen. De korte haardracht van meisjes (en de jongens, die zien we toch niet over het hoofd?) kent vooral voordelen. Discipline, eenheid, orde, regelmaat, rust, respect. Dat is gewoon overduidelijk en dient ter bevordering van de Thaise maatschappij.
Daarom stel ik voor om alle burgers voortaan te verplichten een korte haardracht en een mooi uniform te dragen. Dat zal de rust in alle generaties van dit prachtige land doen terugkeren. Om seksueel ongewenst gedrag tot een minimum terug te brengen stel ik voor de vrouwen nog minder seksueel aantrekkelijk te maken door ook al het vrouwvolk haar van maximaal 5 centimeter lang en kort geschoren nekharen te laten dragen. Ter compensatie zullen mooie witte uniformen de standaard worden, en bijkomend voordeel is dat de burgers dan niet langer hun karige inkomsten zullen hoeven te pompen in dure merkkleding. De school en de jeugd heeft de toekomst, het onderwijs zoals vormgegeven sinds eind jaren 70 is het voorbeeld voor de gehele Thaise maatschappij. Vroeger, onder de leiding van vaderlandsliefde generaals, was het simpelweg beter. Wie het hier niet mee eens is, is een verwesterde hippie of dergelijk gespuis. Dergelijke snotneuzen begrijpen en respecteren het Thai zijn simpelweg niet.
Een saluut aan de korte haartjes van jongens en meisjes en de leerkrachten die deze regels met de schaar en stok in de hand doen laten opvolgen. Voorwaarts kinderen! Mars!
Ik zou liever zien dat al die regeltjes over haardracht werden afgeschaft of veel soepeler worden toegepast. Wat ik het ergste vind, en wat echt niet kan, is de vernederende, agressieve en soms sadistische manier waarop ‘overtredingen’ worden bestraft.
Beste Rob, ik bedoel dit niet om te stoken, maar wordt je zelf niet eens moe van het cynisme en de algehele negativiteit waar je reacties mee doorspekt zijn? Je laat je afkeer van de Thaise maatschappij keer op keer duidelijk blijken, waarom dan toch nog steeds terugkeren naar dit blog?
Beste Jahris, ik heb een afkeer voor autoritair gedrag en mijn inziens nodeloze beperkingen van de vrijheid. Ik zie het nut er niet van in om jongens en meisjes korte haardracht te verplichten, daar worden het geen betere leerlingen van. Laat ze juist vrij, op verkenning gaan, ontdekken, vragen stellen, juist allerlei verschillen ervaren en daar over na gaan denken. Laat ze zichzelf ontplooien, laat ze kritisch denken, beperk heilige huisjes tot een minimum, laat ze maar wat tegendraads zijn al ze dat wippen zolang het andere mensen of henzelf geen schade brengt. Kortom: mijn petje af voor de leerlingen die tegengas geven jegens dinosauriërs. Ik prijs dat soort mensen, die doen de naam Thailand (land van het vrije volk) juist eer aan. Het is het conservatieve, autoritaire of dictoriale deel van de maatschappij waar ik een sterke afkeer van heb. Mijn kernwaarden zijn samenwerken, inspraak, vrijheid en juist niet alle neuzen dezelfde kant waar dat kan.
De paar fragmenten uit de serie Hormones bijvoorbeeld, daar wordt ik blij van. Een leerling die met gekleurde haten op school komt, een kapsel naar eigen smaak, geen nut zien I’m met zijn alle als soldaatjes een lap stof groeten en als de leraar een voorwerp naar het hoofd van een leerling smijt dit dan retour afzender gooien (op video vastleggen en zo’n leraar de consequenties er van laten ondervinden zou beter zijn natuurlijk, maar alles is beter dan buigen voor dictatortjes). Dat maakt dat ik Thailand niet op geef, het is ondanks de nodige rot en ellende een prachtig land met veel potentieel en mensen die ik respecteer, waardeer en lief heb. De schaar in rare regeltjes, niet de haren van kinderen, dat is wat ik graag zou zien.
Volgens mij is het woord autoritair hier uit den boze.
Waar het om gaat is dat er regels zijn die volgens de ene groep moeten worden nageleefd cq afgedwongen en volgens een andere groep (die zegt eronder te lijden) moeten worden verworpen of afgeschaft. Dat is een ‘strijd’ over waarden en normen en aanpassing van deze normen aan de huidige tijd.
Rob V.is te jong om meegemaakt te hebben dat eenzelfde soort strijd ook in de jaren 60 woedde in Nederland. Met het dragen van een Beatle-kapsel (lengte hetzelfde als de haardracht van de Thaise scholieren nu) werd je ‘langharig (werkschuw) tuig’ genoemd. Je kunt je het nu wellicht nauwelijks voorstellen.
Regels an sich zijn niet het probleem. Of het moet zijn dat we voortaan alle regels in een samenleving willen afschaffen zoals belasting ontwijken, visa en verkeersregels. Wel, ik kan je verzekeren dat complete vrijheid ook complete chaos betekent. Vrijheid en regels zijn twee kanten van dezelfde medaille. Iedere samenleving maakt regels , verandert ze , ieder in zijn eigen tempo.
Dat klopt, Chris, regels zijn op zich niet het grootste probleem maar wel de manier waarop overtredingen en zelfs gewone discussies worden gestraft en genegeerd.
Klopt Chris, ik ben van 1951 en had als tiener schouderlang haar.
ook regelmatig op de LTS van meester Dijksma (?) in Rotterdam zuid een vliegende bordenwisser opgevangen….
Beste Rob, het klinkt toch wel een beetje naief om die westerse kijk op de maatschappij ook zo op Thailand te projecteren. De vrijheid en individualisering die je propageert zijn geen ideeen die wereldwijd worden omarmd, ook in Thailand niet echt. Net als veel andere Oost-Aziatische landen is het een volledig andere cultuur met andere opvattingen over hoe om te gaan met autoriteit. Als puntje bij paaltje komt dan gehoorzamen de Thai iedereen die hoger in de hierarchie staat. Ik sluit zelfs niet uit dat de meerderheid van de Thai zich eigenlijk wel kan vinden in de gedragingen van, zoals je stelt, het conservatieve, autoritaire en dictatoriale deel. Je opvatting klinkt sympathiek maar, sorry, het heeft ook wel een hoog Don Quichot gehalte.
Beste Jahris, ik weiger zaken in een westers versus oosters perspectief te plaatsen. Neem de vele scholieren die in de een of andere vorm openlijk en heimelijk kritiek en tegengas gaven en geven tegen leraren, regeltjes, culture normen, excessen, ministers enzovoort. Op bijvoorbeeld Khaosod, Thai Enrquirer, Thisrupt, Prachatai en allerlei sociale media platforms heb ik met regelmaat leerlingen zien protesteren tegen bijvoorbeeld de haardracht, uniformen, het afknippen van haren door een docent, protesteren tegen een verbod op het verven van haar (of juist leerlingen die boos waren dat zij hun van nature bruin-zwarte haar verplicht zwart moesten verven want “thaise mensen hebben zwart haar”) enzovoort.
Ik ga die leerlingen niet vertellen dat ze “een westerse bril” dragen, dat door individuele rechten en vrijheden te omarmen ze om de een of andere bizarre manier niet langer “oosters” zouden zijn. Culturen en maatschappijen zijn immers niet zwart-wit maar een mozaïek van kleuren. Helaas worden onder autoritaire regimes bepaalde onwelvallige opvattingen in de verdrukking gebracht of ronduit onderdrukt. Ik kan dat niet aanzien, en ook niet iedere Thai kan dat aanzien of accepteren. Daarom ben ik blij als zij die een afwijkende mening of tegendraadse mening hebben een platvorm krijgen. Misschien is dat vechten tegen windmolens, misschien ook niet want geen land of cultuur is onveranderlijk. Zie bijvoorbeeld in Thailand de korte periodes van vrijheid in de jaren 20 en 70 van de vorige eeuw. Ook al zou op dit moment de meerderheid van de Thai het huidige onderwijs als goed zien, dan blijf ik er bij, geef een platform aan zij die er anders over denken. Mijn waardering dus voor de tegendraadse leerlingen die tegen al dan niet heilige huisjes schoppen.
Beste Rob V,
Ook ik zie er het nut niet van in om leerlingen te verplichten om korte kapsels te dragen. In het Isaanse dorpje waar ik al bijna dertig jaar kom en er al 5 jaar permanent woon is die korte haardracht trouwens geen must. De meisjes mogen lang haar hebben maar het mag niet los hangen. Paardenstaart of met een strikje in. Jongens moeten wel kortgeknipt haar hebben. Uniform is verplicht. Evenals de vlaggengroet.
Dat u die vlag denigrerend “een lap stof” noemt laat ik maar voor uw rekening. Het getuigt van weinig respect. Ik vind dat het deel uitmaakt van de eigenheid van de Thais en het is niet aan ons om hen wijs te maken dat ze dat niet meer mogen. Dat misschien niet alle leerlingen er eenzelfde mening op nahouden daar kan ik inkomen. Op hoger onderwijs heb ik geen zicht maar in ons dorspsschooltje doen die jonge gasten het met volle overtuiging.
Dat er in het Thaise onderwijs veel zou kunnen (moeten) veranderen daar ben ik van overtuigd. De schoolse kennis van sommige van mijn kleinkinderen is bedroevend. Maar of dat nu ineens zoveel beter zou gaan als ze als leerlingen gekleurde haardossen zouden hebben, vrij mogen zijn te doen wat ze willen en met de leraar sollen, waag ik te betwijfelen. Als ik dit zo lees vermoed ik dat u een voorstander bent van de Steiner scholen. Daar kon en mocht alles op eigen tempo, was vrijheid blijheid het motto en kennisoverdracht bijzaak. Met halve dagen films kijken was verrijkend en op de lessenaar dansen was zelfontplooiend. Mijn zus heeft meer dan 30 jaar les gegeven in een vrije gesubsidieerde school in België. En heeft meerdere leerlingen gekregen uit die Steiner scholen met een leerachterstand van 2 tot 3 jaar! Hun ouders vroegen maar een ding: breng hen wat discipline bij en zorg er voor dat ze iets leren.
Ook heb ik een neef die met zijn echtgenote lesgeeft in Antwerpen (Linkeroever). Ik zal u de verhalen besparen wat leerlingen zich allemaal ongestraft mogen veroorloven tijdens de lessen. Dat kun je verwachten als de nadruk gelegd wordt op pretpedagogie en de lat dus altijd lager gelegd wordt. De leerstof wordt aangepast wordt aan het niveau van de leerlingen (iedereen moet kansen krijgen, niemand mag achterblijven enz.). Het gevolg is dat er een lerarentekort is.
Ik heb ook 18 jaar lesgegeven en was absoluut geen voorstander van autoritair lesgeven. Maar een beetje discipline en wederzijds respect mag er wel zijn. Alles op een hoop gooien (zoals de leraren die dictatortjes zijn in je felbejubelde Hormones serie) is de waarheid geweld aandoen.
JosNT
Beste Jos,
Ik zie liefst een minimum aan regels en dat die waar mogelijk samen met de betrokken worden opgesteld. Zo zie ik dus het nut niet in om op school strikte regels omtrent haren op te leggen. Alles en iedereen maar laten gaan is natuurlijk een ander extreem uiterste wat niet werkt, zo moet er inderdaad bepaalde stof behandeld worden. Een kind geen zwemles geven omdat dat kind liever wat anders doet, slecht idee. Met zijn allen in de ochtend samen komen? Dat kan een handige manier zijn om in 1 klap iedereen uit te leggen wat er die dag te gebeuren staat. Maar met zijn allen een liedje zingen en andere nationalistische indoctrinatie? Daar ben ik dan weer op tegen. We mogen in Thailand of Nederland in een best leuk landje leven maar er dag in dag uit op wijzen dat het een super geweldig land is, dat maakt iemand dan weer blind of minder goed in staat de minder fraaie zaken te zien, dat vermindert kritisch denken. Daarom ben ik tegen verplicht met zijn allen een volkslied zingen en een vlag groeten, maar als iemand in een zangles dat lied wil zingen? Prima. Of als je zo’n vlag wil ophangen bij de klas over geografie en maatschappijleer? Kan ook geen kwaad lijkt mij zo.
Maar de basis moet in mijn ogen blijven: zo min mogelijk regels, zoveel mogelijk in samenspraak en de neuzen hoeven niet constant dezelfde kant op te staan, links of rechts om, als er maar het eindresultaat behaald wordt die we samen overeen gekomen zijn. Voor een school is mijn ogen het belangrijkste doel om de leerlingen bepaalde vaardigheden en kennis aan te leren, en ja duidelijk te maken dat er grenzen zijn, maar ook dat kritisch zijn een goede zaak is en is het niet aan een school als een soort militair kamp/basis te opereren. Uiteraard bepalen de inwoners binnen een land samen hoe ze het onderwijs graag inrichten, maar die inspraak en samenspraak, dat gaat in Thailand soms nog wat moeilijk… en dat is dus waarom ik fel kan reageren, juist omdat afwijkende meningen (ten opzichte van de powers that be) in Thailand onvoldoende tot uiting en ontwikkeling kunnen komen, dat beknot het potentieel van het individu en land als geheel. Dat voelt voor mij als onrecht. We moeten het samen doen, en af van eenrichtingsverkeer. Dat is respect voor elkaar hebben.
Beste Rob V,
Met fel reageren is niets mis. Zolang je ook openstaat voor andere meningen die misschien even valabel zijn. Ik ben ervan overtuigd dat jij het allemaal goed bedoelt en het beste voor hebt met Thailand. Net zoals ik trouwens. Maar jij wil op de barricades staan en ik koop een stel truitjes voor het voetbalteam van het plaatselijke schooltje. Ik ben als 72-jarige niet meer zo activistisch als jij en ik pas voor een rol als wereldverbeteraar.
Alleen denk ik dat jij een ideaalbeeld nastreeft waarvan je de haalbaarheid overschat. Succes!
Beste Jahris,
Ik neem aan dat je Rob V. bedoelt. Ik ken Rob V. goed en weet hoeveel hij van Thailand houdt en dat is juist de reden dat hij verkeerde zaken in Thailand benoemt en bekritiseert. Hij doet zijn uiterste best veel over het land waar hij van houdt te weten te komen. Kritiekloze liefde is geen echte liefde.
Ajan Sulak Sivaraksa zei het zo: ‘Loyaliteit vereist tegenspraak’.
Beste Tino,
Helemaal eens dat kritiek benoemd moet worden! Echter van Rob V. heb ik in al die jaren volgens mij nog nooit iets anders dan cynische en negatieve reacties gelezen. Dat mag uiteraard en daar is dit blog ook ten dele voor bedoeld, maar het maakte me ook nieuwsgierig waarom hij dan nog regelmatig op Thailand blog actief is. Liefde voor Thailand blijkt er in ieder geval niet uit.
En verder, ‘verkeerde zaken’ benoemen….het is maar hoe je het bekijkt. Ik denk dat de – vanuit westerse ogen zeer ouderwetse – verhouding tussen schoolleiding en leerling in Thailand, de stilzwijgende goedkeuring van vele Thaise ouders heeft.
Beste Tino,
misschien zouden jullie samen artikelen op dit blog kunnen plaatsen.
Rob V. is mans genoeg om voor zichzelf op te komen.
Ik vind dat hij zichzelf behoorlijk in de voet heeft geschoten door samen met een Thaise rebel op de foto te gaan en die hier op dit blog te plaatsen.
Het betrof een interview met deze Thaise vrouw.
Nu zit hij volgens mij veilig in Nederland om te pas en te onpas te benoemen wat er allemaal wel niet fout is en beter kan in Thailand.
Volgens mij heeft hij dan nogal wat landen af te werken, waaronder ook zijn eigen heimat.
Iedere farang ziet hier in deze cultuur zaken voorbij komen die niet kunnen, maar helpt het of heeft het geholpen om er tegen te ageren.
Dach het niet. Dat zal moeten komen vanuit de eigen gelederen.
Tot zolang: mind your own bussiness, you are a guest.
Sarcasme en cynisme zijn AF EN TOE leuk en doeltreffend. (Behalve als het je baan is zoals bij cabaretiers maar ik zou Joup van het Hek toch ook niet elke dag wilen horen). Als je alleen maar sarcastisch of cynisch bent, wordt het al gauw vervelend en word je als azijnzeiker gezien. En wat belangrijker is: je wordt niet meer geloofd omdat je de zaken naar 1 kant overdrijft. En dan is het beoogde effect 0,0.
Wat een samenleving als Thailand helpt is met goede analyses te komen en de juiste vragen te stelllen aan de Thais. En niet alvast de vragen beantwoorden voor hen.Daar zijn ze mans genoeg voor of ze moeten daar mans genoeg voor worden.
De wereld is niet zwart-wit maar heeft vele kleuren grijs.
Thailand is niet het leger/politie/autoriteiten/het kapitaal tegen de arme sloebers in de Isan. Die marxistische dichotomie is de wereld uit, overal trouwens.
Beste Jahris, ik ken dit land al 30 jaar van reizen en wonen en ik vind dat Rob V terecht de puntjes op de i zet. In vrijwel alle Aziatische landen heeft de bevolking niets te vertellen en verdwijnt men bij commentaar in de bak of onder de grond.
Vind je het gek dat de meerderheid uit angst volgzaam wordt? Vind je het gek dat juist de studenten, net als destijds rond het Maagdenhuis, de mond opentrekken en hervormingen eisen? En in plaats van de dialoog aangaan wordt er op los geschoten, gemept en worden politieke partijen ontbonden.
Net wat Tino vandaag zegt: loyaliteit vereist tegenspraak. Geen dood of gevang. Het is goed dat enkele mensen in dit blog de mond opentrekken en de scheve verhoudingen laten zien. En wil jij die hier wegjagen met jouw Don Q opmerking? Daar heeft het helaas wel wat van.
Helemaal mee eens, Erik, behalve dan dat niet ik dat zei maar Sulak Sivaraksa, een geëerde zeer oude Thai. Of had hij een ‘westerse bril’ op? Als je je echt verdiept in de huidige Thaise samenleving dan weet je beter. Luister niet naar de propaganda van het Thaise Ministerie van Cultuur.
Beste Erik, van ‘wegjagen’ is toch helemaal geen sprake? Volgens mij voeren we een stevige discussie. Ik ben van mening dat onze westerse cultuur van democratie, mensenrechten en verregaande individualisering niet overal ter wereld zo makkelijk geimporteerd kan worden. Als je continu maar de westerse waarden aan andere culturen wilt opdringen – toch inmiddels een verouderde zienswijze – dan lijk je bij mij op iemand die tegen windmolens vecht.
Even voor de duidelijkheid, wat Rob V. schets over dat je leerlingen niet moet beknotten en ze vrij moet laten – dat onderschrijf ik van harte. Maar dat model werkt volgens mij niet overal, er kunnen cultuurverschillen zijn die dat verhinderen. In Thailand spelen respect, volgzaamheid en acceptatie een centrale rol in de maatschappij, ook in het onderwijs.
Verder, je draait hier oorzaak en gevolg om: de volgzaamheid en het respect voor autoriteit van de Thai is niet het gevolg van een autoritaire leiding maar (mede) de oorzaak. En de vraag is dan: vinden veel Thai deze dat erg, is het een enorm probleem voor ze? Nee dat denk ik dus niet. Zoals ik hierboven al schreef, het zou mij niet verbazen als de voor ons ouderwetse verhouding tussen leiding en leerling, bij de meeste Thai toch zeker wel op (stilzwijgende) goedkeuring kan rekenen.
Citaat:
‘….de volgzaamheid en het respect voor autoriteit van de Thai is niet het gevolg van een autoritaire leiding maar (mede) de oorzaak. En de vraag is dan: vinden veel Thai deze dat erg, is het een enorm probleem voor ze? Nee dat denk ik dus niet.’
Ja hoor, dat vinden veel Thais erg. Gezien het aantal opstanden in de Thaise geschiedenis was volgzaamheid en respect voor autoriteiten heel vaak een probleem voor Thais, vooral in het Noorden, Noordoosten en het Diepe Zuiden. Verdiep je in de Thaise geschiedenis en luister niet alleen naar Thaise autoriteiten.
Ook het boeddhisme predikt geen volgzaamheid en respect maar zelfstandig denken, zie hier:
https://www.thailandblog.nl/boeddhisme/kalama-sutta-boeddhistische-oproep/
Het heeft echt niets met ‘de Thaise cultuur’ te maken net zoals het fascisme niets te maken had met de ‘Duitse cultuur’.
Cynisme is ook een vorm van humor.
Een vinger op een spottende manier op de Thaise zere plek leggen is niets mis mee.
Thailand is niet alleen rozengeur en maneschijn, maar helaas willen sommigen dat niet zien en horen.
Voor hen is het hier het maagdelijke paradijs op aarde.
Keep dreaming…
Met maatschappij kritiek is inderdaad helemaal niets mis, het is zelfs noodzakelijk. Je kunt er echter ook in doorslaan. Het vanuit een westerse bril kijken naar, en oordelen over andere culturen is ook wel erg passé hoor. Thailand is een andere wereld die nooit volledig de opvattingen van het westen gaat overnemen. En het meest in het oog springende verschil is toch wel de hierarchische verhouding, zoals hier besproken tussen schoolleiding en leerling.
Het is niet een kwestie van niet willen zien of horen, Thailand is zeker geen paradijs op aarde, maar een kwestie van de maatschappelijke verschillen in het juiste perspectief plaatsen.
Beste Jahris,
Het heeft weinig met een westerse bril te maken. Ik verzeker je dat verreweg de meeste Thais, en zeker de jeugd, af willen van die van bovenaf opgelegde hiërarchische verhoudingen die alleen een bepaalde klasse bevoordelen. Culturen zijn niet statisch, ze veranderen voortdurend. Ik lees en hoor Thais die daar steeds mee bezig zijn. Die oude, traditionele Thaise cultuur van eerbied voor ouderen en hooggeplaatsten bestaat niet meer.
Uiteraard veranderen culturen, en ook de Thaise maatschappij is aan verandering onderhevig. Maar de mate waarin, daarover hebben we volgens mij een verschil van mening. Of verreweg de meeste Thai echt af willen van de huidige verhoudingen, inclusief alle strijd die daar mee gepaard gaat, betwijfel ik. Want we hebben het hier niet zozeer over het progressieve volksdeel of de protesterende studenten maar over een complete bevolking van bijna 70 miljoen mensen. Ik zie en hoor genoeg mensen die zich schikken in hun lot en vanuit die positie er maar het beste van proberen te maken. De barricaden zullen ze in ieder geval nooit opgaan.
En dat de traditionele eerbied voor ouderen en hooggeplaatsten niet meer bestaat ben ik echt niet met je eens. Het zal wellicht wat minder zijn dan vroeger maar deze waarden zijn in het huidige Thailand ook nog springlevend.
Citaat:
‘Ik zie en hoor genoeg mensen die zich schikken in hun lot en vanuit die positie er maar het beste van proberen te maken. De barricaden zullen ze in ieder geval nooit opgaan.’
Je hebt gelijk. Ze leggen zich er bij neer. Maar dat betekent juist dat ze het er niet mee eens zijn, en dat is wat ik bedoel.
Rebel4Ever klopt dat cynisme ook een vorm van humor is, alleen de manier waarop?
Als ik je twee artikelen leest heb ik mijn bedenkingen, als bijvoorbeeld de opmerking dat had ik niet geaccepteerd bedoel je daarmee dat je het even gaat regelen hoe het hoort volgens jouw?
Klinkt me in de oren dat je gewend bent om te krijgen zoals jij het wil.
Keep dreaming….
TH NL. Als vader zou ik niet geaccepteerd hebben dat mijn kind op de knieën op de grond moet zitten. Ik zie dat niet als recht, maar als mijn opvoedkundige plicht; geen onderdanigheid, maar gelijkwaardigheid. Dat ik in Thailand woon wil nog niet automatisch betekenen dat ik de Thaise cultuur en gewoonten klakkeloos moet accepteren. Mijn westerse cultuur is niet ondergeschikt aan de Thaise cultuur, doch gelijkwaardig. Maar bovenal vind ik als ouder dat ik meer zeggenschap over mijn kind heb en het recht heb te protesteren en te corrigeren.
Thai doen dit niet om de heilige harmonie te bewaren en uit angst dat een protest negatief voor het kind op school kan uitpakken. Die houding zegt al veel over de autoritaire scheve verhoudingen. Onderdanigheid die direct of indirect wordt afgedwongen. Ik doe daar niet aan mee…
Dat je niet alles even prettig vind snap ik, maar eenmaal in Thailand heb je de Thaise cultuur en gewoontes toch gewoon te accepteren? Het is toch hun land, hun cultuur, waarin jij als gast bent toegelaten? Net als immigranten in Nederland zich gewoon moeten voegen naar de Nederlandse waarden en normen, heel normaal. Diegenen die dat in het verleden in Nederland niet deden hebben veel kwaad bloed gezet, en terecht. Ik vraag me af hoe Thai dan naar jou kijken?
Nog een keer, Jahris. Er zijn geen ‘Thaise’ normen en waarden. Er zijn wel ‘normen en waarden in Thailand’, en die kunnen behoorlijk verschillen tussen generaties, groepen, mensen en regio’s. Vergis je niet, ook de Thais zelf debatteren hierover. Helaas zijn het vaak de buitenlanders die denken dat de ‘Thaise’ normen en waarden rotsvast zijn.
Vriendelijk en beleefdheid is een norm in Thailand, in Nederland en de rest van de wereld.
Tino, helaas ben je nu wel een beetje spijkers op laag water aan het zoeken. Ik heb nergens gerept over ‘Thaise’ normen en waarden, laat staan dat ik zou denken dat die altijd gelijk en rotsvast zijn. Waar haal je dat idee vandaan? Ik had het over Thaise cultuur en gewoontes. En ja die bestaan, en ja uiteraard verschillen die per regio en generatie. Dat is mij welbekend, zoals dat in elk land zo is.
Mijn punt is dat als je in een ander land gaat wonen, je je toch in alle redelijkheid zal moeten voegen naar de daar geldende normen en waarden – in welke streek je ook woont. Je hoeft het gedrag van een Thai niet te kopieren – kan ook niet – maar er bewust tegen in gaan en star vasthouden aan je ‘eigen’ opvattingen vind ik persoonlijk nogal onbeschoft richting je nieuwe woonland. Dat willen we in Nederland toch ook niet?
Ik zal het nog sterker zeggen, Rebel4Ever. Het was koning Chulalongkorn die al dat kruipen en knielen ergens rond 1880 bij wet verbood. Het was de dictator Sarit Thanarat die het omtrent 1964 weer invoerde.
Hier zie je de betrekkelijkheid en bewegelijkheid van al die ‘Thaise normen en waarden’. In de hele Thaise geschiedenis zijn ze besproken en veranderd. Ze liggen niet vast.
https://www.newmandala.org/chulalongkorn-abolished-prostration/
Wel Rebel4Ever, ik ben er zeker van dat jij de eerste staat te roepen wanneer een vreemdeling, die zich wil integreren in Nederland, zich niet aan de normen en wetten van jouw land wil aanpassen.
Kom je naar Thailand is het je plicht om je te plooien naar hun cultuur en gewoontes.
– Als ik in de cinema naar een film ga kijken dan sta ik OOK recht bij het spelen van het volkslied, dat is mijn plicht en daar heb ik geen probleem mee.
– Als ik een tempel bezoek, dan zorg ik ervoor dat ik deftig gekleed ben en doe ik mijn schoenen uit, dat is mijn plicht …
– En zo kan ik nog eventjes doorgaan …
We zijn hier te gast, ben blij hiet te MOGEN wonen en heb respect voor hun cultuur. Simpel toch.
Roger,
In de bioscoop wordt niet het volkslied gespeeld maar het koninklijke lied. Vrijwel geen Thai gaat nog staan. Maar jij mag best gaan staan, hoor.
Het is misschien niet het volkslied maar ik ben vorige week nog een film gaan kijken en daar stond iedereen netjes recht bij het spelen van het koninklijk lied. Misschien leef ik wel in een ander Thailand.
Beste Bart, je hebt ook gewoon gelijk hoor, de laatste keer dat ik in Thailand in een bioscoop was, een paar jaar geleden, stond veruit de meerderheid op. Maar misschien is dat ook regionaal verschillend.
Tino wil blijkbaar zo graag dat Thailand verandert dat zijn argumenten aan overdrijvingen ten onder gaan: “de Thaise cultuur van eerbied voor ouderen en hooggeplaatsten bestaat niet meer en vrijwel geen Thai staat meer op voor het koninklijk lied.” Het zal waarschijnlijk minder zijn dan vroeger, zoals overal, maar deze cultuur uitingen zijn toch nog echt een vast onderdeel van de Thaise maatschappij.
Lees:
https://asia.nikkei.com/Editor-s-Picks/Tea-Leaves/The-politics-of-Thai-cinemas
Over opstaan bij het koninklijk lied:
https://theisaanrecord.co/2020/10/14/thais-not-standing-in-theaters/
Verplicht respect tonen is niet echt respect tonen.
Maar de leerlingen waar het hier om gaat zijn toch niet te gast? Voor mij is het breekpunt juist dat de leerlingen niet serieus betrokken worden bij het opstellen en toepassen van de regels omtrent haardracht (of kleding, of…). Dat daarnaast die regeltjes zijn ingesteld onder foute regimes een aantal decennia geleden en het dus niet een of andere eeuwenoude traditie is die “iedereen” als gewoon acht. En tot slot dat regels zoals verplicht kort haar je ook buiten schooltijd raakt, het is je lichamelijke integriteit. Een petje kan op/af, een foute broek kun je verwisselen en na schooltijd wat anders aantrekken, maar na het gaan van de bel je eigen kapsel (lang haar, spikes, een groene streep…) dat kan niet. Betrek de ouders en leerlingen bij deze regels, hou niet dwangmatig vast aan regels die een of andere hoge pief onder een raar regime 50 jaar geleden heeft ingevoerd. Overleg daar samen over en zie wat proportioneel is. Waar kunnen de meeste ouders en leerlingen akkoord mee gaan?
Overigens: in the bioscoop speelt het royal anthem, opstaan is geen plicht en het is tegenwoordig vrij vaak gezien dat veel mensen hier niet langer voor opstaan. Persoonlijk is het mij op het even of iemand staat of zit, wat iemand blij maakt, een ander heeft daar geen last van toch?
Schoenen uit bij de deur, lijkt mij ook niet vreemd. Maar als iemand om moverende redenen dat niet kan of niet goed kan, dan acht ik ook overleg en zoeken naar een compromis gepast. Iemand wil bijvoorbeeld een crematie bijwonen maar heeft een medisch probleem en de schoen kan (beter) niet uit, kijk dan of er een oplossing is waar iedereen akkoord mee kan gaan.
Wederzijds begrip,overleg, open staan, zie wat redelijk is voor jou maar ook de ander. Ook zo met “gasten”, al vraag ik me af hoe lang iemand “gast” is, woon je ergens 10+ of 20+ ben je dan nog steeds gast? En een geboren inwoner, als die zich niet senang voelt bij een bepaalde uiting, kan die de culturele regels wel breken? Of toch maar weer terug naar het compromis: als A handen wil schudden en B liever buigen of kruipen, misschien volstaat als oplossing een knikje van beiden?
Beste Rob V., alles wat je benoemt is echt Nederlandser dan Nederlands. Leerlingen betrekken bij het opstellen van regels, compromissen zoeken… het complete poldermodel komt langs. Ben ik het volledig mee eens – voor Nederland. Je hart zit duidelijk op de goede plaats maar het is ook een beetje naief om te denken dat dit overal gaat werken. Op basis waarvan? Die open overleg cultuur die jij voorstaat is voortgekomen uit de Nederlandse mentaliteit. Het is geen wereldwijd geaccepteerde manier van denken die overal zo makkelijk wordt geaccepteerd.
Ik was even nieuwsgierig wat mijn Thaise vriendin er van zou vinden en het eerste wat ze zei dat diegene die dat allemaal gedaan wil krijgen waarschijnlijk nog nooit in Thailand is geweest. Beetje gekscherend, maar toch. Van haar mogen kinderen best kort gehouden worden op school. Uniform aan, kort haar, het volkslied zingen, het is allemaal prima. En ze is echt geen uitzondering hoor, ik hoor die mening, die zienswijze, een stuk vaker dan hetgeen jij hier boven schrijft.
Even voor de duidelijkheid; ik heb geen probleem met zaken zoals schoenen uitdoen, netjes gekleed gaan bij (tempel)bezoek, Songkran water smijten, opstaan voor het volkslied, met lepel en vork eten, etc. etc. Het is vergelijkbaar met Oranje outfit op Koningsdag, visite na afspraak en vooral op tijd komen, haringhappen op vlaggetjesdag, kringetje zitten op een verjaardag en drie zoenen voor iedereen van het andere geslacht…
Maar…ik accepteer het niet als mijn waardigheid en persoonlijke vrijheid in het geding komen. Daar ligt voor mij de grens. Voorbeeld: moet ik omdat ik in dit land verblijf ook over de grond kruipen of voor iemand op mijn knieën zitten…puur om te laten zien dat de ander mijn meerdere is en zo door vastgelegde regels respect afdwingt? Ik moet mij toch aanpassen? Ik vind dit mensonterend en is voor mij een ‘ no go’ ook voor kinderen.
Moet ik ook bij een boete een briefje van 100 Baht door het raam schuiven? M.a.w. de corruptie een handje helpen? Ik betaal liever 10x zoveel en eis een officiële bon met het sarcastische genoegen te weten dat zo de corrupte diender niets krijgt. Of doe ik het nu weer verkeerd? Sorry, … weer niet aangepast…
Kijk, als we zo redeneren dan hadden we destijds koppensnellen moeten accepteren, kannibalisme en scalperen, noem maar op. ‘S-lands wijs ‘s-lands eer, toch? Je bent immers bij die kannibalen te gast..?
Nu even serieus terug naar dat haarknippen en knielen. Wat ik bij dat gesprek met de leraar duidelijk zou maken is hoe ik over onderdaniheid en persoonlijke vrijheid denk en dat mijn dochter haar natuur-gekleurde manen mag laten wapperen, omdat zij dat graag wil en ik als trotse vader dat mooi vindt. Respecteert hij mijn wens niet, dan zoek ik een andere school waar vrijheid, democratische normen, kritiek en persoonlijke identiteit wel gerespecteerd worden…Jammer dan, maar voor zoete koek en de lieve vrede, abjecte, achterhaalde normen en waarden accepteren, zoals sommigen suggereren is voor mij onacceptabel. Ik protesteer en aanvaard de consequenties. Dat recht heb ik en dat zouden er meer moeten doen….anders verandert er nooit wat.
Duidelijk verhaal, en ik begrijp je standpunt zeker ook wel. Maar je weet toch ook wel dat de kans dan groot is dat, als de Thaise school niet tegemoet wenst te komen aan de eisen van één farang, je die nieuwe gedroomde school van vrijheid en democratie waarschijnlijk nooit in Thailand gaat vinden?