Je maakt van alles mee in Thailand (93)
Praten over de Isaan, het Noordoosten van Thailand, is al heel lang een onderwerp van gesprek op dit blog. De een vindt het prachtig om er te reizen of zelfs te wonen en een ander moet niets van dat platteland hebben. Frank C. schreef er in 2017 een artikeltje over, leuk voor een discussie. Uw mening wordt gewaardeerd!
Waarom is de Isaan zo verschrikkelijk?
De eerste keer dat ik in Thailand was heb ik gereisd van Bangkok-Hua Hin-Surat Thani-Koh Samui en terug. Zo veel mogelijk per trein, want ik houd van de trein en je ziet veel. Ik heb toen mijn vriendin ontmoet. Zij komt (hoe verrassend) uit de Isaan (en ze vindt reizen per trein heel vreemd).
De tweede keer dat ik in Thailand was moest ik eraan geloven: op bezoek bij haar ouders in een dorpje in de Isaan. ‘Meet the parents’. Ik had in de tussentijd natuurlijk Thailandblog stukgelezen en ik was zo onderhand doodsbang geworden voor de Isaan. Er waren lezers die schreven dat ze er zelf waren geweest! “Ik ben zelf in de Isaan geweest”. Ik las het met grote bewondering.
Van sommigen kreeg ik de indruk dat ze het er levend van af hadden gebracht, zij konden het ten minste nog navertellen. Ik las vreselijke verhalen over het vlees dat er werd gegeten – en hoe het werd gegeten. De mensen liepen er met bloedrode monden rond. Ik kreeg het vermoeden van een soort Nieuw-Guinea in 1600, koppensnellers achter elke boom. Waarschijnlijk waren er ook dolle honden, zoals ik in India had meegemaakt… Maar ja, ik zou er toch aan moeten geloven…. je houdt van je vriendin en je moet wat…
Nou – ik ben ook in de Isaan geweest. En ik ben nog steeds stomverbaasd. Wat was er nu zo erg aan? Voor mij was het gewoon Thailand…. ik heb het verschil met de dorpjes tussen Bangkok en Hua Hin niet gezien. Er waren gewoon steden en dorpen, supermarkten, snelwegen en wat al niet. En de mensen? Vriendelijk en hartstikke leuk. De honden trouwens ook. Het meest verbaasd was ik eigenlijk nog over het landschap. Het deed me sterk aan iets denken… waar had ik dat toch eerder gezien… o ja, Nederland! Gewoon vlak, weilanden met af en toe en boom erin, een koe (oké, buffel). Ik heb foto’s waarvan je denkt: leuk, Zuid-Holland?
Maar, misschien moet ik de droom niet verstoren. De mythe in stand houden. Men heeft Thailand, een mooi en vriendelijk land, leuk voor toeristen – en diep daarbinnen is er de Isaan! Een geheime plek. Diep en duister. Waar geen toeristen heen durven. Alleen zeer ervaren falangs kan je er tegen komen. De echte falang.
Wat denken jullie – moeten we het maar zo houden?
Nu in deze Corona tijd praten over toerisme in de Isaan is misschien niet zo juist, maar de Isaan is prachtig en ik heb het geluk er te mogen wonen. In het noordoosten van het noordoosten, tussen Udon Thani en Sakon Nakhon, ligt onze amphur Sawang Daen Din (SDD) en op ca. 6 km ten noorden van het centrum van SDD ligt ons deeldorp. Hier gaat alles in een mooi rustig tempo en er heerst een mooie plattelandssfeer. Op de fiets zit ik zo tussen de rijstvelden en wat overgebleven bos percelen. De vrijheid die wij hier hebben is ongekend, geen stadse beperkingen, de buurman bijvoorbeeld heeft kippen en koeien bij zijn (houten) huis. Deze koeien gaan soms overdag het land in de buurt op. In het dorp valt bijna iedere ruring op omdat het de rest van de dag zo rustig (stil) is. Voor wat restaurants en wat bars kunnen naar Sawang Daen Din en op 5 km is er een 7 Eleven, op 7 km een grote supermarkt. Men begrijpt uit dit relaas dat ik het heerlijk vind om in de Isaan te wonen in ons eigen ontworpen huis, op ca. 1.000 m2 grond, waar geen enkele vergunning voor nodig was…
Na 10 jaar Thailandblog lezen dan eindelijk mijn eerste reactie:
Sawang Daen Din en omgeving is prachtig. Alhoewel we zelf in Chiang Mai en België wonen gaan mijn vrouw en ikzelf er geregeld naartoe. Recent zijn we er mee in het landbouwbedrijf van haar vader gestapt nadat we een paar jaar geleden al een fruitkwekerij in Chiang Mai begonnen waren. Zelf geniet ik zeer veel van de natuur ondanks het feit dat ik helemaal geen groene vingers heb. Maar gelukkig is er mijn vrouw voor wie werken in de natuur een lieve lust is. En nu na het fruit in Chiang Mai zit ik dus af en toe met haar vader tussen de koeien in Sawang Daen Din. Ik spreek geen woord Isaan en hij geen woord Engels maar op de een of andere manier blijken we elkaar toch goed te begrijpen.
De Isaan is een verademing na het hectische leven in België en de soms storende luchtvervuiling in Chiang Mai. Ik kan het aan iedereen aanraden.
Mooie reactie, Sven, ondanks jouw vergissing, dat Chiang Mai in de Isaan ligt. Dat is namelijk niet zo, ha ha ah!
Laten we het zo houden zolang het kan, maar met de hoop dat de mensen er in de nabije toekomst een beetje meer welvaart mogen ervaren. Wat is er mooier en maakt je gelukkiger dan wanneer je ‘s-morgens vroeg voor de deur je eerste kopje koffie drinkt en je hoort zo’n karretje ploffend aankomen met de boer met zijn vrouw op de aangekoppelde kar. Het geluid hoor je al van verre en komt steeds dichter bij en als ze voorbij gaan maken we allemaal een een wai-achtige beweging om elkaar gedag te zeggen. Even later lopen er van groot tot klein op rij een stel monniken langs met bedelnappen die allemaal een pakketje krijgen. Het is soms ontroerend hoe je die monniken van 6-7 jaar daar achter in de rij ziet lopen. Alleen door het zijn van monnik, ook al is het maar alleen voor de duur van de vakantie, hebben zij voor hun ouders al de weg bereid als deze sterven. Dit is de Isaan waar families aangewezen zijn op hulp van hun familie of buren als het dreigt fout te gaan. Wij farang hebben in het begin het idee dat wij altijd financieel voor alles opdraaien maar zoals in de familie zelf: degene die financieel het beste er voor staat, wordt geacht de meeste steun te geven.
Het is een traditie waar zij ons graag bij inschakelen. Wees eerlijk tegen hen en zeg wat je wel en niet kunt bijdragen, maar met in het achterhoofd, dat als jij zonder middelen zou komen te zitten, zij jou ook zullen helpen.
Misschien niet met bedragen maar met kost en inwoning. Zij laten niemand buiten slapen.
Dat is het mooie aan de Isaan.
Ik heb afgelopen week voor het eerst een lekkere lange rit gemaakt met de auto vanuit Jomtien en kwam ondermeer terecht in het gebied boven Surin nabij Sisaket/Roi Et. Prachtige natuur. Heerlijk rond getuft op de landweggetjes. Wat een prachtige groene natuur. En inderdaad, ik moest denken aan het nederlandse landschap. Vlak, groen met hier en daar een boom. Zo mooi. En de mensen zeer vriendelijk. Ik stopte regelmatig om de de natuur op te snuiven en op één van die momenten kwam er een bezorgde man langs om te informeren of ik misschien pech had met de auto. All ok zei ik. Hij lachte vriendelijk en ging weer verder. Ik ga zeker weer terug naar de Isaan om verder te exploreren.
Vele van de Isaan bevolking gaan naar de grootsteden om familie financieel te steunen.
Wel hebben ze altijd de drang om terug te gaan indien er ooit genoeg geld zou zijn.
Terug gaan naar familie, want wat is er beter dan voor elkaar zorgen?
Ik kijk niet neer op de Isaan, voor mij is het ook prachtig, ik slaap ook in het huis bij de moeder van mijn vrouw, in een hutje op palen waar er wat kippen enzo onderdat hutje zitten.
Zalig, rust, natuur en iedereen gelukkig, ’s avonds gezellig een bbq, …
Minder aangenaam dan in een villa aan de kust met alle luxe erbij?
Wel ik voel mij er beter bij, geld is nodig ja, maar geluk voelen komt soms uit een andere hoek.
wij komen sinds 1982 elk jaar enkele weken of maanden in isaan.
Het heeft zijn charmes en zijn beperkingen.
In het dorpje waar wij verblijven geen restaurant, geen hotel en de 7 / 11 is er pas sinds een 3 tal jaren.
Nu zelfs een ATM machine die vaak werkt.
Mensen zijn vriendelijk en de loslopende honden zijn agressief.
Ik kan iedereen aanraden de 3 rabies shots in nederland te nemen.
Ik heb ze nodig gehad na enkele beten.
Soms zien we een verdwaalde Farang op de fiets ,of in een auto waar je dan even een praatje mee maakt.
Jongeren spreken soms een beetje Engels en een Thai of Thaise ontmoeten die Engles spreekt is een verademing.
Veel mensen begroeten ons en veel kennen mijn vrouw.
In de grotere steden van Isaan is het leven al meer westers .
Veel oudere Farangs met een veel jonger vrouwtje met kinderen. De lokale bevolking kan altijd aanwijzen welk huis door een Farang bewoond word en waar een Thai woont. Sommige Farang huizen zijn behoorlijk protserig en dat tussen een bevolking waar men blij is wanneer men een baantje heeft met 600 baht per maand.
Iemand die van tuinieren houdt , van natuur , van het leven op het platteland kan er een leuke tijd hebben.
Helaas toch de laatste 20 jaar ook veel drugs verslaafde jongeren en totaal onspoorde jeugd.
In ons dorp ken ik er verschillende die in de gevangenis gezeten hebben.
Al bij al voor degene die voor de eerste keer naar Isaan gaan. Ga eerst naar een grotere stad, zoek een redelijk hotel en ga dagelijks op verkenning uit.
Eet niet te heet of vreemde gerechten.
De plaatselijke samlor zal best genegen zijn je voor 300 baht de omgeving te laten zien.
“waar men blij is wanneer men een baantje heeft met 600 baht per maand.” …per dag dan toch bedoel je?
We zijn 5 jaar naar de Isaan geweest,Het is alsof de tijd daar stil staat,het enige wat dat doet twijfelen is dat vele mensen uit de Isaan met een mobieltje voor hun huis zitten.
Vele rijstvelden, de koeien die grazen langs de weg, de gaten in het wegdek, de honden die buiten op de weg slapen, de rust die dit leven uitstraalt.
Gastvrijheid en het gevoel van eten delen vind je nergens.
Ik kijk er weer naar uit dat we er weer heen gaan.
Tja de relaxte bijna gelaten houding van het volk bevalt mij ook wel 🙂
stess kent men daar niet
Dat lijkt maar zo didi.
Waarschijnlijk omdat jij de mensen niet écht van nabij meemaakt zoals ik.
In mijn directe omgeving – dorp ten westen van Khon Kaen en ten noorden van Chaiyaphum – is er door ruim geldgebrek veroorzaakte stress, maar men loopt er niet mee te koop.
De belabberde overheidssteun tijdens de pandemie heeft dat nog eens extra versterkt.
En @khun moo:
Ik heb nauwelijks problemen met loslopende honden. Je moet je niet laten intimideren. Eventueel stoppen en langzaam verder lopen. Snel weglopen/rennen al helemaal niet, dat is een trigger voor die beesten. Als je op de fiets (of motor) bent is het wel wat vervelend als je elke keer moet stoppen.
Een dunne bamboe stok van plus minus een meter houdt ze ook op afstand.
Theo,
ik heb veel ervaring met honden in het algemeen en loslopende honden in Thailand .
De lange stok werkt goed.
Helaas niet altijd.
Ik ben zelf 2 keer gebeten en ons buurjongetjes is er door in het ziekenhuis beland.
Ik zou dan ook aanraden de rabies injecties in Nederland te nemen, vooraf aan vertrek.
Rabies kan overigens ook gewoon door speeksel van een lieve aardige hond overgebracht worden.
Met regelmaat woon ik alweer 11 jaar in Ubon Ratchathani.
Wij toeren het hele Thaise deel, Isarn, door van Nrd naar Zuid en Oost naar West.
En grote 4- baans highways, die je in ‘n mum van tijd honderden kilometers ver brengen.
En durf te stellen dat, buiten de toeristengebieden, de meeste Farang in Isarn wonen.
Graag ga ik ‘n weekje naar Chiangmai of Phuket, maar krijg weer het heerlijke “thuiskomen”-gevoel wanneer we onze straat inrijden.
Dan kan ik weer m’n fiets pakken en de Isarnse jungle in, heerlijk glooiend met rijstvelden maar ook echte jungle met oerwoudreuzen en dichtbegroeid bos.
En, in tegenstelling met Nrd Thailand, heel veel van die gehuchtjes van 20/40 huisjes waar je overal toch wel ‘n phadthai of icecoffee kunt krijgen.
Welcome in the East.
PEER,
Vanuit ubon richting de mekong is een mooi gebied.
Mischien wel het meest ongerepte van Thailand.
Voor ons ook het meest prettige stuk van Thailand.
Jaren geleden zag je op 1 dag 1 westerling in ubon.
Momenteel al meer , maar het blijft een uithoek voor de gemiddelde toerist.
Mooi gebied met khmer invloeden en zeer relaxed.
Ook een prima treinverbinding met bangkok.
Beste mede thailandgangers en bewoners. Ik woon sinds 2016 in Thailand en gelukkig in provincie Udon Thani in de voornoemde landstreek Isaan. Ons dorp Bandung heeft alles wat je nodig hebt behalve geschikte kleding voor grote witte mensen. Vooral in covid tijd heb ik hier de saamhorigheid van de mensen gezien zowel in positieve als negatieve zin. Het negatieve komt doordat men alles op een kluitje doet met de familieleden waardoor besmetting gemakkelijk is. Ook hier toename van verdovende middelen maar ook veel sociale controle wat een veilig gevoel geeft. Ergo, blij met Isaan!
Han, zit er in jouw dorp geen naaister die kleding voor jou op maat kan maken?
Ik woon in een dorp bij Khon Kaen, broeken koop ik in de stad maar shirts laat ik bij de plaatselijke dame maken..
Ieder zo zijn mening over de Isaan, ik vind de dag van vertrek uit de Isaan altijd de mooiste dag, lekker terug naar Hua Hin, of Krabi. Ik kom ook al 25 jaar in de Isaan voor familiebezoek, maar verveel me er dood.
Hey Mike,
Waarom spreek je niet, in alle eerlijkheid, niet met de familie af dat je er van afziet om je “verplichte” rondje te maken.
Verdubbel de toelage en iedereen is blij. Want ‘n Thai ‘voelt’ dat je niet in ‘n lekker vel zit, wanneer je daar opgesloten/opgelaten bent.
Woon nu naar alle tevredeneid 8 jaar in de Isaan Ubon Ratchatani (Warinchamrap) in een landelijk dorpje hele lieve mensen om me heen verder alles in de buurt kwa shoppingcenters het enige wat ik soms mis is het strand en zee maar dat is persoonlijk. Zoals Khun Moo zegt de route Ubon richting de Mekon rivier is schitterend hele mooie natuur landelijke bezienswaardigheden en landscaps het is maar et waar je interesse naar uit ga ieder zijn meug.
Sawasdee kap
Mijn inmiddels lieve vrouw komt uit een dorp nabij surin
Ik kom er 10 keer liever als Bangkok of andere
Toeristische plaatsen.
Eten, natuur mensen, gewoon geweldig.
En een geweldige familie.
Hoop er zelf in de nabije toekomst te gaan wonen.
En, oh ja. De olifanten komen gewoon je huis voorbij.
Bong slang niang (fonetisch)