Isaan-farangs

Door De Inquisiteur
Geplaatst in Isaan, Leven in Thailand
Tags: , ,
28 augustus 2016

Voor De Inquisiteur zich bewust werd van de aanwezigheid van andere farangs had hij weinig contact. Volgens zijn vrienden die hij in Pattaya had achtergelaten was hij naar het einde van de wereld verhuisd.

Slechts enkelen hielden hun belofte om op bezoek te komen. Nu, daar had of heeft De Inquisiteur eigenlijk weinig last mee. Er komt ook helemaal geen bezoek meer vanuit het oude vaderland. In Pattaya gebeurde dat regelmatig, familie en vrienden die afkwamen, vrienden van vrienden. Dat is begrijpelijk, voor een toerist is hier weinig te beleven tenzij je echt kennis wil maken met een arme streek diep in Zuidoost-Azië. En bovendien, hoe gaat een verwende westerse toerist hier reageren op het lagere comfort, de in zijn ogen mindere hygiëne, op het pikante en grove voedsel, op de ontelbare insecten, op slangen en andere beesten?

Natuurlijk had hij al wel eens af en toe een farang gezien, in het nabije stadje, maar dat was occasioneel en meestal in de hoogseizoenen : in de wintermaanden al eens een overwinteraar die in de buurt verbleef, tijdens Songkran wanneer gehuwde, gemixte, koppels de familie van de dame komen bezoeken voor enkele dagen, en in juli en augustus wanneer het Europese vakantieseizoen mannen naar de familie van hun geliefde lokt.

Komt erbij dat De Inquisiteur niet echt op zoek was naar farang-contact. Eerst veel te veel bezig met de bouw van huis en winkel, vervolgens, als ochtendmens, enkel in de voormiddag op stap voor inkopen en dergelijke. Dan zie je geen farangs.

En nu gaat plotseling alles in stroomversnelling, hij krijgt terug meer contact met westerlingen.

De Inquisiteur was zich bewust van het feit dat er een aantal farangs ergens in het stadje, iedere avond, op een sober terrasje bij elkaar kwamen. Iemand had hem zelfs verteld dat dit “At the postman’s” was. Dus tijdens zijn inkooprondes overdag keek De Inquisiteur uit naar een bar, een café met die benaming, dat moest toch te vinden zijn ? Hij reed andere routes, draaide smalle straatjes in en uit, doch vond niks van die aard. Geen farangbar.

Tot hij uitzonderlijk eens ’s avonds snel wat moest gaan inkopen in de locale Lotus Express. Rond zessen, de schemering zette zich reeds in. Schuin tegenover de Lotus, daar zaten ze. Aan een grote stenen tafel en stenen stoelen, aangevuld met wat gammele plastic stoelen. Helemaal geen bar.

Een winkeltje annex kapperssalon. De eigenaar is de locale postbode, de Engelsen geven het de benaming ‘At the Postman’s’ … .

Een tiental Britten, dat volkje is altijd meer avontuurlijk geweest inzake vreemde bestemmingen. Een eenzame Fransman waar De Inquisiteur zijn tweede landstaal kan mee ophalen. Een Zweed, een Amerikaan, één of twee Duitsers. En pas onlangs, jawel, een Hollander. Ze gaan bijna iedere avond een paar biertjes drinken op een primitief terrasje in het nabije stadje, op de vier weken dat De Inquisiteur dat wist is hij er nu vier maal geweest.

Aan tafel toch wel meer andere onderwerpen dan destijds bij de Pattayaanse ‘farang-ontmoetingen’.

Geen geklaag over de partner of andere vrouwen, over Thailand, over ‘Isaanse-toestanden’, geen gezeur over visa of geld, … . Er wordt wel veel informatie gedeeld aangaande wat je waar kan krijgen, wat er nieuw is, waar leuke bestemmingen in de buurt zijn, … . Leerzaam.

Doch er kwam ook iets op gang wat De Inquisiteur ‘de impact van Thailandblog’ noemt.

Nederlandstaligen die zijn blog lezen, erop reageerden, zelfs om contact vroegen. De Inquisiteur antwoordt uit principe nooit, was er zelfs een beetje schuw van om farang-toeristen over de vloer te krijgen want hij wil geen gezeur meer zoals dat vaak in Pattaya het geval was. Tot er op een dag plots iemand aan de shop kwam aangereden. Onze eerste farangklant dachten eega en ondergetekende, want een breed glimlachende westerling, met gade, stappen uit de wagen. Neen dus, het was een Belg die de weg gevonden had, hij woont op zowat vijftig kilometer hier vandaan en kent de streek een beetje. Wonderwel ontstond er snel een vriendschap op basis van gemeenschappelijk inzicht over Isaan. We houden nu contact, af en toe een bezoekje heen en weer wanneer dat past maar de frequentie blijft aangenaam laag.

Doch de leperd ging verder. Als fan van De Inquisiteur’s blog, reageerde hij wel op sommige vragen, maakte contact met hen. Zo denkt De Inquisiteur toch want hij wist eerst van niets. Zodoende verkreeg die lepe Belg een groepje mensen bij elkaar, allen ‘Isaanfarangs’. Die hier wonen, een leven hebben opgebouwd of die daar pas aan begonnen zijn. Uitsluitend Nederlandstaligen, dat is toch wel eens iets anders want meestal als je hier contact hebt met westerlingen moet je Engels praten. Of Duits. Of Frans. Opletten met je grappen, met sarcasme, met uitspraken – want vaak slaan die niet aan. Nu wel.

Dus wanneer De Inquisiteur een mail ontvangt met het voorstel om eens een dagje bij elkaar te komen, is De Inquisiteur enthousiaster dan hij eerst dacht.

De afspraak verloopt correct qua tijd, we zijn en blijven farangs. Na een korte kennismaking rijden we naar een Duits restaurantje in Kham Ta Kla. Slechts vijfentwintig kilometer van De Inquisiteur vandaan die dat natuurlijk niet wist. Want nog interessanter is dat de man ook broodbeleg verkoopt, eigengemaakt, een heerlijke afwisseling voor de beperkte plaatselijke keuze.

De Inquisiteur wordt hier vaste klant, zeker weten.

Aan tafel is het direct een gezellige boel, grappen en grollen, interessante belevenissen gaan over en weer. Voor een keertje staan we toe dat de aanwezige echtgenotes zich samen zetten aan het ene eind van de tafel, beetje tegen onze principes in, maar nu kunnen de mannelijke conversaties uitsluitend in het Nederlands. Een verluchting na jarenlang Thais, Engels en wat Isaans. Leert De Inquisiteur weer andere inzichten over Isaan want zelfs in die kleine Lage Landen aan Zee zijn er veel mentaliteitsverschillen tussen de streken van afkomst.

Na de maaltijd vertrekt de uit vijf wagens bestaande karavaan naar onze shop. De Inquisiteur, die de dag voordien een fles beer Chang te veel dronk is wat bang voor een drinkgelag maar het valt mee. Per slot van rekening moet iedereen nog huiswaarts rijden.

Een Nederlander uit Amsterdam. Kloeke zeventiger, bijna tachtig. Vat vol zelfvertrouwen, leuke man. Die de Hollandermoppen van de Belgen goed pareert. Die woont in het stadje vlakbij het dorp van De Inquisiteur, we leerden elkaar al twee weken eerder kennen. En werden ook direct kameraden, wij zien elkaar nu waarschijnlijk wel wekelijks want hij woont vlakbij een nieuw restaurantje waar De Inquisiteur nu vaak gaat eten.

Is er nog een landgenoot van hem, maar De Inquisiteur is vergeten waar die afkomstig van is. Een aangename zachte persoonlijkheid, onmogelijk dat die uit een grootstad komt denkt De Inquisiteur. Die moet meer afkomen, kan hij Thais leren want daar vecht hij mee naar eigen zeggen en dat is toch iets wat je hier in de boezewoesj goed kan gebruiken, bijna noodzakelijk is.

Vervolgens is er een Brusselaar bij, nu ja, uit de nabijheid van die gekke stad. Leuk accent door de tweetaligheid van België, en een grapjas eerste klas. Hij heeft echter twee problemen. Hij vecht met de mussen die continu nesten bouwen in zijn daken. Die hij probeert af te schieten, zonder succes. En de ‘cartouches’, in zijn geval de plastic bolletjes die de kogels vervangen, komen steevast in zijn zwembad terecht. Die verstoppen de filter. De Inquisiteur wil hem zeker bezoeken ondanks hij op tweehonderd kilometer afstand woont, Roi Et, zo gaat dat nu eenmaal in een groot land, afstanden zijn geen bezwaar. Maar hij heeft een klein soort resort, kan je blijven slapen, dus een heerlijk drinkgelag opzetten moet mogelijk zijn.

Of De Inquisiteur gaat zwemmen in zijn pool hangt af van de aanwezigheid van plastic bolletjes of niet … .

Een Katelijner ook. Sint Katelijne Waver is de romantische, Vlaamse naam van zijn vroegere woonplaats. Geeft Engelse les in de plaatselijke school van zijn Isaan dorp. En weet goed om te gaan met de Isaanse mentaliteit die ook schoolkinderen hier koesteren – alles vergeten. Leuke verhalen van hoe hij dat aanpakt. Gezien zijn gezellige lichaamsbouw gelooft De Inquisiteur hem echt wanneer hij vertelt graag en goed te koken, zijn tips zijn welkom voor een amateur als ondergetekende. En nog, op zijn Vlaams gezegd, plezanter is dat hij slechts op een kleine vijfendertig kilometer afstand woont. Da’s een kleinigheid hier. Met hem wil De Inquisiteur ook wel wat vaker ‘pintelieren’.

Als laatste was er natuurlijk de leperd. Uit Sawang Deing Din, maar hij zegt continu in Sawang Din te wonen, ook al niet zo ver af. Wij kennen elkaar al iets langer dus. Vechtend met een enorme koelbox want hij koopt graag westers lekkers in – in het groot waarschijnlijk want de rest van ons heeft enkel slechts een plastic zakje nodig voor het aangekochte broodbeleg. Normaal gesproken, als wij samen zitten, gaan de grote flessen Leo er bij hem goed in doch vandaag blijft hij vrij sober, net als De Inquisiteur trouwens.

Die zich uitermate amuseerde, genoot van de uitsluitend Vlaams/Nederlandse conversaties (de Brusselaar daar gelaten, zijn dialect is hopeloos), genoot van begrijpbare grappen en gezegdes, en die denkt, dank zij het Thailandblog, nieuwe vrienden gevonden te hebben. Zo maar, uit het niets. Op tienduizend kilometer van onze roots.

Voor herhaling vatbaar, Isaanfarangs hebben over het algemeen een goede instelling en zijn, weer op zijn Vlaams gezegd, plantrekkers. Komen overal goed uit, maken hun leven interessant. En vooral, ze zeuren niet, ze genieten ondanks de Isaanse fratsen die ze meemaken.

18 reacties op “Isaan-farangs”

  1. Andy zegt op

    Leuke manier van schrijven en vertellen over de dagelijkse gang in de Boezewoesj mag er zelf ook graag wonen De Issaan is een zeer mooie ruime omgeving met eenvoudige leuke vriendelijke bevolking.

  2. HansNL zegt op

    Zou er nu toch een groot verschil zijn tussen de Pattayanen en de Isaaners?
    De farang versies, dan.
    Denk het wel, gelukkig.
    Ik ben in de tien jaar Khon Kaen twee keer in Pattaya geweest, met natuurlijk aldaar de schier verplichte gang naar Walking street, bezoek aan gogo bar, bezoeken aan bierbarren, etcetera.
    Dat was het dan wel.
    Ik hou me wel aan de Isaan.
    Herken mezelf dus heel goed in het verhaal van de inquisiteur.

  3. Bruno zegt op

    Beste Inquisiteur, ik volg al een ruime tijd thaiblog en ben vooral fan van jouw verhalen.
    Wij zijn pas terug van Isaan ( Takong bij Sangkha Surin) en starten de bouw van onze woning daar
    De bedoeling is om over een paar jaar daar te gaan wonen.
    Voor een Vlaamse Brusselaar is het inderdaad een redelijke ommezwaai in je leven.
    In je verhalen herken ik de zo typische verhalen over het leven in Isaan.
    Ik zou veel kunnen leren van jou over het leven ginder wat voor mij dikwijls heel onlogisch is.
    In Januari keren wij terug naar Takong waar we dan ook ons huwelijk in Thailand gaan vieren. Met deze ben je uitgenodigd
    Mvg
    Bruno

  4. Eduardus zegt op

    Woon nu al een tijdje in de Isaan, en ik moet bekennen, dat was voorheen niet altijd makkelijk, als geboren Twentenaar had ik veel last om mij hier aan te passen, ben daarom ook geregeld teruggekeerd naar het o zo mooie…., maar eenmaal daar en kijkend naar beelden uit de Isaan overspoelde mij het zelfde gevoel weer, maar ditmaal naar mijn dorpje in de Isaan, nog steeds mis ik soms mijn Twente, maar sinds de verhalen van De Inquisiteur gaat het mij al een stuk beter, heb ze allemaal gelezen, sommige meermaals, na het lezen van de deze mooie verhalen ga ik steeds meer dingen begrijpen en vooral waarderen, en dat doet goed! …..Meneer De Inquisiteur, mijn hartelijke dankt hiervoor.

  5. henry zegt op

    Is echt geen Isaanse exlusiviteit als de bankokiaans pensionados mekaar ontmoeten zijn het ook alleen maar positieve verhalen van mensen die beseffen in welk fantastisch land ze wone .

  6. Jan VC zegt op

    Leuk dat je een stel nieuwe vrienden in wording hebt bijgekregen!
    Het is bewezen! Niet alle Farangs zijn zageventen! 🙂
    Hoop doet dus leven.
    😉

  7. Alfons Dekimpe zegt op

    Ik volg al geruime tijd jou verhalen uit Isaan en ben meer en meer benieuwd waar je ergens verblijft.
    Als Belg afkomstig tussen Leuven en Mechelen, maar heden al 5 jaar wonend in Korat, Choho en mijn vriendin waar ik mee gaan samen wonen als ons nieuwe huis af is in Phon, 80km van Khon Kaen, ben ik echt opzoek naar andere falangs, Belg, Nederlander, Duits of van waar ook in Europa om samen leuke gespreken en ontmoetings mee te hebben.
    Ik vraag mij dan ook af waar ik deze kan vinden.
    In Phon heb ik voorlopig twee Engelsmannen leren kennen en drinken we af en toe een biertje bij een gezellige babbel waar ik nood aan heb. Graag kom ik dan ook in contact met jullie in Isaan, laat maar iets weten mag via mail.
    [email protected]

  8. Hendrik S. zegt op

    Daar gaat je welverdiende rust Inquisiteur 😉

    (Op z’n Nederlands, sarcastisch)

  9. Walter zegt op

    Leuk geschreven Inquisiteur (waar haal je in Godsnaam die naam vandaan??)

    Ik woon hier in BangBautong, Nonthaburi.
    Afgelegen wijk, géén Farangs, dus ook geen contact…

    Als je dan al eens een Farang tegenkomt, lijkt het wel, wie spreekt nu eerst wie aan???

    Met als gevolg, je passeert mekaar gewoon zonder één woord….

    Toch zou het fijn zijn, eens Nederlands te kunnen praten met zielsverwanten.

    Zoals je in je verhaal beschrijft, denk ik, dat de meesten onder ons, een serieuze stap
    terug moeten maken inzake, comfort, hygiëne, voedsel, ed….

    Maar toch, ben gelukkig hier met m’n vrouwke, (die mij goed soigneert!).

    Daar kan alle luxe die ik achtergelaten heb niet tegenop…

    Inquisiteur, het ga je goed en…ik wacht op meer van deze heerlijke verhalen….

    Groetjes,

    Walter

    • slagerij van Kampen zegt op

      Dat wat u zegt over wie spreekt nu eerst wie aan is inderdaad heel kenmerkend voor farangs. Thai’s begrijpen dat al helemaal niet. Als mijn vrouw hier in Nederland een Thai ontmoet, ze herkennen een landgenoot of landgenote vaak in1 oogopslag en dan volgt meestal direct een glimlach en een gesprek. Kruist in de Isaan ergens een farang onze pad dan verbaast het mijn vrouw dan ook dat ik niet onmiddellijk een gesprek aanga.
      “Jullie zijn toch heel anders dan wij, zegt ze dan. Zien wij in het buitenland een Thai dan zoeken wij direct contact. Jullie niet! Is dat arrogantie? vraagt ze dan.
      Een vriend van me, ook getrouwd met een Thaise die hij hier in Nederland ontmoet heeft zei me na zijn eerste bezoek aan Thailand en de Isaan: Wat mankeert die farangs daar eigenlijk? Ik vond het daar eigenlijk nogal vervelend in de Isaan, denk: leuk daar loopt een Europeaan, een gesprekje, zeg dus hallo en ze lopen me straal voorbij. En niet een keer maar meerdere keren, meerdere farangs!
      Ik heb geantwoord: Ach frustratie. Worden steeds chagrijniger door door familie problemen waar ze steeds voor mogen dokken of zo. Of iets anders misschien?

      • Hendrik S. zegt op

        Als ik in Nederland de supermarkt in loop, knoop ik toch ook geen gesprek aan met jan en alleman.

        Zo ook in Thailand.

        Groet soms wel (hallo) maar loop dan ook door.

        Heb namelijk geen behoefte aan ‘buitenlanders’ waarvan 9 van de 10 het altijd beter weten dan jij.

        Ben in de Isaan voor de rust, wil ik graag zo houden ook…

        Mvg, Hendrik S.

        • slagerij van Kampen zegt op

          Moderator: Niet chatten svp.

        • Daniel VL zegt op

          Ik heb ook geen behoefte aan buitenlanders; Meestal bestweters en wat wij stoefers noemen
          Ik ben in 2013 op royal flora in een goep terecht gekomen en beslist nooit nog iets te maken te met buitenlanders in Tesco of makro soms een knikje. Kom liever in contact met touristen die gaan en komen.

  10. Daniël M zegt op

    Deze Vlaming, die in het Brussels Gewest woont 😀 , geniet ook elke keer van uw verhalen. Ik spreek echter geen Brussels en ook geen ander dialekt. Vlamingen denken dat ik een Limburger ben en franstaligen denken dat ik een Luxemburger ben 😀

    Was die leperd die persoon, die zijn bezoek in zijn reaktie op uw vorig artikel reeds aangekondigd had?

    Afwisseling kan geen kwaad. Als je lange tijd geen taalgenoten ontmoet hebt, dan kun je er behoefte aan hebben. Dan kan het eens leuk worden. Maar als het er teveel gaan worden, dan kun je volgens mij het gevoel verliezen dat je in Thailand woont…

    In het dorp waar mijn schoonouders wonen, zijn er ook een fransman en twee duitsers. Een duitser verbleef er permanent en heeft er enkele maanden geleden zijn vrouw verlaten. Wederzijdse beschuldiging: overspel! Maar de drank zat er wel voor iets tussen. De man zou naar Pattaya (!) gegaan zijn (volgens zijn vrouw) en zijn vrouw zou er spijt van hebben… Maar er is maar 1 persoon in dat dorp die zich aanpast aan de anderen: de Vlaming! Kan Thais (voldoende toch?), Engels, Frans en Duits spreken. Daar mogen wij toch fier op zijn hee?

    Eigenlijk ook typisch: als je iets zoekt, dan vindt je het niet, totdat je het niet meer zoekt (At The Postman’s). Klinkt wel grappig, maar is al te vaak ook de waarheid…

    HansNL, het verschil tussen Isaaners en Pattayanen is volgens mij het feit, dat Isaaners gelukkiger zijn, omdat zij getrouwd zijn met een Isaanse. Pattayanen zijn meestal singles, eenzame mannen.

    Misschien ga ik tijdens mijn volgende vakantie in de Isaan ook eens op zoek naar die ene shop… 😛

    • Jan VC zegt op

      Onze organisatie doet een grondige screening van de farang(s), die zich bij onze groep (4 man en een paardenkop) wil aansluiten.
      Zageventen, betweters en azijnpissers zijn welkom! Hun zitje wordt ergens goed afgeschermd zodat ze tegen 100 in ’t uur hun gang kunnen gaan…. en wij er geen last van hebben. Hun deelname beperkt zich dus uitsluitend tot het betalen van onze rekeningen!
      Goede deal? 😉
      Getekend,
      De leperd

  11. Patrick DC zegt op

    Beste Inquisiteur
    Ik volg Je verhalen met veel plezier, waarvoor dank !
    Je woont op 25 Km. van Kham Ta Kla , da’s 30 Km. hiervandaan doch dan “aan de andere kant” , wij wonen in vogelvlucht op zo’n 7 Km. van het grote meer & Phu tok waarover Je recent schreef.
    Het “German restaurant” te Kham Ta Kla ken ik doch ik ben er in al die jaren nog nooit geweest aangezien ze s’avonds gesloten zijn, daar komt verandering in aangezien ik nu weet dat ze ook beleg verkopen !
    Leuk om te horen dat er hier in de regio Vlamingen wonen, in de 5 jaar dat we hier wonen ben ik er nog geen enkele tegengekomen en het zou wel eens plezant kunnen zijn om af en toe wat “Vlaams” te “klappen” 🙂 (niet alle dagen natuurlijk 🙂 ).
    In het dorp , 5 Km. van bij ons thuis , is er een “farang” restaurantje waar ze vrij lekkere pizza’s bereiden + ook een paar andere westerse gerechten,
    Mochten Jullie eens in de buurt zijn , kom dan gerust langs, stuur me een mailtje op [email protected] en dan geef ik de coordinaten door.

  12. HansNL zegt op

    Nou ben ik toch allemachtig benieuwd geworden hoeveel Nederlanders en Vlamingen er in Khon Kaen verblijven, wonen of zich er ophouden.
    Ben toch nog meer benieuwd of er animo zou zijn om van tijd tot tijd een soort Nederlandse avond of dag te organisers in Khon Kaen.
    [email protected] ontvang ik graag reacties, met liefst ideetjes ban plaats en tijd.
    Er is natuurlijk een door een Nederlander gerund establishment in Khon Kaen tussen Kosa en Pullman.
    Zou zomaar als ontmoetingsplaats kunnen dienen.

  13. timker zegt op

    De “aangename zachte persoonlijkheid”, ik typeer mezelf als “Hollands bescheiden”, komt niet uit Amsterdam maar is geboren in het prachtige Haarlem… Maar veel belangrijker is dat dit weer een prachtige blog is na een zeer geslaagd farang bezoek. Wat de schrijver niet vermeld heeft is dat, volgens ons, de Thaise dames ook genoten hebben van het uitstapje!!! Iedereen heeft ook uitgesproken dat op termijn een volgende afspraak gewaardeerd word, er is al een idee geopperd. Op termijn schrijf ik omdat we naar mijn idee hier zijn voor Thailand en de Thaise en niet om een farang kliek te worden. Maar ik kom zeer zeker op Thaise les in de shop… 😉
    ps: het is erg leuk om deze blog te lezen over iets waar we zelf een onderdeel van zijn geweest!


Laat een reactie achter

Thailandblog.nl gebruikt cookies

Dankzij cookies werkt onze website het beste. Zo kunnen we je instellingen onthouden, jou een persoonlijk aanbod doen en help je ons de kwaliteit van de website te verbeteren. Lees meer

Ja, ik wil een goede website