Advies: huren in Thailand is beter dan kopen
Mijn eerste advies na vele jaren Thailand: niet kopen, maar huren. Bij koop moet je contant afrekenen, want farang krijgen hier geen hypotheek. Bij huur kun je altijd weg als iets je niet bevalt.
Ik had bijvoorbeeld in Bangkok twee buren met in totaal zes kleine keffertjes die mijn dochter uit haar slaap hielden. Ik ken ook mensen die ineens een reparatiewerkplaats voor brommers naast zich kregen of een karaoke-tent. Als het te gek wordt, kun je bij huur direct weg. Kopen gaat snel, maar verkopen kan heel lang duren…
Advies 2: richt geen company op. Kost geld en je moet jaarlijks winst- en verliesrekening overleggen. Het moet een actieve company zijn, anders ga je vroeg of laat voor de bijl. Bovendien ben je slechts voor 49 procent eigenaar van huis en grond, hoe goed de advocaat het ook regelt. Er zit altijd een zeker risico aan vast, vooral nu de Thaise overheid dit misbruik van companies wil tegengaan.
Advies 3: als je dan met alle geweld wilt leasen, doe dat dan alleen vwb de grond. Het huis mag op jouw naam. Ook hier geldt een zeker risico, zeker na 30 jaar, want de tweede termijn is juridisch nooit goed geregeld. Ik ken farang die procederen, maar ze gaan doorgaans voor de bijl. Een goede vriend in Hua Hin heeft samen met zijn vriendin een eetzaakje opgezet. Pand met bovenwoning staat op haar naam met een dichtgetimmerde lease. Nu zijn ze uit elkaar en zij gooit hem de deur uit, met de waarschuwing dat ze vrienden heeft bij de politie. Nu is hij aan het procederen en woont hij al maanden op bijna 300 kilometer afstand.
Advies 4: neem een ‘ usufruct’. Weinig bekend in Thailand, maar volkomen legaal. Dat wil zeggen: het vruchtgebruik van huis en grond zo lang degene leeft die tekent. Dat kan ook een meerderjarig kind of zelfs kleinkind zijn. Zo lang als dit leeft (en dat kan heel lang duren) is het bezit onvervreemdbaar. Er zijn niet alleen vele wegen die naar Rome leiden; er zijn net zo veel (om)wegen die Thai kunnen bewandelen om via de rechtbank hun zin te krijgen. Als je geen Thai kunt lezen en spreken, ben je helemaal afhankelijk van een advocaat. Dat lijkt mij een onzeker uitgangspunt…
Huren is beslist beter dan kopen. Echter: zoals zo vaak maakt liefde stekeblind (of in ieder geval bijziende). Het geloof in de goedheid van de medemens is eveneens een valkuil…
– Herplaatst bericht –
Helemaal mee eens. Komt nog bij dat de huren relatief laag zijn, hetgeen een extra reden is om te huren.
Zeker weten! En je bouwt of koopt op een ander zijn grond, dat is nooit en nergens aan te raden en zéker nooit in Th want je maakt je compleet afhankelijk, wat in Th is te vermijden.
Ik ken wel een nederlander die, toen hij net als zoveel andere farangs op de grond van de familie had gebouwd en het natuurlijk weer spaak liep, zijn huis afbrak onder het motto: ik niet dan jij en de familie ook niet.
Goede vrienden van ons hebben een prachtig huis gehuurd. Wel goed geregeld eigenaar woont in Bangkok maar alles via de officiële weg met advocaat geregeld. Huis was leeg en ze hebben het zelf aangekleed.
Nooit geen problemen gehad het straatje waar de woning stond daar waren meer woningen te huur ook deze mensen vertelden geen problemen. Ondanks dat ze makkelijk konden kopen was er geen haar op op hun die daar aandacht om dat te doen. Huizen staan eind Pattaya begin Jomtien bij kruising beeld een prachtig verscholen straat. En als er iets was konden ze bellen en het werd direct gerepareerd.
Jammer dat ze er nu niet meer zijn ivm overlijden maar we zijn altijd met plezier daar veel geweest.
Het kan geen kwaad een woning te kopen op naam van je vriend of vriendin, zolang je maar beseft dat je op het moment dat je je handtekening zet de woning geschonken hebt aan je geliefde. En dan maar hopen dat hij/zij je geliefde blijft. Dit is natuurlijk een uitstekende lakmoesproef voor de kwaliteit van zijn of haar gevoelens voor je. Vanaf dat moment ben je gast in zijn/haar huis.
Alle andere constructies zijn moeizaam. Veel administratieve rompslomp, weinig zekerheid en je zit er aan vast, dus geen flexibiliteit mee. De meeste Thailandgangers zijn wat ouder. Reken dan maar eens uit wat de koop met alle bijkomende kosten voor onderhoud en leges bedraagt in vergelijking met huren tot pakweg je 95ste.
Ook mijn opvatting na 40 jaar Thailandervaring. Maar word moeilijk aanvaard door de goegemeente. Die dan nog liefst kopen in he geboortedorp van hun partner omring door haar familie.
Huren is zeker de beste oplossing zoals al eerder is geschreven, maar kijk wel naar de inhoud van het contract.
De meeste contracten zijn voorzien van een Thaise standaard en te kort door de bocht. Mijn Thaise vriendin verhuurt ook condo’s en ik heb contracten in het Engels opgemaakt voor haar, die recht doen aan beide partijen en niets aan duidelijkheid over laten. Dus stel je eisen gerust als je gaat huren aan de verhuurder en anders zal je mogelijk gedoe kunnen krijgen op termijn.
Hans,
De usufruct (vruchtgebruik) gaat die boven de lease van de grond voor 30 jaar?
Anders gezegd:
Wanneer ik ons huis (koop) op naam zet van mijn kind(eren), hoe loopt het dan met de lease van de grond (30 jaar)?
Marco, usufruct (vruchtgebruik) is op het leven van degenen die tekenen. Dat kan dus heel wat langer zijn dan 30 jaar als je (volwassen) kinderen laat mee tekenen. Bovendien betaal je met usufruct veel minder aan het land office dan bij lease.
Ik ben er inmiddels ook van overtuigd dat huren de beste oplossing is. Belangrijk zijn de kwaliteit van de verhurende partij en het huurcontract maar dat is met alles zo.
Blijkbaar zijn er hier nog altijd die niet weten dat er hier ook wetten zijn, notarissen, advokaten enz..
opmaken van gewettigde onderlinge contracten enz.. en zo verder, en alles volgens de wet , als buitenlander bij aankoop van grond je naam mede laten opnemen in de chanot.. contract bij overlijden van je Thaise partner het recht hebben om de eigendom , grond met huis te mogen (kunnen) verkopen.
Ik vraag me dan ook nog steeds af wat het probleem is voor een deel van de “Farang” bevolking hier, maar als ge niet weet waaraan of waaraf !? begrijp ik het wel.
En maak jullie maar niet te druk over aankopen van eigendom hier want binnen een paar jaar is het voor de meeste “farang” gedaan om nog aan een schappelijk prijs een huis te kopen in Thailand voor de prijs van een garage in Belgie of Nederland.. want de Chinese bevolking heeft zijn oog laten vallen op de voor hun goedkope huizen en app. prijzen in Thailand en deze zijn dus aan het kopen geslagen met als gevolg dat de prijzen lekker de hoogte ingaan.. en de slimme onwetende (in veel gevallen) “Farang” stond er bij en keek ernaar. Zoals gewoonlijk.
Prettige dag nog.
volledig mee eens.ben al eens verhuisd vanwege een karaoke tent.dus voor mij huren perfect
Prima Artikel, en je hebt inderdaad gelijk.
Ok, ik heb gekocht.
Voor 2.7 miljoen baht een prima villaatje in Jomtien met leuke buren.
In dezelfde straat worden gelijkwaardige huizen verkocht voor 3.3 miljoen Baht dus een op gaande lijn.
Toen ik kocht was 2,7 miljoen precies 60.000 euro, nu is het 68.000 euro.
Ik heb op advies van een advocaat een slapende LTD opgericht met de waarde van het huis als inbreng. Minimaal moet het 2 miljoen zijn. Mijn aandeel is 49%, die van mijn vriendin 48% en de notaris 3% met vermelding dat mijn vriendin en de notaris een clausule hebben ondertekent van afstand doen van de aandelen wanner het MIJ uitkomt.
Twee jaar geleden zag mijn toenmalige vriendin het niet meer zitten en wilde terug naar de bar. Voor 3000 Bath was ze via het registratie kantoor eigenaar af.
Voor de wijze zoals ik gehandeld heb, heb ik er een goed gevoel over maar misschien hebben andere mensen er een andere kijk op die ik graag aanhoor.
Mvg.
Henk Simonis.
Als u zich het kunt permitteren om iets te kopen als beleggingsobject, dat wil zeggen zonder dat u uw toekomstplannen drastisch hoeft te wijzigen als u uw investering kwijtraakt, is daar niks mis mee, en in het geval van zelfbewoning spaart u ook nog eens de huur uit.
In alle andere gevallen stelt u zich bloot aan risico’s waarvan u slechts kunt hopen dat die zich niet verwezenlijken.
Bram geeft dit min of meer ook al aan, waarbij ik aanteken dat ik de door hem genoemde cijfers over de inflatie in Thailand niet onderschrijf.
.
https://tradingeconomics.com/thailand/inflation-cpi
Beste Frans,
Ik ben benieuwd naar de genoemde risico’s.
Mvg.
Henk Simonis.
Vooral dat je, indien je om wat voor reden dan ook, weg wilt, maar moet afwachten of, en voor welke prijs, je het huis kunt verkopen.
En of uiteindelijk al je mooi bedachte juridische constructies overeind blijven.
Henk, U beseft toch dat een slapende LTD voor reale estate illegaal is. U loopt het risico dat uw koopakt word ontbonden dus non-void verklaard word.Dan bent u niet aleen uw eigendom maar ook uw centen kwijt.
Verleden week deed een man zijn LTD verhaal op een forum, was niet alleen alles kwijt maar werd ook nog eens het land uitgezet.
Een vreemd verhaal. Ik ben klant met mijn onderneming en belegging portefeuille bij HET grootste kantoor van Pattaya en die zouden dan iets adviseren wat illegaal is.
Ik wil hier het naadje van de kous van weten.
Lijkt mij een broodje AAP verhaal.
Mvg.
Henk Simonis.
Misschien vreemd maar wel correct. Een slapende company voor grondbezit is illegaal.
men spreekt alleen van huizen kopen.
ik wil een condo kopen in mijn naam alleen, en later overdraagbaar aan wie ik het wil.
Je kunt niet stellen dat huren per definitie beter is dan kopen. Alles hangt af van je persoonlijke situatie, eventuele partner, leeftijd, financiële situatie, toekomstplannen, etc. etc.
Persoonlijk zou ik nooit investeren in vastgoed in Thailand (als in kopen met de verwachting winst te maken bij verkoop)
Beste Bram,
Een prima opsomming. Dit net gelezen hebbende komt des te meer de vraag op waarom de nadruk op huren gelegd wordt door zoveel mensen.
Objectief gezien slaat mijn weegschaal over naar KOPEN.
Mvg.
Henk Simonis.
@ corretje, precies! Zo is het mij ook ontelbare malen vergaan. Ik werd zo beroerd van dat eeuwige gehannes over huurverhogingen, niet terug krijgen van borgsoms en constante discussies met de verhuurder. Ik heb voor mijn vrouw ong., ik dacht, zo’n 27 jr geleden grond met huis gekocht en wonen daar nog steeds. Beste wat ik ooit hier gedaan heb.
Voortreffelijk artikel! Stickman Bangkok adviseerde dat jaren geleden al en ik ben hem daarvoor dankbaar. De meeste farangs kopen omdat ze bezwijken onder de aanhoudende druk van hun Thaise partner. Logisch dat zij daarop aandringt. Bij scheiding trekt zij vrijwel altijd aan het langste eind. Eerst begint het gedram om een gouden ketting, daarna om een huis. Trap er niet in.