Column: Big trouble in paradise…
Wanneer Europeanen op het idee komen om een tripje te maken naar Thailand, dan kan het geen kwaad om de lokale gebruiken eens onder la loupe te nemen. Dan zullen velen ongetwijfeld tot de conclusie komen dat zaken die wij heel normaal vinden, zoals:
– urineren over de achterlichten van een geparkeerde taxi;
– weglopen wanneer je een barrekening gepresenteerd krijgt;
– rohypnol wegspoelen met grote hoeveelheden bier, waarna je in een agressieve stier transformeert;
– transseksuelen meenemen naar je kamer voor een potje serieuze bridge;
– dronken door brandende hoepels springen;
en talloze andere zaken, die back home “just another day at the office” zijn, maar in Thailand, daar doen ze toch moeilijk over dit soort thuis alom gerespecteerde culturele uitingen, sterker nog, de lokale autoriteiten tonen geen enkel begrip voor onze in het vaderland, oh zo gebruikelijke folkloristische escapades.
Door deze culturele verschillen komen jaarlijks duizenden westerse toeristen in de problemen met de autoriteiten en de Thai, omdat die de moeite niet hebben genomen om uit te vinden dat met je dronken kop over een taxi urineren, cultureel-antropologisch gezien nogal gevoelig ligt in het Land of Smiles.
Deze “Clash of Cultures” wordt breed uitgemeten in de 7-delige serie “Big Trouble in Thailand”, waarin te zien is hoe het neusje van de Europese zalm vakantie viert aan de azuren kusten van dit prachtige land en met de hulp van grote hoeveelheden drank, drugs en stupiditeit met hier en daar een vleugje onwetendheid, uiteindelijk belandt in whirlpool van narigheid’
Tijdens de introductie worden we door een hijgerige voice-over getrakteerd op een kijkje in de Thaise onderbuik van de Thaise toerismesector met Pattaya als episch centrum.
Hoofdpersoon in de serie is Howard Miller, een Britse uit de kluiten gewassen teddybeer, die werkt voor de Pattaya Volunteer Touristpolice Assistents, die tien jaar geleden in het leven werd geroepen om de Thaise toeristen politie bij te staan in de nachtelijke confrontaties met dronken, verwarde, beroofde, verongelukte, gewonde en anderszins aangeslagen toeristen.
Howard maakt een zeer professionele indruk in de serie en lijkt geschapen voor deze baan. Geen moment verliest hij zijn geduld en hij weet precies waar hij wel en niet mag staan, of liever gezegd, hij weet precies wanneer hij zijn Thaise collega’s voor de voeten gaat lopen en veel van de problemen van toeristen op te lossen of te beperken, hoewel zij die problemen in negen van de tien gevallen over zichzelf hebben uitgeroepen.
Wat mij echter ongelofelijk stoort aan de serie is dat wanneer je als argeloze kijker die nog nooit in Thailand is geweest, al snel de indruk krijgt dat Thailand een soort voorportaal van de hel moet zijn. Er is geen enkele nuance en geen enkele ruimte voor de andere kant van de medaille. Heel af en toe komt er een ietwat nuancerend verhaal van een PVTA medewerker, maar dat verhaal verzuipt in de lawine van ellende waardoor de kijker overspoeld wordt. De negatieve opmerkingen onder de filmpjes, die allemaal op YouTube staan, ten opzichte van Thailand, zijn dan ook niet van de lucht.
Dus, lieve lezer, mocht U ondanks deze verontrustende post, nog steeds ooit naar het land van de Glimlach willen afreizen, houd dan de volgende culturele gevoeligheden in Uw achterhoofd:
– sla nooit iemand met een bierfles op zijn hoofd;
– tenzij U gaat wielrennen, GEEN doping;
– urineer in de daarvoor bestemde urinoirs;
– vermijd fotomodellen met adamsappels en baritonstemmen;
– drink geen drankjes uit een emmer. U bent toch geen koe?
– vermijd alles wat te mooi is om waar te zijn;
…en U zult zien dat het dan allemaal best meevalt. Wanneer U weer thuis bent kunt U zich weer te buiten gaan aan bovenstaande westerse, folkloristische uitingen.
[youtube]http://youtu.be/x7bfrLB-u_Y[/youtube]
De serie is ook heel sensationeel gemonteerd, het beste voorbeeld is de scene met de jetski, de jetski verhuurder zou de slachtoffers bedreigd hebben met een geweer. Op youtube staan de ongemonteerde beelden en daaruit komt een heel andere versie van dat incident.
Daarmee wil ik de verhuurder niet vrijpleiten maar aangeven dat montage een het geheel wel sensationeler maakt.
Tja, “another day in paradise” met een doorsnee toerist op een doorsnee vakantie/rondreis of een doorsnee Thai die achter de gordijntjes zijn sexuele/gok/… behoefte voldoet is natuurlijk niet sensationeel, trek je geen kijkers mee…
Ik mis helemaal de Russen in dit verhaal of is dat voor een andere uitzending “Russian Roulette in Phuket” ?. 😉 555
Wat tourist police betreft vind ik dit een lachertje.Zij zijn ook farang en deze heeft in Thailand geen enkele rechten. Een farang blijft een gast in dit land. Zels al zou je gehuwd zijn met een thaise dame kunnen ze zo je het land uitzetten indien daar een reden toe is. De farang die als tourist police optreed heeft geen enkele legitimatie ook al doen ze wel voor alof dit wel is. Ze zijn gewoon hulpjes vande politie meer niet.
Als men het heeft over adams appels en diepe stemmen zijner twee soorten. Deze die het doen voor het geld. Dit is immers hun enige streven. Maar de plaatsjes die tot dit doel lijden zijn schaars. Ladyboys die werken in de grote shows zijn daar een uitzondering op. Zij maken het voornamelijk om na de show te poseren met toeristen. Daar vangen ze per foto een 100 bath voor. Neem aan 3 shows per avond enze hebben een zeer goed inkomen per maand. Zij die in een bar werken moeten momenteel schrapen want er is meer aanbod dat klanten.Er zijn er ook die trachten in de meer bekende steden een vaste relatie te vinden zodat ze uit dit werk kunnen ontsnappen. Ik vind dit een soort van slavenwerk die door de staat wordt goedgekeurd en in de hand wordt gewerkt. Indien ieder een minimum inkomen zou hebben was het heel anders. bijna niets is geregeld daar. Werk je in een staadfunctie ;krijg je later en pensoen maar daar kan je zeker niet op teren. het is dus een zaak van overleven. Maar is dat in onze westerse wereld ook niet zo.
Wat ik hier neerschrijf is niet alleen voor de ladyboys maar ook voor dames pure sang. Wie op een bardame verlieft wordt moet gewaarschuwd zijn “No money no honey”. Ik had een relatie met één en toien ik daar kwam begon het vragen naar geld. Dit was snel opgelost. Liefde komt van het hart en niet vanuit de beugel. Indien het aanvaardbare overschreden wordt stop je gewoon. De kans is groot dat ze dan terug komen. Immers zijn we dikwijls voor hen de kip met de gouden eieren. Zo een kip slacht je niet zomaar.
Een farang die de zaken wat meer naar inhoud bekijkt en niet naar libido gevoel.
Heb een Nederlander gekend die zich ook had aangesloten bij de vrijwillige toeristenpolitie.
Het werd hem dikwijls door landgenoten smadelijk verweten te kicken in een (politie)uniform te willen lopen en er werden zelfs verwijzigingen gedaan naar een duister verleden toen mensen zich aansloten bij een eveneens duistere beweging of anders dan wel lieden die in hun thuisland mislukt zijn in hun sociaal-maatschappelijk leven en daarom in Pattaya nog enig aanzien proberen te verwerven door te verordenen op commanderende wijze.
Echter zo vertelde hij óók dat die zelfde landgenoten die hem dat misprijzend aanmerkten wél als eerste zijn hulp inriepen wanneer ze in moeilijkheden kwamen want het is toch wel makkelijk te communiceren met iemand die Nederlands spreekt i.p.v een Thaise politieagent die niet of nauwelijks de Engelse taal machtig is, dan werd wel algauw zijn hulp ingeroepen om bijvoorbeeld aangifte te doen en dergelijke zaken of om even mee te gaan naar het hospitaal bij lichamelijk letsel.
Over bovenstaande situatie moet men zelf maar over oordelen doch -zonder de leden van de PVTA op een voetstuk te willen plaatsen- moet er zelf eerlijk gezegd niet aandenken me aan te melden als vrijwilliger om die vele ‘mouwloze hemden’ die bestolen, opgelicht of bij een handgemeen en soortgelijke hectische toestanden betrokken zijn geraakt bij te staan of juist moet verordenen terwijl er vaak ook nog drank en drugs in het spel zitten wat het er niet makkelijker opmaakt.
Ben er niet geschikt voor en zou er beslist geen zin in hebben.
Naar mijn idee een totaal uit zijn verband getrokken “documentaire”.
Het “mooie” van filmen is dat je de kijker precies dat kan voorschotelen wat jij als filmmaker voor ogen hebt. Deze serie staat bij mij dan ook op een zeer laag niveau.
Groeten,
Ingrid
Deze (documantaire) is naar mijn mening pure sensatie.
Er is maar een regel als toerist, gedraag je eigen normaal en pas je aan in het land naar de gebruiken. Blijf anders gewoon thuis. Er zijn altijd mensen die denken dat ergens anders alles mag wat thuis ook niet normaal is.
Heb in Thailand zelf nog nooit problemen gehad, en dat geld voor de meeste toeristen die hier komen.
Ingrid en Leon,
Je kan best vinden dat deze documentaire uit zijn verband getrokken is of pure sensatie en het komt over of de feiten zich na elkaar afspelen.
Natuurlijk kan men tussen twee gevallen niet blijven filmen wanneer er niks gebeurt, want dat zou een documentaire van weken vervelende TV geven, maar daarom zijn de feiten die getoond worden niet minder waar. Al wat ze daar tonen heb ik zelf ook al gezien, dus niks uit zijn verband getrokken en niks sensatie maar pure werkelijkheid.
Even ter aanvulling – Ik bedoel natuurlijk “bijna” alles wat ik op de film zie heb ik in werkelijkheid ook al gezien.
Ik bedoel dan ook vergelijkbare feiten en situaties want ik ken de betrokkene natuurlijk niet
Dat het dagelijkse kost is zal voor sommige feiten misschien wat overdreven zijn, maar voor andere feiten is dit wel van toepassing. Laat ik ook zeggen dat sommige zaken niet in der minne worden geregeld door uitbaters en buitenwippers, zoals op de film getoond, maar hardhandig, en dat is dan weer het voordeel voor betrokkene dat er gefilmd werd.
In ieder geval, door je “normaal” (wat een woord in Pattaya) te gedragen, worden al veel problemen vermeden, en in veel gevallen hebben betrokkene het zelf gezocht ,al dan niet onder invloed van een hoeveelheid alcohol. Wat niet wil zeggen dat ik daarmee de zijde van de uitbaters kies want die zijn ook van niks vies.