Bangkok een jaar later: Een adelaar is dood

Gisteren schreef ik over veranderingen die soms een teleurstelling zijn. Dat komt natuurlijk ook doordat je zelf ouder wordt, de hang naar nostalgie begint mee te spelen net als het sentiment. Maar veranderingen hou je niet tegen en gelukkig zijn er in Bangkok ook veel vaste waarden die nooit lijken te veranderen. Daarover later meer.

Woensdag hadden we het plan opgevat om met de Skytrain van Ploenchit naar Ratchaprasong te gaan. Met de Skytrain gaan is tegenwoordig een beproeving. Je zit als haringen in een tonnetje gepropt. Tien jaar geleden ging ik met dezelfde Skytrain die toen zo leeg was dat ik kon gaan zitten, het lijkt een eeuwigheid terug.

Via de skywalk kwamen wij langs het Erawan heiligdom (zie foto). Ik probeerde mij voor te stellen welk vreselijk drama zich op 17 augustus vorig jaar heeft afgespeeld. Moeilijk, want alles ziet er vredig uit. Net alsof daar nooit iets heeft plaatsgevonden. Er stierven op de bewuste dag 20 mensen door een bomaanslag. Zo zinloos… Het is intens triest dat na zoveel jaren van beschaving, mensen nog steeds gedreven worden door haat. Waarom is het zo moeilijk te begrijpen dat haat nooit tot een oplossing kan leiden en het denken vertroebeld? Leren we dan helemaal niets van het verleden?

Hillary 2

’s Avonds was ik in mijn nopjes dat Hillary 2, schuin tegenover het Nana hotel niet opgedoekt was en er nog net zo uit zag als altijd. De coverbands (er waren er twee) speelden een fantastisch stukje muziek.

Toen de eerste band ‘Hotel California’ van de Eagles inzette werd ik sentimenteel. Eerder deze week overleed Glenn Fray op 67-jarige leeftijd. Hij was een van de oprichters van de Eagles. Wederom een stukje nostalgie dat verloren is gegaan.

Wie van onze generatie kent niet de nummers van deze wereldberoemde band? De tekst van de bekendste song is al even legendaries, zoals: Mirrors on the ceilling, pink champaign on ice. And she said “We are all just prisoners here of our own device” en ook:”Relax” said the night man “We are programmed to receive. You can check out anytime you like, but you can never leave”.

Ik voelde direct de associatie tussen de tekst en de stad van de Engelen, Bangkok. Morgen zal ik uitchecken, maar Bangkok kan ik nooit verlaten. Ik zal er altijd weer terugkeren.

Iconen

Recentelijk overleed David Bowie, nu Glen Fray. Het doet je beseffen dat je zelf ook ouder wordt en vergankelijk bent. De iconen uit je jeugd vallen om. De tand des tijds is onverbiddelijk. Gelukkig blijft de muziek en de herinneringen voortbestaan.

Als ode aan Fray nog een keer de prachtige tekst van ‘Hotel California’, voor deze gelegenheid omgedoopt in ‘Hotel Bangkok Nana’:

On a dark desert highway
Cool wind in my hair
The warm smell of colitas
Rising up through the air
Up ahead in the distance
I saw a shimmering light
My head grew heavy and my sight grew dim
I had to stop for the night

There she stood in the doorway
I heard the mission bell
And I was thinking to myself
This could be heaven or this could be hell
Then she lit up a candle
And she showed me the way
There were voices down the corridor
I thought I heard them say

(refrein)
Welcome to the Hotel Bangkok Nana
Such a lovely place
(such a lovely place)
such a lovely face
There’s plenty of room at the Hotel Bangkok Nana
Any time of year
(Any time of year)
you can find it here

Her mind is definitely twisted
She got the Mercedes Benz
She’s got a lotta pretty, pretty boys
she calls friends
How they dance in the courtyard
Sweet summer sweat
Some dance to remember
Some dance to forget

So I called up the captain
Please bring me my wine
He said “We haven’t had that spirit here since 1969”
And still those voices are calling from far away
Wake you up in the middle of the night
Just to hear them say

refrein

Mirrors on the ceilling, pink champaign on ice
And she said “We are all just prisoners here of our own device”
In the masters chambers they gathered for the feast
They stab it with their steely knifes but they just can’t kill the beast

Last thing I remember, I was , runnin’ for the door
I had to find the passage back to the place I was before
“Relax” said the night man “We are programmed to receive
You can check out anytime you like, but you can never leave”