Een Isaans dorpsleven (3)
Velen zijn hier arm in geld, maar rijk in grond. Landbouwgrond welteverstaan en dus weinig waard alhoewel ze er vaak op bouwen, vooral als dat stuk land vlak bij een
Een Isaans dorpsleven (2)
Piak, broer van het lief, is een beetje het probleemgeval van de familie. De Inquisiteur beschreef in een aantal blogs (“een Isaan leven”) de man zijn dagdagelijkse beslommeringen om te overleven als ongeschoold landbouwer in Isaan. In die periode was er hoop dat Piak zich een klein beetje uit de cirkel van armoede zou kunnen werken. Doch twee jaar later is er nauwelijks wat veranderd.
Een Isaans dorpsleven
De Inquisiteur mag zeggen dat hij goed geïntegreerd is in dit Isaanse dorpje midden in de driehoek Udon Thani/Sakon Nakhon/Nongkai. Iedereen kent hem bij naam, ze groeten hem spontaan, maken graag een praatje, alhoewel dat langer duurt dan normaal wegens de taalbarrière, die hoofdzakelijk de fout van De Inquisiteur is.
Isaan valt in een goede plooi
Er zijn zo van die dagen dat alles in een goede plooi valt. Als altijd is De Inquisiteur vroeg wakker en het eerste dat opvalt is dat de temperatuur ’s ochtends weer veel aangenamer is. De kilte is weg. Vierentwintig graden terwijl de zon nog moet opkomen. Dan zit je heel comfortabel op je buitenterras met een kop koffie aan de laptop je nieuwsgierigheid aangaande de wereldgebeurtenissen te bevredigen. En deze ochtend zijn er twee dingen die het nog aangenamer maken.
Onaangenaam in Isaan
De Inquisiteur is niet iemand die snel minder leuke belevenissen doorvertelt. Toch gebeuren er soms ook onaangename dingen in zijn leven. Zo was er ongeveer drie en een half jaar geleden een ziekenhuisopname nodig, beschreven in een eerder blog (“De Inquisiteur en lungplujabaan”).
Aanpassen in Thailand
Soms zegt men wel eens dat de mensen hier een grote inhaalbeweging moeten maken door de technologische ontwikkelingen in de wereld. Dat er ook dringend een mentaliteitswijziging nodig is zoals hun benadering voor moderne problemen als verkeer, milieu en andere. Omdat wij westerlingen daar al vanaf de start van die ontwikkelingen bij betrokken zijn kregen we enkele generaties lang tijd. Hier moeten ze het in een enkel mensenleven doen.
Groeten uit Isaan (II)
De Inquisiteur heeft, net zoals veel mensen, een egoïstisch trekje. Is hij uitermate gelukkig dat hij ver weg van steden en industrie woont, ver weg van druk verkeer. Al maandenlang kan hij genieten van een zonsopgang in een kristalheldere lucht, je ziet ieder detail ook al ligt het nog zo ver weg. Dat feit wordt nog meer benadrukt door de heisa in Thailand aangaande de smog in de steden. Meer nog, in België (en de rest van de westerse wereld) is er zware commotie over het klimaat in zijn algemeen.
Groeten uit Isaan
Het is ’s ochtends behoorlijk fris wanneer De Inquisiteur zich op zijn geliefde buitenterras zet met de traditionele koffie en laptop. Zeventien graden, eigenlijk te koud om rustig kranten en andere te lezen. Dus snel even naar boven en ‘winter’kledij aan. Lange broek, extra sweater en een muts. Een andere mogelijkheid zou zijn om binnen te gaan zitten maar dan heeft De Inquisiteur geen zicht op de grote voortuin, lijkt het wel of hij terug in zijn oude thuisland zit, moest je ook binnen blijven.
Isaanse tevredenheid (deel 1)
Het is nog vroeg, de ochtendschemering heeft zich pas ingezet. Het lijkt een mooie dag te worden, mogelijk wordt het straks te warm, maar dat kan Maliwan niet deren. Op het moment is het nog heerlijk fris, de dauw, die overal op het groen zit geeft afkoeling. Nergens is er beweging te zien, terwijl Maliwan naar de achterzijde van de tuin stapt richting pomphuis, huisgenoten en buren slapen nog. Het pomphuis zijn eigenlijk twee naast …
Een nieuw Isaanleven (9)
Drukke wegen, natte straten en wanordelijk verkeer. Een bewolkte lucht met daarin belofte voor meer regen. Snel parkeert De Inquisiteur op de overdekte parking van het @Hotel Udon. Vreemde naam maar veruit de beste verblijfplaats vindt hij: zeer redelijk in prijs, vlak in het centrum van de stad, nog niet zo lang geleden volledig gerenoveerd.
Een nieuw Isaanleven (7)
Farang heeft een aangenaam leven in Isaan. Goed terecht gekomen in een zorgzame en aangename familie, ook zijn moeder en zus leven in hetzelfde huis. Alle dagen zijn natje en droogje, continu gezelschap en hij hoeft er weinig voor te doen. Zelfs medische verzorging, indien nodig, krijgt hij gratis.
Een nieuw Isaanleven (6)
Het zomert langzaam verder in Isaan, dat wil zeggen dat het regenseizoen zich blijft laten gelden. Meestal bewolkte lucht, heel af en toe een buitje. Nauwelijks zon te zien doch dat kan weinigen deren. Integendeel, het zijn uiterst aangename temperaturen. Voor huize Inquisiteur is er een tijdelijke attractie bij gekomen: de verbindingsweg die voor de shop loopt wordt vernieuwd.
Een nieuw Isaanleven (5)
Het dorp hier is weinig welvarend en de lokale mensen zijn vindingrijk geworden. Het karige budget dat ze beschikbaar hebben dwingt hen trouwens daartoe. De Inquisiteur heeft zo het vermoeden dat het verleden er veel mee te maken heeft, hij probeert zich dikwijls voor te stellen hoe het hier aan toe ging vijftig jaar geleden. Onmogelijk, het ontbreekt hem aan historiek en culturele beleving.
Een nieuw Isaanleven (4)
Intussen gaat het leven gewoon door in het dorp. Er is een Boeddhistische hoogdag op komst en dus de jaarlijkse grote tambun in de tempel niet zo ver van ons huis. Net als elk jaar zie je dat alles opgesmukt wordt.
Een nieuw Isaanleven (3)
De Inquisiteur is na een kleine week in een iets minder goed humeur geraakt. Taai sterkt aan maar verzet geen voet, dit ook tot ergernis van het lief. Zij blijft veel tijd doorbrengen in Piak’s woning.
Een nieuw Isaanleven (2)
De ochtend na thuiskomst van moeder en zoon moet De Inquisiteur met het lief naar de bossen. Om planten te verzamelen, sommigen met wortel en al. Natuurlijk wil de farang weten wat en waarom? Het lief begint te glimlachen want ze kent zijn cynisme aangaande geestenverhalen. En ja hoor, tegen de geesten.
Een nieuw Isaanleven (1)
Piak, midden dertig, heeft zich na wat moeite toch aangepast aan het huwelijkse leven. Voorheen een losbol, in de top drie van de dorpszuipers, werkte nauwelijks en teerde op zijn status als enige mannelijke nakomeling in een gezin van vier kinderen.