Een nieuw Isaanleven (3)

De Inquisiteur is na een kleine week in een iets minder goed humeur geraakt. Taai sterkt aan maar verzet geen voet, dit ook tot ergernis van het lief. Zij blijft veel tijd doorbrengen in Piak’s woning. Natuurlijk vindt ze het leuk vanwege de baby, doch ze wordt ook onder lichte druk geplaatst door haar moeder en broer. Want moeder zit bij een dochter nabij Pattaya en de jongste zus woont in Bangkok. Lekker chatten en adviezen geven, eigenlijk echt opdrachten geven. Je moet dit, je moet dat. Zorg dragen voor haar broer. Zo is het makkelijk natuurlijk.

De familie van Taai laat zich eveneens niet zien, haar moeder komt een enkel keertje langs en dat is alles. De dorpelingen zijn allang terug naar de orde van de dag en doen hun eigen ding, dus de enige die helpt is liefje-lief. Het vuur onder de twijfelaar onderhouden en voorzien van hout. De afwas doen. Beetje oprommelen. De was binnen halen, Piak is dat ‘vergeten’. ’s Ochtends moet het lief voor rijst zorgen, Piak heeft daar ‘geen tijd voor’. En dan meteen maar de rest van het ontbijt klaar maken. Regelmatig komt Piak haar halen uit de shop, Taai heeft iets vrouwelijks nodig, daar ‘kent hij niets van’. Rond de middag zelfde verhaal, de nieuwe ouders moeten eten hebben. En ’s avonds weer hetzelfde verhaal alleen eten die vrij laat, rond zevenen. Dus het lief pas huiswaarts na negen uur. De Inquisiteur had dat allang zien aankomen, hij kent zijn pappenheimers. En hij weet ook dat hij er beter niet al te veel commentaar op geeft, familiezaken liggen gevoelig hier. Doch dat kan wel wanneer hij er persoonlijk bij betrokken wordt.

Zo wordt hij het beu om telkens de shop te moeten overnemen, hij kan zijn eigen taken niet uitvoeren, dit terwijl de regens geminderd zijn. Het wordt nog erger wanneer er weer een bericht komt van de moeder: die heeft een gouden ketting aan het koppel beloofd voor de geboorte. En sommeert het lief om naar de goudshops te gaan. Dat is altijd een werk van lange adem, een vrouw wil kiezen. En wikken en wegen, de prijzen vergelijken. De goudprijs is dezelfde maar de kostprijs hangt ook een beetje af van de uitvoering. En hoepla, de shop weer dicht en De Inquisiteur weer chauffeur van dienst, een drie uur (!) lange zoektocht waar de farang een hekel aan heeft.

Vervolgens terug bericht, de baby moet ingeschreven worden. Papierwerk voor de vader denkt De Inquisiteur, maar neen hoor. Dat kan Piak niet, is hij ‘niet geschikt voor’.

Hallo, en De Inquisiteur dan? Weer een rit, weer de shop dicht en weer lang aanschuiven en wachten. Voor niets, want het is of de vader, of de moeder die moet komen.

De emmer loopt over wanneer Taai meldt dat ze keelpijn heeft en een bepaald medicijn wil dat ze altijd daarvoor neemt. Oh neen, ik rij niet weer naar het stadje tee rak.

Ze moet maar wachten tot overmorgen wanneer we gaan inkopen. En anders moet Piak maar gaan. Trouwens, die doet niet veel niet? Bovendien had De Inquisiteur kas gemaakt in de shop, de verkoop is drastisch gedaald wegens dat vele sluiten. En laat zien hoe laag de ontvangsten zijn, liefje-lief schrikt ervan, Isaansgewijs had ze dat natuurlijk helemaal niet in de gaten.

Kijk lieve schat, het is een mooie traditie dit zorg dragen voor elkaar. Maar het moet wel van twee kanten komen. Taai kan stilaan lichte taken gaan uitvoeren en Piak moet zelf meer moeite doen. Per slot van rekening willen zij kinderen ja? En indien de rest van de familie, van beide kanten, niet kan komen helpen omdat ze moeten werken – geldt dat dan ook niet voor jou? Wat als je een job buitenshuis had? Was je er helemaal niet. Je moet weten, je hebt nog een dochter ook, en mij. Wanneer Bia thuiskomt moet ze onmiddellijk in de shop gaan zitten, alleen. Ik kan de ganse dag nauwelijks wat doen want je trommelt mij telkens weer op. Ik moet veel te vaak de shop waarnemen en dat is iets dat ik niet wil. We eten apart en ik lig al vaak een uur in bed voor jij komt. Dat is niet leuk, je gezin is er ook nog!
Voorlopig helpt het weinig, liefje lief blijft de zorg dragen, ze is gek van haar nieuwe neefje. Het brengt geen zoden aan de dijk wanneer De Inquisiteur meldt dat hij enkel ’s ochtends en ’s middags de shop nog voor een uurtje wil waarnemen, nadien sluit hij af. Ook geen reactie op het probeersel dat hij mogelijk beter een weekje op stap gaat, hij zit toch maar alleen hier thuis.
De Inquisiteur krijgt gewoon bevestiging van wat hij al wist. De familie is het hoogste goed en komt voor alles, zelfs al laat je expliciet horen dat je niet met alles akkoord bent. De Inquisiteur zou contraproductief kunnen gaan tegenwerken maar dat zal niets opbrengen. Het is het niet waard om je humeur door dit alles te laten bederven, het is slechts tijdelijk. Hij houdt dan maar dat Engels gezegde in stand: ‘if you can’t beat them, join them’. Gaat hij dus regelmatig mee nu. Kan hij Tan Waa gezelschap houden alhoewel die niets anders doet dan slapen en eten. Hakt hij maar takjes voor de thee.
En zit Piak achter z’n vodden. Zodanig dat die wat meer zorg draagt en minder de dingen die hij graag doet.