Een nieuw Isaanleven (1)

Door De Inquisiteur
Geplaatst in Leven in Thailand
Tags: , ,
29 juli 2018

Piak, midden dertig, heeft zich na wat moeite toch aangepast aan het huwelijkse leven. Voorheen een losbol, in de top drie van de dorpszuipers, werkte nauwelijks en teerde op zijn status als enige mannelijke nakomeling in een gezin van vier kinderen. De moeder betaalde zijn rekeningen die hij her en der had staan, probeerde hem continu te overhalen om te werken door allerlei gereedschap te kopen, vaak duur zoals lasapparatuur en andere machines doch niets hielp.

De Inquisiteur had dat snel door en kon geen respect voor Piak opbrengen, integendeel, het was vaak ruzie wanneer hij kwam profiteren bij zijn oudste zus – het lief van De Inquisiteur.

Piak durfde het aan om na zuippartijen een maaltijd te komen opeisen, hij vroeg om cash geld en andere onzin. Het duurde niet lang of het kwam tot een enorme confrontatie waarbij enige handtastelijkheden onvermijdbaar waren, doch het mannetje, alhoewel in de fleur van zijn leven, moest snel het onderspit delven – het gebeurde in de tuin van De Inquisiteur en er waren geen andere dorpelingen in de buurt. Ruzie met het lief natuurlijk, in die dagen was De Inquisiteur nog volop bezig zich in te leven met de Isaanse familienormen. Gelukkig waren het lief en De Inquisiteur toen al zeker van een gezamenlijke toekomst, het werd uitgepraat, er kwamen een paar “farang-regels” samen met een aantal “Isaan-gewoontes” die de grenzen bepaalden tot tevredenheid van beide. Piak bleef aan de lao kao doch snapte nu dat huize Inquisiteur daar geen begrip voor kon opbrengen, laat staan steun. En dat macho-gedrag niets meer opleverde dan een pijnlijke kin en een dikke kaak.

Na twee jaar kwam de kentering, mede door een nogal controversieel ingrijpen van De Inquisiteur. Ooit al uitvoerig beschreven in een oud blog maar het komt er op neer dat De Inquisiteur hem stiekem een week lang gratis lao khao toeschoof. Flessen. En nog meer flessen. Tot Piak deliriums kreeg, geesten zag, ’s nachts stond te brullen naar niemand. Fysiek totaal onderkomen gaf hij toe: naar een tempel waar hij bij een monnik de gelofte aflegde om gedurende twee jaar niks alcohol meer te nuttigen. En zie, het lukte – het respect voor het geloof en een beetje angst voor geesten maakten dat hij simpelweg niet meer durfde drinken.

Piak werd ijveriger, hij nam de familierijstvelden in handen want die waren verpacht. Hij zette kleine projectjes op zoals groenten verbouwen, en hij ontdekte dat hij graag houtskool produceerde – kan hij door de bossen dwalen op zoek naar hout en meteen andere zaken vergaren als paddestoelen en bamboescheuten. En hij wou een vrouw. Een heel gedoe, ook al beschreven in eerdere blogs. En zo huwde hij met Taai, een jonge Isaanse wiens familie qua sinsod niet te hoge eisen konden stellen want ze was gescheiden en had al een zoontje, PiPi.

Vorig jaar kwam het nieuws: Taai is in verwachting. Een nieuwe opstoot voor de kinderwens van liefje-lief, De Inquisiteur moet weer alle zeilen hijsen om dat af te weren. Taai was nog enkele maanden normaal actief, ze hielp mee in de rijst, ze kweekte groenten voor de verkoop en bracht die zelf aan de man, ze maakte zelfs plannen om een kippenkraam op te zetten. Doch vreemd genoeg, vanaf haar vijfde zwangerschapsmaand stopt ze met alles. Dit in tegenstelling met de gewoontes hier: vrouwen blijven hun werk uitoefenen tot de achtste maand. Niet goed voor de kleine is haar verhaal want iedereen kan zien dat ze zelf in topconditie is. Ze doet absoluut niks meer dan luieren. Komt de ganse dag in de shop zitten of vlijt zich neer in de nabije sala waar nu ook een hangmat aanwezig is. Isaaners laten iedereen gerust met wat ze ook doen of besluiten, maar op den duur geraakt zelfs Piak een beetje verbolgen over die luiheid. Want Taai kan wel met de bromfiets naar het stadje bollen richting vriendinnen, ze gaat dagelijks naar de markt want dat doet ze graag.
Grijpt het lief maar in, ze heeft wat farang-gedrag overgenomen. Taai kan toch makkelijk de koeien naar een graasplek brengen en weer ophalen? En groenten oogsten zoals de bonen, dat is toch geen probleem? PiPi brengen en ophalen van school met het brommertje, wat is daar nu aan?
Taai ziet in dat ze toch iets meer activiteit moet opbrengen maar dat duurt niet lang.

Eens PiPi thuis van school dropt ze hem bij het lief. Vier jaar is het ventje en vrij actief, maar dit is toch weer iets gek denkt De Inquisiteur. Zeker wanneer de kleuterschool twee maanden dicht gaat wegens de vakantie, De Inquisiteur vindt dat wanneer je kinderen hebt, je er zelf zorg moet voor dragen. Een uurtje of twee de zorg even overnemen is geen probleem maar een ganse dag, iedere dag … ? Het gaat zelfs zo ver dat PiPi mee moet naar waar we ook gaan. Inkopen, een uitstapje, PiPi mee. Wanneer we ’s avonds gezellig thuis op ons terras zitten, daar is PiPi die aandacht komt vragen.

Weer tijd om in te grijpen. Dat gaat vlot, Taai is een beetje timide bij De Inquisiteur, ze is een typisch Isaanse vrouw met ontzag voor mensen die hoger in status zijn – en dat is ook De Inquisiteur in haar ogen. Toch blijft De Inquisiteur bezorgd. Want hij is er zeker van dat eens de nieuwe nakomeling er is, die ook overdag gedropt gaat worden bij het lief. Onder het mom van ‘ik moet wat doen – pas jij er even op?’ En vervolgens zal hij moeten opdraaien om de shop te runnen en dat wil hij niet, af en toe een uurtje is ok, maar geen ganse dag. Nu ja, zorgen voor later.

En dan is het zover. Taai moet bevallen, het lief is niet te houden in haar drang om hulp te verlenen en De Inquisiteur wordt er mee in betrokken. Isaanse toestanden: naar het ziekenhuis in het nabije stadje brengen. Is Taai zonder paspoort. Ole, gaan halen, weer een snelle rit want zonder paspoort ondernemen ze niets daar, weeën of niet. Er staat ook een heleboel gerief in de auto. Blijkbaar moet men zelf alles meebrengen: handdoeken, wasgerief, voedsel, drinken. Nu ja, het hospitaal kost hun ook niets, in de streek bevallen nog maar weinigen thuis. En dan is het wachten, liefje-lief wil niet naar huis, ze wil blijven. OK lieve schat, maar ik ga de shop niet openen hoor. De Inquisiteur weer weg dan maar, gewoon in het ziekenhuis maar zitten vervelen tot … dat kan urenlang duren.
Rond achttien uur komt er een bericht: het is een zoon. Twee kilo zeshonderd gram, negenenveertig centimeter groot. En weer een rit: het lief gaan ophalen.

De volgende dag is De Inquisiteur vrij laat wakker, het is bijna acht uur. En ziet dat de shop gesloten is. Liefje-lief komt vanuit Piak’s woning aanlopen, ze wil weer naar het hospitaal. O jee. “De ganse dag?’  “Ja tee rak, zo doen wij dat hier.” “Waar is de familie van Taai dan, en waarom is Piak thuis?” “Ah, die moeten werken he”. “En jij dan”?
Dat laatste is te logisch, het lief slaat dicht. Een rit in stilte en pas tegen de avond komt er telefoon, vrolijk en wel, “kan je me komen halen?” Het lief vertelt honderduit, ze is vol van de baby. Wil jij nu echt niet …, daarbovenop is ze extra lief in bed. O jee, morgenochtend meteen naar de strippen in haar nachtkastje kijken denkt De Inquisiteur alvorens hij zich laat gaan.

De derde dag zelfde scenario maar De Inquisiteur maakt geen opmerkingen meer. En schrikt op wanneer hij liefje-lief op de middag moet ophalen. Verdorie, nu was hij net van plan om in Kam Ta Kla een biertje te gaan drinken en wat te gaan poolen in de Australiër zijn bar. Enfin, alles terug normaal denkt De Inquisiteur en zet zich bij het lief die de shop geopend heeft. Weinig volk, de regens vallen eindeloos. Vervolgens de gewone gang van zaken, shop vroeg sluiten, honden voeren, gezamenlijk eten op terras. Rond negentien uur gaan douchen en bedwaarts, zalig, heerlijk lezen met de ruisende regen op de achtergrond.
Vlak voor twintig uur telefoon: Taai en de baby mogen het hospitaal verlaten … . Gadsammejee. Morgenochtend ja? Nee, nu, ze wil naar huis.

Pfff, vies gezind terug in de kleren, honden in hun hok, auto buiten, honden uit hun hok en bollen maar. Verrekt ziekenhuis. Wat een gedoe met die baby.

Moet De Inquisiteur ook naar binnen, de persoonlijke spullen gaan terug en bovendien een extra persoon glimlacht het lief. Met een donker gezicht dooft De Inquisiteur zijn sigaret en stapt met gebogen schouders het hospitaal binnen, de trappen op naar de kraamafdeling.

Daar staat Taai al gereed met een stralende glimlach, de baby in haar armen.

Zo’n klein, zorgeloos lief ding. Op slag is De Inquisiteur verkocht. Zo mooi.

Taai geeft hem zelfs de baby in handen, De Inquisiteur als een hulpeloze stommeling proberen om het goed te doen want dit is veeeel te lang geleden. Gelukkig neemt het lief de pas geborene over want de trappen af want neen, dat komt niet goed met De Inquisiteur die geen ongelukken wil.
Hij heeft nog nooit zo traag en voorzichtig gereden. Er zit nieuw leven in de wagen en hij voelt zich verantwoordelijk, het regent en de Isaaners rijden alsof het een racecircuit is. Hij zit er niks mee in om nog enkele uurtjes bij Piak en Taai thuis te zitten, vlijt zich neer naast de baby welke op een klein dekentje op de grond ligt, met een stolp van blauw muskietengaas erover. Hij kijkt en kijkt, lacht wanneer die o zo kleine voetjes beginnen te trappelen in de bussel die gelukkig niet al te strak zit.

Terug in bed, zeer laat voor ons doen, meldt het lief dat er morgen van alles te doen valt in huize Piak.
Geen enkel bezwaar tee rak, maak me maar wakker!

16 reacties op “Een nieuw Isaanleven (1)”

  1. Leo zegt op

    Gefeliciteerd met je neefje. Mooi verhaal wederom en ook weer prachtige foto’s.

  2. HarryN zegt op

    Ha ha mooi verhaal vel dingen herkenbaar. Bij logische vragen vallen ze stil of lopen weg en wat die kinderwens betreft van liefje-lief,ik zou zeggen een vasectomietje en je hoeft de zeilen niet meer te hijsen!!!.

  3. Ruudje zegt op

    Mooi verhaal weer!
    Vraagje aan de De Inquisiteur, waar zit in Kham ta kla de bar met poolbiljart van de Australiër?
    Ik ken daar alleen het restaurant van de Duitser…

    • De Inquisiteur zegt op

      De bar is op de grote baan vlak bij BigC.
      De “555-Bar”.

      • Ruudje zegt op

        Het wordt nog gezellig in de Isaan 😉

    • Patrick DC zegt op

      Recht tegenover Tesco en inderdaad bijna naast BigC. Naam eigenaar = Keiran

  4. Hans Pronk zegt op

    Verkocht dus. Gelukkig maar.
    Overigens: “farang-regels” en “Isaan-gewoontes” die grenzen bepalen? Gelukkig geen eisen.

  5. timker zegt op

    Prachtig verhaal weer met bekende delen uit eerdere blogs. Nu weet ik ook waar de baby foto’s van de Faceboek van liefje-lief vandaag komen ;-))

  6. Alain zegt op

    Beste Inquisiteur,

    Vraagje, mijn vrouw komt uit Kam ta kla.
    Nu ga ik daar elk jaar voor 10 dagen heen, familie bezoek. Erg leuk en mooi.
    Maar een avond poolen lijkt mij toch erg fijn. Misschien het adres van de Australiër met pooltafel.
    Het Duitse restaurant ken ik al, trouwens erg goede keuken.

    Mvg Alain De Maesschalck

    • De Inquisiteur zegt op

      Zie reactie op een eerdere vraag.
      Niet ver van het Duits restaurant trouwens.

  7. René Chiangmai zegt op

    Wat een prachtig verhaal weer.
    Ik moest even een traantje wegpinken.
    Maar ja, ik heb dan ook al een paar Duveltjes op. 555

  8. Simon zegt op

    Waarom laat je je niet steriliseren?

    • De Inquisiteur zegt op

      Doktersfobie. 555

  9. Erwin Fleur zegt op

    Beste,

    Ik ga er ook weer van genieten binnen niet al te korte tijd.
    Blijf je verhalen erg leuk vinden wat een vriend van mij verkeert begreep.

    Blijf lekker schrijven en als ik in de toekomst daar ook ben zal ik je eens opzoeken.
    Leuk,

    Met vriendelijke groet,

    Erwin

  10. Tino Kuis zegt op

    Wat geef je ons toch steeds een prachtig inzicht in de Isaanse samenleving, Inquisiteur. En zo mooi empathisch beschreven. Je bent echt uniek!

  11. Jacques zegt op

    Ja die pas geboren kindjes dat heeft altijd een impact op de mensen en gelukkig maar. Ze hebben alle aandacht en liefde nodig in de jonge jaren. Zo anders wordt er vaak omgegaan met de wat oudere mensen en dan over bejaarden maar te zwijgen. Daar lezen we dan ook doorgaans andere verhalen over. Het leven in zijn verscheidenheid en ja zoal al is aangegeven, herkenbaar en een goede manier van behandelen. Nog veel plezier met de nieuwe aanwinst.


Laat een reactie achter

Thailandblog.nl gebruikt cookies

Dankzij cookies werkt onze website het beste. Zo kunnen we je instellingen onthouden, jou een persoonlijk aanbod doen en help je ons de kwaliteit van de website te verbeteren. Lees meer

Ja, ik wil een goede website