Vrijheid van meningsuiting of niet?
Bij de posting van 22 april stond deze kop te lezen:” Ergernis bij expats en reizigers over ‘nieuw’ formulier immigration. Hoe het verdere verloop zal zijn, is nog niet bekend. Het komt bijna paranoïde over om zoveel mogelijk van expats en reizigers te willen weten. Maar een andere doelgroep wordt nu ook onder de loep van “Big Brother”gelegd. Namelijk de buitenlandse journalisten, die in Thailand werken.
Om als buitenlands journalist een visum voor Thailand te krijgen, wordt nauwkeurig de houding en instelling van de journalist onderzocht ten opzichte van de monarchie en de visie op de politieke ontwikkelingen in Thailand. De Minister van buitenlandse zaken Don Pramudwinai noemde dit een noodzakelijke maatregel om negatieve berichtgeving over Thailand tegen te gaan.
De regeringsvertegenwoordigers ergeren zich aan de buitenlandse correspondenten, vooral hoe die zich uiten op het gebied van de politieke ontwikkelingen en over de rol van de monarchie. Nu worden volgens Jonathan Head, BBC correspondent in Bangkok, buitenlandse journalisten die een visum aanvragen eerst gescreend over hun politiek instelling en de mening met betrekking tot de monarchie.
Enkele journalisten, die al jarenlang in Thailand werken, zijn onlangs het M-visum (Medien-visum) geweigerd. Zij worden aangeraden een B-visum (Business-visum) te bemachtigen. Het tijdsbestek is zeer kort. De publicering was op 18 februari en de inwerkingtreding van deze maatregel was al op 21 maart. Zou het visum net voor die datum van inwerkingtreding verlopen zijn, dan heeft de journalist nog drie maanden de tijd om maatregelen te nemen. Het protest dat de vertegenwoordigers van de buitenlandse journalisten indienden, vond geen gehoor bij de overheid. Deze maatregelen waren erg onduidelijk en verwarrend en ook aan welke criteria men in de toekomst moest voldoen.
Dat door deze maatregel de vrijheid van meningsuiting in gevaar gebracht wordt, moge duidelijk zijn. Volgens Don Pramudwinai zou de regering niet de bedoeling hebben de persvrijheid in te perken; Thailand zou zelfs de grootste persvrijheid uit de regio hebben! Echter Nirmal Ghosh, President van de buitenlandse correspondentie club van Thailand toonde zich zeer bezorgd over de veranderende richtlijnen.
Uit: “Hallo Magazine”
Noem mij één dictator, die NIET probeert de persvrijheid te muilkorven !
En de Thais hebben al zoveel problemen met kritiek. Verder is hun wereldbeeld heel beperkt. Niet verwonderlijk als je naar de tijdsindeling van bijv. het Thaise “journaal” kijkt: 30 minuten voor: Koning, Koninklijk huis, Premier, Regering, Regeringspartij, Bangkok, Groot-Bangkok, de omgeving rond Bangkok, de rest van Thailand en.. 1-3 minuten de rest van de wereld.
Grootste persvrijheid van de omgeving: niet zo’n kunst: Vietnam + Laos: communistische dictatuur; Myanmar, Cambodia: persoonlijke dictatuur; Maleisië + Indonesië: moslim georiënteerde “sturing”
Toevallig is net de 2016 World Press Freedom Index gepubliceerd. Thailand staat op 136. Nederland op 2.
Zie rsf.org.
Als buitenlandse professionele journalisten toegang tot een land geweigerd wordt, is daar uitsluitend formele persvrijheid voor berichtgeving door de journalisten van die ene nationaliteit. Zulke hen en andere burgers welbekende restrictie brengt niet de vrijheid van meningsuiting in gevaar, maar garandeert dat die de facto onbestaande is. Alle verklaringen vol mooie onzin ten spijt.
Een generaal aan de macht heeft nu eenmaal een andere kijk op de wereld dan vele andere groepen mensen. Ook hun optreden verschilt hierdoor in belangrijke mate. Dit kan je juist vinden of afkeuren.
Er zijn duizenden wegen die naar Rome leiden en de manier van aanpak door deze regering is er een van. Daar kan je kritiek op hebben of omarmen. Of dit nu weer bevorderlijk is voor het economische klimaat, zeg het maar, ook daar zal weer verschillend over gedacht worden. Vrijheid van meningsuiting is wat mij betreft bij een groep mensen doorgeslagen en zal zeker niet bijdragen tot de opbouw van dit land. In een wereld waar je met het juiste theaterspel ver kan komen is het altijd maar op willen komen van het eigen gelijk niet altijd succesvol. Mensen zijn en blijven altijd verschillend en daar moet je ter degen rekening mee houden. De zogenaamde democratie in optie ma forma (het westerse model) is een illusie, want ook daar werkt het niet zoals het zou moeten en beter is het om meer begrip en samenwerking te zoeken, om verder te komen in het leven.
Mij valt, bij elke bezoek aan Thailand, de enorme droefgeestigheid op, onder de te neergeslagen Thaise bevolking! De Thai gaan kennelijk ernstig gebukt onder het totaal ontbreken van uitingsvrijheid.
De gemiddelde Thai, Nederlander, Belg enz. is veel minder met politiek bezig dan men uit de pers neigt op te maken. Wanneer toch eens politiek aangesneden wordt, verschijnt er in tegenstelling tot bovenal Nederlanders, bij Thai een glimlach… die allesbehalve het achterste van hun tong laat zien.
Er zijn ook wel Thai met meer uitgesproken politieke inzichten en bij diegenen die ik zo ken, zag ik sinds geruime tijd zelden een glimlach.
Als buitenlandse professionele journalisten aangeraden wordt, een business visum aan te vragen, dan kan niet alleen de aan journalisten voorbehouden toegang bij bepaalde gelegenheden ontzegd worden: De overheid kan zelfs steeds beweren dat een visum onder valse voorwendsels werd bekomen zodra een journalistieke bezigheid gepleegd wordt. De in dat geval illegaal aanwezige die zich had schuldig gemaakt aan twee vergrijpen (valse verklaring afgelegd in juridisch territorium van ambassade + uitvoeren van een type werkzaamheid waartoe geen vergunning was verleend), kan dus veroordeeld en opgesloten worden. Mooi vooruitzicht en een quasi absolute garantie dat een dusdanige buitenlandse journalist uitsluitend uiterst vriendelijk voor de overheid zal berichten, of er wegblijven en helpen het land buiten elke ware internationale belangstelling te houden.
Tja, persvrijheid is meestal een onderdeel van een “democratische” eenheid.
Helaas is er eigenlijk nergens ter wereld een echte democratie. We noemen het graag zo, maar in feite is die democratie nergens echt aanwezig. Amerika > president kan alleen maar president worden met enorm veel geld achter zich. Hoezo democratie.
Nederland > altijd een meerpartijen regering. Gevolg: er blijft helemaal niets over van gedane verkiezingsbeloften. Referendum in Nederland: Rutte gaat op zijn gemak eens uitzoeken wat hij daarmee moet. Ziektekosten in Nederland: alle partijen in een hoerastemming omdat de basispremie omlaag kon, maar ondertussen werd het eigen risico met grote stappen verhoogd. Zo kan ik nog even doorgaan, maar dat is veel te vermoeiend. Maar ga nou niet afgeven op de Thaise samenleving met betrekking tot democratie. De Thai weten zelf ook wel dat er het een en ander aan mankeert. Ook Prayut weet dat. Maar volgens mij is de man uiterst gedreven om zijn land vooruit te helpen en probeert hij een aantal mistoestanden behoorlijk terug te dringen. Zoals b.v. corruptie onder ambtenaren en politie. Dat hij daarbij niet te veel hinder van de pers wil helpen, kan ik begrijpen.
Helaas een wereldwijd fenomeen dat steeds erger word en korterbij als we denken kijk naar landen als Turkije,Rusland om over de dictatuur in Belarus nog maar te zwijgen. En ik zie maar heel weinig mensen in actie komen om dit te veranderen 🙁
Een eng landje geworden ja. Als ik er vertoef waag ik het ook niet enige uitspraken te doen over politieke zaken. De naam Shinawatra durf ik niet in de mond te nemen. Ook durf ik geen rood T shirt meer te dragen. Geel mag nog wel! Wanneer ik op het vliegveld Suvarnabhum(i) weer eens in een eindeloze rij sta (rijen voor Thaise staatsburgers ziet men daar nauwelijks) vraag ik me af of ik niet jaren geleden iets verkeerds op een of ander forum heb gepubliceerd! Bij de paspoortcontrole: Wilt u even meekomen? Sommige contribuanten hier mogen wel uitkijken! Gebruik VPN! Zeker als je post op engelstalige fora is het toch zeker uitkijken geblazen heren! (dames publiceren hier niet of nauwelijks. Er zijn er ook niet zo veel te vinden die met een Thaise man in zee gaan. Ja, ze duiken er mee in bed, maar trouwen daar trappen ze niet in! Wij mannen zijn dommer. Wij trappen er wel in!) Erg jammer trouwens! Weer een illusie kapot! Ooit toen ik mijn vrouw pas kende meende ik een betere wereld daar te hebben gevonden. Nu 15 jaar later: Een ervaring rijker, een illusie armer! Waar ben ik aan begonnen?