Suphanburi, een historisch oorlogsgebied
The Monument of King Naresuan The Great on his war horse near Thung Phu Khao Thong. – Nathapon Triratanachat / Shutterstock.com
De namen Nong Sarai en Bang Radschan zijn bij veel Thai bekend. In deze centraal gelegen rijstkamer van Thailand in de provincie Suphanburi vonden vele veldslagen plaats tussen Birmese en Thaise legers, waarbij de Thais geprezen werden om hun heldenmoed. Echter in de 16e eeuw ging het om kleine koninkrijkjes. De werkelijk belangrijke gebieden waren bijvoorbeeld het Lan Na gebied rond 1280, zuidelijk daarvan Sukhothai in 1250 en Ayudhya rond 1351.
Tussen 1558 en 1569 veroverden de Birmezen alle hoofdsteden in Thailand, toen nog Siam geheten. Duizenden werden krijgsgevangen gemaakt met onder meer de zoon van koning Maha Thammaracha, die als gijzelaar naar Birma gebracht werd. Hij werd echter in 1571 vrijgelaten terwijl zijn zuster aan de Birmese koning Bayinnaung gegeven werd. Daarmee waren echter de oorlogen nog niet ten einde gekomen, want onder de Birmese kroonprins Minchit marcheerde het leger door het Tenasserim gebergte (2400 meter) via de drie Pagoden pas (282 meter) Siam binnen. Vanaf deze zijde wilden zij Ayudhya bereiken.
Naresuan werd hiervan tijdig op de hoogte gesteld en trok hem met een legermacht tegemoet. Bij Nong Sari kwam het tot een treffen, maar het eindigde in een duel op olifanten met Naresuan als overwinnaar. Het Birmese leger trok zich terug richting Kanchanaburi, waardoor Ayudhya, dankzij Naresuan, lange tijd veilig bleef. Naresuan kreeg de bijnaam:”De Grote” door zijn heldenmoed met het leger en zijn duel met de Birmese kroonprins. Dit laatste wordt afgebeeld in het stadsembleem.
Echter 200 honderd jaar later beginnen de Birmese troepen zich weer te roeren. Nadat zij de regentijd in 1765 bij Lampang afgewacht hadden, trokken zij weer op naar Ayudhya. Twee andere leger eenheden voegden zich via de drie Pagoden pas ten zuiden van Chumpol bij hen. Het Thaise leger werd erdoor verrast en was er totaal niet op voorbereid. Boeren uit de omgeving van Bang Radschan werden op de hoogte gesteld dat een Birmees leger onderweg was naar Ayudhya. Een paar van deze mensen met leiderscapaciteiten brachten 2000 (ongeoefende) mensen op de been en brachten met grote moed en offerbereidheid in het hoger moeilijk toegankelijke gebied de Birmezen een vertraging van vijf maanden toe. Ondanks de plunderingen, moorden en brandstichtingen van Ayudhya worden de bewoners van Bang Radschan voor deze getoonde heldenmoed nooit vergeten!
In het jaar 2000 is deze gebeurtenis verfilmd en twee mijnenjagers van de Royal Navy werden gedoopt met de namen van Nong Sarai en Bang Radschan.
Bron: Wochenblitz
Dat er een duel met olifanten is geweest is hoogst waarschijnlijk opgeklopte romantisering van het gevecht. Het is hoogst onwaarschijnlijk dat de Birmese kroonprins Swa in zou stemmen met een duel, hij had daar geen enkele baat bij. Birmese bronnen spreken er niet over, die vermelden dat hun kroonprins door geweervuur om het leven is gekomen. Naresua zijn olifant zou omsingeld zijn geweest door de Birmezen, hij dreigde in grote problemen te komen, maar op dat moment viel een Birmese olifant de olifant van de de Birmese kroonprins aan, Naresua of zijn troepen zouden van dat moment gebruik hebben gemaakt en kroonprins Swa dodelijk hebben verwond. Het olifanten komt in de meeste bronnen niet voor en mag naar het rijk der fabelen verwezen worden.
De wel bekende royalist Sulak Srivaraksa noemde verhaal een legende en trapte op de teentjes van ultra royalisten, een aanklacht tot majesteitsschennis was het gevolg maar Sulak is vrijgesproken.
https://en.wikipedia.org/wiki/Naresuan
According to Damrong’s reconstruction, Naresuan, seeing Mingyi Swa on an elephant under a tree, shouted, “My brother, why do you stay on your elephant under the shade of a tree? Why not come out and engage in single combat to be an honour to us? There will be no kings in future who will engage in single combat like us.”[2]:130–131[6]
Prins Damrong heeft nogal veel werk verzet met en allerlei verhalen verzameld. Prachtig dat hij zoveel gedaan heeft om de geschiedenis te bundelen. Maar onder hem zijn er ook verhalen herschreven zodat ze in het royalistische straatje pasten, zie mijn stukje over Thainess waar ‘Lao’ vervangen is door ‘Thai’.
“Tussen 1558 en 1569 veroverden de Birmezen alle hoofdsteden in Thailand, toen nog Siam geheten”.
Beste Lodewijk,
In deze jaren bestond het land “Siam” nog niet. Wel de Koninkrijken Ayutthaya, Sukhothai, Lanna en nog een aantal kleinere. De meesten waren in de jaren die jij noemt vassal staten van het Ayutthaya Koninkrijk.
Het gebied werd door sommigen Siam genoemd met daarin een aantal koninkrijkjes, zoals het stukje begon.
Maar het blijft een interessante discussie hoe en wanneer definitief het begrip Siam inhoud gaat krijgen.
Zie ook het “geheim van Siam”door Gringo