Kamerbrief uitbreiding en versterking postennet
Nancy Beijersbergen / Shutterstock.com
Minister Blok (Buitenlandse Zaken) heeft in een brief van 8 oktober 2018 de Tweede Kamer geïnformeerd over de uitbreiding en versterking van het postennet in het buitenland. Uit die lange brief van 21 pagina’s citeer ik een aantal passages, die ik interessant vond.
U kunt de hele brief downloaden via de link: www.rijksoverheid.nl/
Het postennet
Nederland is wereldwijd sterk verbonden. Een derde van ons inkomen komt uit export. Van de 4,9 miljoen banen in het Nederlandse bedrijfsleven zijn er bijna 3,1 miljoen bij bedrijven met internationale handel in goederen. Ons land heeft de achttiende economie van de wereld en Nederland is wereldwijd de derde investeerder.
Ongeveer 1 miljoen Nederlanders verblijft voor langere tijd in het buitenland. De virtuele ‘gemeente Buitenland’ telt meer inwoners dan Amsterdam. Nederlanders maken zo’n 25 miljoen buitenlandse reizen per jaar. Wij reizen steeds vaker, verder en avontuurlijker.
Het Koninkrijk der Nederlanden telt wereldwijd 109 ambassades, 26 consulaten-generaal en 12 permanente vertegenwoordigingen bij internationale organisaties. Voorts zorgen 288 honoraire consuls voor vertakking van het netwerk in de regio en zijn er 19 Netherlands Business Support Offices (NBSO’s).
Op de posten werken in totaal 3.450 personen. Het gaat om 1.079 uitgezonden medewerkers, waarvan 781 van het ministerie van Buitenlandse Zaken en 298 van andere ministeries (attachés). Het aantal lokale medewerkers bedraagt 2.242. Voorts hebben de posten 129 medewerkers tijdelijk ingehuurd: lokale uitzendkrachten of contractanten. Daar bovenop telt het postennet 31 trainees en 174 stagiair(e)s.
Budgetverhoging
Naar aanleiding van het regeerakkoord wordt het apparaatsbudget ten behoeve van de posten met ingang van 2018 stapsgewijs verhoogd. Vanaf 2021 bedragen de extra middelen EUR 40 miljoen structureel per jaar.
Het zwaartepunt van de internationale marktbewerking komt te liggen bij een beperkt aantal strategische markten, waaronder de Verenigde Staten, China, Duitsland, het Verenigd Koninkrijk, India, Frankrijk, de ASEAN-5 (Indonesië, Thailand, Maleisië, Singapore en Vietnam), Brazilië en de Golfregio.
Consulaire dienstverlening
Consulaire dienstverlening is een kerntaak van de ambassades en consulaten. Zij behandelen ongeveer 1.000 complexe consulaire gevallen per jaar. Dat betreft onder meer overlijdensgevallen, verwarde personen, moorden, vermissingen, berovingen, ziekenhuisopnames en kinderontvoeringen. Consulaire hulp wordt geboden aan ongeveer 2.000 Nederlandse gedetineerden. Jaarlijks worden gemiddeld 1.350 landgenoten in het buitenland gearresteerd.
In 2017 gaven de posten ongeveer 130.000 paspoorten uit aan landgenoten en bijna 700.000 visa kort verblijf aan buitenlandse toeristen, zakenreizigers en studenten. Het 24/7 Contact Centrum telde ruim 700.000 directe klantcontacten.
De reisadviezen zijn meer dan 1,7 miljoen keer geraadpleegd. In een separate brief wordt de Kamer dit najaar geïnformeerd over de consulaire dienstverlening en de voornemens voor versterking daarvan. Voor deze versterking zijn reeds middelen binnen de begroting gereserveerd.
Loket Buitenland
Ongeveer één miljoen Nederlanders verblijft voor langere tijd in het buitenland. Net als burgers in Nederland hebben zij voor verschillende zaken de Nederlandse overheid nodig. Voorbeelden zijn de verlenging van een paspoort, belastingzaken, het aanspraak maken op een AOW-pensioen, of het vernieuwen van een rijbewijs. Hoewel veel organisaties hun diensten steeds klantvriendelijker en digitaler inrichten, is het voor Nederlanders in het buitenland niet altijd makkelijk om zaken met de Nederlandse overheid te regelen. Enkele factoren daarbij zijn de afstand tot en het tijdsverschil met Nederland, een versnipperd aanbod van producten en diensten, en regelgeving of aanvraagprocedures die niet goed aansluiten op de situatie van Nederlanders in het buitenland.
Het regeerakkoord noemt de komst van een 24/7 Loket Buitenland. Nederlanders in het buitenland kunnen in deze ‘one stop shop’ terecht voor alle dienstverlening en producten van de overheid. Het 24/7 Loket Buitenland wordt gefinancierd uit de intensiveringsmiddelen van het regeerakkoord ten behoeve van de posten. Het zal de dienstverlening aan Nederlanders in het buitenland verbeteren.
Tenslotte
De voornemens in deze brief aan de Tweede Kamer zien er best goed uit. Ik heb twee suggesties voor de minister:
- Versterking van sommige posten is prima. Echter, denk niet alleen aan kwantiteit, maar ook aan kwaliteit, Met andere woorden: zet voor bijvoorbeeld handelsbevordering niet zo maar beschikbare ambtenaren op een post, maar zorg voor mensen met ervaring in het zakendoen.
- Overweeg voor een aantal landen, waar relatief veel Nederlanders permanent zijn gaan wonen, waaronder Thailand, het installeren van een soort bewonersraad. Die raad kan de ambassadeur en het ambassadepersoneel met raad en daad bijstaan in specifieke lokale kwesties.
Misschien hebben de lezers ook nog suggesties voor minister Blok?
Ik ben het volledig eens met jouw 2 suggesties Gringo.
Met name handelsbevordering door uitgezonden diplomaten is al jaren achterhaald. De diplomaat beschikt niet over een goed netwerk, spreek de taal niet, en vertrekt meestal na 3 of 4 jaar weer.
De handelsbevorderingstaken kunnen het beste worden geleid door zeer ervaring zaken mensen, die jaren lang ervaring hebben in het land in kwestie, de taal & cultuur volledig beheersen en beschikken over een zeer sterk netwerk (in dit geva inl Thailand. Bij de meeste westerse landen is dit inmiddels zo, maar in Nederland heeft bz vrij veel politieke macht en wil de lucratieve plaatsen niet graag afstaan aan beter gekwalificeerden.
Als ik als MKB’er informatie zoek over handel of investeren in een ander land, dan mag ik de eis stellen geholen te worden doir een professioneel. Helaas is dat bij een uitgezonden diplomaat, die zelf net is gearriveerd nooit het geval. Er zijn natuurlijk wel lokale ondersteunende stafleden om de diplomaat bij te staan, maar deze zijn te ‘junior’ om in de Thaise zakenwereld effectief op te kunnen treden.
Een bewonersraad vind ik ook een prachtige suggestie. Het zijn per slot die Nederlanders die hier al jaren wonen, die een veel betere inzage hebben in lokale kwesties dan een ambassadeur of diplomaat..
Ik ben nu eenmaal zeer betrokken bij mensenrechten en daar ligt wat mij betreft ook een belangrijk accent in de buitenlandse politiek. Te veel gaat over geld verdienen alleen. Uit de bovengenoemde brief licht ik de volgende passage. Mooi gezegd, nu nog de praktijk.
Mensenrechten en maatschappelijk middenveld: motie van het lid Van den Hul (Kamerstuk 34 952, nr. 8)
De motie van het lid Van den Hul van 28 juni 2018 verzoekt de regering om de extra middelen voor de diplomatieke posten ook in te zetten voor extra capaciteit gericht op het samenwerken met en versterken van mensenrechten en het lokaal maatschappelijk middenveld. De motie stelt dat ambassades een belangrijke rol kunnen spelen bij het versterken van de positie van het lokale maatschappelijk middenveld.
Met het Lid Van den Hul is het kabinet van mening dat samenwerking met en versterking van het lokaal maatschappelijk middenveld en de mensenrechten belangrijke elementen zijn in het geïntegreerd buitenland beleid. Onze inzet voor mensenrechten vloeit voort uit de volle overtuiging dat de naleving ervan leidt tot een stabieler en welvarender wereld. Ze zijn het fundament van menselijke waardigheid en vrijheid, en staan aan de basis van open en vrije samenlevingen overal ter wereld. Het bevorderen van mensenrechten is ook in ons eigen belang, omdat een democratische rechtsstaat de beste voedingsbodem is voor welvaart, stabiliteit, groei en ontwikkeling. Daaruit volgt dat versterking van het postennet ook de mensenrechten ten goede komt.
In gesprekken en ook hier op dit blog gaat het bij handelsbevordering bijna altijd om het belang van Nederlanders en van Nederlandse bedrijven. Maar handel tussen Nederland en Thailand is een handel tussen ongelijkwaardige partijen (zie GDP, gemiddeld inkomen, opleidingsniveau, kwaliteitsdenken) en riekt niet zelden naar (een nieuwe vorm van) kolonialisme. Even chargerend: wij Nederlanders komen hier om zaken te doen en dat betekent in de praktijk dat wij meer geld verdienen aan die activiteiten dan de Thais en dat de Thais in hun handen mogen klappen dat ze voor ons mogen werken en (een klein beetje) beter betaald krijgen dan het minimumloon.
Zou het niet te verkiezen zijn (economisch, sociaal, cultureel) dat wij Nederlanders de Thais beter leren om hun produkten en diensten naar Nederland te exporteren (ipv andersom)? Nederlanders die hier permanent werken op een lokaal contract (en daarmee veel meer helpen dan menigeen denkt) worden door de Nederlandse overheid min of meer gestraft met kortingen op AOW en het verwijderen uit de sociale verzekeringen. Eigenlijk zouden zij aanvullend uit het budget van ontwikkelingssamenwerking moeten worden betaald.
Ik maak ook een kanttekening bij het advies van Gringo. De expats die in Thailand zijn komen wonen na hun pensionering en hier dus nooit gewerkt hebben, hebben vaak geen idee hoe er hier in de dagelijkse praktijk aan toe gaat en zijn dus geen goede adviseurs. Vele hebben ook niet de juiste netwerken en zonder die netwerken kom je hier nergens.
Beste Chris,
In Nederland hebben we het CBI (Centrum voor de bevordering van Import), dat veel activiteiten organseert om die Thaise export te bevorderen. Veel van de Thaise medewerkers van het Department of International Trade Promotion (DITP) zijn erg goed bekend met het CBI. Nederland is vrij uniek in dat het zowel export als import bevordert, omdat we een doorvoer land zijn. Import is goed voor de Nederlandse diensten sector.
Ik ben ruim 27 op lokaal contract in Thailand in dienst geweest van de Nederlandse overheid. Geen kortingen op AOW of Sociale verzekeringen, want die zijn uberhaupt niet van toepassing op Nederlanders met een lokaal contract.
Ik denk niet dat Gringo de recent in Thailand neergestreken pensionado als adviseur ziet, want zoals je zelf al schrijft beschikken die niet over netwerken. Ik ken echter veel Nederlanders die, zoals ikzelf, hier tientallen jaren hebben gewerkt, en na pensionering in Thailand zijn gebleven. Die beschikken natuurlijk wel over de nodige ervaring, kennis ter zake en netwerken. Een enkeling spreekt zelf vloeiend Thai.