Ik ben een Thai!

Door Tino Kuis
Geplaatst in Achtergrond
Tags: ,
8 september 2020

Graduation ceremony at the Chulalongkorn University in Bangkok (Jaem Prueangwet / Shutterstock.com)

De opmerking van prinses Máxima in maart 2007 dat de Nederlandse identiteit niet bestaat, heeft veel stof doen opwerpen en was het begin van een heftig debat. Twee groepen kwamen daaruit naar voren: zij die geloofden in een specifieke Nederlandse identiteit en zij die dat idee verwierpen.

Thailand kent dit debat nauwelijks, vrijwel iedereen, in de bevolking als geheel, in de kringen van onderwijs en al helemaal bij de elite, gaat er vanuit dat er zoiets bestaat als thainess, Thaise identiteit, ook wel ความเป็นไทย (khwaampenthai) genoemd. Elke Thai krijgt dat als het ware bij zijn geboorte mee en groeit er mee op. Een ‘Commissie voor Nationale Identiteit’ waakt hier over.

Een buitenlander zou thainess onmogelijk kunnen doorgronden

Een belangrijk aspect van thainess is dat een buitenlander het onmogelijk kan doorgronden en daarom wordt kritiek van een buitenlander op Thailand vaak afgewezen met de opmerking dat ‘jullie Thailand niet kunnen begrijpen’. Op een forum van de Bangkok Post is een heftige discussie ontbrand onder de stelling ‘Farang cannot know Thainess’. Een commentaar van Cha-am Jabal wil ik u niet onthouden:

‘Contrary to the premise of the article about the impossibility of farangs to comprehend Thailand (“Farang cannot know – even if they do understand,” Bangkok Post, Aug 31), Thais often have to turn to farangs living on the other side of the world to learn about their own country, as we have seen in many high-profile corruption cases as well as in the identification of other social ills, particularly in the areas of human rights and human trafficking.
Thais are often uniquely incapable of learning about their own country, being too deeply entangled in the characteristics of Thai-ness that prevent them from seeking the truth. They are hampered by superstition, the importance of image over substance and of social harmony over truth, a natural tolerance of social ills, and a willingness to smooth things over instead of addressing ugly problems head on.
Farangs are an asset to Thailand in many ways, including their objective view of Thai society that exposes obvious truths that are often invisible to Thais.’

Dit terzijde, ik wijk af van mijn onderwerp.

Ik had eens een woordenwisseling met een Thaise vriendin over het boeddhisme. Op een gegeven ogenblik riep ze wanhopig uit: ‘Jij kunt het boeddhisme niet begrijpen want je bent een buitenlander!’ Waarop ik zei: ‘Maar de Boeddha zelf was ook een buitenlander’. Zij: ‘Dat is niet waar, de Boeddha was een Thai!’ Voor een Thai betekent thainess al het goede en niet-thainess al het slechte.

Het begrip identiteit wordt vaak gebruikt om je tegen de ander af te zetten

Wij kunnen onze eigen identiteit (zelfbeeld en streefbeeld) beschrijven, dat is subjectief. De Nederlandse identiteit vaststellen veronderstelt objectiviteit. De grootste gemene deler, een optelsom van Nederlandse eigenschappen, gedeeld door het aantal Nederlanders, met een snufje cultuur, geschiedenis en kunst. Dat is prima als wetenschappelijke bezigheid, tot het moment dat we een willekeurige, individuele Nederlander daar op afrekenen.

Verder wordt het begrip Nederlandse of Thaise identiteit vaak gebruikt om zich af te zetten tegen de ander, verschillen te benadrukken, scheidslijnen te trekken, vaak met een morele ondertoon, goed of slecht. Wat ik tegenkwam in de literatuur is bijvoorbeeld : Nederlanders zijn niet zo slaafs tegen autoriteit als Japanners, we zijn wat meer anarchistisch; niet zo gepassioneerd als Italianen, wij zijn nuchterder; niet zo stijf als Britten maar gezelliger en niet zo verlammend confronterend als Amerikanen maar meer polderend.

In de discussie over thainess worden die verschillen, het ‘wij’ en ‘zij’ gevoel nog meer benadrukt. Het zijn deze twee aspecten, het verheffen van een nationale identiteit tot een gouden standaard en de neiging om die identiteit te gebruiken om je af te zetten tegen ‘de ander’, die vaststelling van zo’n identiteit onwenselijk maken. De impliciete boodschap is altijd: als je niet voldoet aan de maatstaven en het geschetste profiel van ‘de Nederlandse identiteit’ dan ben je geen echte Nederlander, en hetzelfde geldt voor de Thaise identiteit.

(tristan tan / Shutterstock.com)

Thainess werd gebruikt om de absolute macht van de koning te benadrukken

Wat zijn dan die kwaliteiten of kenmerken die iemand tot een Thai maken? Sommigen zeggen dat Thais vredelievend zijn, anderen dat de Thaise identiteit te maken heeft met de verering van de drie pilaren ’natie, religie en koning’ waarbij met religie bijna altijd het boeddhisme wordt bedoeld. Maar hoe kwam deze notie van thainess tot stand en kan hij nog steeds gebruikt worden in een toenemend divers en modern Thailand?

Onder de absolute monarchie, van koning Rama IV (Mongkut) tot Rama VII (Prajadhipok), werd Thailand geconfronteerd met de Westerse Machten waarvan ze de technische en economische elementen overnamen om Thailand’s onafhankelijkheid te kunnen waarborgen. Tegelijkertijd werden aspecten van thainess aangepast om beschuldigingen van barbarij te vermijden.

Thainess werd, door het ten toon spreiden van de koninklijke rituelen, gebruikt om de absolute macht van de koning, en de als noodzakelijk geziene indeling van de bevolking in klassen te benadrukken. Het welzijn van de bevolking was nauw gekoppeld aan de macht van de koning. Het boeddhisme ondersteunde deze opvatting en werd door monniken in tempels gepredikt.

Prins Damrong Rajanubhap had een wat afwijkende, en meer moderne, visie op thainess. Hij noemde als de drie morele pilaren van het Thaise volk ‘de liefde voor nationale onafhankelijkheid, tolerantie en compromis of assimilatie’.

Na de revolutie van 1932; Natie, Religie en Koning

Na de revolutie van 1932, toen een constitutionele monarchie werd gecreëerd, veranderde er niet zoveel in de ideeën van wat thainess betekende. Intellectuelen verdedigden het idee dat het koningschap en het boeddhisme ondanks de politieke veranderingen tot de kern van thainess behoorden en dat de geschiedenis van het ‘Thaise ras’ bewees dat dat al het geval was sinds het koninkrijk Sukhothai (13e eeuw).

In 1939 besloot de ultranationalistische premier Plaek Phibunsongkraam de oude, inclusieve, naam voor het land, ‘Siam’, te vervangen door ‘Thailand’ om zo aan te geven dat de waarden en cultuur van de Centrale Thais voor heel het land moesten gaan gelden. In 1945 bracht Pridi de naam ‘Siam’ weer terug om te laten zien dat hij geloofde in een veelvormig en verscheiden land waar alle etniciteiten een plaats konden vinden.

Phibun voerde in 1949, na Pridi te hebben verdreven, definitief de naam ‘Thailand’ in en startte een campagne van ‘verthaising’ van het land onder de banier van Natie, Religie en Koning. Ironisch genoeg verbood Phibun bij decreet Thaise traditionele kleding en het gebruik van betel en hij schreef broeken voor bij mannen en rokken bij vrouwen terwijl ook een afscheidskus door de man ’s morgens vroeg verplicht werd gesteld. Over thainess gesproken!

MR Kukrit Pramoj was een leidende figuur in deze visie. In zijn boeken en journalistiek verdedigde hij de opvatting dat de koning en het koninghuis noodzakelijk waren, en altijd waren geweest, om de Thaise natie vreedzaam, stabiel en welvarend te maken. En omdat de koning, als boeddhist, de boeddhistische waarden hooghield was zijn heerschappij altijd ethisch en democratisch ook zonder check and balances.

MR Kukrit praatte veel over democratie, rechten, vrijheden en gelijkheid maar hij vond wel dat zoiets moest gebeuren binnen wat thainess voorschreef. Hij zag ru thi sung thi tam, ‘weet van hoog en laag’ ofwel ‘ken je plaats’ als een belangrijke deugd onder thainess. Gelukkig dat hij er bij vertelde dat ‘respect’ en ‘nederigheid’ ook erg des ‘thais’ zijn.

(Prapat Aowsakorn / Shutterstock.com)

De oude opvattingen over thainess beginnen te botsen met de maatschappelijke werkelijkheid

Thai Moslim kinderen bij de hand genomen door Thai Boeddhist kinderen voor een stadspoort met koninklijke symbolen.

Vanaf de zestiger jaren van de vorige eeuw begint Thailand in toenemende mate te veranderen in een veel meer gevarieerde en complexe samenleving. Het begrip thainess werd in toenemende mate gebruikt om een verouderde hiërarchische structuur te ondersteunen door het benadrukken van een specifiek ‘Thais decorum, taal en ethiek’.

Dat liet geen ruimte voor een opkomende Thaise middenklasse die meer politieke rechten en meer zeggenschap over de verdeling van de welvaart eiste. De oude opvattingen over thainess botsten steeds meer met met de maatschappelijke werkelijkheid.

In het oude model van thainess, wat een strikt georganiseerde hiërarchie inhoudt, had de hogere klasse een plicht van steun en vriendelijkheid tegenover de mensen onder hen die op hun beurt loyaliteit en hulp verschaften. De sociale veranderingen maakten dit model onbruikbaar maar het bleef een richtlijn.

Het traditionele begrip thainess was ook te beperkt om het probleem van ’raciale’ afkomst aan te pakken. Er was veel druk op de vele verschillende volkeren in Thailand om ‘Thais’ te worden en thainess te omhelzen, met alles wat dit meebrengt. Dit woog des te zwaarder naarmate de bureaucratie zijn greep uitbreidde tot in alle hoeken van Thailand. Vooral in het Moslim Zuiden leidde dit tot grote problemen.

Zij die niet aan het ideaalbeeld van thainess konden voldoen werden vaak uitgebuit, hen werden rechten ontzegd en zij waren het mikpunt van spotternij en zelfs geweld. Ze werden naar de marges verdrongen. Thainess werd een obstakel die Thais verhinderen zich aan te passen aan de snelle en diepgaande veranderingen in hun gemeenschap.

Veranderingen in de structuur van Thailand worden vaak als on-thais betiteld

De meeste Thais zijn er van overtuigd dat thainess een onschatbare waarde bezit waarvan de kern al eeuwen onaangetast is en onontbeerlijk is om het Thai-zijn te begrijpen. Zo leren kinderen dat: op school, thuis en in de media. Veranderingen in de sociale, economische en culturele structuur van Thailand worden vaak als on-thais betiteld, als abnormaal gedrag.

Een jongere die een oudere niet gehoorzaamt, iemand op de onderste sport van een ladder die iemand hogerop niet respecteert, mensen die meer rechten en vrijheden vragen, dat alles wordt vaak als onjuist gedrag veroordeeld met een beroep op thainess. Thainess wordt gezien als een waarde, die kan worden aanvaard of verworpen, gebaseerd op uiterlijk, gedrag en spraak.

Het zijn met name de militairen en de elite die dit idee van thainess bevorderen. Ik sprak eens een Thai en in de hitte van de discussie zei ik: ‘Je lijkt wel een communist!’ ‘Helemaal niet’, zei hij. ‘ik ben een Thai!’ Thai en communist sluiten elkaar geheel uit.

(nattul / Shutterstock.com)

Op websites veel lof en verheerlijking van thainess

Ik ging een aantal Thaise websites op waar dat beeld wordt bevestigd. Veel lof en verheerlijking van thainess zonder dat daar veel invulling aan wordt gegeven, los van ‘natie,religie, koning’. Zoeken naar de betekenis van thainess is een tocht langs symbolen, indoctrinatie, politieke rechtlijnigheid en vooroordeel, vrijwillig en onvrijwillig. Ik geef een paar voorbeelden:

• Thailand is goed en De Thaise gemeenschap wordt gekenmerkt door vriendelijkheid,
• Er is maar een soort ‘thainess’: de Thaise cultuur van de hogere klasse die een juiste en gerechtvaardigde standaard neerzet.
• Alle leden van ieder ras of ethnische groep in Thailand moeten ‘Thais worden’ voordat ze deel kunnen uitmaken van de natie.

Thainess wordt als iets vanzelfsprekends beschouwd en is daarom juist vrijwel onbespreekbaar. Ik vond maar één site met kritiek; een leraar uit Isaan beschreef daar zijn strijd om een ‘echte Thai’ te worden wat tot op de dag van vandaag niet is gelukt, schreef hij bitter. ‘Ik ben te donker en heb een licht accent’. Zo stuitte ik ook op een bespreking van een twaalftal kinderboeken, bedoeld ter verzoening in het conflict in het Zuiden. maar die op een subtiele wijze in woord en beeld de superioriteit van thainess naar voren brengen.

Moslim man op Thaise wijze begroet.

De Thai boeddhistische kinderen zijn allemaal groter, mooier en beter gekleed dan de Thai moslim kinderen. Het zijn steeds de Thai boeddhistische kinderen die het voortouw nemen. Tempels zijn prominenter dan moskeeën. Een ‘Thai’ begroet een ‘Moslim Thai’ niet met een ‘salaam’ maar met een  ‘wai en sawadee’.

Elke definitie van een bepaalde ‘nationale identiteit’ laat mensen buiten spel die ook recht hebben op een waardig leven. Dat geldt voor ‘de Nederlandse identiteit’ en dat geldt in nog veel sterkere mate voor de Thaise identiteit: thainess.

Als Thailand zijn eng idee van thainess niet loslaat kunnen ernstiger conflicten niet uitblijven in deze sterk veranderende en diverse maatschappij. Nu wordt het begrip thainess alleen gebruikt om bestaande machtsverhoudingen te handhaven en te legitimeren.

Bronnen
Saichol Sattayanurak, The Construction of Mainstream Thought on ‘Thainess’ and the ‘Truth’.
Constructed by ‘Thainess’, Chiang Mai University, 2002.
Paul M. Handley, The King Never Smiles, 2006.
Diverse websites.

20 reacties op “Ik ben een Thai!”

  1. cor verhoef zegt op

    Interessant artikel. Ik heb die bijdrage van Cha Am Jamal detijds ook gelezen en dacht toen (en nog steeds ): “nail on the head”.
    Gelukkig begint dankzij het Internet en de sociale media dat misplaatste superioriteitcomplex van de Thais wel af te nemen onder de nieuwe generatie. Die zijn er inmiddels ook wel achter dat de zon niet uit de aars van elke Thai schijnt. Zeker na een jaartje studeren in Europa of de VS (uitwisseling) komen ze er na thuiskomst achter dat hier in wel erg veel gevallen het paard achter de wagen wordt gespannen om problemen op te lossen.
    “You don’t understand Thainess” kan ik alleen maar zien als een compliment en dat heb ik wel eens tegen een collega gezegd. Ik heb er niet aan toegevoegd : “You mean the patronage system, lack of justice for all, xenophobia, corruption, greed, and inequality, that kind of Thainess? No, I don’t understand that”

  2. Jan Greep zegt op

    @Tino,

    Hierbij een interessante opinie van Voranai Vanijaka! Voor het volledige artikel zie: http://www.chiangmaicitynews.com/news.php?id=1097

    Quote
    People talk about Thai and farang like they are two different species, and seem to accept an East is East, West is West dictum. Why is that? Do you think it could change? Is Thainess, the apparent secularity of it, exploited so that people feel insular and have certain opinions?

    We are of the same species; the only difference is one goes to massage parlors and one goes to go go bars, but for the same reason. East may be east. West may be west. But humans are humans. Thainess, like Englishness or Americanness or Chineseness, is of course exploited so that people feel insular and have certain opinions – after all, what country doesn’t employ the nationalistic ‘’we are so special’’ tactic to feel good about themselves, to direct hate against others and to keep the population on a leash with “group think”? A question often asked: Can foreigners understand Thainess? The answer is don’t be daft, even Thais don’t understand Thainess. Again, it’s an issue of being self-aware.
    Unquote

    • TheoB zegt op

      Jan Greep,

      Bovenstaande link werkt bij mij niet. De volgende link wel: https://www.chiangmaicitylife.com/clg/our-city/interviews/interview-voranai-vanijaka/
      Op https://thisrupt.co/ kan men veel meer van zijn opiniestukken lezen.

      Voor mij is de term ‘Thainess’ gewoon een vriendelijker klinkend synoniem van de term (neo-)feodalisme.
      Tot nog toe een redelijk succesvolle uitvinding van de adel, het leger en de nieuwe rijken om de touwtjes op een feodale manier in handen te houden.
      Met de toenemende toegang tot internet en daarmee tot informatie uit het buitenland, de opkomst van sociale media die niet of nauwelijks onder controle van de overheid zijn, zal ‘Thainess’ steeds moeilijker op te dringen zijn.

  3. antonin cee zegt op

    Goed artikel Tino. Ik had onlangs een gesprek met een docent aan een universiteit.
    Die zocht de erosie van traditionele Thaise waarden en de snel veranderende maatschappij in het grote aantal buitenlanders dat in Thailand woont.

    • ruudje zegt op

      Dat is ook de reden waarom ons , langverblijvers , het zo moeilijk wordt gemaakt om verblijfsvergunningen te bekomen .
      Ik denk dat de bovenklasse maar al te goed beseft dat door de aanwezigheid van buitenlanders , de Thai ook slimmer gemaakt worden .
      Ook het terugkeren van Thaise echtgenote(n)s uit het buitenland speelt hier een grote rol in .
      Dezen hebben ervaren wat het is om te leven in landen waar de sociale voorzieningen het leven een pak
      meer geruststellend maken

      ruudje

  4. Khun Peter zegt op

    Met veel interesse dit artikel gelezen. Overigens zijn de ideeën van Thainess niet zo vreemd. Ik zie wel overeenkomsten met een term uit de jaren ’70 in Nederland, het begrip de ‘maakbare samenleving’. De mate waarin de samenleving door overheidsingrijpen fundamenteel dient te worden veranderd, vooral naar de eigen socialistische ideologie.

    Nu willen de Thaise elite geen verandering maar streven juist naar het in stand houden van tradities en ‘oude’ sociale verhoudingen, ook volgens de eigen ideologie. In vrijwel ieder land is de elite bevreesd voor veranderingen omdat ze bang zijn macht te moeten inleveren. In Thailand zie je dat ook terug in het onderwijs. Veranderingen zijn uitgebleven omdat de elite zich met hand en tand daartegen heeft verzet en zal verzetten. Niet publiekelijk maar door middel van de invloed die ze hebben.

    De ene partij in een land wil geen veranderingen en de andere (oppositie) juist wel, in beide gevallen in mijn ogen een ordinaire strijd om de macht.

  5. p.de bruin zegt op

    Klopt geheel dat een doorsnee Thai een werkelijk idee heeft waar Boedha oorspronkelijk vandaan komt.
    Vroeg diverse Thai het afgelopen jaar waar Boedha vandaan kwam/geboren was.

    Zij gokten op Cambodja, Thailand en Myanmar.

    Onvoorstelbaar voor ons westerlingen.
    Weet zeker dat iedere Christen/niet Christen weet war Jezus vandaan kwam/geboren was.

    Dacht; wat een beperkte interesse indien men zo sterk gelooft in Boedha en niet eens weet waar hij vandaan kwam!

    Vroeg vervolgens ook naar de nemane v/d koninklijke familie, men komt niet verder dan Bommiphol !!!

    Ciao, Pedro & zo.

    • S.a a. zegt op

      Wat betreft namen van de koning/familie lijkt mij een beetje een sterk verhaal. Ik woon al 6 jaar in Isaan samen met mijn vriendin en dochter. Niet ver weg woont ook de overige familie waar wij veel, heel veel tijd doorbrengen. Zeker in Isaan is familie 1 en daarna komt heel langs niks en dan kom jij. Klinkt lullig, maar zo is het. Maar ik zie dus dagelijks volwassenen en kinderen uit een gebied wat wordt beschouwd als lager opgeleid en minder wetend. Ik garandeer u dat de kleinste druif van amper 7 jaar de hele koninklijke familie foutloos opdreunt van A tot Z.

      Ik lees hier de laatste tijd heel veel overdreven verhalen die geschreven lijken te zijn om maar iets te ontlokken. Dit klopt gewoon niet

  6. Ruud zegt op

    Mooi artikel.

    Allereerst vroeg ik mijn thaise vriendin of zij mij kon vertellen waar Boeddha geboren was?
    Zij begreep gelijk dat ik haar probeerde te testen en zei eerst Cambodja en daarna Vietnam. Duidelijk dat Boeddha belangrijk in hun leven is maar dat ze eigenlijk er niets over weten. Ik heb al vaker eenvoudige vragen gesteld zoals: Van welk land is Manilla de hoofdstad en geen van de ondervraagden gaf het juiste antwoord.
    Wat leren ze hier op school ??

    Het Thainess zie ik meer als verontschuldiging om hun domheid te maskeren.
    Het woord jaloezie zie ik regelmatig voorbij komen omdat de farang bij de ATM meer baht uit de automaat krijgt dan de Thai en dat de farang mooiere vrouwen kan krijgen.
    Maar ik geloof dat hun eenvoud en gebrekkige opleiding het grootste probleem is.
    Kan iemand mij vertellen welke grote uitvinding uit Thailand komt??
    Tot op heden heb ik alleen het betere kopieerwerk van bekende merken gezien in kleding, horloges, mobiele telefoons etc.
    Ze worstelen met hun eenvoud en de gewenste welvaart, maar begrijpen niet hoe ze het kunnen bereiken.
    Dat ze hun eigen cultuur en gewoonten willen behouden kan ik begrijpen, maar als ik het analyseer kom ik dichter uit bij een vorm van communisme.
    Ik ben alleen benauwd dat dit over enkele jaren gaat uitmonden in onprettige zaken voor het toerisme en de politiek. Het is wachten tot de bom barst.
    Op dat moment worden alle regels van Thainess overboord gegooid en is het ieder voor zichzelf.

    • Rob V. zegt op

      Ze leren het wel op school hoor, wellicht vergeten? Nert mijn vriending getest. Ze antwoorde eerst Indonesië, daarna Filipijnen. De hoofdstad van India, Cambodia, Laos, Burma had ze meteen goed, die van Malasië was ze even vergeten, kwam ze niet op totdat ik zei dat het met een K begon. Krijg meteen een overhoring terug, kon zelf even niet op de hoofdstad van Autralië komen behalve dat het met een “k” klank begon (Canberra). Dat er toch wel het een en ander mis is met het Thaise onderwijs mag duidelijk zijn, en natuurlijk de daaraan verbonden capaciteiten als een tekort aan zelfstandig/kritisch denken (mening vormen en uitten).

      En Thainess? Het artikel geeft het goed weer. Het is vooral een excuus om alles te laten zo als het is (behoud van belangen en goed praten van dingen zoals ze nu eenmaal zijn). De algemene normen en waarden zijn gewoon een universeel iets, daar heb je geen Thainess of Dutchness voor nodig…

      Dat de Thai denkt dat de buitenlandere (westerling) mooiere vrouwen krijgt? Betwijfel ik -tijdje terug was er nog een stukje hier getiteld “wat farang niet begrijpen” (vertaling van Stickman’s blog)-. Er is toch wel een beeld dat veel farang er met dames uit de barscene of verwante sectorren mee van doorgaan, dames uit de lagere klasse en/of de Isaan (die dan weer donker zijn en daarmee “lelijk” -persoonlijk geef ik ook de voorkeur aan een iets wat lichtere huid maar over smaak valt niet te twisten!!-). Dat men niet wilt dat een buitenlander van alles opkoopt (of niet deelt) kan best, als hier allemaal buitenlanders van alles opkopen danwel een hand ophouden voor “gratis geld” mopperd men ook. Het recente artikel over groeps connecties ligt ook wel een beetje uit dat het niet zo vreemd is om van de hogere connecties binnen het sociale netwerk hulp te verwachten zoals een baantje of wat geld. Geene excuus natuurlijk als dit doorslaat in “laten we die wandelende ATM helemaal kaalplukken terwijlk ik op mijn luie reet wiskey ga zuipen onder de kokosboom”.

    • Dirk K. zegt op

      In een gesprekje met een Thaise leraar beweerde deze dat Holland en Engeland twee namen voor het zelfde land zijn.

  7. alex ouddiep zegt op

    Het artikel is informatief en helder, en meer van dit type zijn bij mij welkom. Een heel leesbaar boek, hoewel mogelijk wat gespecialiseerd, is in dit verband ‘Thai images of the public world’ van de Nederlandse antropoloog Niels Mulder. De onmisbare rol van het staatsonderwijs bij de vorming van het Thaise zelfbeeld wordt er in geanalyseerd. Ik ben het trouwens wel eens met de stelling dat buitenlanders Thailand vaak niet begrijpen, al was alleen al omdat dit bij Thais vaak niet anders is. Maar niet k u n n e n begrijpen?? In wat voor beperkt wereldbeeld past zoiets?

  8. dokter tim zegt op

    De snelle veranderingen die de Thaise maatschappij doormaakt zijn naar mijn mening niet het gevolg van de vele buitenlanders die hier wonen, maar van een medium dat ons land in de jaren zestig als geen ander heeft veranderd, de TV.

  9. Tino Kuis zegt op

    Ik vroeg om herplaatsing van dit artikel omdat de recente protesten en demonstraties van leerlingen, studenten en anderen dit van boven opgelegde beeld van een onveranderlijke Thainess waar iedereen aan moet voldoen willen doorbreken. En dan met name de hiërarchische waarden van boven en onder wat gelijk op zou gaan met goed en slecht.

    • Johnny BG zegt op

      Is het begrip Thainess niet veel breder dan wat er geschetst wordt?
      In mijn ogen is het land een slangenkuil met vele belangen die er verdedigd moeten worden om uiteindelijk zelf verder te komen.
      Vriendschappen zijn gebaseerd op de kans inschatten om er zelf beter van te worden en niet om je tijd te besteden aan de kans dat het geld kan gaan kosten.
      Thaise dames in NL en BE staan niet altijd te springen om 100 vrienden te hebben want het zijn 100 potentiele problemen en een bepaalde Thai zal raar kijken dat ik vrienschappelijke banden heb met messengers. Ook die groep is geen hersenloze gemeenschap en hebben juist een verfrissend beeld over hoe zij het allemaal zien en dan merk ik daar geen slachtofferrol in.
      Tino zal best vaak gehoord hebben dat hij ook op een Thai lijkt vanwege het ontmaskeren van zaken die de geraffineerde Thaise samenleving in petto heeft.
      Het is allemaal een spel en het blijft een spel en zolang de Thailand de positie niet verliest als grotere speler dan Indonesie in ASEAN dan zal alles gecontroleerd verlopen en hebben kinderen in protest de functie van speelpop.
      We gaan er naar kijken en zien waar er ruimte is, zal er gedacht worden…

      • Johan 2 zegt op

        Will to power (Nietzsche) en vriendschappen op basis van cost-benefit-analysis, het ontbreken van slachtofferschap. Interessante materie. Ik zie graag meer van dit soort analyses. Maar wat bedoel je met ‘messengers’?

        • Johnny BG zegt op

          Met messengers bedoel ik de brommerboys op de hoek van de straat.

  10. aloys zegt op

    Hallo Tino,
    Wij zitten toch in Thailand en waarom zou een moslim op zijn manier worden begroet en niet met de wai in Thailand?
    U vindt dat ze onderdrukt worden,als een christen in een moslim land zou protesteren tegen de herrie van de moskee wat denkt u dat en zal gebeuren.De chinezen moesten in Indonesie ook een moslim naam aannemen.Ik heb zelf moslim kennissen ,maar ben niet mee eens hoe ze hun geloof proberen op te dringen aan een ander.Ik ben zelf (katholiek)getrouwd met een Thaise ,maar we gaan samen naar de Tempel als de kerk in Thailand(Isaan)
    In Nederland wist men vroeger toch ook niet waar Suriname ligt en dat er een brug was van Suriname naar Curacao.

  11. Rob V. zegt op

    Vandaag een zeer degelijk opinie stuk van Sanitsuda Ekachai met dezelfde strekking:
    https://www.bangkokpost.com/opinion/opinion/1982251/fanaticism-hate-speech-and-buddhism

    • Cornelis zegt op

      Bedankt voor de link, Rob. Zéér lezenswaard!


Laat een reactie achter

Thailandblog.nl gebruikt cookies

Dankzij cookies werkt onze website het beste. Zo kunnen we je instellingen onthouden, jou een persoonlijk aanbod doen en help je ons de kwaliteit van de website te verbeteren. Lees meer

Ja, ik wil een goede website