Gendergelijkheid in Thailand schiet nog steeds tekort

In de aanloop naar de Internationale Vrouwendag op 8 maart schreef de Bangkok Post in een recent hoofdartikel over het nog steeds ernstig tekort schieten van gendergelijkheid in Thailand.

Gendergelijkheid schiet nog steeds tekort

Terwijl de wereld zich voorbereidt op de herdenking van Internationale Vrouwendag op vrijdag 8 maart heeft de recente tragedie met betrekking tot de verdwijning en moord op de 27-jarige Chonlada “Noon” Muthuwong een schril licht geworpen op het aanhoudend geweld tegen vrouwen in Thailand.

Haar echtgenoot, Sirichai Rakthong, 33, was op CCTV-camera te zien terwijl hij haar herhaaldelijk op straat schopte en haar hoofd met een steen sloeg voordat hij haar terug in zijn auto trok. Hij stak haar lichaam in brand in een ruig veld in de buurt van Prachin Buri. Hun kind, een jaar oud, was bij hen vanaf het moment dat ze werd geslagen totdat het lichaam in brand werd gestoken.

De tragedie van “Noon” is geen geïsoleerd incident. Het symboliseert het alomtegenwoordige huiselijk geweld waarmee vrouwen in het hele land worden geconfronteerd.

Huiselijk geweld is diep geworteld in de patriarchale Thaise samenleving. Studies tonen aan dat één op de zes vrouwen in relaties verschillende vormen van geweld heeft meegemaakt, waaronder fysiek, seksueel en emotioneel misbruik. De tragische zaak van “Noon” dient als een grimmige herinnering aan de gevaren waarmee vrouwen worden geconfronteerd in hun eigen huis, waar ze zich het veiligst zouden moeten voelen.

Bovendien zijn seksuele intimidatie en verkrachting nog steeds aan de orde van de dag. Nauwkeurige statistieken zijn moeilijk te verkrijgen vanwege de angst voor sociaal stigma en pijnlijke gerechtelijke procedures. Maar de cijfers van 2017 van het Command and Control Operation Centre van de Royal Thai Police tonen dat wel degelijk aan.

Volgens cijfers van de politie zijn de gemelde misdrijven van seksueel geweld bijna vier keer hoger dan moord en beroving. In één jaar tijd waren er meer dan 15.000 verdachten van zedendelicten. Dat waren meer dan 40 gevallen per dag. Maar slechts 287 overtreders, of minder dan 2%, werden gearresteerd.

Informatie van het Ministerie van Volksgezondheid, die 51 staatsziekenhuizen controleert, laat zien dat in 2021, 8.577 vrouwen, die werden aangevallen, om medische hulp vroegen. De meeste van deze patiënten vertelden de dokters dat ze thuis werden aangevallen.

In 2022 ontving de Pavena Stichting voor Kinderen en Vrouwen meldingen van 6.745 gevallen van geweld tegen vrouwen en meisjes. De meeste slachtoffers waren minderjarigen in de leeftijd van 10-15 jaar. Van deze gevallen waren 444 verkrachtingen. Verontrustend getallen laten zien dat het aantal verkrachtingen van minderjarige meisjes stijgt, terwijl de schoolbesturen vaak de daders beschermen in plaats van de slachtoffers. Ondanks pogingen deze overtredingen aan te pakken lijden deze vrouwen nog steeds in stilte door de overheersende patriarchale beschaving en de dubbele seksuele standaarden bestendigd door het onderwijssysteem, de cultuur, het Thaise boeddhisme en de media.

Hoewel Thailand een groter aandeel vrouwen in ceo-functies aan de top van de bedrijfsladder heeft in vergelijking met het wereldwijde gemiddelde, vertegenwoordigen ze slechts een klein aantal vrouwen. De werkelijkheid is dat vrouwen overweldigend ondervertegenwoordigd zijn in belangrijke besluitvormende organen zoals de regering,het parlement, de rechterlijke macht, en de administratie, zowel nationaal als lokaal. Volgens UN Women maken vrouwen slechts 23,9% uit van de hoge ambtenaren, hoewel er meer vrouwen zijn dan mannen in de bureaucratie. Ondertussen maken vrouwen slechts 16,2% van het parlement uit, ver onder het wereldwijde gemiddelde van 24.9 %, en slechts 10% in de senaat. In de 76 provincies zijn er maar 2 vrouwelijke gouverneurs, en in de Provinciale Administratieve Organisaties is 8% vrouw en 6% in de sub-district organisaties.

Dit gebrek aan vertegenwoordiging bestendigt de ongelijkheid tussen mannen en vrouwen en belemmert zo de vooruitgang in de richting van echte gelijkheid. Culturele verwachtingen van vrouwen als verzorgers, echtgenotes en moeders belemmeren hun vooruitgang, waarbij vrouwen drie keer meer tijd besteden aan onbetaalde zorg en huishoudelijke taken dan mannen.

Het top-down beleid van de regering en de milieu destructieve ontwikkelingsprojecten verergeren de ontberingen van vrouwen nog verder. Boomplantages, mijnbouw, dammen en de afbakening van nationale parken en speciale economische zones berooft vrouwen van landzekerheid, wat resulteert in armoede, ontwrichting van gezinnen en ontheemding.

Etnische discriminatie verergert de strijd van vrouwen uit gemarginaliseerde gemeenschappen, zoals etnische minderheden en migrerende werknemers. Terwijl vrouwen van de bergvolkeren in het Noorden lijden onder armoede en gebrek aan land vanwege de draconische boswetten worden hun zusters in het Diepe Zuiden geconfronteerd met onophoudelijk staatsgeweld door de nationale veiligheidspolitiek.

Diep sociaal stigma tegen vrouwen met niet gewenste zwangerschappen draagt bij aan een gebrek aan beleid en ondersteuning voor hulpverlening, pleeggezinnen en adoptie. Als gevolg daarvan sterven jaarlijks bijna 1000 vrouwen aan de gevolgen van een onvolledige abortus door ondergrondse en illegale diensten.

De plannen van de regering om universele welzijnssteun te bieden aan kinderen van 0-6 jaar en de maandelijkse toelagen voor ouderen en gehandicapten te verhogen, zijn lovenswaardig maar onvoldoende.

Nu we Internationale Vrouwendag herdenken, moeten we de onderliggende oorzaken van gender gerelateerd geweld en discriminatie aanpakken. Het elimineren van seksuele vooroordelen en het uitdagen van diepgewortelde culturele normen is cruciaal voor een samenleving die vrouwen waardeert en sterker maakt.

Bangkok Post – Gender equality still falls short