De handel in Chinatown heeft ernstig last van nieuwe Chinese ondernemers met een hoop centen
Chinatown, Bangkok (Editorial credit: SAHACHATZ / Shutterstock.com)
Investeerders uit China hebben hopen geld in Bangkok gepompt, maar lokale ondernemers klagen. Van restaurants tot bloemenmarkten, bedrijven van Chinese investeerders verschijnen in de beide Chinatowns, Yaowarat en Huai Khwang. Zij snoepen een deel van de winst af van Thaise ondernemers die na Covid-19 hoopten weer winst te kunnen maken vanwege toeristen uit China.
China opende dit jaar de grenzen en Thaise ondernemers verwachtten dat dit hun handel zou verbeteren na Covid. Maar Chinese investeerders beten zich vast in de toeristenmarkt. Ze pompten hopen geld in Bangkok en omzeilden de strenge investeringsregels door Thaise ‘zetbazen’ in te schakelen voor vergunningen, zo klagen lokale ondernemers.
Nieuwe ‘hotpot’ restaurants en supermarkten die van alles verkopen, van Ma La, een hete saus gemaakt van Sichuan peperkorrels en Spaanse peper, tot noedels geïmporteerd uit China, drukken zwaar op lokale ondernemingen en drijven huurprijzen op met een factor vier, zo klagen ondernemers in Chinatown.
Mala, traditioneel Chinees eten.
Ook de bloemenmarkt voelt die invloed
‘Thaise bloemen zijn echt veel mooier’ hoor je op de Pak Klong Talat aan de Chao Phraya rivier. Maar onder invloed van nieuwe bloemenverkopers gaan de huren van standplaatsen omhoog tot wel 200.000 baht per maand tegen de 50.000 tot 100.000 baht vroeger.
Door de hogesnelheidslijn van China door Laos naar de Thaise grens komen bloemen, fruit en groenten de Thaise markt op tegen concurrerende prijzen, zegt een lokale bloemenverkoper. Tientallen nieuwe Chinese handelaren hebben zich de laatste maanden op die markt gevestigd. ‘Bloemen uit China komen nu massaal de Thaise markt op. Thaise bloemen zijn echt mooier, maar klanten hebben liever Chinese bloemen die veel groter zijn. Ze blijven langer mooi en kosten net zo veel. Daar kan een Thaise verkoper niet tegenop.’
De klachten van Thaise ondernemers
Covid heeft de stroom toeristen uit China beïnvloed. In 2019 kwam een kwart van de 40 miljoen toeristen uit China, dus 10 miljoen. Die besteedden toen 522 miljard baht, 15 miljard dollar. In 2023 verwacht de TAT ‘slechts’ 30 miljoen toeristen in Thailand waarvan 8 miljoen Chinezen.
Chinatown 2, Huai Khwang, zag afgelopen maanden een uitbreiding met meer dan 60 ‘hotpot’ restaurants van nieuwe Chinese ondernemers. Inmiddels wonen daar 3.000 Chinezen. ‘Zij komen terug uit China met hopen geld en zoeken Thaise mensen om te ondernemen want dan zijn vergunningen gemakkelijker te krijgen.’ luidt de klacht. ‘Wij vragen ons af of ze wel een werkvergunning hebben.’
De overheid grijpt af en toe in…
De Thaise wetgeving vereist dat verkoop van landbouwproducten vrijwel alleen is voorbehouden aan Thaise mensen. Buitenlanders kunnen meedoen, maar mogen slechts een minderheidsbelang aanhouden. Doch Chinezen maken veelvuldig gebruik van ‘zetbazen’ die ze geld lenen om te investeren.
De klachten hebben tot een onderzoek geleid. Een politiezegsman: ‘De Immigration politie, toeristenpolitie, speciale eenheden en lokale dienders hebben samen met het Ministerie gecontroleerd of de wetten wel worden nageleefd. Er zijn Chinezen gearresteerd die werkten zonder de juiste papieren. Die zijn uitgewezen. En de onderzoeken gaan door.’
Samengevat door Erik Kuijpers. Artikel van 29 maart 2023 door Benar News, een nieuwsdienst aangesloten bij Radio Free Asia (website https://www.rfa.org/english/).
Erik,
goed artikel.
Het geeft toch weer wat extra diepte-informatie wat er speelt in Thailand.
Ik hoop niet dat het dezelfde kant uitgaat als in Indonesië, waar Chinese handelaars en complete gezinnen aangevallen werden.
In Laos ervaren ondernemers ook dit probleem. Chinees geld, kennis en durf overspoelen de Laotiaanse markt mede dankzij de hogesnelheidslijn dwars door Laos. Wie iets wil lezen: https://www.rfa.org/english/news/laos/chinese-04052023134512.html
Lekker klagen over de buren zo zie ik het als ondernemer. Niemand die de Thais tegenhoudt om zelf 60 hot-pot restaurants te openen, maar als een buitenlander dit doet dan gaan klagen. En in het artikel staat al wat het resultaat is van de beperkte Thaise economie want geen concurrentie en daarom zijn de prijzen te hoog en betaalt een ieder teveel voor vele produkten, kijk maar naar Nederland waar er een open markt is en de rijst er goedkoper is dan in Thailand om maar eens wat te noemen. De Thaise consumenten zijn maar wat blij met het goedkopere aanbod mag je als conclusie trekken uit het artikel want zij zijn degene die kopen bij de goedkopere ondernemers. Als je een beetje thuis bent in economie weet je dat met een open economie het land erop vooruit gaat; dit is dan ook mijn aanbeveling voor Thailand, niet de klaagzang van wat ondernemers raakt mij maar juist de consument welke meer geld overhoudt, en niet de bescherming van een relatief kleine groep want marktbescherming leidt tot monopolies en te hoge prijzen.
Per ongeluk geliked, terwijl ik op reageren wilde drukken. Dus 1 like minder.
U bent voorstander van open economie, “free enterprise”. Maar niet alles is rozengeur en maneschijn.
Ja, Chinezen zijn harde werkers en menige Thai kan leren van de Chinese handelsgeest en servicegerichtheid.
Van de andere kant: kijk eens naar de Europese industrie. Veel kapot gemaakt door Chinese bedrijven, die van overheidswege subsidies ontvangen en daarmee industrieën in Europa kapot concurreren, waarna China het monopolie heeft. Een ongelijk en oneerlijk speelveld. Waardoor China als winnaar uit de bus komt en de fabriek van de wereld is geworden. Leve onze afhankelijkheid, deels veroorzaakt door onze eigen laksheid.
Weleens gekeken naar de serie “Langs de nieuwe zijderoute”? (terug te zien via npostart.nl).
Het is geen incidenteel, maar een structureel probleem. Zie hoe “blij” die mensen in de betreffende landen zijn als China zijn intrede doet.
In China slechts 1 partij, die het voor het zeggen heeft en een langetermijnvisie heeft. Wel wat anders dan de clubjes in de USA en in Europa, die zorgen voor veel geharrewar en vertraging. Dat maakt China sterk en snel.
Het gaat verder. Vanuit een helicopter view krijg je toch een minder vrolijke blik op het geheel.
De gehele Chinese politiek zie ik met lede ogen aan en vrees de toekomst:
niet voor de Chinezen, wél voor de landen, alwaar zij hun tentakels uitstrekken. Zowel op economisch vlak (geven van te hoge leningen in ruil voor invloed, corrupte overheden) als op het gebied van vrijheid van meningsuiting. Zelfs al in NL een journalist bedreigd.
Hopelijk, dat Thailand er iets van leert, maar die zijn ook al voor een groot deel opgeslokt; ook de corruptie helpt daar niet echt om paal en perk te stellen aan een te open economie.
Liever snel wat minder afhankelijk van China. Doch die hebben zich al toegang verschaft tot het merendeel van de natuurlijke hulpbronnen op deze aarde.
Toch maar eens wat minder via Alibaba kopen? Maar ja, waar zijn onze fabrieken gebleven?
Tja…..wat te denken van de jarenlange landbouwsubsidies van de EU die de landbouw in menig Afrikaans land volledig heeft geruineerd………………..
Ga eens kijken in Zuid-Spanje. Afrikanen die vroeger een goed landbouw bedrijf hadden in hun iegen land zijn nu loonwerkers in Spanje. Hun produkten waren te duur; lees; niet gesubsidieerd
Inderdaad: zoals ook de NL-kipdelen naar Ghana: zelfde verhaal.
Daarom heb ik het over een “gelijk en eerlijk” speelveld, gelijke kansen. Wij zijn het dus met elkaar eens, Chris.
Wees blij dat ze het elders uitvoeren voor een kwart (China) tot een vijfde (Thailand) wat de arbeiders in Nederland kosten. Daarnaast heeft bijna een ieder werk in Nederland en is de arbeidszame beroepsbevolking toegenomen met 3 miljoen in 30 jaar tijd. De meerderheid werkt in de betere banen, verdient beter dan vroeger, heeft het financieel beter en daarnaast zijn produkten goedkoop dankzij de open markt. Wees blij dat er geen fabrieken zijn in Nederland want nu kan men al geen personeel vinden ondanks forse instroom van immigranten en gastarbeiders, er zijn meer en meer arbeiders nodig. En wie wil je in de fabrieken aan het werk zetten, 40 jaar geleden was dat al een probleem om geschikt en gemotiveerd personeel te krijgen welke dan ook nog eens tegen relatief lage lonen mag werken, werk wat vaak eentonig of zwaar of smerig is of een combinatie daarvan. Nee het is een zegen dat men in Thailand of elders wil werken.
Het geldt zowel voor Thailand sls Nederland dat de gebruikers, consumenten beter af zijn dankzij goedkopere en betere produkten welke van elders komen zodat de levensstandaard omhoog gaat en/of men meer geld overhoudt en met hetzelfde geld meer kan kopen, dat is het voordeel van een open markt.
Dit artikel stipt heel terecht, al is het slechts het topje, van de nadelen die dit mensen zal brengen (hier Thaise MKB-ers). Zo is verhuizen van banen naar het buitenland is eigenlijk alleen een feestje voor de eigenaar van het bedrijf in kwestie. Als er meer uit China komt en de Thaise werkgever zelf niet het bedrijf (deels) naar het buitenland kan verplaatsen zal die er niet blij van worden. De Thaise werknemers sowieso niet. Het verhuizen van werk naar het buitenland drukt sowieso te lonen, dus als werknemer gaat de vlag echt niet uit. In feiten is het een vorm van neokolonialisme waarbij de grotere bedrijven overeind blijven, de lonen gedrukt worden en de winsten bij de (buitenlandse) terecht komt. Al kan deze ontwikkeling (economische groei voor genoemde bedrijven) niet oneindig doorgaan, op een bepaald moment valt er niks meer naar het buitenland te verkassen.
Nee, als de Chinezen (of andere niet-Thaise bedrijven) door de zegeningen van de vrije markt hun grip en aandeel in het land verder uitbreiden zal dat uiteindelijk ten kosten gaan van Thaise (MKB) werkgevers en de meeste werknemers (again: druk op de lonen en arbeidsvoorwaarden en die zijn vaak al niet een feestje waard). Dat de wereld steeds nauwer met elkaar verwezen wordt, daar kunnen we niet om heen. Zijn er voordelen? Zeker. Maar hoe we de lasten en lusten, de taart zeg maar, voor Thai, Nederlanders, Chinezen enzovoort eerlijker kunnen verdelen, lees: zoveel mogelijk win-win, zo min mogelijk uitbuiting, bestrijden van ongelijkheid in welvaart, daar valt wel wat over de trouwtrekken denk ik zo.
De nadelen die Thaise werkgevers en werknemers ondervinden zijn zo’n gesprek wel waard. Discussies die men zowel binnen de eigen grenzen als internationaal zal moeten voeren.
NB: Wie naast de voordelen van globalisering ook de nadelen beter wil leren kennen maar daar nog nooit ernstig over nagedacht heeft kan in aanraden bijvoorbeeld Michael Parenti zijn speeches en werk over globalization te lezen en beluisteren.
De open economie is een illusie, zo zal de Chinese regering haar bedrijfsleven helpen net zo goed als Thailand dat doet. Wie, wat, hoe verschilt uiteraard, een overheid kan aan subsidies doen, bepaalde wetten aannemen om zaken makkelijk of lastiger danwel onmogelijk te maken enzovoort. Politiek (,maatschappij) en economie zijn niet te scheiden. Neem het voorbeeld van de goedkopere rijst, even aangenomen als dat niet door subsidies o.i.d. komt, is het goed mogelijk dat het door mindere of andere kwaliteit van rijst gaat. Een pak A-merk rijst hier in de Nederlandse supermarkt voor de genoemde lage prijs zal niet dezelfde soort of kwaliteit A-merk rijst zijn die Thaise winkels verkopen. Ik meen dat de Keuringdienst van Waren hier niet zo lang geleden een uitzending over had. Maar als de consument niet beter weet, het niet door heeft of er niet om maalt…
Onder ideale omstandigheden zou zijn dat een land wat op grote schaal rijst verbouwt goede kwaliteit rijst voor zeer scherpe prijzen aan de man (vrouw) weet te brengen. Dat is blijkbaar anders, zo werkt het systeem/markt blijkbaar. En wie een beetje thuis is het economie weet wel waarom, allerhande spelers van grote bedrijven tot politiek en allerhande verstrengelingen en netwerken spelen hier een rol.
Dat de kleinere ondernemers in Thailand het nakijken hebben is jammer maar geen verrassing. Zowel de Thaise als Chinese overheid en de grote bedrijven (of families die die bedrijven in eigendom hebben…) in beide landen zorgen wel dat de belangen van de bovenste lagen van het hoogste belang zijn. Of de consument op termijn hier ook bij gebaat is? Als de kleinere spelers van het toneel verdwenen zijn zal de zucht naar meer winst waarschijnlijk of de kwaliteit (kosten) naar beneden brengen of de prijzen stijgen.
@Ton: Een “eerlijk speelveld” is utopisch denken. En inderdaad is “Langs de nieuwe zijderoute” een goed programma. Ik vrees dat we er niet om de verdere vervlechting van bedrijven en politiek over heel Eurazië en de rest van de wereld ontkomen. In het belang van de (Thaise, Nederlandse, …) burger zou ik pleiten voor zoveel mogelijk grip en inspraak op de economie en waar dat kan “win win” scenario’s zodat bedrijven lekker lopen en de consument, werknemer, natuur etc ook de vruchten plukken. Hoe dan? Dat is debat voor een andere keer.
PS: als je de pagina herlaad, dan kun je nogmaals op ‘like’ drukken om zo deze actie terug te draaien.
@ Rob V: die truc kende ik niet. Dank je wel, is gelukt.