De (economische) toestand in Thailand
Voor de komende verkiezingen in februari 2019 vindt er hopelijk een publieke discussie plaats over de economische vooruitzichten en de economische politiek van Thailand. Die kan starten vanaf dinsdag 11 december omdat de politieke partijen vanaf die dag campagne mogen gaan voeren.
Naast het overtuigen van stemmers (meer en meer Thais zeggen te gaan stemmen op basis van partijprogramma’s en minder op personen) is er ook alle reden om deze discussie te voeren: de meeste Thais en ook het in Thailand actieve bedrijfsleven vinden volgens onderzoek dit een belangrijk onderwerp. Daarnaast heerst er een gevoel dat Thailand in de afgelopen 10-15 jaar weinig (duurzame) economische vooruitgang heeft geboekt. Hoe staat het land er voor en wat zijn de grootste uitdagingen?
Data
Laten we eerst eens naar de data kijken. De officiële cijfers staan in de onderstaande tabel: een jaarlijkse economische groei van 3,5 tot 4 % op dit moment, een groei van de GDP (Gross Domestic Product) zowel absoluut als per inwoner en een groei van de export. De verwachting is dat de economie in 2018 met zo’n 3,8 tot 4 % zal groeien en in 2019 met 3,5 %. Daartegenover staat een groei van de import (groter dan de groei van de export), het achterblijven van de particuliere consumptie (wat de Thais en u en ik elke dag kopen) en de stagnatie van investeringen. Alle drie zijn dat remmers van de economie en het is dus zaak voor een regering daar wat aan te doen.
| 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | |
| Population (million) | 68.3 | 68.7 | 68.8 | 69.0 | 69.1 |
| GDP per capita (USD) | 6,172 | 5,937 | 5,819 | 5,970 | 6,591 |
| GDP (USD bn) | 422 | 408 | 401 | 412 | 455 |
| Economic Growth (GDP, annual variation in %) | 2.7 | 1.0 | 3.0 | 3.3 | 3.9 |
| Consumption (annual variation in %) | 0.9 | 0.8 | 2.3 | 3.0 | 3.2 |
| Investment (annual variation in %) | -1.0 | -2.2 | 4.3 | 2.8 | 0.9 |
| Exports (USD Miljard) | 228 | 227 | 214 | 214 | 235 |
| Imports (USD Miljard) | 228 | 210 | 187 | 178 | 203 |
Een kijkje achter de data
Thailand exporteert vooral naar landen als de USA (voor $29.4 Miljard), China ($29.2 Miljard), Japan ($20.4 Miljard), Australië ($11.6 Miljard) en Hong Kong ($11.3 Miljard). Het gaat dan vooral om zaken als:
- Machines, incl. computers: US$40.2 Miljard (17% of de totale export)
- Elektrische machines: $34.1 Miljard (14.4%)
- Auto’s: $28.5 Miljard (12.1%)
- Rubber, rubber artikelen: $16.3 Miljard (6.9%)
- Edelstenen en waardevolle metalen: $12.8 Miljard (5.4%)
- Plastics, plastic artikelen: $12.7 Miljard (5.4%)
- Mineralen, incl. olie: $8.2 Miljard (3.5%)
- Vlees/vis: $6.3 Miljard (2.7%)
- Optische, technische, medische apparaten: $5.7 Miljard (2.4%)
- Granen: $5.4 Miljard (2.3%)
Als we kijken naar de landen van waaruit Thailand importeert komen we deels dezelfde namen tegen: China ($41.9 Miljard), Japan ($29.3 Miljard), de USA ($11.6 Miljard), Maleisië ($11 Miljard) en Zuid-Korea ($7.03 Miljard). Het gaat hierbij om:
- Elektrische machines: US$42.3 Miljard (18.8% of total imports)
- Mineralen, incl. olie: $31.6 Miljard (14.1%)
- Machines, incl. computers: $27.4 Miljard (12.1%)
- Edelstenen en waardevolle metalen: $15.3 Miljard (6.8%)
- IIzer en staal: $10.6 Miljard (4.7%)
- Auto’s: $9.2 Miljard (4.1%)
- Plastics, plastic artikelen: $8.7 Miljard (3.9%)
- Artikelen van ijzer of staal: $7.1 Miljard (3.2%)
- Optische, technische, medische apparaten: $5.6 Miljard (2.5%)
- Organische chemische stoffen: $4.3 Miljard (1.9%)
Als je de rijtjes bekijkt, zie je dat er nogal wat categorieën zijn waar Thailand zowel importeert als exporteert. De conclusie moet dan ook zijn dat de industriële economie vooral gebaseerd is op assemblage en/of het toevoegen van waarde aan basisproducten die Thailand zelf niet of in onvoldoende mate heeft. Thailand koopt ruwe stenen, maakt er kettingen, ringen en armbanden van en exporteert die weer voor een groot deel. De export van goederen en diensten (toerisme is in economische termen export omdat de diensten worden verkocht aan buitenlanders) vertegenwoordigt 70% van het GDP van Thailand. Daardoor is het land extra gevoelig voor hetgeen op de wereldmarkten gebeurt ten aanzien van prijzen, regelgeving, verkoop via internet, kwaliteitscontroles, handelsverdragen en discussies daarover zoals het huidige conflict tussen de USA en China (beide belangrijke partners voor Thailand).
Uitdagingen
In de laatste jaren is er veel discussie over het verschijnsel van de ‘middle-income-trap” dat ook Thailand kenmerkt. Wat is dat nu? De ‘middle-income-trap’ is een situatie waarin een land (zoals Thailand) niet de geschikte middelen heeft om de volgende stap in de economische groei te maken en de middenklasse te laten groeien. De inkomens van de werkenden zitten aan een plafond (hoewel relatief laag) omdat de ondernemingen niet in staat zijn om de volgende sprong in hun ontwikkeling te maken. Dit is kenmerkend voor een economie die gebaseerd is op relatief lage lonen, lage kwalificaties van potentiële medewerkers en kapitaal en waar de arbeidsproductiviteit laag is. Een van de achterliggende redenen is dat het onderwijs in betreffende landen niet zo hoog staat aangeschreven en dat er derhalve weinig innovatiekracht is. De armoede in dat land wordt beschouwd als een voordeel. Lage lonen versterken de concurrentiekracht in bepaalde arbeidsintensieve industrieën. Landen met een middle-income-trap worden gekenmerkt door lage investeringen, langzame groei, een beperkte diversiteit in economische sectoren en zwakke arbeidsvoorwaarden.
Voorbeeld 1
Een van mijn goede oud-studenten kom ik wekelijks tegen. In plaats van een baan bij een 5-sterren hotel heeft zij een eigen, 10 m2 mobiel winkeltje op de floating markt. In plaats van een maandelijks salaris van 20.000 Baht per maand (en wellicht 15.000 Baht service charge) heeft zij nu met aftrek van kosten 15.000 Baht per dag, dus ongeveer 120.000 Baht per maand (8 dagen per maand).
Voorbeeld 2.
Een afgestudeerde, perfect Engelssprekende Thaise jongen werkt als brommertaxichauffeur vlakbij BTS-station On Nut. In plaats van 15.000 baht start-salaris bij een bedrijf verdient hij nu ongeveer 2.000 Baht per dag, dus 50.000 Baht per maand.
Voorbeeld 3.
Mijn universiteit, een overheidsinstantie, heeft twee jaar geleden een kwaliteitsverbeteringstraject ingezet. Een van de ideeën is om buitenlandse, Westerse Ph.D. professoren aan te trekken. Het aanbod is een 1-jarig contract en 100.000 Baht salaris per maand (gelijk aan dat van de president van de universiteit). Tot nu toe heeft niemand gereageerd.
De remedie en Thailand
Om aan deze ‘middle-income-trap’ te ontkomen, raden economen de volgende remedie aan:
- Het vinden van nieuwe markten om de groei van de export te bevorderen;
- Het stimuleren van de particuliere consumptie, bv. door verhoging van het minimumloon en belastingverlaging voor de middenklasse en lagere klassen;
- Opschuiven van een economie op basis van lage lonen naar een economie gebaseerd op hogere productiviteit en vernieuwing. Dit kan door investeringen in infrastructuur en in kwalitatief goed onderwijs.
In het geval van Thailand, is er niet alleen de middle-income-trap maar nog een aantal andere vraagstukken:
- De informele economie (bijvoorbeeld online gokken, illegale loterij, casino’s) en de daaraan gekoppelde corruptie in bedrijfsleven en overheidsinstanties;
- Het geringe vertrouwen in de overheid en de lage belastingmoraal;
- De instabiele politieke situatie waardoor investeerders aarzelen om in Thailand te investeren. Als zij dat al doen is het vooral om te profiteren van de lage lonen hetgeen de economische situatie niet verbetert;
- Het economische verschil tussen stad (steden) en platteland;
- De groter wordende kloof tussen rijke en arme Thais.
Mijn mening
Een economische cocktail om U tegen te zeggen. Eenvoudige oplossingen daarvoor bestaan niet, zeker niet op de korte termijn, en ook niet voor de komende regering. Al was het alleen maar omdat menige Thaise burger de overheid en haar maatregelen niet vertrouwt, wetten en regelgeving met een fikse korrel zout neemt en tevreden is met populistische maatregelen als een Nieuwjaarsgift van 500 Baht voor de armen. Dit zijn naar mijn mening de ingrediënten voor vele Thaise regeringen om aan de echte problemen slechts symbolisch wat te doen. Het ontbreekt gewoonweg aan de politieke wil om zaken als corruptie, illegale activiteiten, onderwijs, innovatie en arbeidsmarkt systematisch aan te pakken. Ik zeg niet dat het verbeteren van de infrastructuur (hogesnelheidstrein, openbaar vervoer in Bangkok), de dagelijkse vangst van drugskoeriers, het opsporen van illegaal in het land verblijvende buitenlanders en economische zones niet helpen maar het blijft dweilen met de kraan open. Maatregelen die nodig zijn zullen echter niet bij iedereen bijval vinden en je als politicus bepaald niet populair maken. Dat laatste is blijkbaar belangrijker dan de Thais de waarheid voor te houden.
Bronnen:
www.worldstopexports.com/thailands-top-10-exports/
www.worldstopexports.com/thailands-top-10-imports/
www.worldstopexports.com/thailands-top-import-partners/
www.global-economic-symposium.org/
Goed en duidelijk stuk over de thaise economische toestand.
Maar hoe is verhouding tenopzichten van buurlanden?
En hoestaat het met de arbeidsvoorwaarden van werknemers?
Ik heb altijd begrepen dat dit ook een reden is om zelfzandig iets te beginnen of
wat zeker voor jonge studenten betreft naar korea of japan te gaan.
Is men in Thailand verplicht te gaan kiezen?
Ik heb al gezien dat er in de gemeenten kiezerslijsten bestaan. Wat met de personen die een gans jaar zich in een andere plaats bevinden?
Ja, men is verplicht te stemmen. Mensen die elders werken en zich niet officieel hebben laten uitschrijven moeten en gaan dus terug naar hun vorige woonplaats ( voor velen hun geboortedorp) om te stemmen.
Als niet universitair gestudeerde moet ik het hebben van mijn boerenverstand en lees o.a. dan het een en ander op internet in de hoop dat er een kern van waarheid in de nieuwsberichten zit zoals het volgende artikel http://www.reuters.com/article/us-thailand-economy-debt/as-debt-levels-rise-more-thais-struggle-to-keep-up-idUSKCN1LF0CQ
Daarnaast doet ze overheid ook nog een duitje in de zak als je alleen al de super inefficiënte overheidsdiensten als voorbeeld neemt met zijn bureaucratie en verborgen werkeloosheid dan kost het niet alleen veel tijd om iets voor elkaar te krijgen maar het kost ook nog eens bakken met geld die door belastingen opgebracht moeten worden.
Een hervorming op dit gebied zorgt ervoor dat de personeelsuren die vrijkomen gebruikt kunnen worden in commerciële industrieën zodat er ook daar meer geld binnenkomt waarover dan vennootschapsbelasting geheven kan worden.
Samen met de besparing op belastinggeld zou er een pot gemaakt kunnen worden die ervoor zorgt dat het betere onderwijs voor iedereen betaalbaar is zodat ook dat probleem eens aangepakt kan worden.
Wellicht is er dan ook wat meer concurrentie op de arbeidsmarkt zodat de arbeidsethos ook gaat toenemen.
Helaas zien zowel de financiële sector als de overheid een fragiele economie eerder als ongemakkelijk dan als probleem dus zal er niets veranderen en is het rustig afwachten wanneer de bubbel gaat barsten.
Ik heb nog wel even de tijd en mocht het zover zijn dan is het een mooie tijd om voordelig een huis en 2e hands wagen op een executie veiling kopen en te gaan genieten van mijn pensioen.
Verwijt mij maar niets over mijn plannen want ik ben helemaal niet in de positie om iets aan het probleem te kunnen doen en gebruik daarom gewoon maar weer mijn boerenverstand.
Intussen is Thailand op de lijst van landen in de wereld met de hoogste verschillen tussen rijk en arm van de derde plaats naar de eerste plaats opgeschoven, dus nog vóór India en Rusland, die nu naar de tweede en derde plaats zijn verhuisd.
Heel heldere analyse. Stipt belangrijk probleem aan: rijk Thailand is helemaal niet geïnteresseerd in het opleiden en stapje omhoog brengen van arm Thailand, zeg maar denivelleren. En daarom dat GDP nauwelijks gaat stijgen, en dus er stagnatie optreedt, die op den duur (als de beroepsbevolking zich niet verder ontwikkelt) gaat leiden tot aanzuigende vraag van geschoolde buitenlandse arbeidskrachten, danwel tot vertrek van bedrijfsleven uit Thailand, hetgeen in beide gevallen alleen maar tot een grotere kloof tussen arm en rijk gaat leiden..
Verder vraag ik mezelf nog steeds af (wellicht dat de schrijver hier zijn licht over kan laten stijgen) waarom de Centrale Bank de Bath niet goedkoper maakt om zodoende export te bevorderen, en toerisme t stimuleren.
Je zou ook kunnen stellen dat Thailand een zeer liberaal land is in de zin van zelfredzaamheid.
De overheid stimuleert zelfstandig te zijn en op de blaren te zitten bij foute beslissingen.
Over dat laatste is het weer zo dat de zgn. minderen voor diefstal zomaar voor jaren in een cel kunnen belanden terwijl iemand die doelbewust 50.000 baht zakelijk krediet niet betaalt rustig kan blijven rondlopen aangezien kostentechnisch de grens bij 150.000 baht ligt.
Wederom een dingetje wat men kan aanpakken maar gewoon niet doet en dus wordt er ook niet raar opgekeken als er weer een dode is gevonden.
In “onze” ogen misschien raar maar het zij zo
De Baht goedkoper maken is niet echt de oplossing voor de middle-in come-trap. GDP is al voor 70% afhankelijk van export. Dat lijkt me al risicovol genoeg gelet op de gemiddeld lage toegevoegde waarde van de huidige export-produkten.
Wekelijks presenteert Prayuth op vrijdag de plannen en projecten met procedures en organisaties die verbetering beloven op het gebied van:
– onderwijs
– werkgelegenheid
_ infrastructuur
– armoede bestrijding
– anti corruptie
Dat zijn in mijn ogen gedetailleerde projecten. Ik hoop dat deze projecten zullen worden gecontinueerd door welke regering dan ook. Dat lijkt me belangrijk voor de toekomst en stabiliteit van Thailand. Verbetering is altijd mogelijk, maar doorgaan op de ingeslagen weg lijkt mij een goede zaak.
Prayuth doet aan “wishfull thinking”. Geen Thai die dit meer gelooft!
De toespraken zijn voorzien van uitgebreide toelichtende beelden, waarin de projecten concreet vorm krijgen. Of ze uiteindelijk zullen slagen, hangt uiteraard ook af van de mensen die het moeten ondersteunen. Er zijn heel interessante projecten. Bijvoorbeeld lesmateriaal gratis via internet ter beschikking stellen. Ieder die dat wil kan zich zo scholen in kennis en vaardigheden die een beroep ondersteunen. Natuurlijk is dat “wishful thinking”. Ik hoop dat veel mensen de projecten zullen dragen en realiseren. Of er “Geen Thai meer is, die dat gelooft”? Dat weet ik niet. Ik zie op de journaals wel veel gerealiseerde projecten. Een er van is bijvoorbeeld om geen plastic meer te gebruiken en afval op te ruimen. Dat lijkt me een goede doelstelling. Maar of het wordt uitgevoerd hangt af van de mensen zelf. En dat begint met er in te geloven dat iets haalbaar is. Dat is “wishful thinking”. Ja, daar doe ik ook aan.
Aan de basis van het gehele politiek / economisch spectrum moet een konsekwent doorgevoerd en gecontroleerd beleid liggen waar uit een stuk vertrouwen straalt en de burger weet waar die aan toe is.
Op bijna elk gebied ontbreekt na een beslissing of maatregel het onderhoud en langdurige controle.
Bij overheidsinstanties verdrinkt men in een oeverloze hoeveelheid papiermassa’s, stempels, zelfs handgeschreven manuscripten! De efficiëntie ontbreekt.
Van onderaf probeert men met maatregelen de economie te stimuleren. Blijft de vraag over voor welk bedrag de superrijken in Thailand aan belastingen moeten afdragen om daarmee de infrastructuur een “boost”te kunnen geven!
Zomaar enkele gedachten, die opborrelen als men om zich heen kijkt!
Bedankt Chris. Interessante data en analyse.
De synthese, conlusie en verbetermaatregelen is echter heel andere koek.
Het valt voor de Thaise bevolking te hopen dat hun toekomstige verkozenen in wijsheid zullen handelen met het belang van de hele natie voor ogen.
Als de geschiedenis ons iets leert is de kans klein dat die hoop bewaarbeid wordt.
Beste Chris,voorbeeld 2 een bromfietstaxi chauffeur in Bangkok die 50000 bath in de maand verdient. Weet je dat wel zeker .
Mijn stiefzoon is afgestudeerd Bacheler degree software aan de CMU universiteit in Chiangmai en werkt alweer een paar jaar in Bangkok bij een software bedrijf. Hij zegt ik stop per direct met computeren en ga op de brommer .
Te mooi om waar te zijn .
Jan Beute
Ook voorbeeld nummer 1 heb ik mijn grote twijfels over.
Deze man verdient ongeveer €375 per dag!?
Daarmee zijn alle kosten afgetrokken…
Ik kan me toch niet voor stellen dat hij met 8 dagjes werken 1.5x modaal inkomen hier in Nederland.
Als dit idd zo is staan er binnen een week die floating markt vol met deze shops, zodat iedereen net uit ze kosten kan komen.
Het is een zij maar dat terzijde.
En ja, ze verdient echt 15.000 Baht per dag. Ze verkoopt wel produkten met toegevoegde waarde, dus geen prullaria van 30 Baht per stuk. Ze staat alleen in het weekend op de markt en de andere dagen doet ze de inkoop en maakt produkten zelf. Ze won op de universitet al prijzen met fruit-carving en ze maakt nu zeepjes met dezelfde techniek.
Ze heeft een kind dat ze nu naar een internationale school stuurt.
Moraal van het verhaal: als je slim en goed bent kun je als zelfstandig ondernemer veel en veel meer verdienen dan als medewerker in een bedrijf. In een hotel zou ze tenminste F&B manager moeten zijn met 15 jaar ervaring. Ze is vier jaar geleden afgestudeerd.
Ik vind het niet zo gek dat medewerkers en ambtenaren jaloers zijn en proberen op alle mogelijke manieren (ook de illegale) wat extras te verdienen.
Deze jongen was op TV en vertelde zijn verhaal. Hij staat wel op een heel goed punt, bij de uitgang/ingang van BTS station On Nut met twee,drie sois waar in de afgelopen jaren veel condos zijn gebouwd. En van dat inkomen moet hij natuurlijk alles betalen. Een aantal zaken betaalt hij waarschijnlijk niet zoals een ziektekostenverzekering, sparen voor zijn pensioen.
50.000 Baht / 25 (dagen) = 2000 baht per dag. Met een ritprijs van 20 Baht is dat 100 ritjes. Lijkt me op een druk punt echt wel te doen.
Mijn stiefzoon is voor een weekje thuis en werkt dan voor zijn bedrijf online bij ons thuis hier in Pasang .
Hij heeft wat navraag gedaan via zijn kennissen kring , en vanmiddag vertelde hij mij onder het eten dat een bedrag van om en nabij de 20000 bath per maand voor een brommertaxi in Bangkok meer de werkelijkheid benadert .
Jan Beute.
Beste Chris.
Als gewone jongen en dus niet hoogzijnde opgeleid kom ik tot een volgende berekening.
Uitgaande dat een doorsnee rit op een brommer taxi al gauw een 15 minuten in beslag neemt.
Dan is 15 minuten maal 100 ritjes op een dag , is dus 1500 minuten.
Ook een dag in Bangkok kent 24 uur en is dus 24 maal 60 minuten en dat is een totaal van 1440 minuten.
Die jongen die slaapt nooit, en de dag komt minuten te kort.
Dus echt wel niet te doen .
Jan Beute .
Ik neem aan dat Chris het ook maar op de bruine ogen van zijn oud student moet geloven.
Maar je hebt natuurlijk wel gelijk dat het vrij onlogisch is en dat er ook weleens kritisch naar gegeven antwoorden gekeken mag worden.
Uitgaand van een soi ritje kom ik op 5 minuten heen en weer. 100 x 5 minuten is 500 minuten en is al 8 uur. Niemand kan dit aan en vandaar dat het aantal vergunningen voor een standplaats gereguleerd is net zoals de ritprijzen.
Mijn ervaring is dat de gemiddelde dagomzet dan zo’n 800 baht is en met aftrek van kosten kom je dan op 14.000 baht per maand
Uiteraard zit er wel een beetje verschil tussen de beste en slechtse plekken in Bangkok.
Uit betrouwbare bronnen heb ik overigens vernomen dat met hesjes van 800.000 baht er bruto ongeveer 30.000 baht verdiend kan worden maar dan kost het nog steeds meer dan 48 uur per week
Mocht deze Engels sprekende chauffeur het inderdaad binnenharken dan kan hij morgen tegen betere arbeidsomstandigheden direct aan de slag bij mij en is het risico op ongelukken ook een groot stuk minder.
Je kunt natuurlijk discussieren over cijfers tot Sint Juttemis maar ik hoop dat de boodschap blijft hangen. En die is dat de (aanvangs)salarissen van academici (15.000 Baht per maand volgens de wet) zo laag zijn dat 1. je daar in Bangkok en andere steden niet van kunt rondkomen tenzij je een partner hebt die tenmiste hetzelfde verdient en 2. dat velen dus extra inkomsten zoeken of een activiteit zoeken die meer opbrengt per maand. (die soms helemaal niks te maken heeft met wat zij gestudeerd hebben). Achterliggende reden niet alleen de lage salarissen maar ook de kwalitet van het dilpoma. (c.q.de kwaliteit van het onderwijs)
Als dat verdiend wordt dan is dat heel knap en weggelegd voor 0,1% van deze beroepsgroep.
Wat er niet verteld wordt is dat je voor zo’n standplaats wel zo’n 700-800 duizend baht voor een hesje moet betalen. Eveneens worden de onderhouds- en brandstofkosten en de 72-urige werkweek niet meegenomen.
Heel goed opgemerkt Johnny,
Het zijn misschien slechts enkele die geluk hebben en hun brood goed kunnen verdienen.
Helaas is de grote meerderheid minder fortuinlijk dan wat er in de voorbeelden geschetst wordt.
Hier in Chiang Mai zie ik veel kleine zelfstandige ondernemers die met moeite kunnen overleven.
Wanneer iemand een goede business heeft en er goed mee kan verdienen dan wordt het concept meteen gekopieerd door andere Thai en in een mum van tijd verdient niemand nog iets omdat er een overaanbod ontstaat.
Ja. Dat klopt. Hier bij Kam Chanot was behoefte aan logies. De resorts verrezen als paddestoelen
De marge is nu zo ver gedaald dat je moet letten op alle kosten zoals wasserette. Een vriendin van ons komt nauwelijks uit de kosten. Jammer, want er was een mooi stukje werkgelegenheid ontstaan door deze toeristische attractie. Wat dat betreft zou regulering van de markt toch beter zijn.
Zo zie je maar dat ik gelijk heb aangaande Thais en hun inkomen. Het verbaasd me niks dat een Thai die wat mensen kan vervoeren op een brommer een salaris heeft om U tegen te zeggen.
Verbaasd me niks als ik de weelde hier rondom mij zie. En dan heb ik het nog maar over een stad in de Isaan.
Er ontbreekt een zeer belangrijk punt in het overzicht.
Namelijk de staatsschuld.
Ik vermoed dat een groot deel van het GDP bestaat uit oplopende staatsschuld.
Al die mooie projecten van de overheid moeten namelijk wel worden betaald.
Of die projecten ooit inkomen zullen genereren voor de overheid, is maar zeer de vraag.
Een goed punt. Natuurlijk financiert de overheid zijn zaken met een staatsschuld. In Thailand is die 41,9 % van GDP (was 45), in Nederland 56,7 (was 68 maar de Nederlandse overheid heeft fors bezuinigd) en in Belgie 103,1%.
Thailand staat er dus veel beter voor en dat komt omdat de overheid hier helemaal niet zoveel doet voor de mensen: geen of nauwelijks pensioen, geen uitkeringen, geen subsidies (van huursubsidie tot studiebeurzen). Kortom: de overheid is hier hele zuinig. Dat zou best wel eens wat mogen veranderen maar ja, dan moeten belastingen omhoog…….
De Thaise overheid staat er inderdaad goed voor, maar het is de vraag, hoelang dat zo blijft.
De investeringen van de overheid verhogen de staatsschuld, maar dat wordt gecamoufleerd doordat die uitgaven ook het GDP verhogen.
Het percentage van die schuld ten opzicht van het GDP zal misschien niet zo hard stijgen, omdat het GDP door de uitgaven stijgt, maar de schuld zelf wel.
Als over een paar jaar blijkt, als het bouwen klaar is, dat die miljarden weggegooid geld is aan projecten die geen cent opleveren, gaat het GDP omlaag, omdat er niet meer wordt gebouwd, en dan schiet het percentage van de staatsschuld ten opzichte van het GDP opeens omhoog.
Aardig verhaal om te lezen maar ja wat doe je er aan, net als overal in de wereld worden de rijken rijker en armen gaan er niks op vooruit.
Mijn vrouw heeft universiteit gedaan en werkt op pr afdeling van een groot bedrijf, ze heeft met baht 40.000 geen klagen maar dat is Thai eigen, ik zou allang weg zijn als ik altijd maar laat moest werken omdat de job altijd na werktijd doorgaat want het moet af en dus altijd werk mee naar huis waar niks tegenover staat.
Neemt ze een dag vrij dan moet ze de dagen ervoor langer werken want de job moet af dus die dag vrij die werkt ze eigenlijk van te voren maar wel een snipperdag inleveren.
Deel dus aub even de handel van die mevrouw in voorbeeld 1 dan kan ik mijn vrouw misschien overhalen om iets anders te gaan doen, 3x zoveel salaris voor maar 8 dagen werken zal ze zeker niet afslaan tenzie het natuurlijk illegaal is wat deze mevrouw doet. Als je dan een voorbeeld geeft wat nogal ongeloofwaardig overkomt ( lees andere reacties ) dan zou vermelding van de handel dit misschien wegnemen.
Voorbeeld van de scootertaxi betwijfel ik ook want als je dus 50.000: 25 = baht 2000 per dag verdient en er van uit gaat dat de meeste ritjes 20 baht zijn dan zou de man 100 ritten per dag doen en op een scooter taxi plaats zitten soms wel 15 man, dat zijn wel erg veel ritten per dag en het is niet de hele dag topdrukte of daar juist wel ?
Heb je wel eens de rij van potentiele passagiers gezien op drukke punten? Wel eens naar de Nederlandse ambassade gegaan met openbaar vervoer?