Aantallen expats en pensionado’s in Thailand
Buitenlanders en Thais bij een immigration bureau in het Chaeng Watthana Government Complex in Bangkok (Foto: David Bokuchava / Shutterstock.com)
Veel buitenlanders hebben in het verleden besloten naar Thailand te emigreren en daar een nieuw bestaan op te bouwen. Maar hoeveel expats in Thailand wonen is niet bekend. Het aantal wordt geschat tussen de 500.000 en 1 miljoen.
Een van de oorzaken van het ontbreken van aantallen, ligt aan de definitie van expat. Echter het aantal wat de immigration afgelopen jaar bekend maakte, was dat het aantal expats veel lager lag dan aangenomen. Dit zouden in 2019 gaan om 150.707 expats waarvan slechts 72.969 gepensioneerden. Dit bericht zou dan weer ontleend zijn aan de visa regeling, die in 2017 van kracht werd. Het is echter niet duidelijk of deze aantallen werkelijk op een langduriger verblijf (Extension of Stay) slaan of op slechts het hebben van een visa of ook bijvoorbeeld consulaten en ambassadeurs meerekenen. Bovendien is het niet duidelijk wie in Thailand beroepsmatig zijn en wie niet. Wanneer men uitgaat van een globale schatting zou uitkomen op 263.000 buitenlanders in Thailand.
In eerdere studies werd het aantal expats hoger geschat. Zo is er een onderzoek van de Mahidol universiteit, die gegevens uit 2010 gebruikte en men op een aantal van 440.000 expats uitkwam. Een merkwaardige opsomming van nationaliteiten, waarbij Australiërs, Nederlanders en Belgen ontbraken! Wel kwamen Chinezen en Japanners in de opsomming voor waarbij men zich kan afvragen of dit nu wel in de categorie expats thuishoorden! Tevens gaf men aan dat het aantal expats dichter bij de 500.000 personen zou komen te liggen. Latere gegevens daarentegen spreken weer van lagere aantallen.
Kortom het blijft een mysterie hoeveel expats werkelijk in Thailand wonen, overwinteraars of langdurig wonende gepensioneerden ondanks alle papieren rompslomp, verblijfsverlenging, 90 dagen melding, TM-papiertjes, enzovoorts!
Echter de reeks nieuwe maatregelen en voorschriften van de immigration in samenhang met de sterke baht en de stijgende kosten voor het levensonderhoud dwingen veel expats om te zien naar een vriendelijker en goedkopere bestemming zoals Vietnam en Maleisië, waarbij het gemakkelijker en mogelijk is grond te kopen om daarop een woning te bouwen.
Men is niet verplicht om 800.000 baht een aantal maanden op de bank te laten staan of aantoonbaar elke maand 65.000 baht aan inkomen op een Thaise bank te ontvangen.
Een laatste zware aanslag op het budget van de gepensioneerden van 70 jaar en ouder is de torenhoge ziektekostenpremie, die maandelijks opgebracht moet worden. Een goede Thaise betaalbare ziektekostenverzekering bestaat niet. Of verlenging wordt op een bepaalde leeftijd geweigerd of na een ingreep voor een bepaalde kwaal wordt dit een tweede keer niet vergoed. Een behandeling zelf eerst moeten betalen (als dit mogelijk is!) en dan maar zien hoe lang het duurt voordat het terugkomt. Of dit in andere landen buiten Europa beter geregeld is, weet ik niet.
Bron: Hallo magazine
Je zou toch verwachten, dat de computers van de immigratie daar toch duidelijkheid over zouden moeten kunnen verschaffen.
Wel met wat ruis natuurlijk, van mensen die komen, gaan en overlijden, zonder dat te melden, maar toch een vrij goede benadering.
Overigens zijn de mensen uit de buurlanden die in Thailand komen werken, ook expats.
Maar waarschijnlijk worden die niet meegeteld in de statistieken, want dan zouden de getallen veel hoger moeten zijn.
‘Overigens zijn de mensen uit de buurlanden die in Thailand komen werken, ook expats.’
Inderdaad. En dat zijn al zo’n 1.5 miljoen legale en misschien wel eenzelfde aantal illegale werkmigranten.
Als het ergens opgeslagen staat, op centrale servers, dan zijn de gegevens er ook weer uit te halen. Mahidol University en onderzoek lees ik, dan denk ik ja ja. Gewoon een database expert inschakelen, desnoods huurt Immigration een buitenlander hiervoor, en dan komen de cijfes zo tevoorschijn.
Waarom zou een Japanner of Chinees of welke andere Aziaat ook geen expat zijn. Kijk naar Nederland waar veel Europese hoofdkantoren gevestigd zijn met daarbij de benodigde management en medewerkers uit Japan, vandaar de grote Japanse gemeenschap in Nederland. Idem in Thailand zijn er veel bedrijven, en dan vooral in de industrie groot en klein, met idem weer de Japanse bovenlaag. En zo kan je dat voor elk land wel invullen.Alhoewel Thailand voor Japan gewoon een werkplaats is want goedkope lonen en daarom is Thailand al tientallen jaren de grootste investeerder in Thailand en heeft een grote expatgemeenschap in Thailand. En ik lees ook regelmatig over Japanse gepensioneerden welke in Thailand verblijven en dus in een zelfde situatie zijn als de Westerse gepensioneerden, idem op de vlucht voor het koude weer en/of hebben een familie hier.
Japanners, Laotianen enzo tellen toch ook als expat? Volgens de Nederlandse definitie ben je een expat als je tijdelijk voor werk over de grens werkt (soms wordt dat permanent en ben je een migrant). Volgens de Engelse definitie is een expat een migrant en lijkt het niet uit te maken of dat voor 3 maanden, 3 jaar of 3 decennia is.
Een schikking naar leeftijd zou ook leuk zijn, hoeveel bejaarde Japanners zitten er in Thailand?
Wat voor visum of verblijfsstatus hebben de jongeren, senioren en de bejaarden? Hoeveel wonen er min of meer permanent en hoeveel komen er voor een lange vakantie (overwinteren)?
Uit het artikel is duidelijk geworden dat de Thaise overheid zelf worstelt met enig logistiek inzicht wat betreft aantallen, leeftijden en dergelijk, maar ook herkomst of het weglaten daarvan zoals een grote groep expats uit meerdere Europese landen.
Om alle immigrations met hun vaak eigen interpretaties of onkunde uit 67 provincies op 1 lijn te krijgen om zo tot een verantwoord overzicht te komen bij de overheid in Bangkok is nog steeds niet gelukt.
Hoewel het begrip “expat”eenduidig kan zijn, is het opmerkelijk dat in de afgelopen jaren geen Chinees of Japanner bij de immigration te zien was.
Misschien is de term “aliens” wel een goed alternatief.
In het verhaal lees ik over Maleisie.
Om voor het Maleisie visa oftewel maleisia your second home program in aanmerking te kunnen komen moet je een aanzienlijk hoog bedrag rond de 60000 Euro gedurende een jaar op een Maleisiesche bankrekening hebben staan waarbij na een jaar de helft opgenomen kan worden en te besteden aan oa aanschaf woning auto oid.
De andere helft ik dacht nog rond de 35000 Euro moet hier altijd opblijven staan.
Tevens is een ziektekostenverzekering in Maleisie al voor Jaren verplicht.
Voordeel van het visum is wel dat het 10 jaar geldig is, geen 90 dagen of TM 30 flauwekul en ook geen uitreis visum is nodig bij het verlaten van het land.
Jan Beute.
Wat ik dan weer niet begrijp is kan deThaise immigratie in hun computersystemen dan niet zien hoeveel hier op retirement en spouse extension wonen.
Dat aantal geeft al een aardige richting hoeveel hier permanent zouden kunnen wonen voor het ganze jaar.
Jan Beute.
Ze weten precies de aantallen, tot op de persoon nauwkeurig en voor heel Thailand. Het punt is dat men dit niet vertelt. Pas geleden op dit blog vermeldde ik een overzicht van de aantallen uit de landen Noorwegen, Zweden, Finland, Denemarken en IJsland; gegevens voor visumverlengingen en de reden zoals gepensioneerd, getrouwd en meer. En de toe- en afname in de periode. Dus de gegevens zijn er wel, men gebruikt immers een centrale database, maar worden niet gepubliceerd. Ik kon alleen een overzicht van deze landen vinden.
Ik kan het iedereen die zinnens is om na zijn pensionnering naar ZO Azië te emigreren zeker afraden. Het is een administratieve rompslomp zonder einde. Je weet nooit of je het jaar nadien nog zal mogen blijven. Ook al verblijf je er 15 jaar heb je nog steeds geen enkel recht en alleen maar plichten. Het ziektekostenplaatje is een klucht en na jaren van het betalen van onnoemelijke sommen verplicht men je met zachte dwang om toch maar terug te keren naar het thuisland wanneer zich ernstige gezondheidsproblemen voordoen.En laat het nu net gepensioneerden zijn die daar meer mee krijgen te maken.
Er iets kopen is al helemaal een avontuur en de tijd dat alles er veel goedkoper was begint ook stilaan tot het verleden te behoren. Veel dingen zijn in Europa zelfs goedkoper.
Het zijn ook geen rechtstaten en het is er veilig zolang je niet in aanvaring komt met één of andere overheidsdienst.
Ik vind het heerlijke landen om een drietal maanden per jaar te overwinteren door middel van een eenvoudig toeristenvisum maar daar blijft het bij.
Wil je toch na je pensioen ergens gaan lanterfanten kies dan een warm land maar binnen Europa. Europa is een zegen voor ieder van ons. Geniet ervan.
Ik kan iedereen aanraden om in Thailand te komen wonen na een leven van werken en belastingen te betalen, aan regeltjes voldoen en gehoorzamen aan talloze geboden en verboden.
Het is vrij eenvoudig om je hiervoor administratief in orde te maken en te houden.
Ziekenhuizen en artsen behoren tot de beste ter wereld zonder wachttijden en je vind altijd wel een verzekering die bij je past.
Bovendien, door het aangename klimaat plus een bevredigende levenswijze word je gezondheid zelfs beter zodat je niet constant ligt te denken aan onheil.
Het is in Thailand nog steeds een pak goedkoper leven dan in Europa en dat gaat nog decennia aanhouden.
En zolang je aan de wetten en geplogenheden van het land voldoet kom je absoluut niet in problemen, niet met de overheid, niet prive.
Alleen opletten voor de onzinnige beweringen van mensen die de klepel wel vonden doch nooit de klok.
Thailand kent zeker wonderdokteren?
Waar zul je langer moeten wachten?:
– Zweden: 54 artsen per 1000 inwoners
– Nederland: 35 artsen per 1000 inwoners
– België: 33 artsen per 1000 inwoners
– VS: 26 artsen per 1000 inwoners
– Thailand: 8 artsen per 1000 inwoners
(En dan moet je eigenlijk nog regionale verschillen meepakken: zo zijn er meer specialisten in de economische centra zoals Bangkok dan bijv de Isaan)
https://www.who.int/gho/health_workforce/physicians_density/en/
Gewoon zorgen dat je bij die eerste 8 van de 1000 😉
Staatsziekenhuizen zal de wachttijd wel eens oplopen, maar vooral in privé ziekenhuizen zal die wachttijd wel best meevallen.
En meestal gaat het bij de “Farang” wel iets sneller als hij de juiste financiële middelen bij zich heeft.
Het is dan niet zozeer het aantal beschikbare dokters per 1000, maar het aantal Baht per patiënt.
Aantallen zijn per 10.000 inwoners, beste Rob, lees ik in je bijlage af.
Mee eens.
Ganse dag op een roze wolk leven is goed voor deze die dat kunnen en op zich niks mis mee als men daarmee gelukkig is, maar ganse dagen zeuren op alles wat niet volgens het zinnetjes gaat helpt ook niet.
Het is allemaal een kwestie van voor jezelf de juiste balans te vinden tussen de voor- en nadelen.
Sommige kunnen dat, andere gaan gewoon door met wat ze al hun gans leven doen en dat is klagen over en zeuren op alles en nog wat. Die vergeten dan meestal ook te leven, of hebben daardoor geen tijd om te leven.
Zelf voel ik mij goed en denk ik er niet aan hier te vertrekken. Ja, er zijn allemaal wat dingetjes bijgekomen, maar ze zijn niet van die invloed op mijn leven dat ik vertrekken ook maar zou overwegen.
De dag dat de balans voor mezelf doorslaat naar meer negatieve dan positieve punten en ik zou me daardoor niet meer goed voelen in mijn situatie, zou ik mijn boeltje pakken en het hier aftrappen. Ik zou er in ieder geval niet jaren over doorzeuren of dreigen met te vertrekken, maar het wel doen. 😉
Als u hier op een 3-mands toeristenvisum verblijft, hoe kunt u dan oordelen over de immigratiedienst en de zorgkosten.
Per slot van rekening bent u voor de zorgkosten in Nederland verzekerd.
Uw informatie is van horen zeggen.
Hij leest het Thailandblog dus niet van horen zeggen.