Thailandblog zou Thailandblog niet zijn zonder de bloggers die met grote regelmaat wat schrijven of vragen beantwoorden van lezers. Een reden om ze nog eens aan jullie voor te stellen en ze in het zonnetje te zetten.

Dat doen we aan de hand van een vragenlijst, die de bloggers naar eer en geweten hebben ingevuld. Vandaag Chris de Boer die niet bang is om tegen een heersende mening in te gaan en een stevige discussie niet schuwt.

Vragenlijst Thailandblog 10 jaar

—-

Chris de Boer

Wat is je naam/nickname op Thailandblog?

Mijn naam is Chris de Boer en de naam Chris gebruik ik ook op Thailandblog.

Wat is je leeftijd?

Ik ben nu 66 jaar.

Wat is je geboorteplaats en land?

Ik ben geboren in Amsterdam, in Nederland.

In welke plaats heb je het langst gewoond?

Ik heb gewoond in achtereenvolgens Amsterdam (5 jaar), Valkenswaard (3 jaar), Eindhoven (12 jaar), Wageningen (9 jaar), Breda (6 jaar), Zeewolde (4 jaar), Harderwijk (4 jaar), IJlst (10 jaar) en woon nu in Bangkok (13 jaar).

Wat is/was je beroep?

Ben (recreatie-)onderzoeker van beroep (heb Recreatiesociologie gestudeerd aan de toenmalige Landbouwhogeschool in Wageningen; die specialisatie bestaat niet meer) maar ben sinds 1994 in het universitair onderwijs (Engelstalige opleidingen in hotel en toerisme management) terecht gekomen. Ben nu nog steeds docent op een universiteit in Bangkok.

Wat waren je hobby’s in Nederland?

Mijn hobby’s waren: hockey (zelf spelen, coachen, scheidsrechteren), badminton, lezen, reizen, schrijven (artikelen, columns) en tuinieren.

Woon je in Thailand of in Nederland?

Ik woon in Bangkok nu, al 13 jaar maar niet altijd op dezelfde plek in de stad.

Wat is jouw binding met Thailand?

Mijn binding met Thailand betreft in de eerste plaats mijn vrouw en haar familie, en via hen de netwerken die ik hier heb opgebouwd; daarnaast mijn werk (collega’s, studenten en oud-studenten).

Heb je een Thaise partner?

Ja.

Wat zijn nu je hobby’s?

Mijn hobby’s nu zijn tv-kijken, bezoek aan markten op zoek naar leuke dingen, muziek (luisteren en karaoke).

Heb je andere hobby’s sinds je in Thailand woont?

Ja, en dat heeft te maken met minder lichamelijke activiteit (ja, ik weet dat dat niet goed is), veel minder vakantiedagen (nu 10, in Nederland 32) en het niet hebben van een tuin. Kan dus niet wachten tot ik definitief met pensioen ga.

Waarom is Thailand bijzonder voor jou, vanwaar de fascinatie voor het land?

Ik kwam in 2006 naar Thailand om te werken. Daarvoor was ik als eens op werkbezoek hier geweest en nooit op vakantie. Ik was gefascineerd door het ogenschijnlijk Westerse doen en denken tegen een voor mij heel aparte, Boeddhistische achtergrond en fysieke omgeving. Ik wilde mijn twee thuiswonende kinderen de mogelijkheid bieden om hun leven te verrijken met een andere kijk op het leven. Op mijn 53-ste kwam ik niet hier om nog (een nieuwe) carrière te maken. Die fascinatie met het grote aantal verschillen tussen Thailand en Nederland, maar ook binnen de Thaise samenleving is gebleven. Ik blijf me elke dag verbazen.

Hoe ben je op ooit Thailandblog terechtgekomen en wanneer ongeveer?

Wanneer weet ik niet meer precies, een jaar of zes geleden wellicht, maar wel hoe. Het was een posting waarin een van de Thailandblog posting-schrijvers van het eerste uur (zal geen namen noemen maar de man is nooit een vriend van me geworden) ongekend en zonder enig feitenmateriaal (maar vooral geruchten en insinuaties) te keer ging tegen een zittend minister van rode signatuur. Ik stelde de schrijver een paar prangende vragen (waarop het echte antwoord nooit kwam) en nam het voor de politicus op en kreeg vervolgens meerdere reageerders over me heen. Zij wisten het allemaal beter. De man was slecht, corrupt enz. enz. Wat de reageerders niet wisten was dat ik via mijn netwerk erg goed op de hoogte was van het reilen en zeilen van de man, in heden en verleden. Vanaf toen ben ik – met hart en ziel – betrokken geraakt bij Thailandblog en met name de analyses van wat er in dit land politiek en economisch speelt. Dit met de insteek dat in Thailand niets is wat het op het eerste gezicht lijkt.

Sinds wanneer ben je gaan schrijven voor Thailandblog?

Vraag al beantwoord.

Met welk doel ben je gaan schrijven en/of vragen gaan beantwoorden?

Het doel van al mijn schrijfsels (over de laatste 40 jaar, zowel wetenschappelijk als populair tot incognito colums aan toe) is de lezer te laten nadenken over de achtergronden van ontwikkelingen en meningen. Ik speel graag de advocaat van de duivel die de andere kant van de waargenomen waarheid laat zien of met een andere theorie komt die zaken zou kunnen verklaren.

Wat vind je leuk/bijzonder aan Thailandblog?

Wat ik wel bijzonder vind is dat er zoveel uiteenlopende meningen zijn op Thailandblog terwijl het nooit in vuilspuiterij, ruzies en ongenuanceerdheid ontaardt zoals op enige andere blogs wel het geval is. Dat heeft zeker te maken met de manier van modereren maar ik denk dat in 10 jaar tijd de schrijvers en reageerders een modus hebben gevonden om met respect voor elkaar, voor de medelanders en ook voor de Thais van mening te verschillen.

Wat vind je minder leuk/bijzonder aan Thailandblog?

Wat ik minder leuk vind en ook wel een beetje verbazingwekkend dat er zoveel, nog steeds  en met zoveel emotie gepraat en geschreven wordt over alle aspecten van geld: de koers van de Baht, de hoogte van het pensioen en de AOW, het al dan niet betalen van belasting en heffingskortingen, de kosten van geld overmaken, de stijging van de kosten van levensonderhoud in Thailand, het dubbele prijssysteem, het budget van geliefden in Thailand. Blijkbaar is dit een voortdurende bron van ongenoegen die nochtans niet leidt tot een besluit om Thailand te mijden en/of te verlaten. Het is eigenlijk een luxe discussie want bijna alle expats hebben (veel) meer besteedbaar inkomen dan 90% van de Thais waarmee ze dagelijks omgaan.

Wat voor soort berichten/verhalen op Thailandblog vind je het meest interessant?

Het zal niet verbazen dat ik de verhalen over sociale, maatschappelijke en economische ontwikkelingen (van verleden tot heden) het meest interessant vind. Ik lees ook niet elke posting.

Heb je contact met andere bloggers (met wie en waarom)?

Ik heb eigenlijk alleen regelmatig contact met Tino Kuis. De redenen voor dat contact lopen sterk uiteen. Van het uitwisselen van informatie en links (heb je dit gelezen?) tot het uitdiepen van discussies die wij soms op het blog voeren. Soms worden we daarbij ook een beetje kwaad op elkaar maar aan het eind is er altijd verzoening. Dat komt waarschijnlijk omdat wij dezelfde grondhouding, levensfilosofie hebben.

Wat is voor jou de grootste voldoening/waardering van hetgeen je voor Thailandblog doet?

De grootste voldoening is als ik maar een paar lezers aan het denken heb gezet. Een finale mening over het onderwerp moet de lezer naar mijn mening zelf vormen.

Wat vind je van de vele reacties op Thailandblog? Lees je die allemaal?

Ik lees alle reacties op mijn postings. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik niet alle postings lees en dus ook niet alle reacties. Dat heeft te maken met te geringe interesse in het onderwerp en ook tijdgebrek op sommige dagen.

Wat voor functie heeft Thailandblog volgens jou?

Thailandblog is een brede blog waar veel informatie te vinden is en wordt uitgewisseld, maar altijd wel met een serieuze of onderhoudende ondertoon.

Wat mis je nog op Thailandblog?

Er zijn een aantal zaken in de loop van de 10 jaar verdwenen die toch wel enige toegevoegde waarde hadden. Die hebben – zoals normaal op een site met vrijwillige bijdragen – te maken met het feit dat de auteur(s) van de postings de pijp aan Maarten hebben gegeven. Ik denk hier aan een (dagelijkse) rubriek met het actuele nieuws uit Thailand (op basis van de Engelstalige en Thaitalige kranten) en een kookrubriek.

Wat ik wel mis is een samenvatting van hetgeen er op Thaise sociale media gebeurt.

Denk je dat Thailandblog het volgende jubileum haalt (15 jaar)?

Als ik nog in leven ben, zeker….(grapje)

6 reacties op “10 jaar Thailandblog: Bloggers aan het woord (Chris de Boer)”

  1. Rob V. zegt op

    Beste Chris, ook op dit blog gaat het er soms flink maar vriendschappelijk aan toe tussen jou en diverse reageerders. Ook ik denk weleens ‘Chris toch, wat schrijf je nu weer?!’, maar vaak wel met argumenten. Soms zijn de reacties onderbouwd met bronnen, soms met ‘connecties binnen mijn netwerk’ (die zijn lastiger op waarde en betrouwbaarheid te schatten). Maar op het einde van de dag alles zonder lelijke woorden en dat is mooi. Al begrijp ik dat de moderator soms op de rem moet trappen.

    Voor een dagelijkse nieuwsrubriek is er echt iemand met veel vrije tijd nodig. Een gepensioneerde bijvoorbeeld. Mocht je straks na je pensioen je gaan vervelen… je wilt natuurlijk niet als bejaarde achter de orchideeën verdwijnen denk ik zo (of juist wel, maar dan tuinierend).

  2. Mark zegt op

    Ik hoop je schrijfsels nog vele jaren te mogen lezen.
    Jouw onderhoudend “grapje” heeft alweer een “serieuze ondertoon”. De tijd is ongetwijfeld het meest onverbiddelijke element in het universum, zo ook in ons leven.

  3. Hans Pronk zegt op

    Beste Chris, ook ik waardeer je bijdragen natuurlijk al verschil ik heel soms van mening met je. Ook nu weer een beetje: farangs die hier wonen moeten natuurlijk aan de (financiële) voorwaarden voldoen en met een steeds zwakker wordende euro en geknepen pensioenuitkering kan dat erg lastig zijn en zelfs resulteren in het gedwongen verlaten van huis en “haard” en zelfs partner. Ook als je van de regeling voor getrouwden gebruik maakt kan een scheiding of een overlijden grote gevolgen hebben, groter dan in vergelijkbare gevallen in Nederland. Dat er met emotie over geldzaken geschreven wordt is dus niet zo verbazingwekkend. Dat mensen zich kwaad maken over het feit dat ze geen gesubsidieerde toegangskaarten krijgen voor natuurparken en ook niet zonder bijbetaling gebruik kunnen maken van gesubsidieerde ziekenhuizen gaat mij ook een beetje te ver.

  4. Johnny BG zegt op

    In Chris kan ik een gelijkgezinde vinden die volgens mij op een andere manier naar zaken kijkt dan sommige andere bloggers die een Thailand zouden willen naar Nederlands model.
    Zowel Nederland als Thailand hebben hun voor- en nadelen en hoop dat dit lekker blijft bestaan. Alles beter dan overal in de wereld dezelfde eenheidsworst.

  5. Erwin Fleur zegt op

    Beste Chris,

    Laat je vooral niet ontmoedigen door negatieve reactie’s, ik ben dan wel geen schrijver maar
    heb daar respect voor, kost tijd en moeite.

    Ik zelf heb niet zo veel toegevoegde waarden voor dit blog wat betreft verhalen, wat ik compenseer met mijn ervaring in Thailand(met vele anderen).

    Toch ben je een goed ‘schrijver’ wat jou zelf weergeeft en andere tot denken zet.

    Het is een gegeven dat niemand zo maar alles uit zijn mouw schut en even neer zet.

    Top, en hoop’ dat je jou denkwijze doorzet.
    Met vriendelijke groet,

    Erwin

  6. Jacques zegt op

    Het is goed te lezen dat als je een goed verhaal hebt vanwege opgedane kennis en ervaring uitdraagt aan anderen. Dat er vele meningen en reacties zijn is inherent hieraan. Je kunt niet iedereen gelukkig maken en overtuigen, zeker niet diegene die andere belangen hebben in hun komst naar Thailand. Zelf heb ik ook een mening op bepaalde onderwerpen waar ik mijn kennis en ervaring in opgedaan heb en heb dan soms de behoefte om dit te delen. Een ander geluid laten horen dan de meerderheid van de reageerders is mij bekend en vandaar mijn herkenning en begrip hiervoor. Ga hier vooral mee door. Niet alles in zwart wit en voor een mens die niets wil horen of horende doof is, is alles wat ingebracht wordt verspilde moeite. De uitdaging zit er in om toch enig succes te kunnen krijgen door anderen in te laten zien dat ze het mis hebben. Dat het effect niet meetbaar is doet hier niets aan af. Ik ben het met Hans Pronk eens wat betreft de kritieken op de positie van velen Nederlanders en wellicht ook van andere landen die het water aan de lippen hebben vanwege het verdwenen geld. Als je dacht op je oude dag nog het nodige te kunnen doen in Thailand en dit door maatregelen door instanties, waar je enig vertrouwen in had, wordt te niet gedaan dan is dat een hard gelag waar best over geklaagd mag worden. Deze klachten zijn niet zonder reden. Als je altijd een financiële budget achter de hand moet hebben van soms meer dan 30 % dan kan je vrijwel niets meer ondernemen. Klagen is nu eenmaal ook een manier van verwerking van tegenslagen. Een sparingpartner of een luis in de pel was bij mijn oude beroep noodzakelijk en is zeker in dit blog een prikkelende factor die bepaalde onderwerpen interessant houdt. Ga zo door en heb het goed.


Laat een reactie achter

Thailandblog.nl gebruikt cookies

Dankzij cookies werkt onze website het beste. Zo kunnen we je instellingen onthouden, jou een persoonlijk aanbod doen en help je ons de kwaliteit van de website te verbeteren. Lees meer

Ja, ik wil een goede website