Pita kwam 51 stemmen te kort om premier van Thailand te worden, volgende week herkansing
Pita Limjaroenrat, leider van de Move Forward Partij, heeft aangegeven vastbesloten te zijn om zijn kandidatuur voor de positie van premier voort te zetten, ondanks het verlies in een parlementaire stemming. Hoewel Pita 51 stemmen tekortkwam voor de benodigde drempel, liet hij weten dat zijn partij van plan is de nodige steun te verzamelen voor de volgende stemming, die voor de komende week is gepland.
Hoewel Pita de enige kandidaat was, slaagde hij er niet in om de benodigde steun te krijgen van de 749 leden van de tweekamerwetgever. Een aanzienlijk aantal tegenstemmen en onthoudingen leidde tot zijn tekort aan de benodigde 375 stemmen om een regering te kunnen vormen. Momenteel heeft de alliantie van acht partijen onder leiding van Pita 312 zetels in het Lagerhuis.
In de parlementaire stemming won Pita 323 stemmen, inclusief de steun van 13 senatoren uit het 249 leden tellende conservatieve Hogerhuis. Er stemden 182 wetgevers tegen hem, terwijl 198 zich onthielden van stemming. Veel senatoren verzetten zich tegen de anti-establishment agenda van Move Forward, die plannen bevat om een wet te wijzigen die beledigingen aan het adres van de monarchie verbiedt en de rol van het leger in de politiek te verkleinen.
Ondanks deze tegenslag toonde Pita zijn vastberadenheid en weigerde hij de handdoek in de ring te gooien, waarbij hij benadrukte dat hij zich zou inzetten om in deze periode meer steun te verkrijgen.
De bijeenkomst van de wetgevers volgende week biedt een nieuwe kans op een stemming, en er zijn aanwijzingen dat Pita’s naam opnieuw kan worden ingediend, tenzij hij gediskwalificeerd wordt.
Bron: NBT
Begrijp het niet. Pita is de enige kandidaat, waarom wordt er dan nog gestemd?
Waar gaan die tegenstemmen dan heen?
Ik duim voor hem, maar vrees dat de oude conservatieve kliek weigeren op te stappen…
In zo goed als alle media buitelen analisten over elkaar heen om te duiden waaraan het toch gelegen kan hebben dat het afgelopen donderdag niet tot een benoeming kwam. Ieder zijn mening. Maar de grootste gemene deler betreft toch wel de 112-kwestie. Daarvan zegt de MFP deze te handhaven. Want ook al wordt ie nu ingetrokken dan nog zal de senaat niet instemmen met Pita als PM, is hun redenering. Klopt, want die zet had eerder gedaan moeten worden, en nu is het hakken in het zand bij de senaat. https://www.bangkokpost.com/thailand/politics/2611689/mfp-stands-firm-on-s112-amendment
Ik ben kritisch op de MFP. Kritisch vanwege de manier waarop- vanwege de gekozen strategie waarmee – vanwege de weg die is ingeslagen om die middelen in handen te krijgen om haar doel- het leveren van Thailand’s volgende PM- te realiseren. Ik ga daar niets meer over zeggen want afgelopen dagen al meer dan voldoende gedaan. Laat ik duidelijk zijn: Thailand verdient volledige democratie. Dat heeft de stembusgang van 14 juli jl. nogmaals laten zien. Hier is verder geen enkele discussie meer over nodig. Waar het nu om gaat is hoe dit voornemen vorm wordt gegeven.
Dat in Thailand een ‘bovenbouw’ van conservatieven machtig en politiek krachtig de boel loopt te traineren is eveneens duidelijk. Hoeft allemaal niet herhaald en nog eens uit de doeken gedaan te worden. We weten het inmiddels wel. Waar het om gaat is hoe deze weerstanden om te buigen in compromis.
Wat blijft de MFP nog aan mogelijkheden. Alweer in de media allerlei duidingen maar volgend toch het meest voor de hand liggend: https://www.thaienquirer.com/50199/mfps-remaining-options-navigating-the-political-deadlock/
1- De grondwettelijke bemoeienis van de Senaat opheffen om mee te stemmen een PM te nomineren. Hiervoor is medewerking van minstens 84 senatoren voor nodig, dus gaat niet gebeuren.
2- De kwestie 112 opgeven- maar dat wil de MFP niet, zie de BKP-link.
3- Doorgaan met stemrondes tot mei 2024 het einde van de zittingsperiode van de huidige senaat.
4- De PT een kandidaat doen domineren vanuit de bestaande 8-partijen coalitie.
5- De PT het verdere initiatief geven en 4 jaar studeren opde verkiezingen van 2027.
Geen van de 5 opties behelst het op dit moment bewerkstelligen van Pita als PM. Die hoop is opgegeven. Het ombuigen van Thailand van een conservatief autocratisch resp oligarchisch bolwerk naar een democratisch bestel met de rechtsstaat als basis vereist heel veel creativiteit, gedegen voorbereiding, absolute draagvlak, en een volstrekte mentaliteitsverandering bij de TPTB. MFP heeft geprobeerd door middel van verkiezingen een structuurverandering op gang te zetten. Dat bleek onvoldoende. Volgens mij is punt 5 daarom het beste aan strategie wat de MFP kan gaan doen in komende jaren. Wonden likken, goed nadenken over welk proces is gekozen, en leren van de fouten. Ik hou er nu over op.
Twee opmerkingen:
– de MFP en PT zouden kunnen afspreken dat de PT de nieuwe premier levert (meneer Srettha) voor 2 jaar en dat dan – als de senaat niet meer mee mag stemmen – Pita het stokje van hem overneemt. Als compensatie zou men Pita kunnen benoemen tot vice-premier en minister van defense en binnenlandse zaken zodat de reorganisatie van leger en politie kan worden geregeld.
– ook de mening van MFP over art112 is een stok om de hond te slaan en een drogreden. Art112 kan alleen worden gewijzigd met een meerderheid van het parlement en die is in de verste verte niet want ook de PT is daartegen. Het lijkt een beetje op het argument dat de ChristenUnie niet tot een coalitie in Nederland kan worden toegelaten omdat men de euthanasie-en abortuswet wil wijzigen.
Het was zeker geen slimme zet om die 112 regel al voor de stemming aan te kaarten ( U kent het wel: de huid verkopen voor de beer geschoten is!) U zegt verder dat Thailand een volledige democratie verdient maar dat is net als overal in de wereld slechts beleid met de mond. Er zijn helaas te veel krachten aan het werk die slechts aan het eigenbelang denken.Zoals Henk in een eerdere reactie zei :Pita is de enige kandidaat. Van mij ( maar wie ben ik) mag hij het worden. De andere partijen hadden ook een kandidaat
naar voren kunnen brengen maar waarom deden ze dat niet???en dat grote aantal onthoudingen geeft wel aan wat een zwakke politici dat wel niet zijn.
Het aanpassen van artikel 112 opdat potentieel misbruik er van teruggedrongen kan worden is al lang onderdeel van het MFP programma en de wens van een noemenswaardig deel van de bevolking. Het zijn de andere partijen geweest die hier een probleem van maken, terwijl wijzigen van deze of een andere wet geheel los staat van wie de premier zal worden. Het wijzingen van de wet is niet eens onderdeel van het coalitie akkoord en dus gewoon iets wat TZT vrij besproken en ter stemming gebracht zou kunnen worden waarbij alle partijen/parlementsleden kunnen stemmen naar gelang hun opvattingen. Wat had MFP hier anders moeten doen? Het item is een belangrijk punt voor de partij. We gaan de BBB of GL toch ook niet verwijten dat men hun standpunt over stikstof maar in de ijskast had moeten zetten omdat het een ‘lastig’ onderwerp is?
En wederom, het bespreken van 112 staat los van de stemming over wie premier zal worden. Men, de conservatieve krachten (een groot deel van de senaat, diverse partijen uit de vorige regering), willen gewoon niet dat er ingrijpende veranderingen komen. De top van de maatschappij en bedrijfsleven is er bij gediend dat de zaken niet noemenswaardig veranderen. Dat MFP “te veel wil”, is voor hen een probleem. Meer dan wat kleine aanpassingen achter de komma, voor de show, meer dan dat willen die krachten niet. En daarbij is schermen met 112 en het instituut een stuk gereedschap, een strategie, wat men in het verleden al vaker ter hand heeft genomen.
Het komt dus gewoon neer op de krachten die willen dat alles was als vanouds en een noemenswaardig aantal Thai die een andere koers wil. En het huis en ook “Thainess” zijn de stokpaardjes die van stal worden gehaald om te verklaren waarom het land niet van koers zou moeten veranderen.
Over MFP’s plan art 112 aan te passen kan nog gezegd worden dat dat in feite niets te maken heeft met de PM verkiezing. Het is een voorstel van een politieke partij en niet een beleidsonderdeel van de coalitie van 8 partijen. De MFP kan ten aller tijde een voorstel indienen om art 112 aan te passen, of het deelneemt in de regering of in de oppositie.
De weerstand van de senatoren en een aantal politieke partijen tegen het zelfs bespreekbaar maken in het parliament heeft niets te maken met de keuze van Pita als PM. Men ziet Pita en de MFP als een bedreiging voor hun persoonlijk belangen, maar dat kan je moeilijk verkopen live in een parliaments zitting.