De minister-president en minister van Financiën, Srettha Thavisin, heeft vandaag (4 januari) tijdens een zitting de details van de nationale begroting voor 2024 onthuld. De premier heeft extra inzichten verschaft in het Landbridge-project.
Srettha benadrukte het belang van de infrastructuur van Thailand, waaronder de luchthaven Suvarnabhumi en de diepzeehaven in Laem Chabang die werden opgericht tijdens de ambtsperiode van premier Thaksin Shinawatra. Hij onderstreepte de cruciale rol van deze infrastructuur in het positioneren van Thailand als een belangrijk productiecentrum. Met een bevolking van 70 miljoen worden veel Thaise producten wereldwijd gedistribueerd.
Echter, files en ongelukken in de Straat van Malacca hebben geleid tot aanzienlijke vertragingen in het transport. Het Landbridge-project is bedoeld om deze problemen aan te pakken door het concurrentievermogen van Thailand te verbeteren, vooral in het transport van olie. Momenteel wordt 60% van de wereldwijde olie via de Straat van Malacca vervoerd. Als deze uitdagingen blijven bestaan, kunnen ze leiden tot problemen in het transport, wat vervolgens de handel negatief beïnvloedt.
De regering heeft het Landbridge-project beoordeeld in het licht van het bewustzijn van mondiale geopolitieke conflicten. Thailand, dat neutraal blijft en wereldwijd verbonden is, wordt gezien als een voordelig verzendpunt.
Ondanks dit alles blijft de regering aandachtig voor de zorgen van buurtbewoners, oppositiepartijen, het maatschappelijk middenveld en zakenmensen. De regering is vastberaden om van het Landbridge-project een megaproject te maken dat ten goede komt aan de natie.
Verschillende landen, waaronder Saoedi-Arabië, dat bekend staat om zijn hoge energiezekerheid, hebben interesse getoond om te investeren en raffinaderijen in Thailand te vestigen. Deze investeringen worden gezien als een manier om de energiezekerheid en -bereidheid van Thailand te verbeteren en uiteindelijk bij te dragen aan een betere levensstandaard voor de mensen.
Vreemd. Realisering van een landbridge gaat jaren duren en dan zitten we al snel ver in de jaren dertig van deze eeuw. Afgelopen maand december te Dubai is onder auspiciën van de VN een Klimaattop gehouden met als één van de uitkomsten dat wereldwijd landen zich gaan inzetten om “een transitie weg van fossiele brandstoffen” mogelijk te maken. Gestreefd wordt tegen 2050 een netto nul-uitstoot bewerkstelligd te hebben. Maar omdat wat gewenst wordt nog steeds geen realiteit is kan een later jaartal evenzeer tot de mogelijkheden behoren, maar blijft hoe dan ook aan olie een eind komt. De EU investeert al fors, de VS gaan niet achterblijven, China is al de grootste fabrikant van EV, met BYD die Tesla qua productje al inhaalde.
https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2023/12/13/liveblog-cop-28-woensdag-13-december/
Samyod, zie hierover ook https://www.thailandblog.nl/nieuws-uit-thailand/van-suez-en-panamakanaal-naar-thailand-bypass/
Ik denk dat een spoorweg voor containers juist veel te maken heeft met beperking van fossiele uitstoot. De containerschepen varen dan minder mijlen en minder dagen en die dingen varen op vervuilende diesel.
Maar met de toename van elektrische vervoermiddelen en de groeiende bevolking met groei aan industrie krijg je straks de vraag hoe je die enorme hoeveelheid aan elektriciteit moet opwekken; Laos en China zijn weliswaar landen die veel stroom opwekken uit waterkracht maar is dat voldoende? India, het land met de meeste inwoners, en samen met China goed voor een-derde van de wereldbevolking, zit nu aan het begin van een tijdperk van vervuilende kolencentrales en krijg ze er maar eens vanaf. Ik zie China ook nog lang niet van de olie af gaan en Uncle Sam, straks opnieuw met Trump, heeft er ook geen zin in.
Klimaatconferenties eindigen liefst hoopvol maar ik heb er geen fiducie in, eerlijk gezegd.
Lijkt mij een goed plan maar daar hadden ze dertig jaar geleden aan moeten beginnen
Ik las het verhaal in het financiële dagblad. Thailand wil de brug in 2030 gereed hebben. Ik vraag mij alleen nog af, op welke landpunten de brug gaat aansluiten?
Er moeten 2 havens gemaakt worden voor kolossale schepen.
Chumphon en Ranong. Schepen worden gelost en alles moet op rail of vrachtwagen door het stuk tussen de havens worden getransporteerd. Vervolgens weer aan de andere kant weer op schepen worden gezet om weg te vervolgen. Dus vele locs (elektrisch?) en of vrachtwagens.
Kranen voor lossen en laden. Wat ik noem verloren energie, dag in, dag uit.
Weegt dat echt op tegenover omvaren?
Heb ik het niet eens over de landaanpassingen, verwoestingen, vele wegen en rails.
De 4 zal aanzienlijk moeten verbreden en waarnaast dan het rail? Er zullen wat mensen moeten verhuizen.
En Lamnan Kra Buri National park is dan verleden tijd. Ook opofferen dan maar.
De zeeën aan weerszijden ook maar. De vraag is wat dat in vervuiling gaat doen en impact levert op nautisch leven.
Natuurlijk voor energie moeten er gigantische power plants komen.
Kan ik nog voorstellen, als we dan toch lekker bezig zijn, een tunnel uit te boren de gehele weg van haven naar haven en daar het transport door te laten gaan. Maak er vacu tunnels van dan scheelt dat ook weer energie, wellicht?
Er zullen wel weer de nodige bruine enveloppen worden rond geschoven.
In het stuk wordt gesproken o.a. over Saoudi- Arabie en raffinaderijen. Dat is eenvoudig op te lossen. Een olielossteiger, pompen en een pijpleiding naar de overkant. Vanuit Rotterdam wordt zo al ca 50 jaar olie en olie producten naar DSM in Geleen en naar het Ruhrgebied in Duitsland getransporteerd.