Het Nibud ziet dat huishoudens in 2019 meer dan de helft van hun inkomen kwijt zijn aan de vaste lasten*. Een huishouden met een modaal inkomen en een gemiddelde huur is net iets meer dan 55 procent van het netto inkomen aan de vaste lasten kwijt. En iemand op bijstandsniveau net iets meer dan 50 procent.
Dit blijkt uit cijfers die het Nationaal Instituut voor Budgetvoorlichting (Nibud) op een rij heeft gezet voor het Nibud Budgethandboek 2019. Een jaarlijks terugkerend naslagwerk over de gemiddelde inkomsten en uitgaven van particuliere huishoudens.
Idealiter zou een huishouden niet meer dan helft van zijn inkomen kwijt moeten zijn aan de vaste lasten. Tien jaar geleden lag het percentage gemiddeld 5 procent lager dan nu. Hoe meer mensen kwijt zijn aan de vaste lasten hoe planmatiger ze met hun geld moeten omgaan en hoe minder er overblijft voor voeding en andere noodzakelijke uitgaven.
Meer dan 40 tot ruim 65 procent op aan vaste lasten
Hoe hoger het inkomen, hoe lager het aandeel dat op gaat aan de vaste lasten. Zo is een huishouden met een inkomen van 1,5 keer modaal en een gemiddeld koophuis net iets minder dan 45 procent van zijn inkomen kwijt aan de vaste lasten. Tien jaar geleden was dat nog net iets minder 40 procent. Onderstaande grafiek toont hoe hoog het aandeel vaste lasten is voor de verschillende inkomensgroepen.
Hogere kosten voor wonen, energie en zorgverzekering
Het Nibud ziet dat er de afgelopen tien jaar niet eerder zo’n groot deel van het budget is opgegaan aan de vaste lasten. Dit dwingt huishoudens zeer kritisch te zijn en goed op hun uitgaven te letten. En het verklaart volgens het Nibud ook waarom zoveel huishoudens achterlopen met het betalen van de rekeningen van de zorgverzekeraar, energie en huur of hypotheek.
In het Nibud onderzoek Financiële Problemen 2018 werd duidelijk dat het percentage huishoudens dat de huur of hypotheek niet altijd op tijd kan betalen is gestegen met zeven procent, van 12 procent in 2012 naar 19 procent in 2018.
Meer dan 60 procent aan vaste lasten zorgwekkend
Het Nibud maakt zich zorgen om huishoudens die meer dan 60 procent kwijt zijn aan de vaste lasten. Idealiter is een huishouden niet meer dan de helft van zijn inkomen daaraan kwijt, uiteraard afhankelijk van het inkomen en de woonsituatie. Na aftrek van de vaste lasten is de rest van het inkomen nodig voor de reserveringsuitgaven, huishoudelijke uitgaven en sociale participatie. Hieronder vallen posten als voeding, kleding, inventaris, onderhoud van de woning en vrijetijdsuitgaven.
*vaste lasten: Onder vaste lasten verstaat het Nibud uitgaven aan: huur/hypotheek, gas, elektriciteit, water, lokale lasten, telefoon, televisie, internet, verzekeringen, onderwijs, kinderopvang, vervoer.
Is het in Thailand niet veel anders dan.
Ook hier moet de Thaise Jan Modaal zijn bathjes tellen voordat hij ze uberhaupt kan uitgeven.
Ik denk zelf dat de Hollanders het er nog beter voor hebben staan dan de bewoners hier.
Jan Beute
Dat alles duurder wordt is niet alleen een Nederlands fenomeen,maar eigenlijk een global verschijnsel.
Toch als je af en toe rond kijkt,krijg je de indruk dat velen aan hun (te) hoge vaste lasten zelf een enorm steentje bijdragen.
Niet dat ik generaliseren wil,maar heb in mijn omgeving voortdurend de indruk,dat velen nooit echt geleerd hebben met geld om te gaan.
Vroeger hoorde je wel eens,dat als je een dubbeltje verdient je geen kwartje kunt uitgeven,terwijl tegenwoordig velen meteen een credit nemen,omdat ze denken zonder een bepaald product niet meer te kunnen leven.
Nederland is in vergelijk tot veel andere landen,nog steeds een land waar de oudedag voorzieningen en de lonen duidelijk hoger liggen dan in verschillende andere landen.
Een van de grootste problemen is ook,dat we denken overal recht op te hebben,en dat we zodoende ons verwachtings patroon ook veel te hoog schroeven
Een ander bericht op dit blog laat nog steeds zien dat Nederland op de vijfde plaats staat van de gelukkige landen,dus ik ga er bij enkele uitzonderingen vanuit,dat velen klagen op hoog niveau.
Ik denk dat dit in Belgie juist hetzelfde is.Als ge van uw pensioen nog huishuur moet betalen-en dat zijn er veelmeer dan we denken-dan zijt ge een dikke sukkelaar.
Het uitgangspunt van dit artikel is heel terecht en kan in niets in vergelijking met Thailand gebracht wordt, zoals heer John doet.
In onze Europese welvaartsmaatschappijen hebben de overheden en semi-overheden (participaties van overheid met privé) wel achterhaald hoe ze de burgers voortreffelijk op een legale manier kunnen melken en pluimen.
Ik zoom even in op België.
Kadastraal inkomen (belasting op eigen huis): van 700 eu in 2009 naar 1 400 eu in 2018. Verdubbeld in 10 jaar tijd.
Elektriciteit: in laatste vijf jaar met 20-35 % toegenomen. (Voor een deel het gevolg van het half-legaal gesjoemel met zonnepanelen, naast rotte kerncentrales en milieu, Deficit dat nu na 7 jaar rechtgezet moet worden).
De gasprijzen sluiten aan bij evolutie elektriciteitsprijzen… Dus ook met gelijke percentages omhoog. Zomaar! Het is de logica, niet?
Verzekeringspremies stijgen ieder jaar gewoontegetrouw met 8-10 %, net zoals taks auto.
Diensten stadhuis (huisvuil, paspoort vroeger gratis etc) van gratis naar ca. 100 eu/jaar.
Benzine in 5 jaar tijd met 50 % gestegen.
Watervoorziening: in ons landje met 300 % gestegen! Voor mij als single van 90 eu/jaar naar 345 eu/jaar – en dan ben ik nog vijf maanden in Thailand…
Dit laatste is een straf staaltje van hoe de (semi-)overheidsmaffia het uitkient. Zij splitst op en maakt van alle kleintjes één groot!
Een waterfactuur in België bestaat uit betalen voor: 1) waterleidinginfrastructuur en doorvoer/transport van het water; 2) inleiding/aansluiting in je huis; 3) huur watermeter; 4) waterverbruik in m3 zelf; 5) lozen van afvalwater; 6) transport afvalwater via openbare riolering; 7) afvalwaterzuivering.
Uiteindelijk betaal ik ca. 40 eu voor het water dat ik verbruik plus 305 eu aan vaste kosten.
Enzovoorts.
Ben vandaag net naar kantoor watermaatschappij Phimai gegaan. moest hier alleen betalen voor de kubieke meters die ik verbruikte. Was 521 baht.
Mijn vriendin en haar zoon houden van urenlang douchen. In België moet ik zeggen na vijf minuten: ‘En nu eronderuit!’
Conclusie: Ja, er is meer comfort in België (zo lijkt het) – maar tot welke prijs?
‘Idealiter’. Wie bepaalt wat ideaal is ? Wat voor de ene mens ideaal is, is voor de andere mens verre van ideaal. De steeds hoger, vaak explosief stijgende kosten (gemeentebelastingen, energiekosten, accijnzen op genotsmiddelen) worden de Nederlandse burger door de strot gewrongen.
Nu vraag ik me af, als ik in Thailand een bank binnenga (probeer in Nederland nog maar eens een kantoor te vinden) en ik zie 4 tot 6 baliemedewerkers, alles wordt overal even schoon gehouden, hulp bij het parkeren en zo kan ik nog wel even doorgaan of dat zogenaamde gelukkige gevoel in Nederland wel terecht is. Mijn indruk is dat in Thailand de mens op nummer 1 staat en in Nederland de winst of bij de overheid de belasting. De menselijke factor is in Nederland gereduceerd tot het nulpunt. Probeer maar eens contact te leggen met een instantie (pensioen, fiscus), lukt je gewoon niet. Ik was laatst een maand in Nederland, heb diverse malen getracht een afspraak te maken met de belastingdienst om wat zaken te bespreken en voor alle partijen afwikkelingen efficienter te laten verlopen. Lukt niet. Nul op request. Als ik bij de pensioeninstantie langs wil gaan om aan te tonen dat ik in leven ben, kan niet. Ga maar lekker in Thailand naar de vreemdelingenpolitie voor een stempeltje of wat ze hier in de toekomst nog voor gaan verzinnen. Maar geen whatsapp programma aanschaffen hoor, dan zouden er waarschijnlijk te veel drempels vervallen.
Nu ben ik vanochtend nog op het belastingkantoor geweest om mijn aangifte over 2018 in te vullen. Er waren 8 loketten bezet met medewerkers om de burgers te helpen met hun aangiftes. Omdat ik in Europese valuta aangifte moest doen, mocht ik naar de 1e verdieping waar ik direct geholpen werd. Wel fijn voor mij want er waren 40 mensen voor me. Maar geen wanklank bij de aanwezigen. Direct geholpen, aangifte ingevuld en betalen kon ook aan de kassa. Ik voel me zeer gelukkig en waarschijnlijk op basis van de juiste factoren. Menselijkheid en bereikbaarheid voor de burgers. Ik hoop dat het nog lang zo blijft. De meeste Thai moeten van veel minder rondkomen en hebben minder voorzieningen dan in Nederland, maar ik ken in mijn omgeving veel gelukkige mensen die het beetje wat ze hebben, delen met hun dierbaren. De economie zit duidelijk in de lift, de infrastructuur verbetert met de dag en de gewone Thai kan ook een auto of motosai kopen. Ik denk dat zij in doorsnee gelukkiger zijn dan de doorsnee Nederlander. Idealiter, pfff.
Beste Puuchaai,Bij de beoordeling of iets idiaal is of niet,wordt bij dergelijke onderzoeken uitgegaan van het gemiddelde oordeel van de gevraagde personen.
Dat men in Nederland en de rest van Europa iets efficiënter moet omgaan met de inzet van personeel,ligt hoofdzakelijk aan de niet vergelijkbare loonsituatie in vergelijk tot bijv. Thailand.
Een loonsituatie die het nog altijd mogelijk maakt,dat vele expats überhaupt in Thailand en elders in de wereld wonen kunnen.
Ook de sociale omstandigheden die in Nederland in vergelijk tot Thailand duidelijk een hoger niveau laten zien,hebben natuurlijk een geheel ander prijskaartje.
Als men in Nederland nog bereidt zou zijn,genoegen te nemen met de zelfde loon en sociale omstandigheden als Thailand,dan zou ieder loket bezet zijn,en iedere instantie met het dubbele personeel kunnen werken.
Mocht de economie werkelijk zo in de lift zitten,is het misschien best mogelijk dat ook in Thailand de lonen en de sociale voorzieningen zullen stijgen,zodat het doorsnede geluk hier ook misschien gaat toenemen.
Voorlopig is het geluk van veel expats die in Thailand leven nog erg afhankelijk van deze magere loontjes, omdat de meesten reeds beginnen te jammeren als de Baht iets sterker aan het worden is.
Een Thailand met vergelijkbare lonen en voorzieningen als o.a. Nederland zou de terugreis betekenen voor vele expats.