Welkom op Thailandblog.nl
Thailandblog is met 275.000 bezoeken per maand de grootste Thailand-community in Nederland en België.
Schrijf je in voor onze gratis e-mail nieuwsbrief en blijf op de hoogte!
Nieuwsbrief
Taalinstelling
Koers Thai Baht
Sponsor
Laatste reacties
- Bert: Woon in een moo baan. Zou niet anders willen. Zwembad, fitness aanwezig. Betalen +/- thb 25.000 per jaar. 2x per week vuilni
- Cornelis: Inderdaad , wat de aankoop van een condo betreft ontbreken er enkele zaken. Direct van de projectontwikkelaar kopen zoals in het a
- Rob V.: Een หมู่บ้าน (mòe-bâan, lage toon – dalende toon) of op zijn Engels moo-baan vertaald zich “groepje,
- Chris: Als het een echte cooperatie is, is het doel eigenlijk altijd om gezamenlijk als leden sterker te staan in de markt waarin men zic
- pjotter: Is een “moo baan” niet een dorp ? Heb altijd begrepen dat dit nu juist het grote verschil is met een ‘gated comm
- Louvada: Dit thema is op zich idd niet eenvoudig maar niet onoverzichtbaar. Maar alles is niet verteld de vraag is verder nog, wat kan er g
- Rebel4Ever: Zeer uitgebreide uitleg, maar ik mis alle informatie omtrent een Juristic Person; belangrijk voor zowel een condo als een Moo-baan
- Ad: Beste lezers, Je kan gewoon een vrijstaand of rijtjes huis kopen met grond als de buitenlander getrouwd is met een Thaise partner
- Mr.Bojangles: Hartelijk bedankt voor dit zeer uitgebreide artikel!!
- JosNT: Ik had een gelijkaardige ervaring. Mijn twee eerste Thailandreizen waren georganiseerd door het Zwitserse ‘Hotelplan’
- Hans Bos: Redactie: Bedankt voor je opmerking, tekst is aangepast.
- Herman B.: Redactie: Bedankt voor je opmerking, tekst is aangepast.
- Jos M: Toen mijn Thaise vrouw in 2016 voorstelde om een vrijstaand huis te laten bouwen vroeg ik haar waarom geen huis kopen in een Moo B
- Chris: Hier worden wel veel zaken op een grote hoop gegooid en daarmee verdwijnt wel de nodige nance: 1. De strijd tussen traditie en mo
- Arno: Zou het ook zo kunnen zijn dat de Thaise jeugd zich niet meer laat knechten door de oude garde? ooit werd de Nederlandse burger o
Sponsor
Weer in Bangkok
Menu
Aankomsten Bangkok Airport
Dossiers
Onderwerpen
- Achtergrond
- Activiteiten
- Advertorial
- Agenda
- Belastingvraag
- Belgie vraag
- Bezienswaardigheden
- Bizar
- Boeddhisme
- Boekrecensies
- Column
- Coronacrisis
- Cultuur
- Dagboek
- Dating
- De week van
- Dossier
- Duiken
- Economie
- Een dag uit het leven van…..
- Eilanden
- Eten en drinken
- Evenementen en festivals
- Balloon Festival
- Bo Sang Umbrella Festival
- Buffalo-races
- Chiang Mai Flower Festival
- Chinees Nieuwjaar
- Full Moon Party
- Kerst
- Lotus festival – Rub Bua
- Loy Krathong
- Naga Fireballs Festival
- Oud & nieuw viering
- Phi Ta Khon
- Phuket Vegetarian Festival
- Rocket festival – Bun Bang Fai
- Songkran – Thais nieuwjaar
- Vuurwerk festival Pattaya
- Expats en pensionado
- AOW
- Autoverzekering
- Bankzaken
- Belasting Nederland
- Belasting Thailand
- Belgische ambassade
- Belgische belastingdienst
- Bewijs van leven
- DigiD
- Emigreren
- Huis huren
- Huis kopen
- In memoriam
- Inkomensverklaring
- Kosten van levensonderhoud
- Nederlandse ambassade
- Nederlandse overheid
- Nederlandse Vereniging
- Nieuws
- Overlijden
- Paspoort
- Pensioen
- Rijbewijs
- Uitkeringen
- Verkiezingen
- Verzekeringen algemeen
- Visa
- Werken
- Ziekenhuis
- Zorgverzekering
- Flora en fauna
- Foto van de week
- Gadgets
- Geld en financiën
- Geschiedenis
- Gezondheid
- Goede doelen
- Hotels
- Huizen kijken
- Isaan
- Khun Peter
- Koh Mook
- Koning Bhumibol
- Leven in Thailand
- Lezersinzending
- Lezersoproep
- Lezerstips
- Lezersvraag
- Maatschappij
- Martkplaats
- Medisch toerisme
- Milieu
- Nachtleven
- Nieuws uit Nederland en Belgie
- Nieuws uit Thailand
- Ondernemers en bedrijven
- Onderwijs
- Onderzoek
- Ontdek Thailand
- Opinie
- Opmerkelijk
- Oproepen
- Overstromingen 2011
- Overstromingen 2012
- Overstromingen 2013
- Overstromingen 2014
- Overwinteren
- Politiek
- Poll
- Reisverhalen
- Reizen
- Relaties
- Shoppen
- Social media
- Spa & wellness
- Sport
- Steden
- Stelling van de week
- Stranden
- Taal
- Te koop
- TEV-procedure
- Thailand algemeen
- Thailand met kinderen
- Thailand tips
- Thaise massage
- Toerisme
- Uitgaan
- Valuta – Thaise Baht
- Van de redactie
- Vastgoed
- Verkeer en vervoer
- Visum Kort Verblijf
- Visum lang verblijf
- Visumvraag
- Vliegtickets
- Vraag van de week
- Weer en klimaat
Sponsor
Disclaimer vertalingen
Thailandblog maakt gebruik van automatische vertalingen in meerdere talen. Gebruik van vertaalde informatie is op eigen risico. Wij zijn niet verantwoordelijk voor fouten in de vertalingen.
Lees hier onze volledige disclaimer.
Auteursrechten
© Copyright Thailandblog 2024. Alle rechten voorbehouden. Tenzij anders vermeld, berusten alle rechten op informatie (tekst, beeld, geluid, video, etc.) die u op deze site aantreft bij Thailandblog.nl en haar auteurs (bloggers).
Gehele of gedeeltelijke overname, plaatsing op andere sites, verveelvoudiging op welke andere manier dan ook en/of commercieel gebruik van deze informatie is niet toegestaan, tenzij hiervoor uitdrukkelijk schriftelijke toestemming is verleend door Thailandblog.
Het linken en verwijzen naar de pagina’s op deze website is wel toegestaan.
Home » Lezersvraag » Lezersvraag: Lastig gevallen door verkopers in Thaise winkelcentra
Lezersvraag: Lastig gevallen door verkopers in Thaise winkelcentra
Beste lezers,
Zoals de meeste Thailandgangers weten heeft Bangkok vele winkelcentra, zoals MBK Center, Terminal 21, CentralWorld, Platinum Fashion Mall, Siam Paragon, Gaysorn en Indra Square. Van 100 baht voor een leuk t-shirt tot miljoenen baht voor een merkhorloge.
Bij het rondneuzen erger ik mij regelmatig aan legio Thaise verkopers. Sta je ook maar één moment stil bij hun kledingrek, dan springt men direct van de plastic kruk. De ene verkoper roept enigszins opdringerig de prijzen/discount en de ander volgt je stilzwijgend naar elk kledingrek. Andere potentiële kopers lopen ook vaak weg, naar mijn idee omdat ze geen ruimte krijgen om rustig even te kijken.
Als je aangeeft dat ze ook rustig kunnen blijven zitten, lijken de meesten mij niet te begrijpen. Volledig negeren vind ik vanuit mijn kant onvriendelijk overkomen. Meestal begroet ik ze en ga ik mijn gang. Bij de echte diehard nekhijgers verlaat ik de winkel zonder iets te zeggen.
Wat zijn jullie ervaringen hiermee? Tips? Ik kan mij niet voorstellen dat ik de enige ben?
Groet,
Karel
De tip?
Niet aan mensen storen. Knikje geven dat je ze gezien hebt en je eigen gang gaan.
Zij zijn er om geld te verdienen en de potentiele koper om het uit te geven. Veelal zijn het de Nepalese en Indiaase verkopers die wat vrijpostiger zijn maar die spreken dan wel weer Engels.
Kopen en verkopen blijft een spel en zolang dat niet vergeten wordt is er weinig aan de hand om je druk te maken maar als de koper serviceverlening als vervelend gaat ervaren is toch wel een teken aan de wand.
In NL wil je het heft in eigen handen hebben maar dat staat haaks op wat in TH als normaal gezien wordt.
Mijn eigen bordje na het eten op zaak zelf afwassen is not done want daar is personeel voor. Ik weet waar ik vandaan kom dus doe deze 20 seconden taak zelf. Eigenlijk ook zoiets 😉
Ik heb dat ook maar…. ook in Nederland heb je dat in sommige winkels. Niet vergeten dat het hun winkel of ruimte is. Zij kiezen op welke manier ze de klant benaderen. Bevalt het je niet dan ga je inderdaad weg. In de luxere winkels laten ze je wat vaker met rust. Maar dan is er camera bewaking. Het volgen van “klanten” kan ook komen omdat er veel zonder betalen wordt weggenomen. Hoe dan ook ieder reageerd op zijn of haar manier. Het lijkt me vooral te gaan om een kleine irritatie van uw kant die uw blijkbaar verder uitstekend leven hinderd. Mijn moeder zaliger zei altijd: “Count your benefits, not your defeats”. Oftwel vrij vertaald; geniet van de leuke dingen en concentreer je daardoor niet op die tegenvaller (tjes).
Ik stoor mij er ook aan, als ik wordt gevolgd.
Meestal heeft dat als gevolg, dat ik de winkel verlaat.
Er zijn maar weinig dingen die ik direct nodig heb.
Meestal gaat het om producten die ondertussen aan vervanging toe beginnen te komen, maar nog wel even mee kunnen.
Mijn ervaring is, dat dit niet overal zo is. E.e.a. heeft denk ik te maken met plaatsen waar veel toeristen komen en de concurrentie groot is. Ga je bijvoorbeeld naar winkelcentra waar weinig buitenlanders komen in Bangkok, bijvoorbeeld Future Park, Zeer Rangsit, dan wordt je niet zo snel aangesproken.
Anderzijds hoort dit ook een beetje bij Thailand. En let wel, er zijn ook landen in Azië waar dit nog veel erger is, dan valt Thailand nog wel mee.
Hoort er gewoon bij zou ik zeggen.
Neem het zo als het is, uiteindelijk bepaal jij wat je wel of niet koopt.
Het heeft niets met toerisme te maken. En het is niet alleen hier in Thailand, maar in vele landen in Zuidoost Azië. Vele verkopers vangen commissie als jij via hun wat koopt…
Als er dan ook een technische kennis aan de koopwaar gekoppeld is, kan ik nog begrijpen dat men die info wenst te delen met je. Ik erger me meer aan de velen die niet weten wat ze juist verkopen of geen uitleg kunnen verschaffen over het product waar ze bij staan (bvb type verf of hoe verfborstel reinigen). Ik erger me nog meer aan de verkoper die achter de toonbank of tussen 2 rekken aan het tokkelen is op hun smartphone, je ziet en totaal apatisch blijft. Maar agressieve verkoop hoeft niet, maar op restaurant blijven ze ook bij je staan vanaf het moment dat ze de menu brengen tot je hebt besteld. Ik vermoed dat het hen zo opgelegd wordt.
Beste Karel, je bent zeker de enige niet. Maar helaas, wen er maar aan, het is niet anders. Maak geen (oog)contact met winkelpersoneel. Loop rond, loop door, en kom terug als het wat drukker is. Bedenk ook dat je in Nederland van alles en nog wat in je handen mag pakken, keren en draaien, meenemen naar paskamers, terugleggen. Dat wordt in Thaise winkels niet altijd gewaardeerd. In je hand nemen van een produkt betekent eigenlijk dat je van zins bent tot koop over te gaan. En aangezien de verkoper afhankelijk is van commissie en het aantal kopers niet al te hoog, is ie er als de kippen bij. Je krijgt een glimlach als je inderdaad tot koop overgaat, een chagrijnige blik als je anders besluit.
Wil je grotere stukken bekijken zoals een wasmachine of een LED-TV, toon je dan geïnteresseerd, maak een praatje met de verkoper, in het Engels- vindt ie fijn, stel vragen, maar niet te lang, bedank hem vriendelijk, en sluit af met een wai. Dat is voor jou en de verkoper uiteindelijk prettiger en je hoeft dan niet bij voorbaat al niet te ergeren aan een andere cultuurgewoonte.
Ik heb geleerd dat je bedienend personeel niet “wait”. Jij bent klant en hij/zij jouw dienaar. Je geeft alleen een waai naar hoger gestelden of gelijk gestelden. Personeel en kinderen staan lager dan jou en dus doe je het niet. Zij wel naar jou toe. Een vriendelijke knik met je hoofd is voldoende.
Nee Karel je bent niet de enige.Ik kom veel in TL.en erger mij er ook aan dat is niet alleen in Bkk.maar in iedere plaats.Ze zullen het nooit leren dat ze daardoor klanten weg jagen.Het begint al op straat al lopende als je een tailor shop voorbij wil lopen.Ook bij de locale bevolking is het en niet alleen de farang.hoort bij hun cultuur.in winkels ervaar ik wel als je het in thais vraagt om eerst te mogen kijken dat men vaak geen problemen heeft.
Inderdaad niet aan storen. Is een normaal gebruik in Thailand. Even groeten op z’n Thais en dan je eigen gang gaan. Ze zullen je dan ook niet verder storen of “volgen”.
Beste Karel,
Ik snap je irritatie, maar let wél dat de verkoper/ster van de baas moet opspringen om bij jouw in de nek te hijgen.
Zeggen ook meestel: “have size” en “get discount”
Ook al maak je kenbaar dat je even rustig wilt rondkijken. Netjes negeren en net doen of ze er niet staan.
Het is in de meeste gevallen in Thailand een soort van service of behulpzaamheid. In Nederland of België stoort het mij ook dat verkopers me volgen, ik geef dan aan dat ik ze wel om hulp vraag indien nodig. Hier is het anders, zo ook in restaurants. Zodra je de menukaart bekijkt die ze aan de straatkant hebben staan komt er snel iemand bij die je, indien nodig, uitleg geeft. Zodra je aan tafel zit, brengen ze de kaart, en ook daar blijven ze wachten tot je een keuze maakt. Bij ons is dat ondenkbaar, ook vanwege werkdruk, maar hier hoort dat bij de service. Ik moet toegeven, zelfs na jaren vind ik het nog steeds lastig om te accepteren dat ze wachten tot de keuze is gemaakt. Maar het hoort er hier bij, en ze wegsturen is eigenlijk wat onvriendelijk.
Uiteraard zijn zeer toeristische plaatsen en winkelcentra’s zoals aangegeven nog een andere mentaliteit. Daar krijg ik ook wel een gevoel van gepushed te worden, en heb ik ook de reactie van weg te gaan zonder iets te zeggen. Want reageren is daar soms het jezelf nog moeilijker maken om weg te komen.
Tip? Accepteren dat dit Thailand is.
Groetjes
Dat jij het ervaart als lastiggevallen worden ligt aan jou. Zij doen gewoon hun werk, namelijk klaar staan om eventuele vragen te beantwoorden of je er op attent maken op kortingen e.d.
Een knikje geven dat je hem of haar gezien hebt is beleefd en verder gewoon je gang gaan. Als je niets wil kopen is doorlopen ook heel normaal. Met weer een knikje van ‘Dank je wel’ graag. Wel zo attent. En nee, blijven zitten op de kruk doen ze niet. De baas of andere collega’s kijken mee.
Zo gaat dat in vele warenhuizen over de hele wereld trouwens. En helemaal in kleine winkels.
Wees blij dat je in Thailand behandeld wordt als een klant!
Ik weet dat het hun werk is, en ik weet dat ze vaak provisie krijgen voor wat ze verkopen.
Toch vind ik het een onprettig gevoel dat iemand in mijn nek staat te hijgen, zelfs al doet hij dat vanaf een afstand van een paar meter.
Ik loop een winkel in en wil op mijn gemak rondkijken.
Dat achtervolgen voelt voor mij als een inbreuk op dat “op mijn gemak”.
Het geeft mij het gevoel een prooidier te zijn, dat wordt achtervolgd door een stel hongerige jagers.
Ik wil rustig zelf kijken en iemand kunnen roepen (of van een andere plek gaan halen), als ik vragen heb, of iets wil kopen.
De reden waarom ik zelden iets koop in Thailand. Het irriteert me mateloos en ik vind het in zekere zin zelfs onbeleefd. Ik voel er me heel ongemakkelijk bij.
Je kunt je ook aan alles ergeren. Ga dan niet shoppen. Want als er op het kritieke moment geen verkoper/ster is om vragen te beantwoorden dan vormt dat weer irritatie.
Er zijn genoeg andere dingen waar je je echt aan kunt ergeren.
De meeste verkopers(ters) kunnen als ze een Farang zien als klant,buiten hun eigen Thai taal,hoogstens een paar woorden Engels.
Als zo iemand je nu storend volgt,vraag je gewoon plotseling in bijv. de Franse taal met goed rollende (R), parlez-vous francais?
Je zult zien dat 9 van de 10 verkopers(ters),die van iedere Farang verwachten dat ze alleen maar Engels spreken,zullen vluchten.
Ze zullen je hoogstens nog op afstand volgen, en hopen dat je niet meer moeilijke vragen hebt,en verder denken dat je van een andere planeet komt.
Na mijn persoonlijke ervaringen helpt dit ook op bijv.een strand waar je voortdurend wordt lastig gevallen van opdringerige verkopers.
Hoogstens 3x vragen,parlez-vous francais,en ze lopen met een grote boog om je heen.555
Hoe kan je geërgerd zijn als men je wil informeren, helpen ?
Nog nooit in Marokko, Tunesië , Egypte etc geweest ? Daar weten ze
alles van op de hielen zitten.j
Ga eens winkelen in de nieuwe shopping mail ‘iconsiam’ in Bangkok.
https://www.iconsiam.com/th geen last van opdringerige verkopers.
mijn Thaise vrouw ergert zich er net zo goed aan. Zij draait zich om, zodra ze op haar toestappen.
Waar ik persoonlijk het verschrikkelijk vind… het was gisteren weer eens… een grote bouwmarkt zoals Global House. Volgens mij hebben ze daar meer personeel dan schroeven. Overal staan ze en overal wordt je begroet. Niet alleen dat, het was zondag en weinig klanten, dan wordt je ook gevolgd. Maakt niks uit waar. Ik moest naar de gang waar aansluitstukken voor waterpijpen zijn. Dan loop je via andere gangen daarheen. Iedereen die daar staat wil al ongevraagd jou dat aanbieden wat net in zijn gangetje te koop ligt.
Vraag je dom genoeg om iets, wordt je meteen naar het duurste doorverwezen. Niet het beste. En met google translate op mijn telefoon vind ik het zelf vaak sneller en beter dan het aanwezige personeel.
Het heeft soms wel zijn goede kant, omdat je vrij snel iemand vindt die je soms toch wel kan helpen, maar meestal irriteert het me ontiegelijk.
Een extreem geval, waar ik echt in woede uitbarstte (ja ja gezichtsverlies en kalm blijven)… in Hua Hin, Bluport op de electro afdeling. Ik vind computers en alles wat ermee samen gaat interessant en soms wil ik dan gewoon wat rondneuzen.
Een jonge verkoper kwam plotseling op mij af en zei gehaast dat ik mee moest komen. Volgens mij had hij mij met een andere klant verwisseld. Hij was al de derde die me in mijn gangetje stoorde. Ik wilde geen advies, omdat zij er altijd van uitgaan dat ik niks weet, terwijl juist het tegenovergestelde het geval is.
In ieder geval stond ik paf. Wat? Waarom moest ik meegaan vroeg ik aan hem. 35 jaar winkel frustratie (het was zo’n vijf jaar geleden) brak los. Waarom moeten jullie de klanten altijd zo lastig vallen. Ik wil kijken en geen dom advies. Zouden jullie de klanten wat meer met rust laten, zullen ze waarschijnlijk blijven. Merken ze dan zelf verdorie niet dat veel klanten plotseling weglopen als zij komen opdagen? En als je wat wilt weten, krijg je of slecht advies of helemaal geen. Laat me verdorie met rust en ga weg….
Natuurlijk hielp dat alles niet. Het gebeurt nog steeds en zal nog lang blijven gebeuren. Ik laat het nu ook over me heen gaan. Mompel soms een Sawasdee krab terug of zeg niets, maar glimlach. Mijn Thaise glimlach. Of ik zeg mai pen rai en kijk verder…
Waar ik het neuzen altijd als heel erg prettig ervaren heb, was in Japan. Super beleefd personeel Niemand was opdringerig, maar als je iemand nodig had, kreeg je een geschoold iemand die wist waar hij of zij het over had. Weliswaar met heel weinig Engels en heel veel Japans, maar dat soort gesprekken kon ik al in Japans voeren (nu helaas niet meer, maar ik moest het erbij zetten omdat ik zo trots op mijzelf was)…
Wat dat betreft mis ik Japan. Ook aan de kassa. Super beleefd, alles werd netjes ingepakt, je werd aangekeken, er werd naar je geglimlacht. Telkens weer een mooie ervaring.
Vandaag de dag neus ik liever bij een Lazada. Daar staat niemand in mijn nek te hijgen (hooguit mijn vrouw die meekijkt, maar zij mag dat)… je vindt er veel meer, kunt beter vergelijken en je hoeft niet de hele weg naar de stad af te leggen. Ik sport genoeg, dus vanwege de beweging heb ik het niet nodig…. 🙂
Gewoon aanpassen, doe je ook als je auto rijdt in Thailand.
Mijn Thaise vrouw vindt het geweldig , ik niet. Thai way.
Zelfs mee gemaakt dat ik wat dingen kocht en gelijk de “best Engels sprekende verkoopster” mee kreeg als persoonlijke verkoper. Hoefde mijn karretje zelfs niet te bedienen.
Na kort poosje kenbaar gemaakt, dat ik het zelf wel aan kon, dus ging ze weer weg.
Meestal negeer ik het, aanpassen. Gemakkelijk voelen bij nieuwe situatie.
55555 het irriteert idd bijna iedereen . Ik kan er mij ook mateloos aan ergeren . Na een tip van een vriend heb ik gemerkt dat je er een leuk spel van kan maken .
Ik heb eens in een grote elektrozaak , 18 keer rond een grote tafel met Tv’s gewandeld . Verkoper draaide 18 x mee rond .
En deze moet je zeker eens doen : in de homepro ( waar ze ook meer personeel dan schroeven hebben ) word je zeer snel “gevolgd” door een verkoper , zelfs als je vriendelijk zegt dat je gewoon wil kijken . Helaas , ze blijven je onverbiddelijk volgen op een meter of 10 . Wel, als je dan op het einde van zo n gang omkeert naar de volgende gang plaats je , eens uit zicht , een versnelling van een meter of 30 om vervolgens weer onverschillig de producten te bekijken . De panische blik van de verkoper is goud waard als hij vervolgens de nieuwe gang indraait en het “gat van 40 meter” ontdekt !!