Lezersvraag: Erfrecht van een Thai/Belg kind

Beste Leon,

Als je niets bezit, kun je ook niets verkopen! De moeder zal ervoor moeten zorgen dat haar zoontje kan gaan bezitten. Ik heb het in de kennissenkring van mijn vrouw meegemaakt bij inderdaad Nederlandse kinderen van Thaise vrouwen. Het is te doen, maar een moeilijk traject, kost tijd, geld en geduld, maar niet onoverkomelijk. Het is ook nog eens aanbevelenswaardig als de moeder en haar familie goed met elkaar over weg kunnen. Besef tevens dat de zoon niet over een jaar of 30 opeens ten tonele kan verschijnen met een of andere claim op een stuk grond. Hij moet er wel wat voor doen! Als niet-Thai heeft hij niet zomaar toegang, en vaak helemaal niet.

Om te beginnen zou de moeder haar kind kunnen inschrijven bij de “burgerlijke stand”, de ampur van haar woonplaats. Dat kan ze alleen als ze zelf een blauwe tabienbaan heeft. Dus een Thaise adres. En uiteraard een Thaise ID. (Naar een paspoort worden Thai zo goed als niet gevraagd). Een blauw tabienbaanboekje en een Thaise ID-kaart zijn onmisbare administratieve ingrediënten in de Thaise samenleving. Maar dat weet de moeder zelf wel. Zijn één of beide dingen afwezig, dan gaat het verhaal niet op. Maar moeder zal beide wel hebben, anders had ze op eigen naam geen grond kunnen kopen; welke koop naar Thailands recht legaal is verlopen, en waarvan de moeder de rechtgevende eigendomspapieren bezit, (en dus niet in bewaring bij de bank!)

De moeder schrijft haar zoontje aldus in op haar eigen Thaise adres. Het kind krijgt daarna zelf een blauw tabienbaanboekje. Het is nu in het bezit van een formeel Thai’s adres op eigen naam! (Dus niet een geel boekje- dat is voorbehouden aan farang, die slechts inwonen bij hun partner, waarvan akte). Je leest dus het verschil: het kind wordt zo goed als aangemerkt als Thai. Niet helemaal, maar al wel een heel eind. Dat wil niet zeggen dat het de Thaise nationaliteit krijgt. Is niet aan de orde. De moeder ‘deponeert’ slechts ter ampur haar zoon in de Thaise administratie en archieven. Uiteraard alle geboortepaperassen van het kind op orde hebben, inclusief vertalingen, stempels, handtekeningen en legalisaties.

Op een andere plek van dit blog valt te lezen, bij benadering, hoe het Thaise erfrecht in elkaar zit. Als het zoontje is ingeschreven, etc., is het raadzaam te overwegen een testament in Thailand op te stellen, en die in kopie te doen bewaren bij dezelfde ampur. Zo men wil kan idem een kopie in bewaring gegeven worden bij de advocaat met wie het testament is opgesteld. Zo af en toe in de loop der jaren tijdens vakanties even langs gaan bij ampur (en advocaat), houdt de herinnering levend! Alhier niet onbelangrijk.

Vervolgens komen absoluut belangrijke en niet te onderschatten volgende stappen:
1) rond de leeftijd van 15 jaar zal de moeder met haar zoon weer naar de ampur moeten, en voor de zoon een eigen Thaise ID dienen aan te vragen.
2) Het zou mooi zijn als de zoon de Thaise taal machtig is, en er bij aanvraag van de ID blijk van geeft, maar zeker nadien. Hij moet elke 5 jaar terug naar de ampur.
3) Een goede verstandhouding met moeder’s familie is ook nooit weg.

Zeker als de moeder is komen te overlijden. Hij heeft moeder’s familie nodig zijnde ‘witness’ van zijn Thai bestaan (juist als hij in België woonachtig blijft), van zijn familielidmaatschap en van zijn juridisch rechtmatige claim. Bij dit laatste wil wel eens een stevige schoen wringen. Hoe meer familie mee beweegt, hoe soepeler het proces verloopt. Let wel: zoals vermeld moet de zoon om de 5 jaar zijn ID-kaart verversen. Is moeder onverhoopt op diens vroege leeftijd onverleden, (iemand van) de familie zal hem moeten bijstaan ter ampur.

De vraag is nu heeft hij, over een jaar of 30/40/… meer (juridische) poten om op te staan, als hij de grond van zijn overleden moeder claimt? Gaat het allemaal lukken?
Ik weet het niet. Zo ver zijn de kennissen met hun kinderen nog niet.
Bedenk: Thailand, zacht als zijde, echter buigzaam als bamboe. Geldt ook nog voor de toekomst. Maar wie zal zeggen welke kant Thailand op neigt in al die jaren??

Wat is nou de rol van de vader? Die moet een beetje terzijde blijven staan, volgens mijn vrouw. Grond en farang- dat gaat niet goed samen.

Paul,
Het heeft ook niks te maken met het erfrecht van een Thais jongentje wat in Belgie geboren is en dus gewoon een Belg is.
Die heeft gewoon nergens recht op. Je praat over Thaise vrouw / vriendin.
Die vriendin heeft helemaal nergens geen recht op.
Een officieel huwlijk door Thailand erkend is alleen belangrijk.
Als er kinderen zijn van je Thaise echtgenoot (en haar vorige Thaise echtgenoot is overleden) komt de hele familie zeker niet meer in beeld. Mijn vrouw heeft twee zonen. Het door mij gekochte huis staat op haar naam. De vader van die zonen is overleden.
Ze hebben allebei mijn achternaam aangenomen. Mocht mijn vrouw eerder overlijden, mag ik volgens de Thaise wetgeving nog een jaar in dat huis blijven wonen.
Voor die tijd moet ik het verkopen. Een buitenlander mag geen eigendom hebben.
Alleen met speciale constructies. Voor mij is het simpel, ik geef mijn huis gewoon weg aan die twee zonen en blijf daar gewoon tot ik de pijp aan Maarten geef.
Cor van Kampen.