Uit het Thaise leven gegrepen: Spelen met geld en geluk

In het condogebouw in Bangkok waar ik woon is een kleine wasserette. De shop wordt gerund door Kob, een Thaise van – naar schatting – 35 jaar. Niet een Thai supermodel, maar ook niet een van de lelijkste vrouwen die ik ooit gezien heb. Kob kan de complete was voor je doen, alleen strijken en ze zet desgevraagd ook knopen aan je overhemden als dat nodig mocht zijn.

Kob is afkomstig uit Sisaket, in Isaan. Ze kwam ongeveer 15 jaar geleden naar Bangkok om haar geluk hier te beproeven. In Sisaket was er weinig werk voor een Thaise die na de lagere school geen opleiding had genoten omdat daar in de familie geen geld voor was. Ze begon te werken als huishoudster bij een redelijk bemiddelde Thai familie. De vrouw des huizes had een administratief baantje en de man verdiende zijn brood, nee zijn rijst door condomiums te verhuren (waar hij de eigenaar van is).

Werken in Bangkok

In de eerste twee jaren van haar baantje bij de familie was er eigenlijk niets aan de hand. Kob had haar eigen vertrek aan de buitenkant van het huis, verdiende niet zoveel maar genoeg om maandelijks geld naar Sisaket te sturen. Naar vader en moeder dan wel want ze had in Sisaket geen man en ook geen kinderen. Langzamerhand groeide en bloeide er wat tussen Kob en de man des huizes. En na twee jaar was Kob zijn maitresse, natuurlijk zonder medeweten van de echtgenote. Hij gaf Kob af en toe wat extra geld (als zij daarom vroeg) maar Kob stuurde niet al die extras naar Sisaket. Ze hield wat achter voor haarzelf. Ze kocht daarmee eigenlijk niks bijzonders voor haarzelf, geen goud, geen duur horologe, geen dure kleren of tassen, alleen een tweedehands telefoon. Ze had namelijk het gokken en met name de illegale casino’s en loterijen ontdekt.

Foute boel

Op een goede dag ging het fout. De vrouw des huizes kwam onaangekondigd eerder thuis en trof manlief in bed met Kob. Het huis was te klein. De echtgenote stelde haar man voor de keus: of Kob eruit, of ik. De man koos voor zijn vrouw (het condominiumgebouw was gezamenlijk bezit) en dat betekende het einde van het baantje voor Kob. Ze werd ontslagen. Via een vriendin kwam ze aan het contact met de eigenaar van het gebouw waar ik woon. De eigenaar kocht drie wasmachines en Kob opende een zaakje.

Ze bleef echter (in het geheim) contact houden met haar minnaar. Per maand kwam hij twee tot drie keer langs, en niet voor de koffie. Of het echte liefde is weet ik niet. Waarschijnlijk niet. Anders had hij zijn vrouw wel vaarwel gezegd en was er met Kob vandoor gegaan. Maar in al die jaren had hij wel een zwak voor Kob gekregen en wilde haar niet in de kou laten staan. Hij zorgde voor haar. Betaalde maandelijks de huur van haar condo en wasserette-ruimte en stak haar af en toe wat extra geld toe. Hij drukte Kob op het hart wat geld te sparen voor haar toekomst.

Kob echter was verslaafd geraakt aan gokken. In het begin ging zij 1 keer in de twee weken naar een illegaal casino maar dat werd al gauw vaker. Ze begon ook schulden te maken. Haar wasserette bracht niet zoveel geld op maar gelukkig kon zij altijd terugvallen op haar minnaar. Omdat deze de huurpenningen zelf inde had hij een redelijke hoeveelheid geld. En wat belangrijker is: zijn vrouw wist niet precies hoeveel. Zij kreeg een maandelijkse toelage voor de huishoudelijke kosten en soms wat extras en daarmee was ze tevreden. Ze stelde geen vragen.

Gokverslaafd?

Als Kob vragen stelde aan haar minnaar was dat altijd over geld. Eerst een paar duizend Baht per maand maar in 10 jaar was dit bedrag opgelopen tot circa 100.000 Baht per maand. Kob koopt voor ongeveer 25.000 Baht loten bij de tweewekelijkse Thai Staatsloterij (de legale en de illegale versie) en de andere 50.000 Baht gaat maandelijks naar de illegale casino’s. Soms komt het mobiele casino naar haar toe, gaan de luiken van de wasserette vroeg dicht en wordt er gegokt. Als het geld op is leent Kob in de buurt (bij vrienden en kennissen) en betaalt dat terug met het geld dat de minnaar nog steeds braaf overmaakt. Zij heeft hem gezworen dat ze met gokken gaat stoppen (hij weet dat ze veel geld vergokt) maar de verslaving eist zijn tol.

Twee dagen geleden

Afgelopen zondag zat Kob weer eens zonder geld. De schuldeisers stonden op de stoep. Niet getreurd: de minnaar gebeld. Die had echter een vervelende mededeling voor haar. Hij stopt met betalen. Hij vertelde Kob dat hij het niet meer kan verdragen dat ze al het geld dat hij haar gaf en geeft (10 jaar; naar schatting 60.000 Baht per maand, totaal dus 10 * 12 * 60.000 Baht = circa 7 miljoen Baht) vergokt. In al die 10 jaar had ze met dat geld heel wat mooiere (en betere) dingen kunnen doen. Kob heeft dezelfde bezittingen als 10 jaar geleden: geen enkele luxe. De man vertelde dat hij zijn studerende dochter 30.000 Baht per maand geeft en dat dat in geen verhouding meer staat tot de 100.000 Baht die hij elke maand Kob toeschuift. Kob belde hem omdat ze op dit moment 200.000 baht schulden heeft die ze snel moet terugbetalen. 100.000 Baht heeft ze geleend van een buurvrouw met de belofte dat in 1 week terug te betalen. De buurvrouw weet van de minnaar. Dat geld is niet eens van de buurvrouw maar zijn de spaarcentjes van haar familie en man, die van niks weten.

Op een laatste smeekbede van Kob om haar te helpen streek de man nog 1 keer over zijn hart. Hij maakte gisteren 100.000 baht over en dat was het. Finito. Toen Kob hem opnieuw belde omdat dat bedrag niet genoeg was nam hij de telefoon niet meer op. Kob verdeelde de 100.000 baht over haar schuldeisers (degenen die het meeste rente rekenen eerst natuurlijk) en gaf de buurvrouw 10.000 Baht in plaats van 100.000 Baht. Meer had ze niet.

De buurvrouw is in alle staten en moet nu aan manlief vertellen dat er 90.000 Baht spaargeld ‘weg’ is. En het is nog maar de vraag of dat geld nog ooit terugkomt. Het zou zo maar kunnen dat Kob een dezer dagen met de noorderzon (of de bus) verdwijnt in de richting van Sisaket zonder achterlating van adres maar met een nieuwe SIM-kaart. Gevolg is ook dat ik dan de was zelf moet doen en ook mijn overhemden zelf moet strijken. Maar dat is peanuts.

Als u nu denkt dat ik dit verhaal uit mijn duim zuig, heeft u het mis. Het is de werkelijkheid en ik vrees, niet alleen de werkelijkheid van Kob.