De melksector in Thailand (1)

In mijn verhaal “Zuivel in Thailand” van maart jl. vertelde ik al iets over de melkproductie in Thailand, dit keer wat uitgebreider en wel hoofdzakelijk over de melkveehouderijen.

In dit deel algemene informatie en enige cijfers over die melksector, in het tweede deel vat ik een onderzoek samen, die een Wageningse student als afstudeerproject heeft gebruikt en tenslotte in deel drie twee leuke interviews met Thaise melkveehouders.

Thailand heeft niet echt een traditie in melkproductie, zo’n 30 à 40 jaar geleden werden er wel melkkoeien gehouden op kleinschalige boerderijen, maar de consumptie van zuivelproducten was toch zeer afhankelijk van import (vooral uit Australië en Nieuw-Zeeland. De Thaise overheid steunde de ontwikkeling van de melksector wel en dat kwam vooral tot uiting in het uitgebreide schoolmelkprogramma, dat in 1983 werd gestart. Zes miljoen Thaise schoolkinderen krijgen gedurende het schooljaar elke dag “een glas melk”, oorspronkelijk gebaseerd op (geïmporteerde) melkpoeder, maar allengs werd dit vervangen door verse melk.

Dit succesvolle programma, maar ook inkomensverbetering, de verstedelijking en bevolkingsgroei hebben de consumentenvraag naar melk(producten) doen stijgen. Thailand heeft ingezien, dat de sector niet alleen moet worden uitgebreid, maar ook heel veel verbeteringen en meer expertise vergt. De explosieve stijging van de melkpoederprijs op de wereldmarkt in 2007 benadrukte nog eens hoe zeer ook Thailand afhankelijk is van dure importen.

De melkproductie in Thailand is op dit moment ca. 750.000 tons per jaar met een veestapel van ruim 400.000 koeien. Het aantal melkveehouderijen wordt geschat op 22.000, waarvan 40% minder dan 10 stuks vee heeft, 30% beschikt over 20 melkkoeien en dan de resterende 30% heeft meer dan 20 koeien. De melksector is lange tijd beschermd geweest door hoge importtarieven, prijsafspraken en subsidies, maar het staat nu onder druk van de WTO, die vrije handel verordonneert. De uitdaging voor Thailand ligt dus in de concurrentie aan te gaan met buitenlandse melkproducten door een lagere kostprijs en de sector te verduurzamen vanuit een economisch, sociale en milieuvriendelijk oogpunt.

Nederland ondersteunt al enkele decennia allerlei kleinschalige projecten in verbetering van de zuivelketens in Azië en ook in Thailand zijn “wij” actief. Sinds enkele jaren heeft de Universiteit van Wageningen zich opgeworpen als de motor van de verduurzaming en verbetering van de melksector in Thailand.

Begin 2010 is er een projectgroep gevormd onder leiding van Ir. Bram Wouters van de WUR (Wageningen University and Research), waaraan verder deelnemen Kasetsart University, Surananee University, Thai Livestock Department, Thai Bovine Practioners Club en Foremost (de FrieslandCampina zuivelfabriek). De Nederlandse overheid, die veel projecten financiert, wordt vertegenwoordigd door de Landbouwraad van de Ambassade.

Aandachtspunten voor deze projectgroep zijn:

• Verbetering van de melkkwaliteit
• Verlaging van de kostprijs, waardoor meer concurrerend met importproducten.
• Verbetering van hygiënische omstandigheden op de melkveehouderij.
• Verhoging van melkproductie per koe.

Thailand is voor deskundigen interessant, omdat het regionaal al als beste melkland geldt. De melkproductie per koe is ongeveer 3.000 liter per jaar, aanzienlijk minder dan het gemiddelde van 8.400 liter per jaar in Europa, maar toch ook veel hoger dan in omringende landen.

Thailand is nog voor iets meer dan 50% van de consumentenvraag afhankelijk van import, terwijl dat voor andere landen in de regio ruim 75% is met als dieptepunt de Filippijnen, waar de locale melkproductie slechts 5% van de vraag dekt.

In het tweede deel komt de thesis van Herjan Bekamp aan de orde, die hiermee in Wageningen afstudeerde en zich nu Msc. (vroeger Ir.) mag noemen.