De melksector in Thailand (2)

In het kader van het in Deel I genoemde project “Duurzame ontwikkeling van de zuivelketen in Thailand” heeft een student, Herjan Bekamp, van de Universiteit van Wageningen een onderzoek in Thailand gedaan bij melkveeboerderijen.

De resultaten van dit onderzoek heeft hij in een “thesis” verwerkt met de titel: “Een onderzoek naar managersvaardigheden van melkveehouders in Thailand”. Herjan, die zelf op een Nederland melkveebedrijf is opgegroeid, heeft eerder ook onderzoek gedaan in de zuivelsector van Ethiopië en bovendien nog een afzonderlijke studie aan een Landbouwuniversiteit in Wenen afgerond. Met de thesis gemaakt over zijn onderzoek in Thailand is Herjan afgestudeerd in Wageningen en mag zich nu Master of Science (Msc) noemen, een titel die het vroegere Ir. vervangt.

Zijn volledige rapport van het onderzoek telt 121 bladzijden en uiteraard zal ik mij in dit artikel beperken tot een aantal interessante onderdelen daarvan. Herjan heeft zijn onderzoek voornamelijk gedaan in het Mualek District in Centraal Thailand, waar het overgrote deel (bijna 70%) van de melkveehouderij is gevestigd.

Om zijn conclusies en aanbevelingen te kunnen onderbouwen, heeft hij de melkveehouderij in Thailand in 4 categorieën ingedeeld: (a) klein en efficiënt, (b) klein, maar inefficiënt, (c) middelgroot/groot en efficiënt en (d) middelgroot/groot en inefficiënt. Klein, middelgroot of groot werd bepaald door o.a. het aantal koeien per bedrijf en de melkproductie per koe. Elke groep werd apart geanalyseerd en vergeleken met een theoretisch raamwerk, waaruit dan de conclusies en aanbevelingen volgden.

De gemiddelde melkveehouderij heeft 43 koeien met een gemiddelde melkproductie van iets meer dan13 literper dag. De huisvesting (de stallen van het vee waren voldeden niet aan standaard hygiënische eisen en dat gold voor vrijwel alle melkveehouderijen in elke groep.

De gemiddelde leeftijd van de melkveehouder was 45 jaar en het merendeel heeft na de lagere school een vervolgopleiding gedaan met zelfs 21% aan een Universiteit. (Opmerking Gringo: een opleiding aan een Thaise Universiteit is niet te vergelijken met een studie aan een Universiteit in bijv. Nederland) Een specifieke opleiding voor melkveehouders wordt georganiseerd door DPO (Dairy Farming Promotion Association) en DPO (Deparment of Livestock Development). Ongeveer 15% van de melkveehouders hebben het bedrijf van hun ouders overgenomen en iets meer dan 50% verklaarde reeds voor opvolging gezorgd te hebben. De meerderheid van alle geïnterviewden houden zich fulltime met de melkveehouderij bezig.

Fulltime boeren zijn meer bereid tot investeren in hun bedrijf en hebben ook een hoger gemiddelde melkproductie per koe. Vrijwel alle koeien zijn voor 70-90% of soms voor meer dan 90% van het ras Holstein-Friesian. Met betrekking tot de gezondheid van de dieren werd geconstateerd, dat er veel typische koeienziekten voorkomen zoals mastitus (uierontsteking), tekenkoorts, ingehouden placenta’s, kreupelheid en Bovine Ephemeral Fever (BEF). De laatstgenoemde ziekte is een in de tropen veel voorkomende koorts veroorzaakt door een virus. Alle voorkomende ziekten zijn terug te voeren op de onhygiënische omstandigheden, voedingsproblemen en de “open huis” omgeving op elke melkveehouderij.

Systematische informatieverwerking over de drachtigheidsperiode van een koe, de geboorte van een kalf, de “droge” periode van een koe is een punt van aandacht voor de boeren. Daarnaast zijn de slechte huisvestingsomstandigheden, de onzekerheid over veevoerprijzen belangrijke risicofactoren.

Herjan komt tot de volgende aanbevelingen:

1. Vooral de melkveehouders met koeien, die slechts 70-90% raszuiver Holstein-Friesian zijn, zouden de omstandigheden op de boerderij moeten verbeteren om “heat-stress” en ander koeienziekten te beperken of zelfs te elimineren.
2. Veel melkveehouders zouden specialisten moeten inhuren om hun werk te verbeteren en om bijv. een goed informatiesysteem op te zetten.
3. Hygiënische omstandigheden op de boerderij moeten drastisch worden verbeterd. Zo zou tijdens het melken handschoenen moeten worden gedragen en de stallen regelmatig en grondig schoongemaakt. Renovatie van huisvesting en investeren in goede melkmachines behoren ook tot deze aanbeveling.
4. Het zou goed zijn, dat er in het gebied een modelboerderij komt, dat onder ideale omstandigheden kan functioneren. Boeren in de omgeving kunnen daar praktijktrainingen volgen en/of gewoon ervaringen uitwisselen. Een concept, dat Herjan “Boeren leren van boeren” noemde.

Het rapport bevat verder zeer uitgebreide analyses, tabellen en overzichten om alle aspecten van een tropische melkveehouderij te bezien. Er wordt diep ingegaan op de voorkomende ziekten, de hygiënische toestanden, het gebruikte voer en kostprijsberekeningen.

Wie geïnteresseerd is in alle details kan via de redactie contact met mij opnemen en ik zend het volledige rapport gaarne toe.

Tenslotte: de Thaise melksector heeft kansen voor de toekomst. Nu nog wordt de Thaise zuivelboer enigszins beschermd door bijvoorbeeld hoge importtarieven, maar die zullen – door regels van de WTO – op termijn moeten worden afgeschaft. Vrije handel betekent, dat de Thaise boer concurrerend moet zijn met het buitenland en dat kan alleen als de melksector zich gestadig en goed ontwikkelt. Dat kan alleen met grotere veestapels, betere huisvesting en goed management.

In deel 3 dan nog twee aardige interviews met twee Thaise melkveehouders.