Dagboek van Maria Berg (deel 7)

Maria Berg (72) liet een wens in vervulling gaan: ze verhuisde in oktober 2012 naar Thailand en daar heeft ze geen spijt van. Haar familie noemt haar een ADHD-bejaarde en dat beaamt ze. Maria werkte als dierenverzorger, leerling-ziekenverzorger, bestuurder op de dierenambulance, lady bartender, activiteitenbegeleider in de dagverzorging en en als verzorgende C in de particuliere thuiszorg. Erg honkvast was ze ook al niet, want ze woonde in Amsterdam, Maastricht, België, Den Bosch, Drenthe en Groningen.

Weer thuis

Het gras is in die dagen dat ik ben weg geweest naar het zuiden van Thailand, veranderd in iets bruins. Volgens de mensen die het moeten weten, moet ik gewoon blijven sproeien, dan gaat het weer groeien. Ik kan me daar niets bij voorstellen, maar doe het braaf elke dag. De planten staan er nog redelijk bij en mijn bak met de waterplant kan er ook nog wel mee door. Alle ramen staan weer open, er is hier geen airco, alleen een fan en dat is ter verkoeling echt genoeg.

De schelpen die ik heb gevonden aan het strand, zijn gewassen en liggen te drogen op een tafel, er zitten echt hele mooie bij. Een gedeelte gaat met me mee als ik naar Nederland ga, daar ga ik een vriend blij mee maken. Het grappige is, als ik naar Thailand ga, heb ik een koffer vol met dingen uit Nederland en ga ik naar Nederland, dan heb ik een koffer vol met dingen uit Thailand.

Weer een dier erbij

Sinds kort komt er aldoor een mooi rood katje bij mij eten, of het een dame of een heer is, weet ik niet. Water en eten zet ik op de tuintafel, zodat de honden er niet bij kunnen, echt bang voor de honden is het niet, voor mij loopt het weg.

Berta, de buitenhond, is langzaam aan het veranderen in een tuinhond. Ze eet nu in de tuin en het allernieuwste is samen met haar pup Kwibus rondjes om het huis rennen. Na enige tijd liggen ze dan samen op het gras (wat er nog van over is) na te hijgen. Met plezier zie ik dit gebeuren. Misschien durft ze ooit op een dag het huis binnen te komen.

Ik ben verliefd!

Ja, ik ben verliefd, nee, niet op een man, ik ben verliefd op een quad. In het dorpscentrum heb ik een winkel ontdekt die de quad verkoopt. Ik ben gaan kijken en werd op slag verliefd. Op zo’n heel stoere quad die je ook op het land zou kunnen gebruiken. Ze zijn er in de meest felle kleuren, ik wil een legergroene, die moet besteld worden. Een rek voor en een rek achter, waar je van alles op kunt mee nemen. Ik verheug me er op, om daar op te gaan toeren. Het wordt er een met kenteken, zodat ik ook de grote weg op mag.

Voor iemand met een groot rijbewijs en rij-ervaring met 50 kuub vrachtwagens moet dit toch makkelijk zijn. Nee, ik ben geen vrachtwagenchauffeur geweest. Heb toen ik jong was voor de grap alle rijbewijzen gehaald en altijd mijn vrienden, mijn familie en mijzelf verhuisd.

Dat was altijd lachen. Vooral als er iets mis ging, was dat een bron van vermaak, zoals het laten vallen van een gasfornuis, wat een lawaai! Vriendinnen vonden het altijd leuk om te helpen. We (mijn vriendinnen en ik) hebben het er nog wel eens over en moeten bij al die herinneringen dan erg lachen.

Haarprodukten

In een van de smalle straatjes in het dorpscentrum is ook een winkel met alles wat met haar te maken heeft. Als je de winkel binnen komt, zie je eerst planken vol met haarverf, niet zoals in Nederland, van blond tot zwart en wat rood tinten, hier alleen de donkere kleuren. Ook vrouwen die ouder zijn dan ik (nu 72 jaar) verven hun haar, op een enkeling na.

Dan krijg je planken vol met allerlei shampoo’s en dan allemaal planken met haar verzorgingsprodukten. Verstevigingen, crème, haarlak enz., verder is er niets te koop. De winkel is niet groot, maar zo’n groot assortiment aan haarprodukten heb ik nog nooit gezien.

De meeste vrouwen in Thailand vinden grijs worden heel erg. Nou is dat niet alleen in Thailand, in Nederland verven ook veel vrouwen hun haar. De winkel kan niet veel aan mij kwijt, grijs vanaf mijn 24ste jaar en nu helemaal wit. Het enige dat ik koop is een fles met iets dat ik niet ken, Ginseng & Rice Milk, oftewel ginseng met rijstemelk, moet goed zijn om je haar tegen de zon te beschermen, eens kijken of dat echt helpt.

De Italiaan

Al is het hier maar een dorp, we hebben zelfs een Italiaans restaurant! Mijn kleinkinderen wilden daar graag gaan eten. Het was er heel druk, maar er was nog wel plaats voor ons. Ik bestelde lasagne met spinazie. Iedereen bestelde iets anders, het zag er allemaal lekker uit. De lasagne had echt een laagje kaas en zag groen van de spinazie, ik had daar best trek in.

In Amsterdam gewend aan goede Italiaanse restaurants, maar dit was wel even iets anders. Het was zoet, je proefde geen spinazie en de kaas was een beetje rubberachtig. De kinderen vonden alles lekker. Wat veel goed maakte was het dessert, heerlijk ijs in veertien smaken. We kozen allemaal voor drie bolletjes met veel slagroom. Voor dat ijs wil ik nog wel eens terug, daar heb ik echt van genoten.

Mijn tuin bij avond

Als het ’s avonds donker is, gebeurt er van alles in mijn tuin. Het is 20:30 en donker, nou ja, helemaal donker wordt het hier nooit. Alle buren laten ’s nachts licht aan rondom het huis en mijn aardige buren hebben in de voortuin ook nog eens een verlicht geestenhuisje. Dat licht brandt ook de hele nacht.

Er komt geblaf uit mijn tuin, van meerdere honden. Als ik ga kijken, staan er drie honden om de vogeldrinkbak. Kwibus, de pup, is de aanvoerder; moeder Berta en de zwarte hond van mijn andere buren doen ijverig mee.

In de vogeldrinkbak zit een flinke pad. Hij raakt duidelijk niet onder de indruk van dit lawaai. Na een half uur zijn de honden al lang op hem uit gekeken. De pad blijft rustig zitten, even een foto van hem maken.

Maria’s Dagboek (deel 6) verscheen op 27 april. Daarna schreef Maria nog De Week van Maria Berg (25 mei).