Wan di, wan mai di (deel 3)

Daow, de dochter van grandmother*, was getrouwd maar is nu zonder kinderen gescheiden. Ze is hoofdverpleegkundige in een ziekenhuis in Bangkok maar doet alsof ze de dokter zelve is.

Toen ze nog getrouwd was, vertrouwde ze haar moeder toe dat zij de indruk had dat haar man er een vriendin op na hield. Beide dames besloten daarop een onderzoek in te stellen.

Wanneer de gelegenheid zich voordeed, volgden zij in de auto de man van Daow om te kijken waar hij naar toe ging en met wie hij lunchte of besprekingen had. Dat ging zo ver dat zij ook – als ware politieagenten in spe – hem opwachtten, zittend in de auto om de hoek van zijn kantoor.

Op een goede dag herkende een collega van Doaw’s man haar en meldde dat aan de man. Deze vroeg ‘s avonds aan Doaw wat er aan de hand was. Daarop kwam Daow met haar vermoedens die – volgens haar man – op niks gestoeld waren. Zijn vertrouwen in haar was echter weg en het huwelijk ging vervolgens bergafwaarts. Totdat het strandde.

Daow komt zeer regelmatig haar moeder bezoeken. Zij lijken erg op elkaar en dat schept een band. Daow rijdt in een nieuwe Nissan Teanna, betaald door moeder en ook het nieuwe huis van haar is betaald (of beter: gefinancierd) door moeder.

Een klaslokaal waar geen les wordt gegeven

Toen ik hier drie jaar geleden kwam wonen, toonde de werkster mij eerst de standaardkamer van circa 20 vierkante meter. Ik kon die huren met en zonder aircon. Op mijn vraag of ze niet iets groters had (een appartement met twee kamers bijvoorbeeld) nam ze me mee naar de zijkant van het gebouw.

Ze toonde me een vervuilde en al zes maanden niet bewoonde ruimte die qua grootte (65 vierkante meter) wel voldeed aan mijn wensen. Aan de ene kant een deur met daarnaast een raam en in de tweede kamer een groot raam dat uitzicht bood op een afgesloten binnenplaats waar af en toe grandfather zijn auto parkeerde.

Inmiddels is deze parkeerplaats omgetoverd in een klaslokaal en kan ik geen daglicht meer zien. Zonder mij van iets in kennis te stellen, werden de werkzaamheden uitgevoerd en kan ik nu via mijn raam in een klaslokaal kijken. Toen ik op een goede dag Daow vroeg wat er zou gaan gebeuren in het klaslokaal, vertelde ze me dat ze een of twee avonden in de week daar (privé)les zou gaan geven aan onervaren verplegend personeel: van pakweg 6 tot 9 uur zodat het mijn nachtrust niet zou beïnvloeden.

Het klaslokaal ziet er goed uit, er staan nieuwe stoelen en bureautafels, een computer en er hangt een heuse beamer aan het plafond. Echter, in al die jaren is er niet één les gegeven. Waarom vraag ik maar niet aan Doaw. Misschien was de cursus te duur, de lokatie te ver weg voor de leerlingen. Misschien was er geen markt voor de cursus. Een misinvestering van jewelste dus. Ma pen rai, blijkbaar.

Twee kamers voor 4.000 baht per maand plus nutsvoorzieningen

Terug naar de eerste kennismaking. Ik besloot de ruimte te huren ook al omdat de prijs zeer schappelijk was: 4000 baht per maand, exclusief nutsvoorzieningen. In de deal was begrepen dat de ruimte zou worden schoongemaakt en de muren opnieuw wit geschilderd.

Een paar dagen voordat ik er mijn intrek zou nemen, ging ik de stand van zaken controleren. Schoon was het wel maar volgens grandmother hadden ze de ruimte niet kunnen schilderen omdat het regentijd was. Nu heb ik veel goede smoezen gehoord maar als dat echt waar is, kan in Nederland geen enkel huis meer worden geschilderd van binnen. Ze zegde toe het schilderwerk na de regentijd uit te voeren.

Omdat dat (en de regen) maar bleef duren (en omdat ik de Thai klusjesman had zien schilderen en niet wilde dat hij op dezelfde manier mijn condo zou doen) heb ik de ruimte in drie weekenden zelf geschilderd, in wit en geel. De bonnetjes van de goede verf, het afplakband en de kwasten heb ik bewaard en aan grandmother getoond met de vraag om mij het geld (in totaal zo’n 4500 baht) terug te geven.

Ze kwam met Daow en de klusjesman Tjet de ruimte inspecteren en feliciteerde mij met het resultaat. Het zag er prachtig uit. Het geld kreeg ik niet terug omdat ik de condo wit EN GEEL had geschilderd; en dat was – volgens Daow – niet de afspraak. Terwijl de gele kleur toch echt Thai is en ‘temple yellow’ heet.

Chris de Boer

*Het condominiumgebouw waar Chris in woont, wordt gerund door een oudere vrouw. Hij noemt haar grandmother, omdat ze dat zowel naar status als naar leeftijd is. Grandmother heeft twee dochters (Doaw en Mong) waarvan Mong op papier de eigenaresse is van het gebouw.